Ο Φέρντιναντ Πόρσε ήταν ένας από τους διασημότερους μηχανικούς αυτοκινήτων και ο ιδρυτής της εταιρείας Porsche AG. Υπήρξε εξαιρετικά ιδιοφυής, ταλαντούχος και καινοτόμος στην δουλειά του. Δημιούργησε το πρώτο βενζινοηλεκτρικό υβριδικό όχημα (Lohner-Porsche), τον θρυλικό σκαραβαίο (Volkswagen Beetle), το αγωνιστικό αυτοκίνητο Auto Union, την Mercedes-Benz SS/SSK και εξέλιξε πολλά μοντέλα αυτοκινήτων Porsche. Πρόκειται, ωστόσο, για μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα εξαιτίας της σημαντικής συνεισφοράς του στη γερμανική πολεμική προσπάθεια κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της συνεργασίας του με τους Ναζί και τον ίδιο τον Χίτλερ. Ο Πόρσε συμμετείχε στον πόλεμο με την παραγωγή προηγμένων πολεμικών αρμάτων, το αυτοκινούμενο όπλο Elefant (αρχικά ονομαζόμενο “Ferdinand”) και το τανκ Panzer VIII Maus, καθώς και άλλα οπλικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένης της ιπτάμενης βόμβας V-1. Ο Πόρσε ήταν μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και αξιωματικός της ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης Schutzstaffel. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία και το 1999 του δόθηκε ο τίτλος «Μηχανικός Αυτοκινήτου του Αιώνα».
Τα παιδικά χρόνια του Φέρντιναντ Πόρσε
Ο Φέρντιναντ Πόρσε γεννήθηκε στις 3 Σεπτέμβρη του 1875 στο Maffersdorf της Βοημίας στην Αυστροουγγαρία, σημερινή Τσεχία. Ήταν το τρίτο παιδί του Άντον Πόρσε και της Άννας.
Σε ηλικία 14 ετών, ο μικρός Φέρντιναντ, έκανε ήδη πειράματα με τον ηλεκτρισμό. Για παράδειγμα, τοποθέτησε στα παγοπέδιλά του φώτα με μπαταρίες, τοποθέτησε ηλεκτρικά κουδούνια στο σπίτι της οικογένειας και πρόσθεσε ηλεκτρικό φωτισμό όταν ήταν μόλις 16 χρόνων. Το σπίτι της οικογένειας Πόρσε ήταν το πρώτο στο Maffersdorf που είχε ηλεκτρισμό. Ωστόσο, ο πατέρας του προσπάθησε να απαγορεύσει στον γιο του να ασχολείται με «τέτοιες ανοησίες». Ο Άντον Πόρσε ήταν ιδιοκτήτης ενός εργαστηρίου υδραυλικών και περίμενε ότι ο Φέρντιναντ θα αναλάμβανε την οικογενειακή επιχείρηση μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, σε ατύχημα στο εργαστήριο. Όμως ο γιος του είχε άλλα ενδιαφέροντα. Παρά το γεγονός ότι ήταν γοητευμένος από τον ηλεκτρισμό, ολοκλήρωσε, ωστόσο, την μαθητεία του υδραυλικού, φοιτώντας στην Αυτοκρατορική Τεχνική Σχολή στο Ράιχενμπεργκ, και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Ένας ταλαντούχος νέος στον κόσμο των μηχανών
Το 1893 ο Φέρντιναντ Πόρσε άρχισε να εργάζεται στην εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας Bela Egger & Co στην Βιέννη. Με το λαμπρό του ταλέντο, μέσα σε λίγα χρόνια προήχθη από εργάτης σε διευθυντή του κέντρου δοκιμών. Το 1897 κατασκεύασε τον πρώτο ηλεκτρικό κινητήρα και την ίδια χρονιά ξεκίνησε να εργάζεται στην Hofwagenfabrik Jacob Lohner & Co, στο νεοσύστατο τμήμα αυτοκινήτων. Ένα χρόνο αργότερα, ο Πόρσε σχεδίασε το πρώτο όχημα Porsche, το Egger-Lohner C.2 Phaeton, το οποίο ο ίδιος εν συντομία ανέφερε ως P1 και σύντομα προχώρησε στην κατασκευή του. Το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν ένα από τα πρώτα οχήματα που ταξινομήθηκαν στην Αυστρία και μεταφέρθηκε, επίσημα, στους δρόμους της Βιέννης στις 26 Ιουνίου του 1898. Το όχημα διέθετε ελεγκτή 12 ταχυτήτων, ζύγιζε μόλις 130 κιλά, είχε ισχύ 3 ίππων, ενώ η ταχύτητά του έφτανε τα 35 χιλιόμετρα την ώρα. Το μοντέλο P1 συμμετείχε στη διεθνή έκθεση μηχανοκίνητων οχημάτων στο Βερολίνο στις 28 Σεπτεμβρίου 1899, όπου ανακοινώθηκε αγώνας ηλεκτρικών οχημάτων σε απόσταση 40 χλμ. Με τρεις επιβάτες, ο Φερντιναντ Πόρσε, οδήγησε το P1 του ως τη γραμμή τερματισμού και στέφθηκε νικητής.
