Ο Αντρέι Τσικατίλο ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος, που επιτέθηκε σεξουαλικά, δολοφόνησε κι ακρωτηρίασε τουλάχιστον 52 γυναίκες και παιδιά μεταξύ 1978 και 1990 στην τότε Σοβιετική Ένωση. Μετά τη σύλληψή του ομολόγησε 56 φόνους αλλά δικάστηκε για 53 τον Απρίλιο του 1992. Καταδικάστηκε σε θάνατο τον Οκτώβριου του 1992 και εκτελέστηκε με πυροβολισμό στις 14 Φεβρουαρίου 1994. Ο Αντρέι Τσικατίλο έγινε γνωστός ως ο «Αντεροβγάλτης» ή «Χασάπης» του Ροστόφ.
Η τραυματική παιδική ηλικία του Αντρέι Τσικατίλο
Ο Αντρέι Τσικατίλο (Αντρέι Ρωμάνοβιτς Τσικατίλο) γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1936 στο χωριό Γιάμπλουτσνε της επαρχίας Βελικοπισαρίβσκι στην περιοχή του Χάρκοβ της Ουκρανικής Δημοκρατίας της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Γονείς του ήταν ο Ρωμάν και η Άννα Τσικατίλο. Εικάζεται ότι γεννήθηκε με υδροκεφαλία, που εξηγεί το σεξουαλικό του πρόβλημα. Εκτός από νυχτερινή ακράτεια είχε αργότερα και πλήρη ανικανότητα στύσης, αν και μπορούσε να εκσπερματώσει.
Όταν γεννήθηκε η Ουκρανία μαστιζόταν από λιμό, αποτέλεσμα της αναγκαστικής κολεκτιβοποίησης της γεωργίας από τον Στάλιν. Οι γονείς ήταν εργάτες στα συλλογικά αγροκτήματα και ζούσαν σε μια καλύβα ενός δωματίου. Δεν έπαιρναν μισθό αλλά μορούσαν να καλλιεργήσουν ένα οικόπεδο πίσω από την οικογενειακή καλύβα. Σε όλη την παιδική ηλικία η μητέρα του έλεγε ότι πριν είχε γεννήσει ένα αγόρι, τον Στεπάν, που όταν ήταν 4 ετών είχε απαχθεί και φαγωθεί από πεινασμένους γείτονες. Το περιστατικό αυτό δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, όπως επίσης ότι υπήρξε ποτέ κάποιος Στεπάν Τσικατίλο.
Όταν η Σοβιετική Ένωση μπήκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας στρατολογήθηκε στον Κόκκινο Στρατό. Το 1943 τραυματίστηκε κι αιχμαλωτίστηκε. Κατά την ναζιστική κατοχή στην Ουκρανία, ο Αντρέι Τσικατίλο και η μητέρα του κρυβόταν σε κελάρια και χαντάκια. Με την απουσία του πατέρα κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι. Με την ακράτειά του όμως το έβρεχε συνεχώς και η μητέρα του τον έδερνε.
Το 1943 η μητέρα του Αντρέι Τσικατίλο γέννησε ένα κοριτσάκι, την Τατιάνα. Καθώς ο σύζυγος έλειπε από το 1941, ήταν αδύνατον να είναι πατέρας του κοριτσιού. Καθώς εκείνη την περίοδο πολλές Ουκρανές βιάστηκαν από Γερμανούς στρατιώτες, εικάζεται ότι και η Τατιάνα ήταν αποτέλεσμα του βιασμού της μητέρας. Κι εφόσον η οικογένεια ζούσε σε ένα δωμάτιο, ο βιασμός διαπράχθηκε μπροστά στα μάτια του Αντρέι.
Τον Σεπτέμβριο του 1944 ο Αντρέι Τσικατίλο ξεκίνησε το σχολείο. Ως παιδί ήταν ντροπαλός και σωματικά αδύναμος αλλά φιλομαθής. Αρκετές φορές λιποθυμούσε από την πείνα και γινόταν συνεχώς στόχος των νταήδων του σχολείου που τον κορόιδευαν για το ανάστημά και την συστολή του. Εκείνος όμως ανέπτυξε ένα πάθος για την ανάγνωση και την απομνημόνευση και συχνά μελετούσε στο σπίτι για να αυξήσει την αυτοεκτίμησή του και για να αντισταθμίσει την μυωπία που τον εμπόδιζε να διαβάζει στον πίνακα. Για τους δασκάλους του ο Αντρέι Τσικατίλο ήταν ένα εξαιρετικός μαθητής.
Στο σπίτι, τόσο αυτός όσο και η αδερφή του επικρίνονταν συνέχεια από την μητέρα τους. Το 1949 επέστρεψε ο πατέρας τους και αντί να τιμηθεί, κατηγορήθηκε για προδοσία. Η Τατιάνα όμως θυμόταν ότι παρά τις δυσκολίες, ο πατέρας ήταν ευγενικός ενώ η μητέρα σκληρή και ασυγχώρητη με τα παιδιά της.
Η δύσκολη εφηβεία
Κατά την εφηβεία του ο Αντρέι Τσικατίλο ήταν πρότυπο μαθητή και ταυτόχρονα ένθερμος κομουνιστής. Σε ηλικία 14 ετών έγινε εκδότης της σχολικής εφημερίδας και στα 16 πρόεδρος της μαθητικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Διάβαζε με μανία κομουνιστική λογοτεχνία και του ανατέθηκε η οργάνωση των πορειών. Αν και ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η μάθησή του δεν ήταν εύκολη λόγω πονοκεφάλων και κακής μνήμης, ήταν ο μόνος μαθητής που ολοκλήρωσε την τελευταία χρονιά σπουδών και αποφοίτησε με άριστους βαθμούς το 1954.
Στην αρχή της εφηβείας του όμως ανακάλυψε ότι είχε ανικανότητα, επιδεινώνοντας έτσι την κοινωνική του αδεξιότητα αλλά και το μίσος για τον εαυτό του. Μπροστά στις γυναίκες ήταν ντροπαλός. Η πρώτη του αγάπη ήταν η Λίλια Μπαρίσεβα, που είχε γνωρίσει μέσω της σχολικής εφημερίδας αλλά δεν της ζήτησε ποτέ ραντεβού. Την ίδια χρονιά όρμησε σε μια 11χρονη φίλη της αδερφής του, την ακινητοποίησε στο έδαφος και εκσπερμάτωσε καθώς το κοριτσάκι πάλευε.
Μετά την αποφοίτησή από το σχολείο, ο Αντρέι Τσικατίλο έκανε αίτηση για υποτροφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Στις εισαγωγικές εξετάσεις σημείωσε βαθμολογίες από καλά έως άριστα αλλά απορρίφθηκε. Ο ίδιος πίστευε ότι απορρίφθηκε λόγω της προδοσίας του πατέρα του αλλά η αλήθεια είναι ότι άλλοι μαθητές είχαν καλύτερες επιδόσεις σε άκρως ανταγωνιστικές εξετάσεις. Μετά από αυτό δεν προσπάθησε να γραφτεί σε άλλο πανεπιστήμιο. Ταξίδεψε στην πόλη Κουρσκ, όπου εργάστηκε για 3 μήνες πριν γραφτεί το 1955 σε μια επαγγελματική σχολή για να γίνει τεχνικός επικοινωνιών. Την ίδια χρονιά έκανε και την πρώτη του σοβαρή σχέση με ένα κορίτσι της περιοχής δυο χρόνια μικρότερο. Το ζευγάρι προσπάθησε 3 φορές να έρθει σε σεξουαλική επαφή αλλά κάθε φορά ο Αντρέι Τσικατίλο δεν μπορούσε να διατηρήσει στύση. Η σχέση έληξε μετά από 18 μήνες.
Στρατιωτική θητεία και επαγγελματική ζωή
Μόλις τέλειωσε η 2ετής φοίτηση στην τεχνική σχολή, ο Αντρέι Τσικατίλο μετακόμισε στην πόλη Nizhny Tagil στα Ουράλια για να εργαστεί σε ένα μακροπρόθεσμο κατασκευαστικό έργο. Παράλληλα παρακολουθούσε δι’ αλληλογραφίας μαθήματα μηχανικής με το Ηλεκτροτεχνικό Ινστιτούτο Επικοινωνίας της Μόσχας. Στην περιοχή εργάστηκε 2 χρόνια και το 1957 επιστρατεύτηκε στον Σοβιετικό Στρατό. Η θητεία του κράτησε την περίοδο 1597 – 1960, όπου αρχικά υπηρέτησε με συνοριοφύλακες στην Κεντρική Ασία και μετά σε μονάδα επικοινωνίας της KGB στο Ανατολικό Βερολίνο. Το ιστορικό της θητείας του ήταν άψογο. Το 1960, λίγο πριν τελειώσει την θητεία του, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα.
Μετά την θητεία επέστρεψε στο χωριό του για να ζήσει με τους γονείς του δουλεύοντας για λίγο στο συλλογικό αγρόκτημα. Σύντομα γνώρισε μια νεαρή γυναίκα κι έκαναν σχέση. Στους 3 μήνες που κράτησε, έγιναν πολλές ανεπιτυχείς απόπειρες για σεξ, μετά από τις οποίες η κοπέλα ζήτησε αθώα συμβουλές από φίλους της για τον σύντροφό της. Το αποτέλεσμα ήταν οι περισσότεροι συνομήλικοί του να ανακαλύψουν το πρόβλημα της ανικανότητάς του. Ο Αντρέι Τσικατίλο είχε δηλώσει ότι άκουγε τις κοπέλες να τον λένε ανίκανο πίσω από την πλάτη του και προσπάθησε να κρεμαστεί. Τον έσωσε η μητέρα του και μερικοί νεαροί γείτονες. Μην αντέχοντας την ντροπή, αποφάσισε να φύγει.
