Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (γεννημένος ως Eugen Berthold Friedrich Brecht) γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας . Η οικογένειά του ήταν βαθιά θρησκευόμενη – η μητέρα του ήταν Προτεστάντισσα κι ο πατέρας του καθολικός. Οι σπουδές ιατρικής τον οδήγησαν να υπηρετήσει ως νοσοκόμος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκείνη την περίοδο αρχίζει να γράφει ποιήματα και θεατρικά. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το “Εγκόλπιο ευσέβειας”.
Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προσλήφθηκε βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του Μαξ Ράινχαρτ. Δούλεψε,επίσης, με το συνθέτη Χανς Έισλερ και ανέπτυξαν φιλία ζωής. Το 1922 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζόφ. Η κόρη τους Ανν Χιόμπ γεννήθηκε ένα χρόνο μετά. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να φοιτά στη Μαρξιστική Εργατική Σχολή και μελέτησε το διαλεκτικό υλισμό. Το 1930 παντρεύτηκε την Χέλενε Βάιγγελ, μια σχέση που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Μαζί απέκτησαν έναν γιο και μια κόρη.
Η προσαρμογή της «Όπερας των ζητιάνων» του Τζον Γκέι με το όνομα «Η Όπερα της Πεντάρας» σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε αίσθηση στο Βερολίνο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Από το συγκεκριμένο έργο επηρεάστηκε κι η παγκόσμια σκηνή του μιούζικαλ. Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και μετά στις ΗΠΑ καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στις ΗΠΑ, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς.
Η “Όπερα της πεντάρας” σε πρόσφατο ανέβασμά της (σκην:Γ.Χουβαρδάς, Θέατρο Παλλάς, 2016)
Κατά τη διάρκεια των ετών 1937 και 1945 θα γράψει τα σπουδαιότερα έργα του. Μεταξύ των άλλων είναι “Η Ζωή του Γαλιλαίου”, “Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της” (1936-39), “Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν” , “Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτης του Μάττι” και “Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία” (1943-45). Η αξία του έργου του, όμως, αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μαζί με τη Χέλενε Βάιγκελ (Ηelene Weigel) ίδρυσαν το Μπερλίνερ Ανσάμπλ. Είναι τότε που θα αφιερωθεί στην ποίηση και τη σκηνοθεσία των έργων του. Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα που αντανακλούν τη σταδιακή μεταστροφή του προς τη μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι: Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε, Εγκώμιο στη μάθηση, Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου, Αυτό θέλω να τους πω, Να καταπολεμάτε το πρωτόγονο, Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ, Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου, Εγκώμιο στον Κομμουνισμό, Εγκώμιο στη Διαλεκτική.
Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ, ενώ το 1954 με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
Πεθαίνει στις 14 Αυγούστου του 1956, αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο.
Πηγές:
https://el.wikipedia.org
http://tvxs.gr/