Το 1900, το νέο μοντέλο του Πόρσε, η Lohner-Porsche, παρουσιάσθηκε ενθουσιωδώς, ως πρωτοποριακή καινοτομία, στην παγκόσμια εμπορική έκθεση στο Παρίσι, και ήταν το μοναδικό αυστριακό αυτοκίνητο που εκτέθηκε. Ένα ρεπορτάζ εκείνης της εποχής περιέγραψε την ανάπτυξη του πρώτου οχήματος χωρίς κιβώτιο ταχυτήτων ως επαναστατική καινοτομία. Οι ηλεκτροκινητήρες στις πλήμνες των μπροστινών τροχών είχαν ισχύ 1,8 kW στις 120 στροφές ανά λεπτό. Η επαναφορτιζόμενη μπαταρία 44 κυψελών, 80 volt με χωρητικότητα 300 Ah, έδινε στο αυτοκίνητο αυτονομία 30 μιλίων/50 χλμ. μεταξύ των επαναφορτίσεων. Ο κινητήρας λειτουργούσε χωρίς αλυσίδες και επομένως χωρίς μηχανική απώλεια ισχύος. Κατά συνέπεια, ο ηλεκτροκινητήρας ήταν εξαιρετικά αποδοτικός και ήταν σχεδόν αθόρυβος κατά τη λειτουργία. Το συνολικό βάρος του οχήματος ήταν 1205 κιλά και το αυτοκίνητο μπορούσε να φρενάρει και στους τέσσερις τροχούς. Ο Φέρντιναντ Πόρσε δοκίμασε το όχημά του σε αγώνες στην πίστα Semmering, κοντά στη Βιέννη, κερδίζοντας για άλλη μια φορά την πρωτιά και τις εντυπώσεις.
Το 1902, ο Πόρσε, ως έφεδρος στρατιώτης υπήρξε οδηγός του Αρχιδούκα Φραντς Φερδινάνδου, οδηγώντας μάλιστα, ένα αυτοκίνητο σχεδιασμένο από τον ίδιο.
Η συνέχιση μιας λαμπρής καριέρας και η κατασκευή του τρένου
Τον Ιούλιο του 1906, μετά από 8 χρόνια επιτυχημένης εργασίας στη Lohner, ο Πόρσε, ανέλαβε τη θέση του Τεχνικού Διευθυντή στην Austro-Daimler στο Wiener Neustadt. Σε ηλικία μόλις 31 ετών, ήταν υπεύθυνος για τη γκάμα μοντέλων μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες αυτοκινήτων της Ευρώπης.
Το 1910, από τις 2 έως τις 8 Ιουνίου, στο τιμόνι ενός αυτοκινήτου Austro-Daimler που σχεδίασε ο ίδιος, κέρδισε το βραβείο «Prinz-Heinrich-Fahrt», το οποίο ήταν πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή. Επρόκειτο για έναν αγώνα μεγάλων αποστάσεων με διαφορετικά δρομολόγια ετησίως. Το 1910 ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος για την διαδρομή: Βερολίνο-Μαγδεμβούργο-Μπράουνσβαϊγκ-Κάσσελ-Βίρτσμπουργκ-Νυρεμβέργη-Στουτγάρδη-Στρασβούργο-Μετς-Μπαντ Χόμπουργκ. Η απόσταση του αγώνα ήταν 1945 χιλιόμετρα.