Μετά από αρκετούς μήνες βρήκε δουλειά ως μηχανικός επικοινωνιών σε μια πόλη βόρεια του Rostov-on-Don. Μετακόμισε εκεί το 1961 νοικιάζοντας ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στην δουλειά του. Την ίδια χρονιά, η αδερφή του τέλειωσε το σχολείο και μετακόμισε μαζί του. Οι γονείς τους μετεγκαταστάθηκαν στην πόλη του Ροστόφ λίγο αργότερα.
Ο γάμος του Αντρέι Τσικατίλο
Η Τατιάνα έμεινε με τον αδερφό της 6 μήνες πριν παντρευτεί ένα ντόπιο και μετακομίσει στο σπίτι των πεθερικών της. Κατά την συγκατοίκησή τους δεν παρατήρησε κάτι παράξενο εκτός από την συστολή του με τις γυναίκες και θέλησε να τον βοηθήσει να βρει μια γυναίκα και να κάνει οικογένεια.
Το 1963 ο Αντρέι Τσικατίλο παντρεύεται την φίλη της αδερφής του, Φεοντοσία Οννατσέβα, μόλις δυο βδομάδες μετά της γνωριμία τους. Η σεξουαλική τους ζωή ήταν ελάχιστη. Ο Αντρέι Τσικατίλο ισχυρίστηκε ότι λόγω της ανικανότητάς του συμφώνησε με την σύζυγό του συλλάβει από αυτόν, που εκσπερμάτιζε εξωτερικά κι ύστερα έσπρωχνε με το χέρι μέσα το σπέρμα. Το πρώτο τους παιδί πέθανε σε 8 μήνες. Το 1965 γεννήθηκε η κόρη τους, Λιουντμίλα και το 1969 ο γιός τους, Γιούρι. Σύμφωνα με την Φεοντοσία, υπήρξαν εγκυμοσύνες κι αργότερα, που κατέληξαν σε άμβλωση επειδή ήταν ήδη σε δύσκολη κατάσταση. Όταν ο Αντρέι Τσικατίλο μάθαινε για τις αμβλώσεις, ξεσπούσε σε κλάματα.
Ο εκπαιδευτικός Αντρέι Τσικατίλο
Το 1964 ο Αντρέι Τσικατίλο γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Ροστόφ, σπουδάζοντας δι’ αλληλογραφίας ρωσική λογοτεχνία και φιλολογία. Πήρε το πτυχίο το 1970. Λίγο πριν το πτυχίο, βρήκε δουλειά σχετική μη τη διαχείριση περιφερειακών αθλητικών δραστηριοτήτων. Έμεινε εκεί 1 χρόνο και μετά ξεκίνησε ως δάσκαλος ρωσικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Νοβοσαχτίνσκ.
Ο Αντρέι Τσικατίλο δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός δάσκαλος. Γνώριζε πολύ καλά τα θέματα που δίδασκε αλλά δεν μπορούσε να διατηρήσει την πειθαρχία μέσα στην τάξη και δεχόταν συχνά τον χλευασμό των μαθητών του. Μια σειρά από καταγγελίες για άσεμνες επιθέσεις σε μικρά παιδιά τον ανάγκασαν να μετακομίζει από σχολείο σε σχολείο. Το 1973 έκανε την πρώτη σεξουαλική επίθεση σε μαθήτριά του. Συγκεκριμένα, κολύμπησε προς την 15χρονη μαθήτρια, άγγιξε το στήθος και τα γεννητικά της όργανα και εκσπερμάτισε καθώς το κορίτσι πάλευε. Μήνες αργότερα επιτέθηκε σε άλλη έφηβη, που είχε κλειδώσει στην τάξη του. Δεν τιμωρήθηκε για κανένα από τα δύο περιστατικά ούτε ακόμα κι όταν οι συνάδελφοί του τον είχαν δει να χαϊδεύεται μπροστά σε μαθητές του.
Μια από τις αρμοδιότητες του Αντρέι Τσικατίλο σε αυτό το σχολείο ήταν να εξασφαλίζει ότι οι μαθητές ήταν παρόντες τα βράδια στους κοιτώνες τους. Πολλές φορές μπήκε μέσα σε κοιτώνας κοριτσιών με σκοπό να τα δει γυμνά. Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, η επιθυμία του να βλέπει γυμνά παιδιά τον οδήγησε στις δημόσιες τουαλέτες, όπου συχνά κατασκόπευε νεαρά κορίτσια. Είχε αγοράσει και τσίχλες, που τους έδινε για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Είναι γνωστό ότι τρεις από τις σεξουαλικές του επιθέσεις έγιναν με αυτή την μέθοδο.
Οι καταγγελίες κατά του Αντρέι Τσικατίλο αυξάνονταν κι έτσι ο διευθυντής του σχολείου τον κάλεσε για να τον ενημερώσει ότι έπρεπε είτε να παραιτηθεί είτε να απολυθεί. Ο Τσικατίλο έφυγε διακριτικά και βρήκε δουλειά ως δάσκαλος σε άλλο σχολείο στο Νοβοσαχτίνσκ τον Ιανουάριο του 1974. Απολύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1978 λόγω περικοπών προσωπικού. Η επόμενη δουλειά του ήταν στην Τεχνική Σχολή Νο. 33 στο Σάχτι, σαράντα επτά μίλια βόρεια του Ροστόφ.
Η καριέρα του ως δάσκαλος τελείωσε τον Μάρτιο του 1981, καθώς είχαν μαζευτεί πολλές καταγγελίες για παρενόχληση μαθητών και των δύο φύλλων. Το ίδιο μήνα ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος προμηθειών σε ένα εργοστάσιο οικοδομικών υλικών με έδρα το Ροστόφ. Η δουλειά του απαιτούσε συχνά ταξίδια σε μεγάλο μέρος της Σοβιετικής Ένωσης είτε για αγορά πρώτων υλών παραγωγής είτε για διαπραγμάτευση συμβάσεων προμήθειας.
Η πρώτη δολοφονία του Αντρέι Τσικατίλο
Τον Σεπτέμβριο του 1978 ο Αντρέι Τσικατίλο μετακόμισε στο Σάχτι, όπου διέπραξε και την πρώτη του τεκμηριωμένη δολοφονία, ένα κορίτσι στην ηλικία του γιου του. Το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου παρέσυρε την 9χρονη Γελένα Ζακότνοβα σε μια παλιά, ερειπωμένη καλύβα, που είχε αγοράσει κρυφά. Προσπάθησε να την βιάσει αλλά δεν πέτυχε στύση, την έπνιξε και την μαχαίρωσε τρεις φορές στην κοιλιά εκσπερματίζοντας ταυτόχρονα. Το σώμα της, που πέταξε στον κοντινό ποταμό Grushevka, βρέθηκε μετά από δυο μέρες κάτω από μια κοντινή γέφυρα.
Τα στοιχεία που συνέδεαν τον Αντρέι Τσικατίλο με αυτή την δολοφονία ήταν πολλά. Ματωμένα σημάδια στο χιόνι είχαν βρεθεί κοντά σε έναν φράχτη, που έβλεπε στην καλύβα του. Οι γείτονες είχαν δει τον Τσικατίλο στην καλύβα τον βράδυ της δολοφονίας. Η σχολική τσάντα της Ζακότνοβα είχε βρεθεί στην απέναντι όχθη του ποταμού στο τέλος του δρόμου, δείγμα ότι από εκεί είχε πεταχτεί. Τέλος, ένας μάρτυρας είχε δώσει περιγραφή ενός άντρα, που έμοιαζε στον Τσικατίλο και είχε δει να μιλάει στο κορίτσι στην στάση του λεωφορείου, που την είδαν για τελευταία φορά ζωντανή. Παρόλα αυτά για το έγκλημα συνελήφθη ο 25χρονος εργάτης Αλεξάντρ Κραβτσένκο, που είχε φυλακιστεί για βιασμό και δολοφονία μιας έφηβης. Σε έρευνα στο σπίτι του Κραβτσένκο βρέθηκαν κηλίδες αίματος σε ένα όργανο γυμναστικής της συζύγου του ίδιας ομάδας τόσο με την σύζυγο όσο και με την άτυχη Ζακότνοβα.
Ο Κραβτσένκο είχε ακλόνητο άλλοθι για το βράδυ της δολοφονίας. Βρισκόταν στο σπίτι με την γυναίκα του και μια φίλη της, κάτι που επιβεβαίωσαν και οι γείτονες. Η αστυνομία όμως απείλησε την σύζυγο ότι ήταν συνεργός και την φίλη με ψευδορκία. Έτσι, στις νέες τους καταθέσεις οι γυναίκες είπαν ότι ο Κραβτσένκο επέστρεψε αργά το βράδυ την ημέρα της δολοφονίας. Ο Κραβτσένκο ομολόγησε αλλά στην δίκη ανακάλεσε δηλώνοντας ότι είχε υποστεί ακραία πίεση. Καταδικάστηκε σε θάνατο, που μετατράπηκε τον Δεκέμβριο του 1980 σε 15 χρόνια φυλάκισης, την μέγιστη ποινή της εποχής. Μετά από πίεση των συγγενών, ο Κραβτσένκο δικάστηκε ξανά, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε τον Ιούλιο του 1983.
