Η Ρόζα Παρκς γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου του 1913 και ήταν Αμερικανίδα ακτιβίστρια.
Η Ρόζα Παρκς, “έγχρωμη” μοδίστρα έμελλε να μείνει στην ιστορία όταν, στις 1 Δεκεμβρίου του 1955, στο Μοντογκόμερι της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της σε ένα λευκό άνδρα. Με αυτή της την κίνηση, έδειξε την αντίσταση της στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ. Εκείνη την εποχή οι έγχρωμοι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι nα κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου καθώς και να παραχωρούν την θέση τους στους λευκούς.
Η 42χρονη μοδίστρα, μετά από μια κουραστική μέρα στην δουλειά, επιβιβάστηκε σε λεωφορείο στο κέντρο της πόλης.
Κάθισε στην πρώτη σειρά των θέσεων που προορίζονταν για τους «μαύρους» πολίτες. Σύμφωνα με το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό, ο οποίος ίσχυε μέχρι το 1956, οι θέσεις των μαύρων επιβατών βρίσκονταν στο πίσω μέρος του λεωφορείου και χωρίζονταν από εκείνες των λευκών με μια κενή σειρά.
Στη διάρκεια της διαδρομής το λεωφορείο γέμισε από κόσμο. Τέσσερις λευκοί πολίτες έμειναν όρθιοι. Τότε ήταν που ο οδηγός Τζέιμς Μπλέικ, απαίτησε να αδειάσει η πρώτη σειρά του «έγχρωμου τομέα» και να μείνει κενή. Ενώ οι έγχρωμοι συνεπιβάτες της συμμορφώθηκαν στη διαταγή του οδηγού, η Παρκς εναντιώθηκε και παρέμεινε στη θέση της. Το αποτέλεσμα ήταν εκείνος να καλέσει την αστυνομία κι εκείνη να συλληφθεί.
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
Ο ίδιος οδηγός, δώδεκα χρόνια πριν την είχε αναγκάσει να κατέβει από το λεωφορείο και να περιμένει στη βροχή. Το “λάθος” της τότε ήταν πως είχε τολμήσει να μπει από την μπροστινή πόρτα, που ήταν μόνο για λευκούς.
Τέσσερις μέρες μετά την σύλληψη της, στις 5 Δεκεμβρίου, έγινε η δική της Παρκς. Κρίθηκε ενοχή και της επιβλήθηκε πρόστιμο 14 δολαρίων. Η ίδια έκανε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. .
Ίσως η κίνηση της Παρκς να φαίνεται αμελητέα, όμως γέννησε ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη. Το κίνημα αυτό γρήγορα κλιμακώθηκε και οδήγησε μάλιστα στο μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους πολίτες, επί 381 ημέρες. Επιπλέον, βοήθησε έναν από τους αρχηγούς του κινήματος, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην ανάδειξη του σε κεντρική πολιτική μορφή της Αμερικής. Το όνομα του ήταν Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Η δικαίωση
Στις 13 Νοεμβρίου του 1956, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι νόμοι φυλετικού διαχωρισμού στο Μοντγκόμερι ήταν αντισυνταγματικοί. Την επόμενη μέρα, η Ρόζα Παρκς μαζί με τον Έντγκαρ Νίξον και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ επιβιβάστηκαν σε ένα λεωφορείο. Η Παρκς προχώρησε αγέρωχη και έκατσε στην πρώτη θέση. Σχεδόν δίπλα στον οδηγό. Κανείς δεν την κατέβασε.
Η ακτιβίστρια κοινωνικών δικαιωμάτων και γραμματέας του παραρτήματος NAACP, της Εθνικής Ενώσεως για την Πρόοδο των Έγχρωμων Ανθρώπων, σημειώνει για το συμβάν στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Η ιστορία μου»: «Ο κόσμος λέει ότι δεν παραχώρησα τη θέση μου γιατί ήμουν κουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν σωματικά κουρασμένη ούτε περισσότερο κουρασμένη απ’ όσο ήμουν συνήθως στο τέλος μιας ημέρας στη δουλειά. Όχι, η μόνη κούραση που είχα, ήταν αυτή του να υποχωρώ». Η Ρόζα Πάρκς σήμερα αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων».
Το 1996 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
Πηγές:
Μηχανη του χρόνου- Ρόζα Παρκς