Κατα την διάρκεια των ετών 1912-1913, ο Πόρσε σχεδιάσε και ανέπτυξε το «Αυστροουγγρικό Ηλεκτρικό Τρένο», βασισμένο σε μια ιδέα του Αυστριακού Συνταγματάρχη Ottokar Landwehr von Pragenau. Στη συνέχεια μετονομάστηκε σε “Landwehr-Train”. Ο σχεδιασμός του βασίστηκε στο υβριδικό σύστημα κίνησης βενζίνης-ηλεκτρισμού που είχε ήδη αναπτύξει ο Φέρντιναντ Πόρσε. Ο 6κύλινδρος κινητήρας τύπου M12 70 kW κινούσε τη γεννήτρια. Η ηλεκτρική ενέργεια που παραγόταν από αυτή τη γεννήτρια διοχετευόταν σε όλα τα ρυμουλκούμενα μέρη του τρένου και τροφοδοτούσε τους ηλεκτρικούς κινητήρες σε κάθε δεύτερο άξονα. Με τη βοήθεια του ειδικού συστήματος διεύθυνσης, καθένα από τα, έως και έξι, τρέιλερ ακολουθούσε με ακρίβεια τη διαδρομή του οχήματος. Το Landwehr-Train ήταν επομένως κατάλληλο για να διαπερνά στενούς δρόμους με στροφές, δρόμους μέσα σε πόλεις, καθώς και για ορεινούς δρόμους. Η λειτουργία του τρένου ήταν, επίσης, δυνατή σε σιδηροδρομικές γραμμές βιδώνοντας χαλύβδινους δίσκους στα ελαστικά από συμπαγές καουτσούκ. Όταν χρησιμοποιούνταν στο σιδηρόδρομο, ήταν δυνατόν να τεθούν σε λειτουργία έως και δέκα ρυμουλκούμενα.
Το 1917 ο Φέρντιναντ Πόρσε ανέλαβε την θέση του γενικού διευθυντή της Austro-Daimler και το 1922 παρουσίασε το Austro-Daimler Sascha, ένα μικρό 4κύλινδρο αγωνιστικό αυτοκίνητο κυβισμού 1,1 λίτρων. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο σχεδιάστηκε ειδικά για έναν πλούσιο Αυστριακό κόμη και κινηματογραφιστή, τον Sascha Kolowrat, από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Στην πρώτη του πορεία, την ίδια χρονιά, το “Sascha” κατέκτησε την πρώτη και τη δεύτερη θέση στην κατηγορία του στον αγώνα Targa Florio στην Σικελία της Ιταλίας. Η «Gazetta dello Sport» σχολίασε την επιτυχία της ως εξής: «Μέχρι πολύ πρόσφατα κανείς δεν θα φανταζόταν, ότι είναι δυνατό να επιτευχθούν τέτοιες κορυφαίες ταχύτητες και ανθεκτικότητα με έναν 4κύλινδρο κινητήρα που ανήκει στην κατηγορία των μικρότερων αυτοκινήτων που υπήρξαν ποτέ».
Αυτοκίνητα και πάλι αυτοκίνητα
Στις 30 Απριλίου του 1923, ο Φέρντιναντ Πόρσε εντάχθηκε στο δυναμικό της Daimler-Motoren-Gesellschaft, στην Στουτγάρδη, ως τεχνικός διευθυντής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Οι εταιρείες Daimler και Benz συγχωνεύτηκαν τον επόμενο χρόνο και από το 1926 άρχισαν να παράγουν τα αυτοκίνητά τους με το εμπορικό σήμα “Mercedes-Benz”.
Στις 27 Απριλίου του 1924, το μοντέλο Mercedes PP κατασκευασμένο από τον Πόρσε κέρδισε στον αγώνα Targa Florio. Πλέον, δύο χρόνια μετά την εντυπωσιακή επιτυχία του Austro-Daimler Sascha της Porsche, ήταν η σειρά του αγωνιστικού αυτοκινήτου Mercedes της Porsche να πάρει την πρώτη θέση έναντι των αυτοκινήτων με μεγαλύτερους κινητήρες που είχαν εισαχθεί από τις Alfa Romeo, Hispano-Suiza και Peugeot.