Ο Αντρέι Τσικατίλο την είχε γλυτώσει. Και τώρα τον είχε κυριεύσει η επιθυμία να ζήσει και πάλι αυτή την διέγερση. Δήλωσε όμως ότι αρχικά προσπάθησε να αντισταθεί, συχνά περικόπτοντας σύντομα επαγγελματικά ταξίδια για να γυρίσει σπίτι του αντί να ψάξει για θύμα.
Ο Αντρέι Τσικατίλο συνεχίζει τις δολοφονίες και αποκτά ”υπογραφή”
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1981 ο Αντρέι Τσικατίλο συνάντησε σε μια στάση λεωφορείου καθώς έβγαινε από μια δημόσια βιβλιοθήκη στο κέντρο του Ροστόφ, την 17χρονη μαθήτρια οικοτροφείου, Λαρίσα Τκατσένκο. Την παρέσυρε σε ένα δάσος κοντά στον ποταμό Ντον με το πρόσχημα να πιουν βότκα και να χαλαρώσουν. Όταν έφτασαν σε απομονωμένη περιοχή, την πέταξε στο έδαφος και προσπάθησε να την βιάσει. Μετά από αποτυχία στύσης, έβαλε λάσπη μέσα στο στόμα της για να πνίξει τις κραυγές της και την στραγγάλισε. Δεν είχε μαζί του μαχαίρι κι έτσι ακρωτηρίασε το σώμα της με τα δόντια του κι ένα ραβδί. Τέλος, πριν την καλύψει με φύλλα, κλαδιά κι εφημερίδες, έσκισε τη μια της θηλή. Το σώμα βρέθηκε την επόμενη μέρα.
Μετά από 9 μήνες, στις 12 Ιουνίου 1982 ο Αντρέι Τσικατίλο πήγε με λεωφορείο στην περιοχή Bagayevsky του Ροστόφ για να αγοράσει λαχανικά. Στο χωριό Donskoi κατέβηκε από το λεωφορείο κι αποφάσισε να συνεχίσει με τα πόδια. Στην πόλη Νοβοτσερκάσκ συνάντησε την 13χρονη Λιούμπα Μπίρουκ, που επέστρεφε από τα ψώνια. Περπάτησαν μαζί περίπου 500 μέτρα προτού ο δρόμος κρυφτεί από θάμνους. Τότε ο Αντρέι Τσικατίλο έπεσε πάνω της, την έσυρε στα χαμόκλαδα, της έσκισε το φόρεμα και την σκότωσε μαχαιρώνοντας και πετσοκόβοντάς την περίπου 40 φορές, μιμούμενος την επαφή. Ακρωτηρίασε επίσης τα μάτια της κι αυτό έγινε η ”υπογραφή” του. Το σώμα της βρέθηκε στις 27 Ιουνίου. Ο ιατροδικαστής ανακάλυψε 22 τραύματα από μαχαίρι στο κεφάλι, το λαιμό, το στήθος και τη λεκάνη. Τα υπόλοιπα τραύματα βρέθηκαν στο κρανίο και υποδηλώνουν ότι ο δολοφόνος είχε επιτεθεί στο θύμα από πίσω.
Τρόπος δράσης
Τέταρτο στο σύνολο και το πρώτο του αρσενικό θύμα είναι ο 9χρονος Όλεγκ Ποντζιβάεφ. Το σώμα του παιδιού δεν βρέθηκε ποτέ. Ο Αντρέι Τσικατίλο όμως ισχυρίστηκε ότι αυτός ευθύνεται για τον θάνατό του καθώς και ότι διέλυσε τα γεννητικά του όργανα. Μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου 1982 σκότωσε άλλα 5 θύματα μεταξύ 9 και 18 ετών.
Το μοτίβο προσέγγισής του είναι παιδιά, δραπέτες και νεαροί αλήτες σε λεωφορεία και σιδηροδρομικούς σταθμούς, που παράσερνε σε κοντινά δάση ή άλλες απομονωμένες περιοχές και σκότωνε συνήθως μαχαιρώνοντας και πετσοκόβοντάς τα. Μερικά θύματα, επιπλέον στραγγαλίστηκαν ή χτυπήθηκαν μέχρι θανάτου. Πολλά από τα σώματα είχαν ενδείξεις ακρωτηριασμού ματιών.
Τα ενήλικα θύματα ήταν συχνά ιερόδουλες ή άστεγες γυναίκες, που προσέλκυε σε απομονωμένες περιοχές με υποσχέσεις αλκοόλ ή χρημάτων. Συνήθως επιχειρούσε σεξουαλική επαφή αλλά δεν μπορούσε, οπότε αυτό αύξανε την δολοφονική του μανία, ιδιαίτερα αν η γυναίκα τον χλεύαζε. Ο οργασμός ερχόταν μόνο όταν μαχαίρωνε το θύμα μέχρι θανάτου.
Τα παιδιά και έφηβα θύματα του Αντρέι Τσικατίλο ήταν και των δύο φύλων. Τα παρέσυρε σε απομονωμένες περιοχές με διάφορα τεχνάσματα, συνήθως ξεκινώντας την κουβέντα για να προσφέρει βοήθεια και στην συνέχεια να δείξει σπάνιες συλλογές ή απλά να δώσει φαγητό ή καραμέλες. Εξουδετέρωνε τα θύματα όταν έμεναν μόνα, συχνά δένοντας τα χέρια τους πίσω από την πλάτη, πριν γεμίσει με λάσπη το στόμα για σιωπήσει τις κραυγές. Στην συνέχεια τα σκότωνε. Μετά την δολοφονία έκανε κάποιες μικρές προσπάθειες να κρύψει το σώμα πριν φύγει.
Στις 11 Δεκεμβρίου 1982 ο Αντρέι Τσικατίλο συνάντησε την 10χρονη Όλγκα Στάλματσενοκ στο λεωφορείο για το σπίτι της στο Νοβοσαχτίνσκ και την έπεισε να κατέβει και να πάει μαζί του. Τελευταίος την είδε ζωντανή ένας συνεπιβάτης. Ανέφερε ότι ένας μεσήλικάς την απομάκρυνε σταθερά από χέρι. Ο Τσικατίλο παρέσυρε το κορίτσι σε ένα χωράφι με καλαμπόκι στα περίχωρα της πόλης, την μαχαίρωσε πάνω από 50 φορές σε κεφάλι και σώμα, άνοιξε το στήθος της κι έκοψε το έντερο και τη μήτρα της.
Έρευνες για τον κατά συρροή δολοφόνο
Μέχρι τον Ιανουάριο του 1983 είχαν συνδεθεί με τον ίδιο δολοφόνο 4 θύματα. Στάλθηκαν στο Ροστόφ-ον-Ντον 10 ερευνητές από την Μόσχα, με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Μιχαήλ Φετίσοφ. Η ομάδα έγινε γνωστή ως Επιχείρηση Forest Path. Τον Μάρτιο του 1983 ο Φετίσοφ διόρισε επικεφαλής της έρευνας τον νεοδιορισμένο ειδικό ιατροδικαστή, Βίκτορ Μπουράκοφ. Τον επόμενο μήνα βρέθηκε το σώμα της Στάλματσενοκ. Ο Μπουράκοφ κλήθηκε στον τόπο, όπου εξέτασε τα τραύματα του παιδιού και επιβεβαίωσε την ύπαρξη κατά συρροή δολοφόνου.
Η επόμενη δολοφονία του Αντρέι Τσικατίλο έγινε τον Ιούνιο του 1983. Θύμα η 15χρονη Αρμένια Λάουρα Σαρκισιάν. Το σώμα της βρέθηκε κοντά σε μια παράμερη σιδηροδρομική πλατφόρμα κοντά στο Σάχτι. Μέχρι το Σεπτέμβριο σκότωσε άλλα 5 θύματα. Η συσσώρευση των σορών και οι ομοιότητες των τραυμάτων ανάγκασαν τις αρχές να αναγνωρίσουν ότι ο δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 ο δημόσιος εισαγγελέας της Σοβιετικής Ένωσης συνέδεσε έξι δολοφονίες στον ίδιο δολοφόνο.
Με δεδομένη την αγριότητα των εγκλημάτων και την ακρίβεια αφαίρεσης ματιών και σπλάχνων, η αστυνομία θεώρησε ότι ήταν έργο ομάδας εμπορίας οργάνων ή σατανιστών ή ψυχικά ασθενούς ατόμου. Υπήρχε και η θεωρία ότι ο δράστης είναι ομοφυλόφιλος ή παιδεραστής. Μετά από πολύωρες και βάναυσες ανακρίσεις, τρεις ομοφυλόφιλοι κι ένας καταδικασμένος σεξουαλικός δράστης αυτοκτόνησαν, ως αποτέλεσμα της σκληρής ανακριτικής τακτικής. Το μοναδικό θετικό στοιχείο είναι ότι εξιχνιάστηκαν περισσότερα από 1000 άσχετα εγκλήματα, μεταξύ αυτών 95 δολοφονίες, 140 επιθέσεις και 245 βιασμοί.
