Είναι αλήθεια πως οι άντρες βιώνουν πιο έντονα έναν χωρισμό;
Είναι δεδομένο ότι οι άντρες και οι γυναίκες αποτελούν δυο διαφορετικούς κόσμους, δύο διαφορετικές προσωπικότητες, παρά τις όποιες ανομοιότητες ανάμεσα στα άτομα του ίδιου φύλλου. Διαφέρουν στην ανατροφή και στη διαδικασία ένταξης στην κοινωνία, στις προτιμήσεις στα ρούχα και τον τρόπο διασκέδασης. Στη θεωρία, το γυναικείο φύλλο υπερτερεί σε συναισθήματα και ψυχολογικούς εγκλωβισμούς, ενώ το αρσενικό φέρεται να κρατάει για τον εαυτό του τα όσα νιώθει, θετικά ή αρνητικά, ξεπερνώντας τα με ευκολία. Στην πράξη, όμως;
Ξεκινώντας με τη διαδικασία της ανατροφής, ειδικά σε παλαιότερες εποχές, οι κοπέλες ήταν αυτές που κλήθηκαν να ωριμάσουν τάχιστα, αναλαμβάνοντας ποικίλες οικιακές αγκαρίες, σε αντίθεση με τα αγόρια που αρέσκονταν στο ρόλο του απλού παρατηρητή, χωρίς να παρέχουν ουσιαστική βοήθεια.
Όσον αφορά την ένδυση και την προσοχή στην εμφάνιση, είναι σαφές πως οι γυναίκες υπερέχουν ξεκάθαρα, αφιερώνοντας πολλές στιγμές μπροστά από έναν καθρέφτη ή στη ντουλάπα τους, επιλέγοντας με στοργή και αναποφασιστικότητα την επόμενή τους κίνηση. Οι άντρες προτιμούμε να φορέσουμε ό,τι πεταχτεί μπροστά μας, ξεπετάγοντας στιλιστικές οδηγίες σε δευτερόλεπτα, αφού πιστεύουμε πως κάθε μπλούζα ταιριάζει με ένα τζιν. Εν ολίγοις, οι γυναίκες προσπαθούν να καλύψουν κάθε τους ανατομική αδυναμία, ενώ οι άντρες θεωρούν πως δεν έχουν κάποιο ελάττωμα στο σώμα τους. (Γεγονός που φυσικά ισχύει).
Αυτή η εκ φύσεως ωριμότητα του θηλυκού ενισχύεται ακόμα περισσότερο στο τομέα της εργασιακής αποκατάστασης. Ταλανίζονται να ακολουθήσουν τα οράματα που είχαν καλλιεργήσει παλιότερα, να ανελιχτούν στο χώρο που επέλεξαν, να πετύχουν. Επιθυμούν να καταπατήσουν το κοινωνικό γίγνεσθαι μιας παλιότερης εποχής, τότε που μια πατριαρχική «νομοθεσία» τις κατέτασσε χαμηλότερα της πραγματικής τους αξίας και χρησιμότητας, τότε που μοχθούσαν να καλύψουν κάθε οικογενειακή ανάγκη, καταπιέζοντας τη φύση τους. Οι γυναίκες, λοιπόν, ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια, ωριμάζουν και αποκτούν αυτοπεποίθηση, ενώ οι άντρες γεννηθήκαμε απαιτώντας και εξαρτώμενοι από τη γυναικεία χροιά, με πολλά «θέλω» και λιγότερες ευθύνες.
Επίσης, η κατασκευή του θηλυκού σώματος δημιουργήθηκε για να υπομένει, αλλά και να φέρνει εις πέρας, ποικίλους πόνους, ενώ το αρσενικό δεν χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ποτέ την υπόστασή τους. Μέχρι τουλάχιστον να τους στείλει η κοπέλα τους να τους πάρουν σερβιέτες…
Έχουν μάθει να ξεπερνούν τον κίνδυνο, να αντιλαμβάνονται τη περιοδικότητα των καταστάσεων, να μην εξαρτώνται και να περιμένουν το επόμενο βήμα τους. Οι άντρες, μην αναλαμβάνοντας κάποια δύσκολη ευθύνη παιδιόθεν, και εφόσον ποτέ δε χρειάστηκε να αγωνιστούμε πραγματικά για τα δικαιώματα και το μέλλον μας, σταδιακά συνηθίσαμε στη φροντίδα, δεν ωριμάζουμε ποτέ ουσιαστικά και, φυσικά, εξαρτόμαστε από τη μάνα μας ή την κοπέλα μας. Όταν όμως χωρίζεις;
Η κοπέλα έχει διδαχτεί να αντέχει, να μη δίνει ιδιαίτερη σημασία στις συναισθηματικές της αποχρώσεις, να μην αρέσκεται στη συνήθεια. Τα αγόρια βιώνουν το χωρισμό βαθύτερα, καθώς δεν έχουν μάθει να επεξεργάζονται τα συναισθήματα και τις ορμές τους, απέχοντας καιρό από ψυχικές καταρρεύσεις και κοινωνικές ευαισθησίες. Η κοπέλα θα μπορέσει να ανταπεξέλθει πιο γρήγορα, ενώ το αγόρι θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο και ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Τέλος, παρά τη φαινομενική αντίληψη της υπεροχής του αρσενικού φύλλου έναντι του θηλυκού στον εγωισμό και τη καταπολέμηση δύσκολων συνθηκών, οι γυναίκες αποδεικνύουν από τα παιδικά τους χρόνια την υπεροχή τους στη διαχείριση των όσων νιώθουν και των όσων υπερασπίζονται. Καταπατούν στερεότυπα, έχουν κερδίσει την ισότητα που απαιτούσαν και συνδυάζουν καριέρα και οικογενειακή θαλπωρή, την ίδια στιγμή που εγώ αδυνατώ να κρατήσω μαζί ένα ζευγάρι κάλτσες… Είναι, σαφώς, πιο ώριμες, φιλτράρουν ουσιαστικότερα τα πράγματα, σε αντίθεση με μας.
Θα μας λείψουν. Θα τους λείψουμε;
