Η Μαρία Κρόκου γεννήθηκε στην Εύβοια. Από πολύ νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, τις ανάγκες και τα προβλήματά του. Η Μαρία Κρόκου σπούδασε κοινωνική λειτουργός στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας Αθηνών και απασχολήθηκε σε διάφορες μονάδες κοινωνικού ενδιαφέροντος όπως: ΚΑΠΗ, ΨΝΑ, ΟΚΑΔΗΠ. Σήμερα η Μαρία Κρόκου εργάζεται στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την ποίηση, τα παραμύθια, τη ζωγραφική και τη ζαχαροπλαστική. Ζει στην Εύβοια με τα δύο παιδιά και τον σύζυγό της. Η Μαρία Κρόκου έχει γράψει το βραβευμένο, από το καλλιτεχνικό σωματείο Έλευσις και Υδράνη, θεατρικό «Λοξές φιλίες». Το πρώτο βιβλίο της, με τίτλο «Εξάρες», κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Novelbooks ενώ το δεύτερο, «Αν δεν ήμουν εγώ… Αν δεν ήμουν εδώ…» το 2015 από τις εκδόσεις Διώνη. Το μυθιστόρημα «Ο κύβος ερρίφθη» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Η Μαρία Κρόκου είναι μια συγραφέας που αγαπά τις λέξεις και τη λογοτεχνία.Φτιαχνει ήρωες που μερικές φορές τους αγαπά τόσο που δε τους αποχωρίζεται,τους κρατά σαν καλούς φίλους.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το «Ο κύβος ερρίφθη», ένα μυθιστόρημα που καθηλώνει τον αναγνώστη με τη δεινή γραφή του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πνοή». Ποια ήταν η αφορμή για τη γραφή του;
Η αφορμή για τη συγγραφή του «Ο κύβος ερρίφθη» ήταν η μεγάλη αγάπη μου για την Αρχαία Ελλάδα και όλο αυτό το μυστήριο, την αίγλη και την τεράστια δυναμική που μεταφέρει μέχρι και σήμερα! Το να κοιτάς πίσω και να ανακαλύπτεις κάτι από το τώρα φαντάζει, στα δικά μου μάτια, μαγικό.
«Ο κύβος ερρίφθη». Μιλήστε μας για το βιβλίο σας.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε με περισσή αγάπη και φροντίδα. Με ξενύχτια και αγωνίες. Με χαμόγελα και εκπλήξεις. Με έρευνα και φαντασία. Σε τούτο το βιβλίο προσπαθώ να αγγίξω μια χορδή του παρελθόντος και να την φέρω λίγο πιο κοντά μας. Η πλοκή μοιράζεται στην εποχή του Περικλή και στο σήμερα. Οι ήρωες χωρίζονται σε εκείνους της μακρινής εποχής και τους τωρινούς. Η κεντρική αρχαία ηρωίδα μας προσφέρει απλόχερα εικόνες από την καθημερινότητά της αλλά και τα διλλήματα και τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να πάρει. Η κεντρική σημερινή ηρωίδα καλείται μέσα από το αόρατο γαϊτανάκι που ενώνει τις δύο γυναίκες να ξετυλίξει το κουβάρι που αναδύθηκε μετά το θάνατο της μητέρας της. Μύθος και πραγματικότητα, γρίφοι και ξεκαθαρίσματα, ιστορία και φαντασία προσπαθούν να συμπορευθούν μέσα από τις ιστορίες των δύο γυναικών και τα μονοπάτια που ενώνουν παρελθόν και παρόν.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τις εκδόσεις Πνοή;
Όπως προανέφερα το βιβλίο τούτο γράφτηκε με αγάπη και σεβασμό στοιχεία που διέπουν και τον ίδιο τον εκδοτικό οίκο απέναντι στα βιβλία γενικότερα. Η συνεργασία δεν θα μπορούσε, λοιπόν, παρά να είναι αρμονική και δημιουργική αφού υπάρχει κοινός στόχος και κοινή ματιά!