Κι ενώ πολλοί ανακρινόμενοι τελικά ”ομολογούσαν”, ο Αντρέι Τσικατίλο συνέχιζε να σκοτώνει αποδεικνύοντας ψευδείς τις ομολογίες τους. Στις 30 Οκτωβρίου 1983 βρέθηκε στο Σάχτι εκσπλαχνισμένο το πτώμα της 19χρονης πόρνης Βέρα Σεβκούν, που είχε δολοφονηθεί στης 27 Οκτωβρίου. Παρότι τα τραύματα από μαχαίρι στο σώμα της την συνέδεαν με τον άγνωστο δολοφόνο, δεν υπήρχαν καθόλου τραύματα στα μάτια. Στις 27 Δεκεμβρίου ο 14χρονος μαθητής του Γκούκοβο, Σεργκέι Μάρκοφ, παρασύρθηκε από το τρένο και δολοφονήθηκε σε ένα αγροτικό σταθμό κοντά στο Νοβοτσερκάσκ. Υπέστη πάνω από 70 τραύματα από μαχαίρι στο λαιμό και στο άνω μέρος του κορμού, πριν εκσπλαχνιστεί.
Η χρονιά πριν την πρώτη σύλληψη
Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1984 ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε δυο γυναίκες στο Πάρκο των Αεροπόρων του Ροστόφ. Στις 24 Μαρτίου παρέσυρε τον 10χρονο Ντμίτρι Πτασνίκοφ, μακριά από ένα περίπτερο γραμματοσήμων στο Νοβοσαχτίνσκ. Μάρτυρες τους είδαν κι έδωσαν λεπτομερή περιγραφή στις αρχές. Όταν το σώμα του μικρού βρέθηκε 3 μέρες μετά, η αστυνομία βρήκε στα ρούχα ίχνη του δολοφόνου και πήρε δείγματα σπέρματος και σάλιου. Διαπιστώθηκε ότι ήταν ομάδας ΑΒ.
Στις 25 Μαΐου ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε την νεαρή Τατιάνα Πετροσιάν και την 10χρονη κόρη της, Σβετλάνα, σε μια δασώδη περιοχή έξω από το Σάχτι. Η Πετροσιάν γνώριζε τον Τσικατίλο αρκετά χρόνια. Μέχρι το τέλος Ιουλίου είχε σκοτώσει 3 ακόμα γυναίκες μεταξύ 19 και 21 ετών κι ένα 13χρονο αγόρι.
Το καλοκαίρι του 1984 ο Αντρέι Τσικατίλο απολύθηκε από υπάλληλος προμηθειών για την κλοπή δύο κυλίνδρων από λινέλαιο. Η κατηγορία υπήρχε από τον Φεβρουάριο και του είχε ζητηθεί να παραιτηθεί σιωπηλά, εκείνος όμως αρνιόταν την κατηγορία. Την 1η Αυγούστου βρήκε άλλη δουλειά ως υπάλληλος προμηθειών στο Ροστόφ.
Στις 2 Αυγούστου ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε την 16χρονη Νατάλια Γκολοσόβσκαγια στο Πάρκο των Αεροπόρων. Στις 7 Αυγούστου παρέσυρε την 17χρονη Λιουντμίλα Αλεξέγιεβα στις όχθες του ποταμού Ντον με το πρόσχημα ότι της έδειχνε τον συντομότερο δρόμο για τον τερματικό σταθμό λεωφορείων. Δέχτηκε 39 μαχαιριές προτού την ακρωτηριάσει και ξεκοιλιάσει, προκαλώντας τραύματα που ήξερε ότι δεν θα είναι αμέσως θανατηφόρα. Το σώμα της βρέθηκε το επόμενο πρωί, με το αποκομμένο άνω χείλος της μέσα στο στόμα της.
Λίγες ώρες μετά την δολοφονία της Αλεξέγιεβα, ο Αντρέι Τσικατίλο πέταξε για την Τασκένδη, πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, για επαγγελματικό ταξίδι. Εκεί σκότωσε μια άγνωστη νεαρή γυναίκα και την 10χρονη Ακμαράλ Σεϊνταλίγεβα. Επέστρεψε στο Ροστόφ στις 15 Αυγούστου και μέσα σε 2 εβδομάδες ανακαλύφθηκε στις όχθες του ποταμού Don το γυμνό σώμα του 11χρονου Αλεξάντρ Τσέπελ στραγγαλισμένο και ευνουχισμένο, με βγαλμένα μάτια, λίγα μέτρα μακρύτερα από εκεί που είχε βρεθεί το πτώμα της Αλεξέγιεβα. Στις 6 Σεπτεμβρίου ο Τσικατίλο σκότωσε στο Πάρκο των Αεροπόρων την 24χρονη βιβλιοθηκονόμο Ιρίνα Λουτσίνσκαγια.
Η πρώτη σύλληψη του Αντρέι Τσικατίλο
Στις 13 Σεπτεμβρίου δυο μυστικοί αστυνομικοί είδαν τον Αντρέι Τσικατίλο να προσπαθεί να μιλήσει με νεαρές γυναίκες στο σταθμό λεωφορείων του Ροστόφ και τον ακολούθησαν σε διάφορους δημόσιους χώρους της πόλης. Μόλις έφτασε στην κεντρική αγορά συνελήφθη. Πάνω του βρέθηκε ένα μαχαίρι 20 εκατοστών, μακρύ σχοινί κι ένα βαζάκι βαζελίνη. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι ήταν υπό έρευνα για την κλοπή στην προηγούμενη εργασία του, κάτι που επέτρεψε στους ανακριτές να τον κρατήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα.
Ο Αντρέι Τσικατίλο ταίριαζε με την περιγραφή του μάρτυρα για τον άντρα που είδε με τον Ντμίτρι Πτασνίκοφ. Έτσι πήραν δείγμα αίματός του, που φάνηκε ότι ήταν ομάδας Α, ενώ τα δείγματα σπέρματος που βρέθηκαν σε 6 από τα θύματα ήταν ΑΒ. Το όνομα του Τσικατίλο, λοιπόν, μπήκε στο αρχείο αλλά απορρίφθηκε από ύποπτος. Κρίθηκε ένοχος όμως για την κλοπή από το πρώην αφεντικό του. Η συμμετοχή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα ανακλήθηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους. Αποφυλακίστηκε μετά από 3 μήνες, στις 12 Δεκεμβρίου 1984.
Λίγο νωρίτερα ο επικεφαλής της Ρωσικής Εισαγγελίας συνέδεσε είκοσι τρεις από τις δολοφονίες σε μια υπόθεση και απέσυρε όλες τις κατηγορίες εναντίον νεαρών με διανοητική αναπηρία, που είχαν ομολογήσει.
Οι δολοφονίες μετά την αποφυλάκιση
Μετά την αποφυλάκισή του ο Αντρέι Τσικατίλο βρήκε δουλειά στο τμήμα προμηθειών ενός εργοστασίου ατμομηχανών στο Νοβοτσερκάσκ. Έκανε την επόμενη δολοφονία την 1η Αυγούστου 1985, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Μόσχα. Θύμα η 18χρονη Νατάλια Ποχλίστοβα, που στεκόταν σε μια σιδηροδρομική πλατφόρμα κοντά στο αεροδρόμιο Domodedovo. Την παρέσυρε σε ένα πυκνό δάσος κοντά στο χωριό Βοστριάκοβο, την έδεσε, την μαχαίρωσε 38 φορές σε λαιμό και στήθος και την στραγγάλισε μέχρι θανάτου.
Οι αρχές υπέθεσαν ότι ο δολοφόνος ταξίδεψε με αεροπλάνο κι έλεγξαν όλα τα αρχεία πτήσεων της Aeroflot των επιβατών που είχαν ταξιδέψει μεταξύ Μόσχας και Ροστόφ από τέλη Ιουλίου μέχρι αρχές Αυγούστου. Ο Τσικατίλο όμως είχε ταξιδέψει με τρένο κι έτσι δεν εντοπίστηκε.
Στις 27 Αυγούστου ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε την νεαρή Ιρίνα Γκουλιάεβα στο Σάχτι. Οι δολοφονίες των Ποχλίστοβα και Γκουλιάεβα συνδέθηκαν επίσης με τον κατά συρροή δολοφόνο.
Τον Νοέμβριο του 1985 ο ειδικός εισαγγελέας, Ίσα Κοστόγεφ, διορίστηκε επιβλέπων της έρευνας, που μέχρι τότε είχε 15 εισαγγελείς και 29 ντετέκτιβ με αποκλειστική αρμοδιότητα το ανθρωποκυνηγητό. Διερευνήθηκαν προσεκτικά όσοι φόνοι συνδεόταν και ξεκίνησε άλλος ένας γύρος ανακρίσεων γνωστών σεξουαλικών παραβατών και ομοφυλόφιλων. Τον επόμενο μήνα ξεκίνησαν πάλι οι περιπολίες στους σιδηροδρομικούς σταθμούς γύρω από το Ροστόφ και γυναίκες αξιωματικοί με λιτό ντύσιμο περιφέρονται εκεί.
Το προφίλ του άγνωστου δράστη
Μετά από αίτημα του Μπουράκοφ, η αστυνομία συμβουλεύτηκε τον ψυχίατρο Δρ. Αλεξάντρ Μπουχανόφσκι, ειδικευμένο στους κατά συρροή δολοφόνους. Ο Μπουχανόφσκι πήρε όλες τις αναφορές από τον τόπο του εγκλήματος αλλά και των ιατροδικαστών για να σχηματίσει ένα ψυχολογικό προφίλ.