Το νέο αυτοκίνητο Mercedes PP ήταν εξαιρετικών προδιαγραφών και μετά τη νίκη του αγώνα Targa Florio, το 1924, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Στουτγάρδης (Technische Hochschule) απένειμε τον τιμητικό τίτλο του “Dr. Ing.” στον Φέρντιναντ Πόρσε. Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε το νέο αγωνιστικό αυτοκίνητο που σχεδίασε η Porsche, το μοντέλο Mercedes Monza και ήταν η πρώτη 8κύλινδρη αγωνιστική Mercedes.
Τον Ιούνιο του 1926 οι Daimler-Motoren-Gesellschaft και Benz & Cie συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν την Daimler-Benz AG. Ένα χρόνο αργότερα τα αυτοκίνητα Mercedes-Benz 26/120/180 S-model μπήκαν στο Γερμανικό Grand Prix, στον ετήσιο αγώνα του Nürburg, και τερμάτισαν στην 1η, 2η και 3η θέση και το ίδιο συνέβη και το 1928 στον ίδιο αγώνα. Το 1928 το νέο, εξελιγμένο, μοντέλο SSK (“SuperSports Kurz”), παρουσιάστηκε στις 4 Οκτωβρίου, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού.
Ο Φέρντιναντ Πόρσε έφυγε από την Daimler-Benz στο τέλος του έτους και το 1929 ανέλαβε τη θέση του Τεχνικού Διευθυντή στην Steyr-Werke AG στην Αυστρία.
Τον Δεκέμβριο του 1930, ο Πόρσε μετακόμισε στα νέα γραφεία σχεδιασμού της Porsche στην Kronenstrasse 24, στο κέντρο της Στουτγάρδης και τον Απρίλιο του 1931, σε ηλικία 55 ετών, κατέγραψε επίσημα στο εμπορικό μητρώο τη δική του εταιρεία με την επωνυμία «F. Porsche GmbH, Konstruktionen und Beratung für Motoren- und Fahrzeugbau» (Dr. Ing. h.c. F. Porsche LLC, Design and Consultancy Company for Engine and Vehicle Production).
Μετά την ίδρυση της εταιρείας, στις 10 Αυγούστου 1931, η ανάρτηση ράβδου στρέψης κατοχυρώθηκε ως πατέντα και έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Λέγεται ότι αυτό το γεγονός, από μόνο του, θα ήταν αρκετό για να τιμηθεί το όνομα της Porsche στον κόσμο του αυτοκινήτου.
Στις 8 Νοεμβρίου 1932, η Porsche ίδρυσε μια νέα εταιρεία με την ονομασία Hochleistungs-Fahrzeug-Bau GmbH (High Performance Vehicle Manufacturing Ltd.) με τοποθεσία επίσης στην Kronenstrasse 24. Η εταιρεία ιδρύθηκε αποκλειστικά για το σχεδιασμό της Porsche Type 22 Auto -Αγωνιστικό αυτοκίνητο της Ένωσης GP. Το Auto Union P-wagen (P-car, Porsche-car) κέρδισε αργότερα 32 αγώνες από τους 64 που διεξήχθησαν συνολικά, και οδηγοί όπως ο Hans Stuck και ο Bernd Rosemeyer σημείωσαν πολλά παγκόσμια ρεκόρ σε αυτούς. Το 1932, επίσης, ο Φέρντινταντ Πόρσε με συνεργάτες του επισκέφτηκαν την Σοβιετική Ένωση μετά από πρόσκληση του Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος του πρόσφερε μια θέση ως κύριου διευθυντή για να αναλάβει την κατασκευή και παραγωγή ενός μικρού αυτοκινήτου. Μάλιστα του προσέφερε μια γενναιόδωρη αμοιβή, μια βίλα και τα έξοδα της μεταφοράς ολόκληρου του προσωπικού της Porsche στη Στουτγάρδη. Του υποσχέθηκε, επίσης, απεριόριστα κεφάλαια ανάπτυξης για την κατασκευή του μοντέλου αυτοκινήτου που ήθελε. Παρά την γενναιοδωρία του Στάλιν, ο Πόρσε αρνήθηκε την πρόταση, καθώς ο ίδιος εξακολουθούσε να αγαπά να αγωνίζεται με τα αυτοκίνητα της Porsche, στις πίστες αγώνων, και το Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι δεν είχε επεκταθεί στη Σοβιετική Ένωση.