Με πόσους ανθρώπους μιλήσατε για να τεκμηριώσετε αλήθειες, γεγονότα, συναισθήματα, όνειρα, φόβους ή ακόμη και ανασφάλειες των πρωταγωνιστών σας;
Ο βασικότερος όγκος πληροφοριών προήλθε από μελέτη και έρευνα βιβλίων, εντύπων, άρθρων και γενικότερα ό,τι μπορεί να περιείχε στοιχεία που αφορούσαν στο θέμα του βιβλίου.
Πόσο καιρό διήρκεσε η συγγραφή του βιβλίου σας;
Τόσο η μελέτη και η έρευνα όσο και η έλλειψη χρόνου αλλά ακόμη και η επιλογή του υλικού που θα συμπεριλαμβανόταν στο βιβλίο έκαναν τη συγγραφή του αρκετά χρονοβόρα. Παράλληλα τα σχέδια αλλά και η δημιουργία γρίφων απαιτούσαν πολύ χρόνο για να γίνουν. Αποτέλεσμα των πάραπάνω: η συγγραφή να διαρκέσει περίπου πέντε έτη. Όλο αυτό, όμως, ήταν για μένα ένα μαγικό ταξίδι που απόλαυσα πραγματικά!
Σημαντικό ρόλο σ’ ένα βιβλίο, πέρα από το περιεχόμενο, διαδραματίζει η γλώσσα και γενικά η οργάνωση, κάτι που δεν συναντά κανείς σε όλους τους συγγραφείς. Είναι αυτό κάτι που σας απασχολεί στα βιβλία σας;
Θεωρώ την οργάνωση βασικό στοιχείο της ζωής ως εκ τούτου δε θα μπορούσε να μην είναι ζητούμενο και στα βιβλία μου. Μέσα από την τάξη μπορείς να δεις με πιο καθαρή ματιά και να συνδυάσεις τα θέματα όσο το δυνατόν καλύτερα. Φυσικά η γλώσσα είναι εκείνη που δίνει το στίγμα της εποχής, του χρόνου ακόμη και των συναισθημάτων. Αυτά μαζί με ένα καλό περιεχόμενο και καλή πλοκή μπορούν να οδηγήσουν σε ένα αρτιότερο αποτέλεσμα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως χρειάζεται συνδυασμός όλων των πάραπάνω για να ολοκληρωθεί στο μέγιστο βαθμό η συγγραφή ενός βιβλίου. Ωστόσο δεν είναι ένα ζητούμενο που προσπαθώ να εφαρμόσω. Είναι περισσότερο μια αυθόρμητη διαδικασία που επιβάλει η ιδιοσυγκρασία μου. Τα βιβλία μου θέλω να είναι σαφή. Να μην αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα και να ολοκληρώνουν την πλοκή «κουμπώνοντας» όλα τα στοιχεία που το αποτελούν. .
Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε με το τελευταίο σας λογοτεχνικό έργο στους αναγνώστες σας;
Μέσα από τούτο το βιβλίο μοιράζομαι την αγάπη μου για το χθες. Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να περάσω κάποιο μήνυμα. Αν όμως μείνει κάτι στον αναγνώστη αυτό θα ήθελα, ίσως, να είναι το να κοιτάμε το χθες με μια διδακτική ματιά. Να μαθαίνουμε από τα λάθη και να κρατάμε τα σωστά.
Λένε ότι οι συγγραφείς δένονται με τους πρωταγωνιστές τους τόσο πολύ, που δύσκολα τους βγάζουν από την ψυχή τους μετά την τελεία στον επίλογο της ιστορίας που γράφουν. Συνέβη το ίδιο και σε εσάς;
Υπάρχουν ήρωες που μένουν μαζί σου για πάντα. Σαν ένας καλός φίλος!