Σχηματίστηκε ένα προφίλ 65 σελίδων, που περιέγραφε τον δολοφόνο ως έναν άντρα μεταξύ 45 και 50 ετών, με οδυνηρή και απομονωμένη παιδική ηλικία, ήταν ακόμα απομονωμένος και ανίκανος να φλερτάρει ή να ερωτευτεί με γυναίκες. Αυτό το άτομο ήταν καλά μορφωμένο, ίσως παντρεμένο με παιδιά, αλλά και σαδιστής, με ανικανότητα, που πετύχαινε σεξουαλική διέγερση μόνο βλέποντας τα θύματά του να υποφέρουν. Για εκείνον οι φόνοι αντιστοιχούσαν στην σεξουαλική επαφή και το μαχαίρι ήταν το υποκατάστατο του πέους. Επειδή οι περισσότερες δολοφονίες γινόταν καθημερινές και κοντά σε κόμβους μεταφορών, ο Μπουχανόφσκι συμπέρανε ότι η δουλειά του δολοφόνου πρέπει να απαιτούσε συχνά ταξίδια και με βάση τις πραγματικές μέρες των δολοφονιών, ο δολοφόνος πιθανότατα συνδεόταν με ένα πρόγραμμα παραγωγής.
Ο Αντρέι Τσικατίλο παρακολουθούσε προσεκτικά τις έρευνες τις αστυνομίας, διαβάζοντας σχετικά άρθρα σε εφημερίδες και είχε υπό έλεγχο τις ανθρωποκτόνες ορμές του. Για έναν χρόνο από την δολοφονία της Γκουλιάεβα δεν βρέθηκαν άλλα θύματα. Η αστυνομία προσπάθησε να συνδέσει την δολοφονία της 33χρονης Λιούμποφ Γκολόβαχα, που βρέθηκε μαχαιρωμένη στην περιοχή Myasnikovsky του Ροστόφ στις 23 Ιουλίου 1986, βασισμένη αποκλειστικά στο ότι ο τύπος σπέρματος που βρέθηκε ταίριαζε με του δολοφόνου, ότι το θύμα απογυμνώθηκε πριν τη δολοφονία και είχε πάνω από 20 μαχαιριές. Δεν είχε όμως άλλον ακρωτηριασμό ούτε ήταν κοντά σε μέσα μαζικής μεταφοράς, οπότε πολλοί αμφέβαλαν αν αυτή η δολοφονία συνδεόταν με τον δολοφόνο που αναζητούσαν.
Στις 18 Αυγούστου 1986 βρέθηκε θαμμένη σε μια κοιλότητα ενός συλλογικού αγροκτήματος στην πόλη Μπατάισκ η 18χρονη γραμματέας δικαστηρίου Ιρίνα Πογκορέλοβα. Το σώμα την ήταν ανοιχτό από το λαιμό μέχρι τα γεννητικά όργανα και είχε αφαιρεθεί το ένα στήθος και τα μάτια. Τα τραύματα συνέδεσαν το θύμα με τον καταζητούμενο κατά συρροή δολοφόνο. Καθώς είχαν γίνει προσπάθειες να θαφτεί το σώμα, μερικοί ερευνητές θεώρησαν ότι εκεί βασίζεται η μείωση του αριθμού των θυμάτων που εντοπίστηκαν.
Καθώς τα θύματα του 1985 και 1986 στην περιφέρεια του Ροστόφ εντοπίστηκαν καλοκαιρινούς μήνες και μέχρι το Φθινόπωρο, πίστεψαν ότι ο δράστης ζούσε πια σε άλλο μέρος κι επέστρεφε εκεί μόνο το καλοκαίρι.
Η αστυνομία έστειλε δελτία με το προφίλ του δράστη σε όλη τη Σοβιετική Ένωση κι αναζητούσε οποιοδήποτε θύμα μπορεί να ταίριαζε με τα χαρακτηριστικά των θυμάτων του Ροστόφ, παίρνοντας αρνητική απάντηση.
Τα θύματα του 1987
Τα θύματα του Αντρέι Τσικατίλο το 1987 ήταν 3 και μακριά από την περιφέρεια του Ροστόφ. Καμιά από αυτές τις δολοφονίες δεν συνδέθηκε με τον κατά συρροή δολοφόνο.
Το πρώτο θύμα ήταν ο 12χρονος Όλεγκ Μακαρένκοφ στις 16 Μαΐου στην πόλη Ρεβντα των Ουραλίων. Ο Μακαρένκοφ παρασύρθηκε από τον σιδηροδρομικό σταθμό με την υπόσχεση να μοιραστεί ένα γεύμα με τον Τσικατίλο. Δολοφονήθηκε σε ένα δάσος κοντά στο σταθμό αλλά το σώμα παρέμεινε άγνωστο μέχρι το 1991.
Το δεύτερο θύμα ήταν ο 12χρονος Ιβάν Μπιλοβέτσκι τον Ιούλιο στην Ουκρανική πόλη Ζαπορίσγια.
Το τρίτο θύμα ήταν στις 15 Σεπτεμβρίου ο 16χρονος μαθητής επαγγελματικής σχολής Γιούρι Τερεσονοκ, που δολοφονήθηκε σε δάσος στα περίχωρα του Λένινγκραντ.
Η οριστική επανεμφάνιση του Τσικατίλο και η αστυνομική επιχείρηση
Το 1988 ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε μια άγνωστη γυναίκα στο Krasny Sulin. Την παρέσυρε από το τρένο, της έδεσε τα χέρια πίσω από την πλάτη, της γέμισε το στόμα με χώμα, της έκοψε τη μύτη και προκάλεσε πολλές μαχαιριές στο λαιμό. Ύστερα την σκότωσε με μια πλάκα σκυροδέματος. Το σώμα της βρέθηκε στις 6 Απριλίου. Οι ερευνητές εντόπισαν τραύματα παρόμοια με εκείνα του κατά συρροή δολοφόνου αλλά καθώς η γυναίκα είχε σκοτωθεί με την πλάκα σκυροδέματος, δεν ήταν σίγουροι ότι συνδεόταν με αυτόν.
Τον Μάιο του 1988 ο Τσικατίλο σκότωσε τον 9χρονο Αλεξέι Βορόνκο στην ουκρανική πόλη Ιλοβαϊσκ και τα τραύματα αμέσως συνέδεσαν το θύμα με τον κατά συρροή δολοφόνο.
Στις 14 Ιουλίου ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε τον 15χρονο Γεβγένι Μουράτοφ στο σταθμό Ντονλεκόζ κοντά στο Σάχτι. Παρότι το σώμα του δεν εντοπίστηκε μέχρι τον Απρίλιο 1989, η δολοφονία του συνδέθηκε αμέσως με τον κατά συρροή δολοφόνο. Αν και τα λείψανα ήταν κυρίως σκελετικά, η νεκροψία έδειξε ότι είχε υποστεί τουλάχιστον 30 μαχαιριές.
Η επόμενη δολοφονία έγινε στις 28 Φεβρουαρίου 1989. Θύμα η 16χρονη Τατιάνα Ρίζοβα. Την σκότωσε στο άδειο διαμέρισμα της κόρης του, την διαμέλισε κι έκρυψε τα υπολείμματα σε έναν υπόνομο. Ο τεμαχισμός του θύματος δεν οδήγησε σε σύνδεση με τον καταζητούμενο δολοφόνο. Μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου ο Αντρέι Τσικατίλο δολοφόνησε άλλα τέσσερα θύματα.
Στις 14 Ιανουαρίου 1990 ο Αντρέι Τσικατίλο σκότωσε τον 11χρονο Αντρέι Κραβτσένκο. Τον συνάντησε έξω από ένα θέατρο και τον παρέσυρε με το πρόσχημα ότι είχε στο σπίτι του για προβολή ταινίες γουέστερν. Το σώμα του βρέθηκε εκτενώς μαχαιρωμένο σε ένα απομονωμένο τμήμα του δάσους τον επόμενο μήνα.
Στις 7 Μαρτίου ο Τσικατίλο παρέσυρε από τον σιδηροδρομικό σταθμό στον Βοτανικό Κήπο του Ροστόφ τον 10χρονο Γιάροσλαβ Μακάροφ. Το σώμα του βρέθηκε εκσπλαχνισμένο την επόμενη μέρα.
Στις 4 Απριλίου η 31χρονη Λιούμποφ Ζούγιεβα παρασύρθηκε από το τρένο και δολοφονήθηκε στο δάσος κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Ντονλεκόζ. Το σώμα της βρέθηκε στις 24 Αυγούστου.
Στις 28 Ιουλίου ο 13χρονος Βίκτορ Πετρόφ παρασύρθηκε από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Ροστόφ και δολοφονήθηκε στους Βοτανικούς Κήπους του Ροστόφ.
Στις 14 Αυγούστου δολοφονήθηκε ο 11χρονος Ιβάν Φομίν στα καλάμια κοντά στην παραλία Νοβοτσερκάσκ.
Με την επανεμφάνιση των θυμάτων του κατά συρροή δολοφόνου, η αστυνομία ξεκίνησε μια μαζική επιχείρηση. Επειδή τα περισσότερα πτώματα είχαν βρεθεί κοντά σε σταθμούς τρένων ή λεωφορείων, ο Μπουράκοφ πρότεινε να γεμίσουν οι σταθμοί από ένστολους αστυνομικούς, που σίγουρα θα πρόσεχε ο δολοφόνος. Σκοπός του ήταν να τον οδηγήσουν σε λιγότερο πολυσύχναστους σταθμούς, οπού θα γινόταν πιο εύκολα αντιληπτός. Ανατέθηκε σε αστυνομικούς με πολιτικά ρούχα να φωτογραφίζουν και να κινηματογραφούν διακριτικά τους επιβάτες και να κρατούν τα στοιχεία όποιου φαινόταν ύποπτος. Επίσης σε πολλά τρένα τοποθετήθηκαν κρυφές κάμερες με σκοπό να καταγράψουν ένα θύμα μαζί με τον δολοφόνο του. Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 27 Οκτωβρίου 1990 με την ανάπτυξη 360 αστυνομικών, κυρίως μυστικών στους σταθμούς που ο δολοφόνος χτυπούσε συχνότερα.
