Η εβραϊκής καταγωγής, Αμερικανή συγγραφέας και «δημόσια ομιλήτρια», Φραν Λίμποβιτς, γεννήθηκε το 1950 στο Μόρισταουν, του Νιού Τζέρσεϋ. Από το 1969, όταν εγκαταστάθηκε στην Πόλη της Νέας Υόρκης και γνώρισε διασημότητες και διανοούμενους, όπως τον Άντι Γουόρχολ, τον Τζέιμς Μπόλντγουιν, τον Γκορ Βιντάλ και τον Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, εργαζόμενη ως αρθρογράφος στο avant-garde περιοδικό, Interview, του Γουόρχολ, μέχρι και σήμερα είναι η απόλυτη νεοϋορκέζα. Στην ηλικία των 71ος ετών, η Λίμποβιτς διαθέτει ένα έργο που περιορίζεται σε μόλις δύο βιβλία για ενήλικες, το μπεστ σέλερ, «Metropolitan Life» (1978) και το «Social Studies» (1981), ένα βιβλίο για παιδιά και μερικές αξιοσημείωτες εμφανίσεις σε ταινίες και ντοκιμαντέρ, κυρίως φίλων της δημιουργών, όπως είναι το «Public Speaking» (2010), του Μάρτιν Σκορσέζε. Ο λόγος που έχει γράψει τόσο λίγα, σύμφωνα με την ίδια, είναι πως είναι «τεμπέλα» και υποφέρει, εδώ και δεκαετίες, από «writer’s block». Ο ευφυής και καυστικός τρόπος γραφής της έχει προκαλέσει συγκρίσεις με το ίνδαλμά της, Ντόροθι Πάρκερ, ενώ το κοινό της είναι ευρύ και η εμβέλειά της παγκόσμια. Τα βιβλία της είναι, στην ουσία, συλλογές από κωμικά σκετς, που βασίζονται στους εκκεντρισμούς της και τις δυσκολίες του να ζει κανείς στη μητρόπολη της Νέας Υόρκης.
Το «Metropolitan Life», το οποίο η Λίμποβιτς έγραψε σε ηλικία 28 ετών, έμεινε για πέντε μήνες στη λίστα με τα μπεστ σέλερ των New York Times. Μέσα σε αυτό, η συγγραφέας μιλάει για μια ευρεία γκάμα θεμάτων, από τη δυσκολία της να μάθει να διαβάζει την ώρα σε αναλογικό ρολόι, μέχρι την αντιπάθειά της για τις μπλούζες με εικόνες τυπωμένες επάνω τους. Πολλά από τα δοκίμια που συμπεριλαμβάνονται στο «Metropolitan Life» είχαν εκδοθεί πριν, ή επανεκδόθηκαν αργότερα σε περιοδικά, ενώ το βιβλίο αυτό, μαζί με το «Social Studies» κυκλοφόρησαν το 1994 σε ένα τόμο, υπό τον τίτλο, «The Fran Lebowitz Reader».
Το υλικό του «Metropolitan Life» έχει χρησιμοποιηθεί ξανά σε διάφορα πρότζεκτ στα οποία η Λίμποβιτς έχει πάρει μέρος. Από συνεντεύξεις με τον Ντέιβιντ Λέτερμαν και τον Μπιλ Μάχερ, μέχρι το πιο πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Netflix, «Pretend It’s a City» (2021), σκηνοθετημένο επίσης από τον Σκορσέζε, η Λίμποβιτς επιστρέφει συχνά στις εμμονές της και προσθέτει νέες, όπως την απόφασή της να απορρίψει κάθε είδους τεχνολογία, να συνεχίσει να καπνίζει, αψηφώντας το δρακόντειο αντικαπνιστικό νόμο στη Νέα Υόρκη και τη δυσανασχέτησή της με τον «εξευγενισμό» (gentrification) πολλών ιστορικά επικίνδυνων και μέχρι πρότινος ξεχασμένων από την πολιτεία περιοχών. Πολλές από τις φιλίες της Λίμποβιτς με πρόσωπα της δημοσιότητας έχουν υπάρξει «εφόρου ζωής», όπως εκείνη με την Αφροαμερικανή συγγραφέα, Τόνι Μόρρισον, η οποία πέθανε το 2019.
Μετά την επιτυχία της μίνι-σειράς του Netflix, το ενδιαφέρον του κοινού για τη Λίμποβιτς αναζωπυρώθηκε και η περιοδεία της σε ολόκληρο τον κόσμο, με μία στάση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, σε συζήτηση με την διευθύντρια του ιδρύματος, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, οφείλεται σε αυτή. Αν και μεγάλη πια σε ηλικία, η αντιδραστική και δραστήρια νεοϋορκέζα συνεχίζει ακάθεκτη να υποστηρίζει τις ιδέες της, αλλά και το δικαίωμά της στην τεμπελιά.
Δείτε το trailer της μίνι-σειράς, «Pretend It’s a City» (2021), στο YouTube:
