Η Μαρία Παναγοπούλου πέρασε από το στάδιο της αναγνώστριας στο στάδιο της συγγραφέως από μια πολύ δυνατή ανάγκη να αποκαλύψει τις ιστορίες του μυαλού της. Δεν μπορουσε να κάνει αλλιώς γιατί η ανάγκη για να γράψει ήταν επιτακτική.
Η Μαρία Παναγοπούλου είναι αρωγός συναισθημάτων αγάπης και αμεσότητας. Πρόκειται για μια συγγραφέα που διαθέτει γνώση, οξύνοια και δίνει στους ήρωές της «ανθρώπινα» χρώματα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευάγγελου-Παπαθανασίου
Είναι χαρά μου Μαρία Παναγοπούλου που είσαι στη στήλη των συνεντεύξεων στο περιοδικό maxmag.
Το maxmag είναι ένα περιοδικό που απολαμβάνω και θεωρώ χαρά αλλά και τιμή μου να φιλοξενούμαι σε αυτό.
Ολική έκλειψη καρδιάς». Μίλησε μας για το βιβλίο σου.
Η «Ολική έκλειψη καρδιάς» είναι μια καταιγιστική περιπέτεια ανατροπών. Οι ήρωές μου βιώνουν ακραίες καταστάσεις, βλέπουν τα λάθη του νεανικού παρελθόντος τους να απειλούν το παρόν και το μέλλον τους και καλούνται να λάβουν αποφάσεις που θέτουν σε κίνδυνο ακόμη και τις ζωές τους. Όλα αυτά, συμβαίνουν τη δεκαετία του ΄80. Την εποχή που δεν είχαμε internet, social media και έξυπνες συσκευές, οι άνθρωποι επικοινωνούσαμε κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια και τα απλά πράγματα είχαν «και πολλή φάση».
Αρετή και Ανδρέας. Μια ιστορία αγάπης , έρωτα, προδοσίας. Τι σας ενέπνευσε για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Το 2000 σε ένα οικογενειακό ταξίδι στο Λονδίνο, πήγαμε να παρακολουθήσουμε το μιούζικαλ FAME, το οποίο τη δεκαετία του ΄80 προβαλλόταν στην Ελληνική κρατική τηλεόραση με τον τίτλο ΣΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ. Βγαίνοντας από το θέατρο αισθάνθηκα μια νοσταλγία για όλα εκείνα που είχαν φύγει ανεπιστρεπτί. Την ανεμελιά, την αισιοδοξία και τον ρομαντισμό, τα τραγούδια, τις ατάκες, τα χτενίσματα και τα ρούχα, τις νοοτροπίες και τις συνήθειες των 80s. Αποφάσισα λοιπόν να τα αποτυπώσω στο χαρτί. Επειδή ωστόσο δε μπορώ να γράψω στηριζόμενη στη φαντασία μου και μόνο, αναζήτησα στο αρχείο των αληθινών ιστοριών μου (τις οποίες καταγράφω από την εφηβεία μου ακόμη), μια ιστορία που να είχε συμβεί τότε. Ο Αντρέας και η Αρετή ήταν η ιδανική περίπτωση. Επικοινώνησα με έναν εκ των εμπλεκομένων και με τη δική του άδεια και βοήθεια, ξεκίνησα τη συγγραφή της.
Πόσο νωρίς ή πόσο αργά γνώριζες το τέλος της ιστορίας;
Είχα δεσμευτεί απέναντι στον πραγματικό πρωταγωνιστή της ιστορίας για τον τρόπο που θα ολοκλήρωνα την «Ολική έκλειψη καρδιάς». Όπως αναφέρω και στο εισαγωγικό σημείωμα ο «Ισίδωρος» μου είπε χαρακτηριστικά: «Βασικά, μεγαλώσαμε, Μαράκι, και το σκοτάδι βλάπτει σοβαρά την ψυχή μας, γι αυτό βρες έναν τρόπο να κυριαρχήσει το φως στο βιβλίο σου». Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αλλά κατά τη διάρκεια της συγγραφής αυτός ήταν ο φάρος που με οδηγούσε.
Η φιλία στο βιβλίο παίζει σημαντικό ρόλο. Σήμερα υπάρχουν φίλοι καρδιάς;
Στη δεκαετία του ΄80 η φιλία ήταν «ιερή» και ως τέτοια τη βιώνουν οι ήρωές μου. Για τον «κολλητό» μας πέφταμε στη φωτιά και μια φιλική προδοσία ήταν ικανή να μας ισοπεδώσει. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, έχουν γίνει μάλλον λιγότερο δραματικά, αλλά οι φίλοι καρδιάς συνεχίζουν να υπάρχουν. Αδυνατώ να φανταστώ πως θα ξημερώσει μέρα στον κόσμο μας, που θα έχουν χαθεί οι καρδιακοί φίλοι!
Όσο μεγαλώνουμε χάνουμε τον ρομαντισμό της εφηβείας μας;
Είναι ευλογία αν μεγαλώνοντας καταφέρεις να κρατήσεις ζωντανό ένα κομμάτι της εφηβικής ψυχής σου. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να εξελιχθεί σε πρόβλημα εάν επιμείνεις να διατηρήσεις ακέραιο τον ρομαντισμό εκείνων των χρόνων, καθώς ο κόσμος μας είναι πολύ σκληρός για ρομαντικούς ενήλικες που αρνούνται να ωριμάσουν.