Στις 30 Οκτωβρίου εντοπίστηκε το σώμα του 16χρονου Βαντίμ Γκρόμοφ στο σταθμό Ντονλεκόζ. Τα τραύματά του συνδέθηκαν αμέσως με τον καταζητούμενο δολοφόνο. Ο Γκρόμοφ είχε δολοφονηθεί στις 17 Οκτωβρίου, πριν ξεκινήσει η αστυνομική επιχείρηση. Την ίδια μέρα που εντοπίστηκε ο Γκρόμοφ, ο Αντρέι Τσικατίλο παρέσυρε τον 16χρονο Βίκτορ Τιτσένκο από τον σταθμό τρένων Kirpichnaya και το δολοφόνησε σε κοντινό δάσος. Το σώμα του, με 40 μαχαιριές, εντοπίστηκε στις 3 Νοεμβρίου.
Το τελευταίο θύμα του Αντρέι Τσικατίλο
Στις 6 Νοεμβρίου 1990 ο Αντρέι Τσικατίλο δολοφόνησε την 22χρονη Σβετλάνα Κοροστίκ κοντά σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό. O Ιγκόρ Ριμπάκοφ, που είχε αναλάβει την παρακολούθηση του σταθμού Ντονλεκόζ, είδε έναν άντρα να βγαίνει από το δάσος, να πηγαίνει σε ένα πηγάδι και να πλένει τα χέρια και το πρόσωπο. Όταν πλησίασε τον σταθμό, ο Ριμπάκοφ παρατήρησε ότι στο παλτό του είχε λεκέδες από γρασίδι και χώμα στους αγκώνες, μια κόκκινη κηλίδα στο μάγουλο και κάτι σαν σοβαρή πληγή σε ένα από τα δάχτυλά του. Του φάνηκε ύποπτος, κράτησε τα στοιχεία του και τον άφησε να φύγει. Στη συνέχεια, πήγε στο γραφείο και υπέβαλλε μια αναφορά ρουτίνας. Μετά από εβδομάδα, στις 13 Νοεμβρίου, βρέθηκε το πτώμα της Κοροστίκ, το 38ο που συνδέθηκε με τον κατά συρροή δολοφόνο. Κλήθηκε ο υπεύθυνος αστυνομικός της περιοχής και εξεταστήκαν οι αναφορές από εκείνο το βράδυ.
Η σύλληψη του Αντρέι Τσικατίλο
Η αστυνομία έλεγξε παλιούς και νέους εργοδότες του Τσικατίλο κι έτσι τον τοποθέτησαν σε διάφορες περιοχές που είχαν δολοφονηθεί θύματα. Ανακρίθηκαν επίσης πρώην συνάδελφοί του εκπαιδευτικοί και βρέθηκαν και οι καταγγελίες από τότε. Ξεκίνησαν, λοιπόν, να τον παρακολουθούν στις 14 Νοεμβρίου. Τον παρατήρησαν πολλές φορές σε τρένα ή λεωφορεία να πλησιάζει μοναχικές γυναίκες και παιδιά. Αν τα άτομα έκοβαν την συνομιλία, περίμενε λίγα λεπτά πριν βρει άλλο συνομιλητή.
Στις 20 Νοεμβρίου είχαν πια αρκετά στοιχεία για την σύλληψή του. Το είδαν να φεύγει από το σπίτι με ένα μεγάλο βάζο, που γέμισε μπύρα σε ένα μικρό περίπτερο σε ένα τοπικό πάρκο και άρχισε να περιπλανιέται στο Νοβοτσερκάσκ για να βρει παιδιά. Καθώς έβγαινε από ένα καφέ, 4 αστυνομικοί με πολιτικά τον συλλάβανε. Ο Τσικατίλο ισχυριζόταν ότι η αστυνομία έκανε λάθος τόσο τότε όσο και το 1984.
Όταν τον εξέτασαν στα χέρια, εντόπισαν βαθύ τραύμα, που περιποιήθηκε μόνος του. Οι ιατροδικαστές συμπέραναν ότι πρόκειται για ανθρώπινο δάγκωμα. Ο Βίκτορ Τιτσένκο, προτελευταίο θύμα του Τσικατίλο, ήταν ένας σωματικά δυνατός νεαρός και στο τόπο του εγκλήματος είχαν βρεθεί σημάδια πάλης. Όταν ερευνήθηκαν τα αντικείμενα του Τσικατίλο, βρέθηκαν ένα πτυσσόμενο μαχαίρι και σχοινί.
Στην συνέχεια πήραν αίμα από τον Αντρέι Τσικατίλο και τον έβαλαν σε κελί στα κεντρικά γραφεία της KGB στο Ροστόφ. Μαζί του ήταν κι ένας πληροφοριοδότης της αστυνομίας, που είχε εντολή να του αποσπάσει πληροφορίες. Η επίσημη ανάκριση ξεκίνησε στις 21 Νοεμβρίου από τον Ίσα Κοστόγεφ. Είχαν στη διάθεσή τους 10 μέρες πριν τον κατηγορήσουν ή τον αφήσουν ελεύθερο, σύμφωνα με την Σοβιετική Νομοθεσία. Η στρατηγική τους για να αποσπάσουν ομολογία ήταν να κάνουν τον Τσικατίλο να πιστέψει ότι χρειαζόταν ιατρική βοήθεια κι αν ομολογούσε, δεν θα διώκονταν λόγω παραφροσύνης.
Στις 21 Νοεμβρίου τα αποτελέσματα από την εξέταση αίματος του Αντρέι Τσικατίλο έδειξαν και πάλι ομάδα Α. Λόγω όλων των αποδείξεων ότι ο Τσικατίλο είναι αυτός που αναζητούσαν και καθώς πάνω στα θύματα είχε βρεθεί σπέρμα ομάδας ΑΒ, οι ερευνητές πήραν και δείγμα σπέρματος από τον Αντρέι Τσικατίλο, που έδειξε ότι και το σπέρμα του Τσικατίλο ήταν ομάδας ΑΒ ενώ το αίμα του ομάδας Α.
Κατά την ανάκριση ο Αντρέι Τσικατίλο αρνιόταν συνεχώς ότι είχε διαπράξει τους φόνους αν και ομολόγησε ότι είχε κακοποιήσει αρκετούς μαθητές του όσο ήταν δάσκαλος. Στα κείμενα που έγραψε για τον Κοστόγεφ, μέσα από υπεκφυγές για τις πραγματικές δολοφονίες, αποκαλυπτόταν ψυχολογικά συμπτώματα όμοια με εκείνα που είχε αναφέρει ο Δρ Μπουχανόφσκι στο προφίλ του.
Η ομολογία του Αντρέι Τσικατίλο
Στις 29 Νοεμβρίου, ύστερα από αίτημα των Μπουράκοφ και Φετίσοφ, ο Δρ Μπουχανόφσκι κλήθηκε να βοηθήσει στην ανάκριση. Διάβασε στον Τσικατίλο αποσπάσματα από το ψυχολιγικό προφίλ και μέσα σε 2 ώρες ο Τσικατίλο ξέσπασε σε κλάματα κι ομολόγησε στο γιατρό ότι ήταν ένοχος για όσα είχε συλληφθεί. Αφού συνομίλησαν ως το βράδυ, ο Δρ Μπουχανόφσκι ενημέρωσε τους ανακριτές ότι ο Τσικατίλο ήταν έτοιμος να ομολογήσει.
Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Μπουχανόφσκι, εκδόθηκε στις 29 Νοεμβρίου η επίσημη κατηγορία. Το επόμενο πρωί συνεχίστηκε η ανάκριση. Ο Αντρέι Τσικατίλο ομολόγησε 36 από τις 38 δολοφονίες που του είχαν αποδοθεί. Αρνήθηκε 2 φόνους του 1986 αν και η αστυνομία πίστευε ότι τους είχε διαπράξει. Ένα θύμα ήταν η Λιούμποφ Γκολοβάκα, που βρέθηκε στις 23 Ιουλίου 1986 και υπήρχαν αμφιβολίες αν ήταν θύμα του Τσικατίλο. Δεύτερη ήταν η Ιρίνα Πογκοριέλοβα, που βρέθηκε στις 18 Αυγούστου 1986 στο Μπατάισκ με τραύματα όμοια με των άλλων θυμάτων.
Ο Αντρέι Τσικατίλο έδωσε λεπτομερή περιγραφή για κάθε φόνο. Μπορούσε μάλιστα να σχεδιάσει πρόχειρα κάποιους τόπους εγκλημάτων. Περιέγραψε λεπτομερώς πως δολοφονούσε τα θύματά του και καθόταν δίπλα τους μέχρι να σταματήσει να χτυπά η καρδιά τους. Η αντίσταση των θυμάτων και τα αίματα του έδιναν ευχαρίστηση. Για τα μάτια δήλωσε ότι αρχικά πίστευε σε μια παλιά ρωσική δεισιδαιμονία ότι η εικόνα του δολοφόνου μένει για πάντα στα μάτια του θύματος. Αργότερα σταμάτησε όταν πείστηκε ότι απλά πρόκειται για μια ψέματα. Ξεκίνησε όμως πάλι να το κάνει όταν αποφάσισε ότι δεν του άρεσε ο τρόπος με τον οποίο τον κοίταζαν οι άνθρωποι που πέθαιναν.