Η γνωριμία με τον Αδόλφο Χίτλερ και ο θρυλικός σκαραβαίος
Το 1934, και μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ, γεννήθηκε η ιδέα της Volkswagen. Ο Αδόλφος Χίτλερ είχε ήδη επεξεργαστεί την ιδέα της κατασκευής ενός υπέρ – δικτύου αυτοκινητόδρομων, την οποία τελικώς και υλοποίησε. Το δίκτυο που κατασκεύασε και ονόμασε Autobahn, ήταν μια φοβερή ιδέα αλλά λειψή, εφόσον η πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού δεν διέθετε ιδιόκτητο αυτοκίνητο. Θέλοντας να κάνει εφικτή την διάδοση αυτοκινήτων στην κοινωνία, προσέγγισε τον Φέρντινταντ Πόρσε για να τον βοηθήσει στην υλοποίηση του σχεδίου του αλλά και για να του αναθέσει την παραγωγή. Έτσι, τον Μάιο του 1934 ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Φέρντινταντ Πόρσε συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Κάιζερχοφ, στο Βερολίνο, προκειμένου να συζητήσουν επί του θέματος και να οργανώσουν τα επόμενα βήματα. Ο Χίτλερ σε εκείνη την συνάντηση, παρουσίασε τις σκέψεις του στον Πόρσε σχετικά με το πως ήθελε «το αυτοκίνητο του λαού» ( όπως άλλωστε σημαίνει και η λέξη Volkswagen), έτσι όπως ονομάστηκε στην συνέχεια. Ζήτησε από τον Πόρσε ένα αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους, αξιόπιστου αεροψυκτικού κινητήρα χαμηλής κατανάλωσης, που να μην υπερβαίνει τα 7 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα, να είναι ανθεκτικό και φθηνό στην συντήρησή του, να μπορεί να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά και να μην κοστίζει πάνω από 990 μάρκα. Το ποσό των 990 μάρκων αντιστοιχούσε τότε στην αξία μιας μοτοσυκλέτας και σήμερα αντιστοιχεί στο ποσό των 4.000 ευρώ περίπου. Η συζήτηση αυτή δεν κατέληξε, τότε σε κάποια συμφωνία ωστόσο έκανε τον Φέρντιναντ Πόρσε να ασχοληθεί εντατικά και να ερευνήσει ιδιαίτερα το θέμα.
Σχετικά με τον σχεδιασμό «του αυτοκινήτου του λαού» πηγές αναφέρουν ότι τα σχέδια εκλάπησαν από τον πραγματικό δημιουργό του, τον Εβραϊκής καταγωγής Josef Ganz, του οποίο το αυτοκίνητο είδε Αδόλφος Χίτλερ το 1933, λίγο πριν παρουσιάσει τα σχέδια του για τον σκαραβαίο στον Φέρντιναντ Πόρσε, ενώ σε άλλες πηγές αναφέρεται ότι η ιδέα πάρθηκε από τον Ούγγρο -Τσέχο κατασκευαστή αυτοκινήτων Bela Barenyi, ο οποίος ήταν μαθητής και πνευματικό τέκνο του Αυστριακού μηχανικού και καθηγητή Hans Ledwinka, παλαιού συμφοιτητή και φίλου του Φέρνιναντ Πόρσε.
