Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot)

Περιμένοντας τον Γκοντό                                                                                                    

Τίποτα δεν συμβαίνει, κανείς δεν έρχεται, κανείς δεν φεύγει. Είναι ανυπόφορο… σε ένα άδειο τοπίο, δύο άνθρωποι στέκονται εκεί, παγωμένοι στο χρόνο. Ένα έργο παραβολή από τον Σάμιουελ Μπέκετ. Το θεατρικό έργο Περιμένοντας τον Γκοντό  θεωρείται απ’ τα σημαντικότερα έργα του συγγραφέα και του 20ου αιώνα. Ο Εστραγκόν και ο Βλαδίμηρος συζητούν κάτω από ένα δέντρο βλέποντας τα φεγγάρια να περνούν. Δύο πάμπτωχοι διανοούμενοι μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών γεγονότων  θίγουν διαχρονικά ζητήματα, που αναζητούν τους δέκτες τους. Ποιος είναι ο Γκοντό; Είναι υπαρκτό πρόσωπο και αν ναι, γιατί ποτέ δεν έρχεται; Ίσως ο Γκοντό να είναι ο θεός ,όπως δηλώνεται και από τον πρωτότυπο τίτλο του έργου <<En attendant God-ot>> ,  ή το νόημα της ζωής, ίσως πάλι ο θάνατος που επιδιώκουν  οι πρωταγωνιστές μας, λυτρώνοντας τους. Ο Μπέκετ μέσα από το συγκεκριμένο θεατρικό  έργο μιλάει για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να υπάρξουν μηδενιστές στις ζωές τους.

Οι  ημέρες και οι μήνες κυλούν, δίχως να μαρτυρούν την  παρουσία τους. Το δέντρο ανθίζει και ρίχνει τα φύλλα του μέσα σε μια νύχτα. Οι πρωταγωνιστές αδυνατούν να θυμηθούν πόσο καιρό βρίσκονται εκεί , περιμένοντας τον Γκοντό. Γιατί εκεί που δεν υπάρχει χρόνος δεν υπάρχει ούτε μνήμη. Μια ζωή απραξίας χωρίς να συναναστρέφονται με άλλους ανθρώπους. Ο Μπέκετ έχει δημιουργήσει δύο κλόουν που είναι αθεράπευτα αισιόδοξοι, οι μόνες τους ασχολίες είναι το παιχνίδι που έχουν επινοήσει βάζοντας και βγάζοντας το παπούτσι ,δίνοντας ψευδή εντύπωση πως υπάρχει  δραστηριότητα από μέρους  τους και οι καυγάδες που ποτέ δεν δίνουν λύση στα προβλήματά τους, αντιθέτως προκαλούν γέλιο.

Άλλοι δύο ήρωες κλειδί-σύμβολο προσθέτονται στο έργο από τον Μπέκετ. Ο Λάκυ και ο Πότζο. Ο Λάκυ είναι ο υπηρέτης, που επιμένει κάθε είδους καταπίεσης από τον αφέντη του. Είναι δεμένος με ένα σκοινί και εκτελεί κάθε διαταγή. Ο Πότζο σύμβολο του καταναλωτισμού αλλά και της εξουσίας, δεν διστάζει να φέρεται στον Λάκυ σαν σκυλί ταΐζοντας τον ,με κόκαλα. Το τελευταίο πρόσωπο του έργου είναι ένα αγόρι, που εμφανίζεται στον Εστραγκόν και στον Βλαδίμηρο λέγοντάς τους  να περιμένουν τον Γκοντό. Για ακόμη μια φορά δεν παρουσιάζεται , κάνοντας τους ήρωες να αναβάλουν την αναχώρησή τους και να συνεχίσουν να περιμένουν  για κάτι. Ποτέ δεν δίνουν τέλος στην παράλογη ζωή τους , ποτέ δεν σαλεύουν σαν φαντάσματα ζώντας κολλημένοι στον χρόνο.

Περιμένοντας τον 

Περισσότερα από τη στήλη: Θέατρο

Θέατρο

Αγαμέμνων στο Επίκεντρο: Ο κύκλος του αίματος

Ο Αγαμέμνων στο Επίκεντρο της Πάτρας. Είδαμε την παράσταση της Ραφίκας Σαουίς πάνω σε μία πρωτοπόρα…

Θέατρο

Το κοινωνικό θέατρο: χαρακτηριστικά, εκπρόσωποι και η πρωτοποριακή φιλοσοφία του

Πηγή εικόνας: athinorama.gr Το κοινωνικό θέατρο, ως όρος αρχίζει να χρησιμοποιείται κατά τον 20ο αιώνα.…

Θέατρο

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών στο Αριστοτέλειον

“Carpe Diem παιδιά.  Αδράξτε τη μέρα!” Αυτά είναι τα λόγια του καθηγητή Κήτινγκ, που μας…

Θέατρο

Οιδίποδας Τύραννος: Μοίρα ή προσωπική ευθύνη;

Είναι ο άνθρωπος κύριος της μοίρας του ή η πορεία της ζωής του εκπληρώνει ένα…

Θέατρο

Ο ηθοποιός Διονύσης Παπανδρέου θέλει να ζει, όχι απλά να επιβιώνει. Αλλιώς, όλα είναι φακντ-απ!

Από την «Γη της Ελιάς» ως Φίλιππος στην επιβλητική σκηνή του Θεάτρου Άλφα και την…

Θέατρο

Ανδρομέδα – Τέσσερις γυναίκες μιλούν για τις γυναίκες

Η θεατρική ομάδα Ανδρομέδα τολμά να φέρει στη σκηνή θέματα που το μαζικό θέατρο ίσως…

Θέατρο

Ο Γιώργος Σκανδάλης κερνάει διπλό ελληνικό στο Τορόντο

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεατρικός παραγωγός Γιώργος Σκανδάλης, ανήκει στους ανθρώπους που εύχεσαι να γνωρίσεις…