Ο Αντρέι Τσικατίλο δήλωσε ότι συχνά είχε γευτεί το αίμα των θυμάτων κι αυτό τον έκανε να ριγεί. Ομολόγησε ότι δάγκωνε κι έκοβε με το στόμα του τη γλώσσα, τις θηλές, τα χείλη ή τα γεννητικά όργανα των θυμάτων και μάλιστα μερικά τα είχε καταπιεί.
Στις 30 Νοεμβρίου απαγγέλθηκαν επίσημα κατηγορίες για όλους του φόνους, που είχε ομολογήσει ο Τσικατίλο. Τις επόμενες μέρες ομολόγησε άλλες 20 δολοφονίες που δεν είχε συνδέσει η αστυνομία με την υπόθεση γιατί είχαν διαπραχθεί έξω από την περιφέρεια του Ροστόφ, επειδή δεν είχαν βρεθεί ή επειδή κάποιος αθώος είχε καταδικαστεί κι εκτελεστεί για τη δολοφονία. Και γι’ αυτές τις δολοφονίες παρείχε πληροφορίες, που μόνο ο δράστης θα μπορούσε να γνωρίζει.
Τον Δεκέμβριο του 1990 ο Αντρέι Τσικατίλο οδήγησε την αστυνομία εκεί που έθαψε τον Αλεξέι Χομπότοφ, που ομολόγησε ότι σκότωσε τον Αύγουστο του 1989 και έθαψε στα περίχωρα ενός νεκροταφείου στο Σάχτι. Αργότερα τους οδήγησε και σε άλλα δυο πτώματα. Από τις 56 θύματά του, 3 δεν μπόρεσαν να βρεθούν ή να αναγνωριστούν. Κατηγορήθηκε για τις δολοφονίες 53 γυναικών και παιδιών μεταξύ 1978 και 1990. Παρέμεινε στο ίδιο κελί από τη σύλληψή του μέχρι τη δίκη.
Η ψυχιατρική αξιολόγηση
Όταν ολοκληρώθηκε η ανάκριση και οι αναπαραστάσεις, ο Αντρέι Τσικατίλο μεταφέρθηκε στο Ινστιτούτο Serbsky στη Μόσχα για ψυχιατρική αξιολόγηση 60 ημερών με σκοπό να δουν αν ήταν διανοητικά ικανός να δικαστεί. Αν κρινόταν ψυχικά ασθενής η ποινή του, σύμφωνα με τον νέο για εκείνη την εποχή σοβιετικό Ποινικό Κώδικα, θα ήταν εγκλεισμός σε ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Η εξέταση έγινε από τον ψυχίατρο Αντρέι Τκατσένκο, που δήλωσε ότι ο Τσικατίλο είχε διάφορα φυσιολογικά προβλήματα, που απέδωσε σε προγεννητική εγκεφαλική βλάβη. Παρατήρησε μια σταθερή αυξανόμενη βία, που είχε ενισχυθεί από βιολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, με τις ολοένα και πιο ακραίες πράξεις του να γίνονται για να ανακουφίσουν την έντασή του.
Ο Τκατσένκο κατέληξε στο συμπέρασμά στις 18 Οκτωβρίου 1991, ότι παρόλο που έπασχε από οριακή διαταραχή προσωπικότητας με σαδιστικά χαρακτηριστικά, ο Αντρέι Τσικατίλο ήταν ικανός να δικαστεί. Τον Δεκέμβριο η αστυνομία έδωσε σε συνέντευξη τύπου στα πρόσφατα ιδιωτικοποιημένα ρωσικά μέσα ενημέρωσης λεπτομέρειες της σύλληψης του Αντρέι Τσικατίλο και μια σύντομη περίληψη των εγκλημάτων του, όχι όμως το πλήρες όνομά ή φωτογραφία του.
Η δίκη του Αντρέι Τσικατίλο
Η δίκη του Αντρέι Τσικατίλο ξεκίνησε στις 14 Απριλίου 1992 στην αίθουσα 5 του Επαρχιακού Δικαστηρίου του Ροστόφ, ενώπιον του δικαστή Λεονίντ Γιακουμπζάνοφ. Κατηγορούνταν για 53 δολοφονίες και 5 σεξουαλικές επιθέσεις κατά ανηλίκων. Όπως ήταν φυσικό, ήταν το πρώτα θέμα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Στη δίκη ήταν τοποθετημένος σε ένα ειδικό σιδερένιο κλουβί σε μια γωνιά της αίθουσας, για να τον προστατεύσει από επιθέσεις συγγενών των θυμάτων.
Οι δυο πρώτες μέρες αφιερώθηκαν στην ανάγνωση των κατηγοριών. Κάθε φόνος συζητήθηκε ξεχωριστά και σε αρκετές περιπτώσεις οι παρόντες συγγενείς ξέσπασαν σε κλάματα ή λιποθύμησαν, όταν άκουγαν τις λεπτομέρειες. Μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου ο Γιακουμπζάνοφ ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους στην αίθουσα ότι η δίκη θα ήταν ανοιχτή για να διδαχθούν όλοι κάτι από αυτό. Στη συνέχεια ζήτησε από τον Αντρέι Τσικατίλο να σηκωθεί όρθιος και να πει ονοματεπώνυμο και ημερομηνία και τοποθεσία γέννησης. Ο Τσικατίλο συμμορφώθηκε σε μια από τις λίγες φορές που θα το έκανε.
Ο Αντρέι Τσικατίλο ανακρίθηκε λεπτομερώς, απαντούσε σε κάθε ερώτηση και αγανακτούσε μόνο όταν κατηγορούνταν για κλοπή προσωπικών αντικειμένων από τα θύματα ή για την συγκράτηση των οργάνων που είχαν αφαιρεθεί. Ο τρόπος που ο δικαστής τον ανέκρινε οδήγησε τον δικηγόρο του, Μαρατ Χαμπιμπουλιν, να διαμαρτυρηθεί. Όταν ο Τσικατίλο δεν ήταν συνεργάσιμος, φώναζε πάνω από τον δικαστή κι άρχιζε να μιλάει άτακτα κι ασύνδετα. Μερικές φορές τραγουδούσε ύμνους του κινήματος σε όλη τη διάρκεια ή έβγαζε τα ρούχα του κι έμενε γυμνός. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να επιστρέφει στο κελί του και να συνεχίζεται η διαδικασία ερήμην του.
Στις 21 Απριλίου ο συνήγορος υπεράσπισης ζήτησε από τον Μπουχανόφσκι να καταθέσει σχετικά με το ψυχολογικό προφίλ που είχε γράψει αλλά και για τις συζητήσεις του με τον Τσικατίλο μετά την σύλληψή του. Το αίτημα όμως απορρίφθηκε. Από την ίδια μέρα και για 3 συνεχόμενες, ο Τσικατίλο αρνιόταν να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση προτού δηλώσει ότι είχε παραβιαστεί το τεκμήριο της αθωότητάς του από τον δικαστή. Την επόμενη μέρα η διαδικασία αναβλήθηκε για 2 εβδομάδες.
Ο Αντρέι Τσικατίλο απέσυρε τις ομολογίες του για 6 από τις δολοφονίες και ισχυρίστηκε ότι είχε σκοτώσει ακόμα 4 άτομα, που δεν υπήρχαν στο κατηγορητήριο. Ανάμεσά τους και η Ιρίνα Πογκοριέλοβα. Για καμιά από τις επιπλέον δολοφονίες δεν βρέθηκε κάτι που να επαληθεύσει τα λεγόμενά του. Κι έτσι δεν κατηγορήθηκε και γι’ αυτές. Την ίδια μέρα ο συνήγορος υπεράσπισης ζήτησε να υποβληθεί εκ νέου ο Τσικατίλο σε ψυχιατρική αξιολόγηση με την πρόταση να απορρίπτεται ως αβάσιμη. Τότε ο δικηγόρος καταδίκασε τη σύνθεση του δικαστηρίου κι είπε ότι ο δικαστής ήταν ανίκανος να συνέχισε να προεδρεύει. Ο εισαγγελέας, Νικολάι Γερασιμένκο συμφώνησε και πρότεινε την αντικατάσταση του δικαστή.
Στις 3 Ιουλίου επετράπη στον Μπουχανόφσκι να καταθέσει αλλά ως απλός μάρτυρας. Κατέθετε για τρεις ώρες. Κατέθεσαν επίσης 4 ειδικοί ψυχίατροι από το Ινστιτούτο Serbsky τα αποτελέσματα μια ανάλυσης συμπεριφοράς του Τσικατίλο τον Μάιο. Όλοι κατέθεσαν ότι η συμπεριφορά του στο δικαστήριο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την συμπεριφορά του στο κελί και θεωρούσαν όλα αυτά ότι είναι μια υπολογισμένη προσπάθειά του για αθώωση λόγω παραφροσύνης.
Στις 9 Αυγούστου η υπεράσπιση παρέδωσε τα τελικά επιχειρήματα. Σε μια 90λεπτη ομιλία ο Χαμπιμπουλιν δήλωσε αρχικά ότι δεν πίστευε πως θα ακουγόταν πάνω από τη γενική κατακραυγή. Ύστερα αμφισβήτησε την αξιοπιστία των ιατροδικαστικών στοιχείων και περιέγραψε ως αβάσιμα τμήματα της ομολογίας του Τσικατίλο. Αμφισβήτησε επίσης την αντικειμενικότητα του δικαστή και ανέφερε ότι δεν του επέτρεψε το δικαστήριο να παρουσιάσει καταθέσεις από ανεξάρτητους ψυχιάτρους. Τόνισε ότι τέτοια εγκλήματα δεν ήταν δυνατόν να έχουν γίνει από κάποιο άτομο λογικό. Τέλος, ζήτησε από τον δικαστή να κρίνει τον πελάτη του αθώο.