Το 1934, υπογράφηκε σύμβαση μεταξύ του γραφείου σχεδιασμού της Porsche και της Reichsverband der Automobilindustrie και δημιουργήθηκε το υπερτροφοδοτούμενο 16-κύλινδρο αγωνιστικό αυτοκίνητο Auto Union (Porsche Type 22). Δύο χρόνια αργότερα, ο Πόρσε έλαβε το μετάλλιο Wilhelm Exner για την αριστεία στην έρευνα και την επιστήμη και τον Οκτώβριο του 1936 μαζί με τον ανιψιό του και την προσωπική του γραμματέα ξεκίνησαν ένα μεγάλο ταξίδι τις ΗΠΑ με το πλοίο SS Bremen. Σκοπός αυτού του ταξιδιού ήταν η μελέτη της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας προκειμένου να συγκεντρωθούν πληροφορίες για το εργοστάσιο της Volkswagen. Ο Πόρσε επισκέφτηκε διάφορα εργοστάσια αυτοκινήτων στις ΗΠΑ και εξοικειώθηκε με τις πιο πρόσφατες μεθόδους παραγωγής. Επέστρεψε στην Ευρώπη τον Νοέμβριο με το πλοίο Queen Mary και τον Ιούνιο του 1937 ακολούθησε το δεύτερο ταξίδι στις ΗΠΑ. Φαίνεται πως η εμμονή του να κατασκευάσει το αυτοκίνητο που του πρότεινε ο Χίτλερ ήταν τόσο μεγάλη, που είχε γίνει πλέον γνωστή στους κύκλους και το εσθονικό περιοδικό αυτοκινήτου “Auto” στις 3/4/1937 είχε γράψει: «Το αυτοκίνητο του λαού (Volkswagen) είναι πονοκέφαλος! Ο Δρ Πόρσε, ο κατασκευαστής των αγωνιστικών αυτοκινήτων της Auto-Union, είπε ότι είναι πιο εύκολο να φτιάξεις 10 αγωνιστικά αυτοκίνητα παρά ένα απλό, λαοφιλές αυτοκίνητο».
Το 1937, το Γερμανικό Υπουργείο Εξοπλισμών εξέδωσε ένα δελτίο με τις προδιαγραφές για ένα βαρύ τανκ το οποίο απέστειλε στις εταιρείες Daimler-Benz, Henschel, MAN και Porsche. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε από την Porsche η κατασκευή του μοντέλου της Mercedes-Benz T80 (Porsche Type 80), ένα αυτοκίνητο με ρεκόρ ταχύτητας, η κατασκευή του οποίου υποστηρίχθηκε με κονδύλια του κράτους. Οι έξυπνες ιδέες και οι καινοτομίες του Πόρσε ενθουσίαζαν ιδιαιτέρως το καθεστώς. Αν και ο Αδόλφος Χίτλερ είχε συζητήσει τη δυνατότητα στρατιωτικής εφαρμογής του Volkswagen με τον Φέρντιναντ Πόρσε, ήδη από τον Απρίλιο του 1934, μόλις τον Ιανουάριο του 1938, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του στρατού του Τρίτου Ράιχ προσέγγισαν επισήμως τον Πόρσε με αυτό το σχέδιο, αν και κάπως διαφοροποιημένο. Ήθελαν η Porsche να σχεδιάσει ένα φθηνό, ελαφρύ στρατιωτικό όχημα μεταφοράς που θα μπορούσε να λειτουργήσει αξιόπιστα τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου ακόμη και στις πιο ακραίες συνθήκες, υποδηλώνοντας ότι το Beetle (σκαθάρι), ο γνωστός σε όλους πλέον σκαραβαίος, θα μπορούσε να προσφέρει τη βάση για ένα τέτοιο όχημα. Τον Μάιο του 1938 ξεκίνησε η κατασκευή του πρωτοτύπου Volkswagen Kübelwagen (Porsche Type 82) και 16 μήνες αργότερα, τα μοντέλα προπαραγωγής δοκιμάστηκαν επιτόπου κατά την εισβολή στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939. Το εσθονικό περιοδικό «Auto» τον Μάιο του 1938 έγραψε ότι: «Η κατασκευή του εργοστασίου της KdF-wagen (Volkswagen) ξεκίνησε τον Μάιο του 1938 και αφού ολοκληρωθεί, θα προσληφθούν 50.000 εργάτες». Το άρθρο έγραφε ότι κανένα άλλο αυτοκίνητο στον κόσμο δεν είχε περάσει τόσες πολλές και τόσο μεγάλες δοκιμές όσο «το αυτοκίνητο του λαού» της Porsche. Σύμφωνα με τις αρχικές πληροφορίες, το αυτοκίνητο θα ζύγιζε μόνο 650 κιλά, θα κατανάλωνε 6-7 λίτρα καυσίμου στα 100 km και το τυπικό του χρώμα θα ήταν σκούρο μπλε.