Οι σημερινοί νέοι διαβάζουν βιβλία;
Σίγουρα δε διαβάζουν μαζικά οι νέοι άνθρωποι, αλλά φοβάμαι πως στην Ελλάδα ούτε οι μεγαλύτερες ηλικίες είναι συστηματικοί αναγνώστες στην πλειοψηφία τους. Ο 28χρονος γιος μου διαβάζει πολύ, ωστόσο είναι μια συνήθεια που απέκτησε μετά τα 18 του χρόνια, ενώ ζούσε στο Λονδίνο. Προηγουμένως, όσο κι αν προσπαθούσα να τον σπρώξω προς την ανάγνωση δεν τα κατάφερνα.
Στην εποχή μας η εικόνα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη. Ανησυχείς πως μια μέρα ο γραπτός λόγος ίσως χάσει τον λόγο ύπαρξής του;
Αν μου κάνατε αυτήν την ερώτηση πριν από έναν χρόνο, θα σας απαντούσα πως η δύναμη της εικόνας είναι συντριπτική και κατ’ επέκταση είμαι ανήσυχη για το μέλλον του γραπτού λόγου. Η πανδημία όμως μού έδειξε πως κάνω λάθος. Όλους αυτούς τους μήνες της καραντίνας τα βιβλία άντεξαν κόντρα στην κυριαρχία της τεχνολογίας και έγιναν καταφύγιο για πολλούς ανθρώπους. Ο γραπτός λόγος δε φυλακίζει τη φαντασία, μπορεί να πάρει την εικόνα που του δίνει τα μυαλό του κάθε αναγνώστη, χωρίς καλούπια και περιορισμούς, και αυτή είναι η δύναμη του!
Έχεις κυνηγήσει τα όνειρα σου στο έπακρο;
Στο έπακρο δε θα έλεγα πως τα κυνήγησα, αλλά τώρα πια ξέρω πως ό,τι δε διεκδίκησα με πείσμα μάλλον δεν ήταν όνειρο αλλά απλή επιθυμία. Το γεγονός πως αποφάσισα σε μεγάλη ηλικία, στα 47 μου χρόνια, να βγάλω από τα συρτάρια μου τα βιβλία που όλη μου τη ζωή έγραφα για προσωπική χρήση και να τολμήσω να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στέλνοντας τα σε εκδότες, εξελίχθηκε σε ένα όνειρο που πλέον το κυνηγώ καθημερινά. Γι αυτό πάντα λέω πως δεν υπάρχει νωρίς ή αργά, υπάρχουν μόνο όνειρα που δεν κυνηγήθηκαν.
Η οικογένεια σου είναι για σένα το Α και το Ω. Πιστεύεις ότι μια γυναίκα πρέπει να βάζει στην άκρη τις φιλοδοξίες της για την οικογένεια;
Δεν πιστεύω στις θυσίες, εκτός εάν είναι επιβεβλημένες από κάποια δραματική τροπή στη ζωή μας. Είμαι υπέρ της ελεύθερης επιλογής και θεωρώ πως μια γυναίκα πρέπει να κάνει αυτό που της λέει η καρδιά της. Με γνώμονα την καρδιά μου αποφάσισα κι εγώ πριν από περίπου 30 χρόνια να αφήσω στην άκρη τις φιλοδοξίες μου για να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου. Είχα την πολυτέλεια να το πράξω και το έπραξα γιατί αυτό με έκανε ευτυχισμένη. Δεν το μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή, αλλά παραδέχομαι πως εάν είχα κόρη θα τη συμβούλευα να το σκεφτεί καλά πριν μιμηθεί την επιλογή μου. Είναι ένα ρίσκο που υποθέτω πως εάν δεν σου βγει σε καλό, το κουβαλάς σαν βάρος για όλη σου τη ζωή.
Η καραντίνα σου έδωσε έμπνευση;
Όχι. Η καραντίνα με κούρασε και μου στέρησε την επαφή με τους ανθρώπους και με τα ερεθίσματα που μου δίνουν έμπνευση. Μου έκανε όμως και ένα καλό: μου χάρισε χρόνο για να διαβάσω, νέες κυκλοφορίες αλλά και βιβλία παλιά που τα είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια.
Τι νέο ετοιμάζεις;
Το επόμενο βιβλίο μου έχει παραδοθεί από το περασμένο καλοκαίρι στις Εκδόσεις Ψυχογιός και έχει λάβει το πράσινο φως για την έκδοσή του. Αυτήν την εποχή κάνω κάποιες τελευταίες διορθώσεις, ενώ συνεχίζω να γράφω ιστορίες, χωρίς να γνωρίζω αν θα γίνουν κάποτε βιβλία. Παράλληλα παρακολουθώ εξ αποστάσεως ένα πρόγραμμα εγκληματολογίας στο Πάντειο το οποίο με έχει ενθουσιάσει καθώς με βοηθάει να μπω στο μυαλό ενός εγκληματία!
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Μαρία Παναγοπούλου για το φωτογραφικό υλικό.