Την επόμενη μέρα ο εισαγγελέας Ανατόλι Ζαντοροζνι έκανε την τελική του ομιλία. Αναφέροντας προηγούμενες μαρτυρίες ψυχιάτρων, υποστήριξε ότι ο Τσικατίλο κατανοούσε πλήρως τις πράξεις του, μπορούσε να αντισταθεί στις παρορμήσεις του και είχε κάνει πολλές προσπάθειες για να μην εντοπιστεί. Τόνισε επίσης ότι πολλά από τα στοιχεία των εγκλημάτων είχαν προσκομιστεί από τον ίδιο τον Τσικατίλο. Στη συνέχεια απήγγειλε μια μια τις κατηγορίες πριν ζητήσει τη θανατική ποινή.
Μετά τον εισαγγελέα ο Γιακουμπζάνοφ κάλεσε στην αίθουσα τον Αντρέι Τσικατίλο και τον ρώτησε αν ήθελε να κάνει κάποια τελευταία δήλωση. Εκείνος έμεινε βουβός. Ύστερα ο Γιακουμπζάνοφ ανακοίνωσε την 15η Σεπτεμβρίου για εκείνον και τους δυο επίσημους ενόρκους για να εξετάσουν τα στοιχεία και να επιβάλλουν την τελική ποινή. Η ημερομηνία αναβλήθηκε για τις 14 Οκτωβρίου. Καθώς ανακοινωνόταν η διακοπή, ο αδερφός της 17χρονης Λιουντμίλα Αλεξέγιεβα πέταξε ένα βαρύ μεταλλικό κομμάτι προς τον Τσικατίλο, που τον πέτυχε στο στήθος. Όταν η ασφάλεια προσπάθησε να τον συλλάβει, συγγενείς άλλον θυμάτων τον θωράκισαν.
Η απόφαση για τον Αντρέι Τσικατίλο
Στις 14 Οκτωβρίου το δικαστήριο συνήλθε για την επίσημη καταδίκη, που ολοκληρώθηκε την επόμενη ημέρα. Ο Γιακουμπζάνοφ ξεκίνησε ανακοινώνοντας τον Αντρέι Τσικατίλο ένοχο για 52 από τους 53 φόνους. Απαλλάχθηκε για την δολοφονία της 15χρονης Λάουρα Σαρκισιάν λόγω ανεπαρκών αποδεικτικών στοιχείων, χωρίς ποτέ εκείνος να αρνηθεί την δολοφονία της. Ο Τσικατίλο κρίθηκε επίσης ένοχος και για τις 5 σεξουαλικές επιθέσεις. Στην συνέχεια επέκρινε την αστυνομία και το εισαγγελικό τμήμα για τα διάφορα λάθη που επέτρεψαν στον Τσικατίλο να κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι το 1990.
Στις 15 Οκτωβρίου ο Αντρέι Τσικατίλο καταδικάστηκε επισήμως σε θάνατο συν 86 χρόνια για τους 52 φόνους και τις 5 κατηγορίες σεξουαλικής επίθεσης. Μόλις άκουσε την ετυμηγορία κλώτσησε τον πάγκο του κι άρχισε να φωνάζει κατάχρηση. Όταν όμως του δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσει, παρέμεινε και πάλι σιωπηλός. Μεταφέρθηκε στην συνέχεια στο κελί του στη φυλακή Νοβοτσερκάσσκ για να περιμένει την εκτέλεσή του. Κατέθεσε έφεση στο Ανώτατο Ρωσικό Δικαστήριο αλλά αυτή απορρίφθηκε το καλοκαίρι του 1993. Μετά από αυτό κατέθεσε τελική έφεση για επιείκεια στον Πρόεδρο της Ρωσίας, Μπόρις Γέλτσιν, που απορρίφθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1994.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1994 ο Αντρέι Τσικατίλο μεταφέρθηκε από το κελί του σε ένα ηχομονωμένο δωμάτιο στην φυλακή. Εκτελέστηκε με έναν πυροβολισμό πίσω από το δεξί αυτί. Λέγεται ότι οι τελευταίες του λέξεις ήταν να μην χαλάσουν τον εγκέφαλό του γιατί τον ήθελαν οι Ιάπωνες. Πράγματι, πολλά πανεπιστήμια αργότερα θέλησαν να αγοράσουν τον εγκέφαλο του Αντρέι Τσικατίλο για να τον εξετάσουν, πληρώνοντας μεγάλα ποσά.
Ο Αντρέι Τσικατίλο ήταν ένας από τους τελευταίους στους οποίους επιβλήθηκε η θανατική ποινή. Δυο χρόνια μετά, η Ρωσία κήρυξε μορατόριο στις εκτελέσεις θανατοποινιτών, που ισχύει έως σήμερα.
Μετά την δίκη κι εκτέλεση του Αντρέι Τσικατίλο, η σύζυγός του, Φεοντοσία, απολύθηκε από το νηπιαγωγείο που εργαζόταν, άλλαξε επώνυμο και μετακόμισε σε άλλη πόλη. Ο γιος του, Γιούρι, είχε το επίθετο Τσικατίλο μέχρι τα 21 του, οπότε συνελήφθη ο πατέρας του. Αγαπούσε και ήταν περήφανος για τον πατέρα του και πίστευε ότι η υπόθεση εναντίον του ήταν κατασκευασμένη. Και παρότι άλλαξε το επίθετό του σε Οννατσέφ, αργότερα εξέφρασε την επιθυμία να πάρει και πάλι το επίθετο Τσικατίλο. Από το 2009 βρίσκεται στη φυλακή για βιασμό και απόπειρα δολοφονίας.
Η επιρροή του Αντρέι Τσικατίλο στα μέσα
Το 1995 κυκλοφόρησε η τηλεταινία «Citizen X», εμπνευσμένη από το βιβλίο «The Killer Department» του Robert Cullen, που βασίζεται απευθείας στους φόνους του Τσικατίλο. Η ταινία απεικονίζει σε μεγάλο βαθμό την έρευνα για τις δολοφονίες μέσα από τις εμπειρίες του ντετέκτιβ Βίκτορ Μπουράκοφ. Τον ρόλο του Μπουράκοφ έχει το Στίβεν Ρία, τον Τσικατίλο ερμηνεύει ο Τζέφρι ΝτεΜαν, τον συνταγματάρχη Μιχαήλ Φετίσοφ ο Ντόναλντ Σάδερλαντ και ο Μαξ Φον Σίντοφ τον Δρ Αλεξάντρ Μπουχανόφσκι. Ένα από τα κεντρικά θέματα της ταινίας είναι η άρνηση της σοβιετικής κυβέρνησης να αναγνωρίσει την ύπαρξη ενός κατά συρροή δολοφόνου στην ΕΣΣΔ μέχρι την περεστρόικα.
Το 2004 κυκλοφόρησε η ταινία «Evilenko», που εμπνεύστηκε από τους φόνους του Τσικατίλο. Το πρωταγωνιστή Αντρέι Εβιλένκο ερμηνεύει ο Μάλκολμ ΜακΝτάουελ και τον ρόλο του επιθεωρητή Λεσεφ έχει ο Μάρτον Τσόκας.
Το 2015 κυκλοφόρησε η ταινία «Child 44», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Tom Rob Smith. Το μυθιστόρημα εμπνεύστηκε από την υπόθεση του Τσικατίλο αλλά η εποχή ήταν η δεκαετία του 1950. Τον πρωταγωνιστή Βλαντίμιρ Μαλεβιτς υποδύθηκε ο Πάντι Κόνσινταϊν.
Ακολουθεί video με τον Αντρέι Τσικατίλο κατά την διάρκεια της δίκης του.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Andrei Chikatilo, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Αντρέι Τσικατίλο, Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Κέκια, Α. – Μ. (2020). Ιστορίες για αγρίους: Andrei Romanovich Chikatilo. Ανακτήθηκε από: https://docuventa.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Serial Killer: Η πόλη με τους 29 κατά συρροή δολοφόνους και βιαστές – Ποιος ήταν ο Κόκκινος Αντεροβγάλτης που καταβρόχθισε 56 ανθρώπους, Ανακτήθηκε από: https://www.ethnos.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Βιογραφία Chikatilo A. R. Στην Ουκρανία, Chikatilo νεώτερος συνελήφθη: ο γιος του ακολούθησε στα βήματα του πατέρα του. (2019). Ανακτήθηκε από: https: https://vk-spy.ru/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Αντρέι Τσικατίλο: Ο χασάπης του Ροστόφ, Ανακτήθηκε από: http://trueterriblestories.blogspot.com/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Αντρέι Ρομάνοβιτς Τσικατίλο: Ένα τέρας της σοβιετικής εξουσίας. (2020). Ανακτήθηκε από: https://www.liberal.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Φιλιππίδη, Μ. (2021). Αντρέι Τσικατίλο: Ο serial killer με τα 56 θύματα. Ανακτήθηκε από: https://www.athensvoice.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Αντρέι Τσικάτιλο, Ο Κρεοπωλείο του Ροστόφ Βιογραφία και δολοφονία, Ανακτήθηκε από: https://el.thpanorama.com/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Wilson Wilson. (2019). «Έπινα το αίμα των παιδιών και ανατρίχιαζα». Ανακτήθηκε από: https://www.janus.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
- Βιογραφία του Andrei Chikatilo, Ανακτήθηκε από: https://chernomormebel.ru/ Τελευταία πρόσβαση: 19/1/23
