Κείμενο, είναι

Κείμενο, είναι

Το κείμενο, είναι.

Και αν θες να σε γράψει ας το αφήσεις. Έτσι κάνει κι έτσι –μάλλον– θα γίνει. Το κείμενο σε κρατά απ’ το χέρι και δεν ψάχνει τον δρόμο, παρά μόνο στον δείχνει· εσύ ακολουθείς δίχως επιλογή.

Γυρίζεις σελίδες όπως αφήνεις τα χνάρια σου ανάμεσα στα δέντρα· σ’ αυτό το δάσος της ανάγνωσης που σε βρίσκουν οι νύχτες και οι πρώτες «καλημέρες». Εκεί που αν δεν αφεθείς δεν θα τα καταφέρεις. Στον αφηγηματικό κόσμο επιτρέπεται μόνο ένα: να πιστέψεις το πιο όμορφο ψέμα που επέλεξες. Γιατί έτσι είναι, εσύ το επιλέγεις. Χαζεύεις τη βιβλιοθήκη και είτε τραβήξεις απ’ τη ράχη «Το μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν, είτε «Τη γραφομηχανούλα» του Ζίγκφριντ Κρακάουερ, ακόμα και «Το βάρος της πεταλούδας» του Έρι Ντε Λούκα, ο κόσμος σου αλλάζει.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Στις πρώτες μυρωδιές των σελίδων γίνεσαι κάτι διαφορετικό. Από απλό ξεδιάλεγμα μεταμορφώνεται σε συνειδητή υπακοή και διαρκή ακολουθία. Τόσο θέλει για να μοιάζει ο κόσμος σου σαν άλλον και λίγο ακόμα για να μην κοιμηθείς μέχρι το τέλος.

Ακόμα και τότε που θα διεκδικήσεις χρόνο για εσένα και θα τσακίσεις την άκρη απ’ τη σελίδα –σαν κάτι από συνέχεια του μετά– το σαράκι είναι ήδη μέσα σου. Σέρνεται στις τρύπες του νου σου και κάθε λίγο βρίσκει τρόπο να στο θυμίζει. Βλέπεις καθημερινούς ήρωες να μοιάζουν με τη συνέχεια στις σελίδες που δεν διάβασες. Αναπολείς κάθε αίσθηση της αφήγησης και αγωνιάς για όσα δεν σου είπαν ακόμα οι αράδες του. Γιατί αυτό κάνουν, σου μιλούν.

Διαβάστε επίσης  Φαντασία και δυστοπία στα νεανικά μυθιστορήματα

Και το μονοπάτι δεν σταματά. Κανείς δεν μέτρησε τα χνάρια του, κανείς δεν έκλεισε ένα βιβλίο για να το τελειώσει. Πάντα κάτι άλλο ξεκινά, στην έτερη επιλογή της στιγμής. Τόσες ράχες σε περιμένουν, τόσες ακόμα και η καθεμιά τους κρύβει έναν ακόμα κόσμο και μια θέση· τη δική σου.

Για αυτό σου λέω, μην το χάσεις, αλλά ας χαθείς. Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος δεν μας αρκεί και έχουμε τόσους ακόμα να γνωρίσουμε που θα μας ταξιδέψουν και καλό θα ήταν να μην τους χάσουμε. Κι αν η απώλεια είναι μεγάλο κέρδος –μιας και είχες ήδη κάτι και το έχασες– μην αρκεστείς σε αυτό, αλλά σε όσα ακόμα έχεις.

Advertising

Μόνο μην τα βάλεις μαζί του και άσε να σου σφίξει το χέρι. Γιατί αν το χάσεις, χάθηκες και μετά το κείμενο θα συνεχίσει μέχρι την επόμενη τσακισμένη σελίδα του. Εσύ όμως παραπάτησες.

Για αυτό σου λέω, το κείμενο δεν λέει· είναι.

Ο Γιώργος Σπυράκης είναι απόφοιτος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργικής Γραφής» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα.
Γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα, αρθρογραφεί σε sites και blogs, αναζητώντας κάτι απ’ τα παιχνίδια του νου μας.

Είναι ο επιστημονικά υπεύθυνος και συντονιστής για το τμήμα δημιουργικής γραφής στο ΣΔΕ φυλακών Κορυδαλλού, όπου και διδάσκει στους μαθητές-κρατούμενους δημιουργική γραφή.

Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων κυκλοφορεί με τίτλο: «Pequeñas Fobias – Μικρές Φοβίες». Από τη LIBRON Εκδοτική κυκλοφορεί και το μυθιστόρημα με τίτλο «ε.σύ» [2016] και η συλλογή αφηγημάτων με τίτλο «Δεκαεπτά φορές» [2017].

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Μουσική τζαζ και τέχνη

Η τέχνη της τζαζ στη ζωγραφική είναι βασισμένη στη μουσική,
μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,