Στα τέλη του 1939, το αυτοκίνητο ρεκόρ ταχύτητας των 750 χιλιομέτρων Mercedes/Porsche T80 ολοκληρώθηκε αλλά η παραγωγή του ακυρώθηκε λόγω του ξεσπάσματος του πολέμου.
Το 1940, ο Πόρσε έλαβε τον τιμητικό τίτλο του καθηγητή και τον Μάιο του 1941, ο Χίτλερ, διέταξε την Porsche να σχεδιάσει ένα ακόμη βαρύ τανκ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν γνωστό με την ονομασία «Tigerprogram».
Στα χρόνια του πολέμου η Porsche δεσμεύθηκε για την παραγωγή πολεμικών αρμάτων και άλλων πολεμικών κατασκευών.
Το 1944, το γραφείο σχεδιασμού της Porsche μεταφέρθηκε 600 χιλιόμετρα μακριά από τη Στουτγάρδη στο Gmünd στην Καρινθία (Kärnten) της Αυστρίας.
Η Φυλάκιση και το τέλος
Τον Νοέμβριο του 1945, ζητήθηκε από την Porsche να συνεχίσει το σχεδιασμό του Volkswagen στη Γαλλία και να μεταφέρει εκεί τον εξοπλισμό του εργοστασίου ως μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων. Ζητήθηκε επιπλέον από τον Πόρσε να παρέχει τις συμβουλές του για τον σχεδιασμό και την κατασκευή του επερχόμενου Renault 4CV, κάτι που οδήγησε σε σοβαρή σύγκρουση με τον πρόσφατα διορισμένο επικεφαλής της Renault, τον πρώην ήρωα της αντίστασης, Pierre Lefaucheux. Οι διαφορές στο εσωτερικό της γαλλικής κυβέρνησης και οι αντιρρήσεις από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία σταμάτησαν το έργο της Volkswagen πριν καν ξεκινήσει.
Στις 15 Δεκεμβρίου 1945, οι γαλλικές αρχές συνέλαβαν τους Φέρντιναντ Πόρσε τον γιό του, Φέρι Πόρσε και τον Anton Piëch ως εγκληματίες πολέμου. Αν και ο γιος του, Φέρι, αφέθηκε ελεύθερος μετά από 6 μήνες, ο Φέρντιναντ Πόρσε και ο Anton Piëch φυλακίστηκαν πρώτα στο Baden-Baden και στη συνέχεια στο Παρίσι. Ενώ ο Πόρσε βρισκόταν σε αιχμαλωσία, ο γιος του, Φέρι εργαζόταν επιμελώς για να κρατήσει την εταιρεία σε λειτουργία. Ταυτόχρονα προσπαθούσε να μαζέψει χρήματα για την αποφυλάκιση του πατέρα του. Σύμφωνα με την οικογένεια Πόρσε, η υπόθεση ήταν μια λεπτή συγκαλυμμένη προσπάθεια εκβίασης χρημάτων και εξαναγκασμού τους να συνεργαστούν με τη Renault. Ωστόσο ο Πόρσε, μεταξύ άλλων κατηγορούνταν για την δουλεία ανθρώπων και την επιβολή καταναγκαστικής εργασίας εν καιρώ πολέμου. Αργότερα, όντως, αποδείχθηκε ότι περίπου 300 καταναγκαστικοί εργάτες απασχολούνταν, συμπεριλαμβανομένων Πολωνών και Ρώσων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν κοινή πρακτική για γερμανικά εργοστάσια αυτού του μεγέθους (περίπου 1000 εργάτες) να χρησιμοποιούν ουσιαστικά σκλάβους, συχνά Σλάβους αιχμαλώτους πολέμου, που πολλές φορές δούλευαν μέχρι θανάτου. Η μεταπολεμική γαλλική κυβέρνηση απαιτούσε πληρωμή ενός εκατομμυρίου φράγκων, τα οποία περιγράφονται ποικιλοτρόπως ως λύτρα ή εγγύηση, για την απελευθέρωση του Piëch και του Πόρσε. Αρχικά η οικογένεια αδυνατούσε να αποκτήσει αυτό το χρηματικό ποσό, και το συγκέντρωσε τελικά μέσω του συμβολαίου της με τη Cisitalia. Εκτός από τη συνεργασία της με τη Cisitalia, η εταιρεία ξεκίνησε επίσης να εργάζεται για ένα νέο σχέδιο, αυτό της Porsche 356, το πρώτο αυτοκίνητο που έφερε το εμπορικό σήμα της Porsche. Η εταιρεία ξεκίνησε να κατασκευάζει την Porsche 356 σε ένα παλιό πριονιστήριο στο Gmünd. Εκεί κατασκεύασαν, εξ ολοκλήρου στο χέρι, 49 αυτοκίνητα.