Ποιοι ήταν κάποιοι από τους λόγους που σας έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στη συγγραφή;
Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να πώ 1, 2, 3… Μου αρέσει να πλέκω ιστορίες στο μυαλό μου. Να ονειρεύομαι ξύπνια ή να με προσγειώνει μια «φανταστική» κατά τα άλλα ιστορία. Απλά παίρνω το στυλό και γράφω!
Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για το πώς γεννήθηκε μέσα σας η αγάπη για τη λογοτεχνία; Είχατε κάποια λογοτεχνικά ερεθίσματα;
Διάβαζα λογοτεχνικά βιβλία και μου άρεσε να γράφω στίχους από μικρή. Έβλεπα όνειρα που έμοιαζαν με ταινίες και ήθελα να μην τα ξεχνώ έτσι ξεκίνησα να τα καταγράφω!
Τι έχουν οι λέξεις που δεν το έχει η ζωή; Εσείς γιατί προστρέχετε στην «Τέχνη της Λογοτεχνίας»;
Η ζωή είναι αλληλεπίδραση. Οι λέξεις χτίζουν την επικοινωνία. Για να υπάρξει αλληλεπίδραση πρέπει να υπάρξει επικοινωνία. Η τέχνη της Λογοτεχνίας είναι μορφή επικοινωνίας. Μέσα, λοιπόν, από τη γραφή εκφράζομαι-επικοινωνώ. Πιστεύω πως το ένα χρειάζεται το άλλο. Ο άνθρωπος ως κοινωνικό όν έχει ανάγκη και τον άλλο άνθρωπο. Υπάρχει καλύτερος τρόπος επικοινωνίας παρά μέσα από τις λέξεις; Προφορικές ή γραπτές;
Ποια είναι η στάση σας ως συγγραφέας απέναντι στην πραγματικότητα, και γενικότερα ποια πιστεύετε ότι είναι η σχέση της λογοτεχνίας με την εκάστοτε πραγματικότητα;
Στην καθημερινότητά μου πιστεύω πως είμαι ένας προσγειωμένος άνθρωπος, αρκετά ρεαλιστής και με ευαισθησίες. Η πραγματικότητα που βιώνουμε, σε μια αναμφίβολα δύσκολη και δύσπεπτη εποχή, λειτουργεί με ταχύτατους ρυθμούς, μεγάλη απομάκρυνση του ενός από τον άλλο και πολλές απαιτήσεις. Η λογοτεχνία μπορεί να λειτουργήσει με διάφορους τρόπους: είτε ως μοχλός πίεσης, είτε ως μέσο αφύπνισης, είτε ως αχτίδα φωτός και χαλάρωσης, είτε ως διέξοδος ακόμη και ως σανίδα σωτηρίας μερικές φορές. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντικατοπτρίζει την εκάστοτε πραγματικότητα έτσι όπως ο λογοτέχνης την αντιλαμβάνεται: υποκειμενικά ή αντικειμενικά.
Μπορεί το βιβλίο να λειτουργήσει «θεραπευτικά» σε μια εποχή που το άγχος ξεπερνά τους ανθρώπους και πολλοί προτιμούν την τηλεόραση και το internet γυρνώντας σπίτι;
Ο καθένας επιλέγει τον δικό του τρόπο θεραπείας, αποτοξίνωσης, χαλάρωσης. Θεωρώ πως ναι το βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά όμως αυτό εξαρτάται από τον χαρακτήρα, τη στιγμή και τα δεδομένα της ζωής του ατόμου. Σημασία έχει να «θεραπευθεί», το πώς, είναι προσωπική επιλογή του. Εγώ απλά θα έλεγα ακόμη και στους πιο δύσπιστους πως αξίζει μια δοκιμή! Αποκλείεται μέσα από τόσα βιβλία να μην μπορεί να βρει εκείνο που θα μιλήσει στη ψυχή του!
Μαρία Κρόκου
