Το λυχνάρι
Από μικρά παιδιά βλέπαμε τον Αλαντίν με το μαγικό λυχνάρι, που αν το τρίψεις σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις τρείς ευχές και αυτές να πραγματοποιηθούν. Ως παιδιά αλλά και ως ενήλικες αναρωτηθήκαμε τι θα ευχόμασταν εμείς αν είχαμε αυτές τις τρεις ευχές του παραμυθένιου λυχναριού. Πλούτη, ευτυχία, αιώνια ζωή, παγκόσμια ειρήνη;
Χρήματα ή υγεία;
Το πρώτο πράγμα που θα μας ερχόταν στο μυαλό θα ήταν χρήματα, αλλά αν το σκεφτόμασταν καλύτερα, μάλλον θα ήταν μια ανούσια ευχή. Τα πλούτη είναι κάτι επιφανειακό, καθώς πέρα από μια άνετη ζωή, γεμάτη μεγάλα σπίτια, ακριβά ρούχα και εντυπωσιακά αυτοκίνητα, δεν μπορούν να σου προσφέρουν κάτι άλλο, πιο ουσιαστικό. Τα ωραία πράγματα στη ζωή, άλλωστε είναι δωρεάν. Οι φίλοι, το έτερον ήμισυ, η ευτυχία και σίγουρα η υγεία. Οι ουσιαστικές σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην εμπιστοσύνη και στην αγάπη, και όχι στα δώρα και στα συμφέροντα που μπορεί να δημιουργηθούν. Οι ασθένειες, ψυχικές και σωματικές, δεν λογαριάζουν χρήματα, “χτυπάν την πόρτα” σε πλούσιους και φτωχούς. Κοίτα πόσοι πάμπλουτοι αντικρίζουν κατάματα τον θάνατο καθημερινά. Επιπλέον, η παιδεία, η εσωτερική γαλήνη και η ευτυχία δεν επέρχονται με πλούτη αλλά με συλλογή στιγμών και θυσιών.
Μία ευχή θα την χρησιμοποιούσα για την παγκόσμια υγεία και ευημερία. Όλες οι αρρώστιες να μπορέσουν να αντιμετωπιστούν και οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν ως τα βαθιά τους γεράματα. Να μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως εκείνοι επιθυμούν μακριά από νοσοκομεία και κλινικές. Να μη χρειάζεται να παλεύουν να ζήσουν, αλλά να παλεύουν για να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Ναι, ναι μια ευχή θα πήγαινε σίγουρα εκεί.
Αιώνια ζωή ή ευτυχία;
Δεν θα ζητούσα αιώνια ζωή, καθώς ό,τι σου δίνεται σε αφθονία χάνει αυτόματα και την αξία του. Η ζωή είναι ένα “ακριβό” δώρο και πρέπει να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή της. Αντ’ αυτού θα ζητούσα όλοι να βρούμε την ευτυχία, ή μάλλον να χτίσουμε σιγά σιγά και σταδιακά την δικιά μας ευτυχία, καθώς αυτή δεν είναι ένα συνεχές συναίσθημα, αλλά η συσσώρευση αναμνήσεων και στιγμών. Έτσι, σε αυτή την τόσο γρήγορη και συνάμα όμορφη ζωή, που είναι φορτωμένη με τα άγχη της καθημερινότητας, να μπορούμε να ξεκλέβουμε στιγμές που θα φροντίζουν για την ευτυχία μας, που θα μας κάνουν να νιώθουμε πραγματικά γεμάτοι.
Και όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, όταν θα έρθει η ώρα να δούμε τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια μας, να νιώσουμε ότι ζήσαμε και ήμασταν πραγματικά χαρούμενοι, γεμάτοι στιγμές και ανθρώπους που αγαπάμε, ότι πήγαμε σε μέρη και διευρύναμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες, ότι προσφέραμε και συμβάλλαμε στο συλλογικό καλό, στον πλανήτη μας. Ότι ήμασταν καλοί άνθρωποι πάνω από όλα, πως η δική μας ευτυχία επέφερε και την ευτυχία των γύρω μας.
Το καλό του πλανήτη αλλά και το δικό μας καλό
Η τρίτη και τελευταία μου ευχή θα ήταν για το καλό του πλανήτη, αλλά και για το καλό όλων μας. Να μπορούσαμε να δώσουμε ένα τέλος στους πολέμους που καθημερινά κοστίζουν τη ζωή σε τόσους αθώους. Να γινόταν μια καλύτερη διαχείριση των πόρων του πλανήτη μας, και έτσι όχι μόνο να μην καταστρέφαμε την χλωρίδα, αλλά και να μπορούσαμε να ταΐσουμε και όλους αυτούς που πεθαίνουν από την πείνα καθημερινά. Οι άνθρωποι να ήμασταν πιο ευαισθητοποιημένοι και να καταλαβαίναμε πως αυτός ο πλανήτης είναι το σπίτι μας, και πως με όσα κάνουμε μαζί με αυτόν καταστρέφουμε και την ανθρωπότητα, δηλαδή τον ίδιο μας τον εαυτό.
Τζίνι, λυχνάρια, πραγματικότητα και κινητοποίηση
Αν είχα τρεις ευχές, εκεί θα τις χρησιμοποιούσα, μα δυστυχώς αυτό είναι κάτι το ουτοπικό. Δεν υπάρχουν τζίνι και καλές μάγισσες. Υπάρχει μόνο η θέληση μας, και μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Σίγουρα, δεν μπορούμε να βρούμε το γιατρικό για όλες τις αρρώστιες, αλλά μπορούμε, κάποιες φορές, με την πρόληψη και την κατάλληλη θεραπεία να τις επιβραδύνουμε. Ναι, αυτό ήταν μια υπενθύμιση να κάνεις αυτές τις εξετάσεις που αναβάλλεις, κλείσε το ραντεβού σου σήμερα.
Όσο για την ευτυχία, είναι στο χέρι μας να την κατακτήσουμε, ζώντας τη ζωή μας στο έπακρο και κάνοντας πράγματα που μας ευχαριστούν. Τέλος, η παγκόσμια ειρήνη, δυστυχώς είναι κάτι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Αλλά μπορούμε να φροντίζουμε τους πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας και να μην τους φερόμαστε ρατσιστικά. Ταυτόχρονα, μπορούμε να δίνουμε ό,τι μας περισσεύει σε οργανισμούς που προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό σε όσους δεν έχουν, ή και να γίνουμε εθελοντές. Ο πλανήτης μας, που πεθαίνει καθημερινά, χρειάζεται τη βοήθεια μας και για αυτό πρέπει να ενημερωθούμε, να αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν με την προσπάθεια και την κινητοποίηση μας.
Όλα αυτά είναι στο χέρι μας. Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε με τις ευχές και να αρχίσουμε να πράττουμε;