Τον Αύγουστο του 1947, ο Φέρντιναντ Πόρσε και ο Anton Piëch απελευθερώθηκαν αφού ο γιος του μηχανικού, Φέρι, πλήρωσε τα λύτρα (1 εκατομμύριο φράγκα). Μετά την αποφυλάκισή του, ο Πόρσε, εξέτασε το σχέδιο του αγωνιστικού αυτοκινήτου Cisitalia (τύπου Porsche 360), το οποίο κατασκευάστηκε υπό τη διαχείριση του γιου του και το οποίο απέφερε τα χρήματα για τη διάσωση. Μετά από προσεκτική παρατήρηση, κατέληξε στο συμπέρασμα: «Θα το είχα φτιάξει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, μέχρι την τελευταία βίδα».
Αφού, το γαλλικό δικαστήριο έκρινε, αργότερα, τον Πόρσε αθώο για τα εγκλήματα πολέμου, τον Ιούνιο του 1948 , η πρώτη Porsche 356 κυκλοφόρησε στους δρόμους. Το 356 no.1 ήταν ένα roadster σωληνωτού σκελετού από χάλυβα μεσαίου κινητήρα με αεροδυναμικό σώμα από αλουμίνιο κατασκευασμένο υπό τη διαχείριση του Φέρι Πόρσε. Ένα μήνα αργότερα, το ελαφρύ roadster με μεσαίο κινητήρα σημείωσε την πρώτη του νίκη στο Innsbruck Stadtrennen (αγώνες πόλης) και τον Απρίλιο του 1950 η πρώτη Porsche 356 παρήχθη στο νέο εργοστάσιο στη Στουτγάρδη.
Τον Νοέμβριο του 1950, ο Φέρντιναντ Πόρσε επισκέφτηκε το εργοστάσιο της Volkswagen στο Wolfsburg, για πρώτη φορά, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και συζήτησε με τον πρόεδρο της Volkswagen, Heinrich Nordhoff, σχετικά με το μέλλον των σκαραβαίων – VW Beetles, τα οποία ήδη παράγονταν σε μεγάλους αριθμούς.
Στο τέλος του Νοέμβρη, ο Φέρντιναντ Πόρσε υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και στις 30 Ιανουαρίου του 1951, πέθανε στη Στουτγάρδη. Αναπαύεται σε παρεκκλήσι στο οικογενειακό κτήμα “Schüttgut” στο Zell am See στην Αυστρία.
Στο παρακάτω βίντεο παρακολουθήστε ένα διαφημιστικό της Porsche, το οποίο είχε παρουσιάσει ο ίδιος, o Ferdinand Porsche.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Ferdinand Porsche – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: en.wikipedia.org – Τελευταία πρόσβαση: 29/1/2022
Η μέρα που γεννήθηκε ο Πόρσε – Παναγιώτης Καραγιάννης – 3/9/2016 – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: topspeed.gr – Τελευταία πρόσβαση: 29/1/2022
Ferdinand Porsche – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση:www.porsche-holding.com – Τελευταία πρόσβαση: 29/1/2022
Σκαθάρι (αυτοκίνητο) – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση:el.wikipedia.org – Τελευταία πρόσβαση: 29/1/2022
Το αυτοκίνητο που ξεφτίλισε τους Ναζί – 28/10/2020 – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση:www.autogreeknews.g – Τελευταία πρόσβαση: 29/1/2022
Ferdinand Porsche (1875-1951) – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση:www.stuttcars.com -Τελευταία πρόσβαση: 29/1/2022
