Η εμφάνιση του κορονοϊού Covid19 άλλαξε την καθημερινότητά μας ριζικά. Πέρα από τις δραματικές συνέπειες στη ζωή πολλών συνανθρώπων μας που δυστυχώς νόσησαν, αναγκαστήκαμε όλοι μας να βιώσουμε έναν πρωτοφανή εγκλεισμό, ο οποίος ήδη κρατά ένα μήνα και συνεχίζεται.
Οι θεατρόφιλοι νομίσαμε ότι χάσαμε την αγαπημένη μας δραστηριότητα, ωστόσο το κενό ήρθε να αναπληρώσει η προβολή παραστάσεων στο διαδίκτυο. Το φαινόμενο ξεκίνησε δειλά με κάποιες επιλεγμένες παραστάσεις. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, όλο και περισσότερα θέατρα και καλλιτέχνες προβάλουν διαδικτυακά τις δουλειές τους.
Η θετική πλευρά των διαδικτυακών προβολών των θεατρικών παραστάσεων είναι ότι ήρθαν για να καλύψουν την ανάγκη του κοινού να γεμίσει ποιοτικά τις ώρες του εγκλεισμού του. Οι άνθρωποι, που τώρα έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο, έχουν την ευκαιρία να δουν παραστάσεις που έχασαν ή και κάποιες που είχαν ήδη δει και θέλουν να απολαύσουν ξανά.
Ένα ακόμα θετικό της διαδικτυακής προβολής είναι πως αυτή η -ασυνήθιστη σίγουρα- επαφή με το θέατρο ίσως να φέρει ένα καινούριο κοινό, όταν επανέλθουμε στην κανονικότητα. Πολλοί άνθρωποι μπορεί να αντιμετώπιζαν διστακτικά μια θεατρική έξοδο, γιατί δεν είναι εξοικειωμένοι. Αυτή η εύκολη πρόσβαση στο θεατρικό υλικό μπορεί να τους παρακινήσει να βιώσουν ζωντανά τη μαγική εμπειρία του θεάτρου.
Επίσης, η online προβολή θεατρικών παραστάσεων δίνει την ευκαιρία στο θεατρόφιλο κοινό που ζει στην επαρχία να παρακολουθήσει παραστάσεις, τις οποίες διαφορετικά δεν θα ήταν σε θέση να δει.
Η ανταπόκριση είναι θερμή και μεγάλη και αυτό φαίνεται από το πόσοι θεατές παρακολουθούν κάθε παράσταση που προβάλλεται διαδικτυακά. Σίγουρα είναι ευχάριστο να μη χάνει την επαφή του κοινό με το θέατρο, όπως και το γεγονός ότι ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.
Από την άλλη, καλώς ή κακώς, υπάρχει και η αρνητική πλευρά μια παράσταση, όσο καλή κι αν είναι, κινδυνεύει να βγαίνει ζημιωμένη από την διαδικτυακή προβολή της. Συχνά, μια κακής ποιότητας λήψη ή ο κακός ήχος δεν σου επιτρέπουν να απολαύσεις πραγματικά αυτό που βλέπεις.
Επιπλέον, υπάρχει η άποψη ότι αυτή η εύκολη και ανέξοδη πρόσβαση στο θεατρικό προϊόν μπορεί να έχει και το αντίθετο αποτέλεσμα. Να αποθαρρύνει, δηλαδή, ακόμα περισσότερο κάποιους ανθρώπους να δαπανήσουν χρόνο και χρήμα για μια θεατρική έξοδο. Να τους κάνει να προτιμήσουν μια διαδικτυακή προβολή -έστω και ετεροχρονισμένη-, ανέξοδη, από την άνεση του σπιτιού τους.
Το θέατρο, ωστόσο, είναι κάτι μαγικό. Και σε αυτό συμβάλλουν τα πάντα. Είναι μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Να περιμένεις με ανυπομονησία να ανέβει η παράσταση που θέλεις να παρακολουθήσεις, να κλείνεις τα εισιτήρια, να πηγαίνεις στο θέατρο. Έπειτα η αναμονή στο φουαγιέ, η αίθουσα, το κουδούνι, τα φώτα που σβήνουν και η ίδια η παράσταση. Η αλληλεπίδραση κειμένου, σκηνοθέτη, ηθοποιών και θεατή. Και βέβαια η συζήτηση με τη συντροφιά σου γι’ αυτό που παρακολουθήσατε. Η ομορφιά που θα κουβαλάς μέσα σου για καιρό.
Κατά την άποψή μου, λοιπόν, η διαδικτυακή προβολή των παραστάσεων είναι κάτι θετικό για όσο συνεχιστεί αυτός ο πρωτόγνωρος εγκλεισμός. Ίσως θα μπορούσε να συνεχιστεί και μετά, με παλιότερες παραστάσεις και ίσως κάποιο αντίτιμο, για όσους δεν κατάφεραν να τις παρακολουθήσουν.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι το σημαντικότερο είναι να παραμείνουν τα θέατρα ανοιχτά. Να τα στηρίξει η πολιτεία, σε αυτή την τόσο δύσκολη στιγμή. Και βέβαια, να τα στηρίξουμε και οι θεατές, όταν θα έχουμε πάλι την ευκαιρία. Καμία online προβολή δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να υποκαταστήσει την εμπειρία της παρακολούθησης ενός έργου σε μια θεατρική σκηνή. Μακάρι, λοιπόν, να επιστρέψουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται στην κανονική μας ζωή, υγιείς, αλλά και στις αγαπημένες μας θεατρικές αίθουσες. Και μακάρι να είναι ακόμα πιο γεμάτες από όσο τις αφήσαμε.
