Τίμων ο Αθηναίος. Τίμων ο μισάνθρωπος. Ένας σαιξπηρικός Τίμων που ενσαρκώνεται μπροστά στα μάτια μας στο Θέατρο REX σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Μία τραγική ιστορία ενός γενναιόδωρου άρχοντα εμποτισμένη με μυστήριο, δράμα και προδοσία. Ένας άρχων του 5ου αιώνα π.Χ. γεμάτος πάθος για τη ζωή και τις κοσμικές απολαύσεις, δίχως να υπολογίζει τις οικονομικές του δυνατότητες. Αγαπάει τόσο τους ανθρώπους, σε σημείο να δωρίσει εν αγνοία του και την τελευταία του δεκάρα. Παράλληλα, ο επιστάτης του προσπαθεί μάταια να του δείξει πως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, αλλά ο Τίμων συνεχίζει να ζει σ ’έναν δικό του ειδυλλιακό κόσμο. Ο επιστάτης νιώθει την απόλυτη απογοήτευση, ώσπου ο άρχων αντικρύζει επιτέλους το τεράστιο οικονομικό του πρόβλημα. Το δράμα ξεκινά, όταν όλοι οι “φίλοι” του, έρχονται επίμονα έξω απ΄την οικία του, απαιτώντας πίσω τα χρήματα που τους χρωστάει, αντιμετωπίζοντας τον πλέον ως εχθρό. Οι “φίλοι” εκείνοι που γευμάτιζαν πλάι στα συμπόσια του, οι “φίλοι” εκείνοι που ζήταγαν δανεικά για να βγάλουν τα προς τα ζην, τον προδίδουν. Καθώς, όταν ήρθε η στιγμή να ζητήσει τη βοήθεια τους για την κακοτυχία αυτή, ξαφνικά του γυρνάνε την πλάτη με τον χειρότερο τρόπο και του κλείνουν τις πόρτες.
Ανήμπορος ο Τίμων να ορθοποδήσει, κλείνεται στον εαυτό του και πέφτει σε βαθιά θλίψη. Όμως, η θλίψη τον οδηγεί σε μια κυνική στάση ζωής, η οποία μετατρέπεται σε μισανθρωπία. Ιδίως, όταν συνειδητοποιεί πως ο ειρωνικός και αποκρουστικός λόγος του φιλόσοφου Αποίμαντου εις βάρος του, γίνεται πραγματικότητα, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Έτσι, επιλέγει ως λύση την απομόνωση, με αποτέλεσμα να περιπλανιέται ρακένδυτος και ξυπόλυτος μέσα στο δάσος σαν ένα άγριο θηρίο, ώσπου στο τέλος πεθαίνει με τον πιο αξιοθρήνητο τρόπο.
Άραγε, τί είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος γενναιόδωρα “ανοίγει” το σπιτικό του και την καρδιά του στους φίλους του, και στην πορεία τον προδίδουν, οδηγώντας τον στην έσχατη μισανθρωπία και εν τέλη στον θάνατο του; Άραγε, είναι ένας εκ πεποιθήσεως ιδεαλιστής και ρομαντικός τύπος ή ένας αφελής που έχει το ακαταλόγιστο; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σκηνοθετική προσέγγιση:
Η σκηνοθετική άποψη του Λιβαθινού είχε αρκετά εξωκοσμικά και μυστήρια στοιχεία, γεγονός που έκανε την παράσταση αρκετά θεαματική.
Αρχικά, ας αναφέρουμε τις μεταλλικές κρεμάστρες που «έπεφταν» αρμονικά με λεπτές κλωστές απ’ το επάνω μέρος της σκηνής και διακοσμούσαν τον σκηνικό χώρο. Οι γυμνές αυτές κρεμάστρες ίσως να συμβόλιζαν την ένδεια του άρχοντα. Αλλά, αυτό που τράβηξε τα βλέμματα περισσότερο, ήταν τα δύο στημένα πανιά (τεράστιων διαστάσεων) στο βάθος του σκηνικού χώρου, στα οποία κυριαρχούσε ένα κόψιμο σε σχήμα “T”, όπου συμβόλιζε το αρχικό γράμμα του Τίμωνα. Το κόψιμο αυτό, ανάλογα με την κλιμάκωση της δράσης, είχε αντίστοιχα ατμοσφαιρικά χρώματα που έδιναν έμφαση στον κεντρικό ήρωα του έργου. Καθώς, αξιόλογο ήταν και το δάπεδο της σκηνής, το οποίο ήταν στολισμένο με διάσπαρτα στοιχεία της φύσης, ενώ άνοιγε και μια μυστική καταπακτή για τις ανάγκες της δράσης.
Ακόμη, τα κοστούμια της Μανωλοπούλου ήταν περίτεχνα σχεδιασμένα με σαιξπηρικά στοιχεία, η ερμηνεία των ηθοποιών είχε έντονη σωματικότητα και ομιλία, ο φωτισμός του Αλέκου Αναστασίου ήταν εξαιρετικά ατμοσφαιρικός, και τέλος, η μουσική επιμέλεια του Φαληρέα, σχετικά υπερβατική.
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά/Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική σύνθεση: Λύσανδρος Φαληρέας
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Φωτισμός: Αλέκος Αναστασίου
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος
Δραματολόγος παράστασης: Έρι Κύργια
Διανομή ρόλων:
Αργυρώ Ανανιάδου, Βασίλης Ανδρέου, Θωμάς Βελισσάρης, Γιώργος Δάμπασης, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Φώτης Κουτρουβίδης, Αναστάσης Λαουλάκoς, Φοίβος Μαρκιανός, Στρατής Πανούριος, Δημήτρης Παπανικολάου, Μαρία Σαββίδου, Χρήστος Σουγάρης, Μάνος Στεφανάκης, Άρης Τρουπάκης, Αμαλία Τσεκούρα.
Παραστάσεις:
Από 27/09/2018 έως 25/11/2018
& από 07/02/2019 έως 03/03/2019.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΣΚΗΝΗ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ (ΡΕΞ), ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 48.
Πηγή φωτογραφίας: https://www.athinorama.gr
