«Καρέ – καρέ σας παρουσιάζουμε πως κατέρρευσε ο κύριος μπροστά στη θέα του καμένου του σπιτιού». «Στιγμές απόγνωσης για τους κατοίκους». «Πύρινη λαίλαπα κατέστρεψε δεκάδες περιουσίες».
Πομπώδεις τίτλοι, πλουσιοπάροχα ρεπορτάζ συνοδευόμενα με την απαραίτητη μουσική επένδυση προβάλλουν τον ανθρώπινο πόνο. Μάχιμοι ανταποκριτές δίνουν τον κατάλληλο τόνο με τη χροιά της φωνής τους. Κοντινά, αμέτρητα κοντινά στα πρόσωπα εκείνων που είδαν μέσα σε λίγες ώρες να χάνονται περιουσίες χρόνων. Άλλωστε, αν τρέξει και κανένα δάκρυ, θα ανέβει η τηλεθέαση.
Αλήθεια, όμως, πόση εκμετάλλευση αντέχουμε ακόμα;
Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς με τι λαιμαργία προσεγγίζουν τους πληγέντες τα κάθε λογής «αρπακτικά», προκειμένου να αποσπάσουν αυτό το κάτι που θα συγκινήσει το κοινό, που θα ανεβάσει τα νούμερα. Μάλιστα, σταθμοί (ή μάλλον σταθμός) δε δίστασαν επί ένα ολόκληρο 24ωρο να προβάλλουν ρεπορτάζ για τις φωτιές. Κι όλα αυτά, γιατί πολύ απλά… «πουλάει».
Αλλά με τέτοια τηλεόραση μάθαμε να ζούμε. Δεν πρόκειται να αλλάξει. Τα παραδείγματα πολλά, η «κατάντια» μεγάλη. Εδώ εκμεταλλεύονται ανήθικα θανάτους προσώπων στο βωμό του πολύτιμου, του υπέρτατου αγαθού της τηλεθέασης, θα διστάσουν τώρα;
Η ερώτηση ρητορική. Η έννοια της ενημέρωσης έχει χάσει το πραγματικό της νόημα. Ενημέρωση πια είναι η παρουσίαση των γεγονότων με βάση τα συμφέροντα. Κι όταν «σκάει» η μεγάλη είδηση (οι φονικές πυρκαγιές, ο μεγάλος σεισμός, ο απρόσμενος θάνατος ενός διάσημου προσώπου) τότε τα συμφέροντα γίνονται ένα. Τότε, θα δεις το πραγματικό πρόσωπο αυτού του φιδιού, που με τα χρόνια έχει γίνει τόσο ισχυρό και τώρα πια είναι απλησίαστο.
Βέβαια, όσο περνάει ο καιρός οι τηλεοπτικοί σταθμοί, προσαρμοζόμενοι στην εποχή, θα αλλάζουν μορφή. Ιστοσελίδες έχουν ήδη λάβει σημαντική θέση στο «ενημερωτικό» γίγνεσθαι. Οι περισσότερες, όμως, λειτουργούν χάρη στα ίδια επιχειρηματικά συμφέροντα. Συμφέροντα, τα οποία ελέγχουν τη ροή των ειδήσεων, ορίζουν τις διαχωριστικές γραμμές και στην ουσία καθορίζουν τι θα δημοσιευτεί και τι όχι.
Επομένως, σιγά σιγά επιστρέφουμε στο αρχικό μας ερώτημα. Πόση εκμετάλλευση αντέχουμε ακόμα;
