Πάντα υπάρχει λόγος για να βγεις από το σπίτι σου.
Ο πιο καλός λόγος είναι το Θέατρο.
Γιώργος Χαρίτος ή Χαρίδημος
“Όσο άκουγα γέλιο ενθουσιαζόμουν και δημιουργούσα. Όταν άκουγα γέλιο, εγώ πέταγα πίσω από τον μπερντέ. Ο κόσμος ήταν ο θησαυρός και τα πλούτη μου. Φρόντιζα με τον τρόπο μου και την τέχνη μου να συμμετέχει ο θεατής”.
Μ’ αυτά τα λόγια σκιαγράφησε τη θητεία του στο θέατρο σκιών ο μεγάλος καραγκιοζοπαίχτης Γιώργος Χαρίδημος, που πέθανε στις 3 τα ξημερώματα της Πέμπτης 11 Απριλίου 1996. Η κηδεία του έγινε στο νεκροταφείο της Ανάστασης του Πειραιά με δημόσια δαπάνη, επί Υπ. Πολιτισμού Σταύρου Μπένου.
Η θητεία του Γιώργου Χαρίδημου ή Χαρίτου, ενός από τους μεγαλύτερους τεχνίτες του Καραγκιόζη, ξεκίνησε το 1942 στο Χατζηκυριάκειο, στο καφενείο “Πανελλήνιον”, όταν ήταν 18 ετών, για να τερματιστεί βίαια στις 29 Σεπτεμβρίου 1987, όταν τον “ξεσπίτωσαν” από το θεατράκι του στη Πλάκα μετά από 20 χρόνια παρουσίας, για να γίνει ο χώρος πιτσαρία. Πόνεσε πολύ! “Μετά το πάθημα αυτό – εξομολογείται – δεν έχω κουράγιο… Όταν έκλεισε το θεατράκι αρρώστησα από τη στεναχώρια μου, περπάταγα και παραμιλούσα, ήταν η ώρα της παράστασης και έπαιζα Καραγκιόζη. Με πείραξε γιατί μου είχαν τάξει πολλά, αλλά ήταν ψέματα”.
Ωστόσο ο Γιώργος Χαρίδημος είχε κάθε λόγο να είναι περήφανος για την τέχνη του και την προσφορά του. Για περισσότερο από μισό αιώνα έστηνε τον μπερντέ του στον Πειραιά και την Αθήνα, υπηρετώντας με ευαισθησία και υπευθυνότητα μια τέχνη παραδοσιακή, προάγοντας ένα ζωτικό στοιχείο του πολιτισμού και της θεατρικής μας παράδοσης.
Γεννήθηκε στο Αλσος της Κηφισιάς το 1924 σχεδόν μέσα στον “μπερντέ” του πατέρα του, Χρήστου Χαρίδημου.
Ο Χρήστος Χαρίδημος-ένας από τους καλύτερους καραγκιοζοπαίχτες- μετά από δύο χρόνια κατεβαίνει στον Πειραιά και δημιουργεί το μόνιμο καραγκιοζοθέατρο “Ερμής”.
Δίπλα του βρίσκεται συνέχεια ο γιος του Γιώργος, ο οποίος και γίνεται βοηθός του στις παραστάσεις. Μαθαίνει να ζωγραφίζει, να φτιάχνει φιγούρες, μυείται την τεχνική κίνησης, μαθαίνει τις καραγκιοζίστικες ιστορίες.
Το 1942 ξεκινάει την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο “Πανελλήνιο”. Στη συνέχεια, δίνει τις απογευματινές παραστάσεις στο “Ερμής” και ο πατέρας του τις βραδινές.
Οταν απολύεται από φαντάρος το 1948, αναλαμβάνει μόνος του το κέντρο “Ερμής” μέχρι το 1958.
Από τότε ο Γιώργος Χαρίδημος ξεκινάει μια συνεχή αναζήτηση για να στεγάσει τον Καραγκιόζη του. Η πορεία του διαγράφεται ως εξής:
1958-59: Στην οδό Παρνασσού στον Καραβά Νίκαιας, ένας κινηματογράφος γίνεται καραγκιοζοθέατρο. Από μακριά φαντάζει η επιγραφή “Εδώ ο Χαρίδημος με το οικογενειακό θέατρο σκιών”.
1959-61: Στο συνοικισμό Απόλλωνα φτιάχνει το ομώνυμο θεατράκι.
1961-65: Δημιουργεί τη “Χαρούμενη Ακτή” κοντά στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων, στη μαγευτική Πειραϊκή ακτή και τον χειμώνα εμφανίζεται στο θέατρο “Παπά”.
1965-69: Θέατρο “Χρυσοστομίδη” στα Ταμπούρια. Ήταν ένα ξάφνιασμα. Ποτέ Θέατρο Σκιών δεν πραγματοποίησε τόσα εισιτήρια, με μέσο όρο περίπου 1300 τη βραδιά.
1969-88: Μια μάντρα οικοδομών στη Πλάκα μετατρέπεται σ’ ένα γραφικό θεατράκι 150 θέσεων.
Κατεξοχήν και κατά κύριο επάγγελμα Καραγκιοζοπαίχτης, δεν δέχτηκε ποτέ να παίξει σε πλατείες και πεζοδρόμια. Δεν μηχανοποίησε την τέχνη του, δεν περιόρισε τον Καραγκιόζη στα 20 λεπτά της τηλεοπτικής παραγωγής.
