Όντας φοιτητής/α θα ξενυχτήσεις ουκ ολίγες φορές και δεν μιλάω βέβαια για νύχτες διαβάσματος και προσήλωσης ως προς την μελέτη σου αλλά για εκείνες τις νύχτες που έγιναν μέρα! Εκείνα τα βράδια που είπες θα βγω για κάτι χαλαρό και κατέληξες πέντε το πρωί αγκαλιά με τον κολλητό ή την κολλητή σου τρώγοντας βρώμικο και αναλύοντας τα ψυχολογικά σας after μεθύσι.
Για εκείνα τα ξενύχτια μιλάω που θα τα θυμάσαι μια ολόκληρη ζωή και πιθανότατα θα τα αναπολείς μέχρι τα βαθιά γεράματα. Θα λες «Έκανα κι εγώ στα νιάτα μου το κατιτίς μου». Στα όμορφα εκείνα ξενύχτια λοιπόν που τα πέρασες παρτάροντας, πίνοντας κοκτέιλ, κρασιά, ρακές και ότι άλλο αλκοολούχο, δεν ήσουν μόνος. Διάλεξες φίλους, κολλητούς, μπορεί και άσχετους που μετέπειτα έγιναν δικοί σου. Στην πορεία μπορεί να χαθήκατε, μα με όποιον έχεις τσουγκρίσει << στην υγειά μας>> δεν ξεχνιέσαι ποτέ. Θα είσαι πάντα γι’ αυτόν η πιο ευχάριστη ανάμνηση της νεανικής του ελευθερίας.
Στην υγειά εκείνων των χορευτικών ξεσαλωμάτων και των φωνητικών σπαραγμών με τα καψουροτραγουδα που ταυτίστηκες στα κλαμπ και τα κρασάδικα. Κι ας ξύπνησες το επόμενο πρωί σαν πατημένη αμίτα. Το μετάνιωσες κι είπες «Από σήμερα σοβαρεύομαι» κι η νύχτα γέλασε γιατί η νύχτα ξέρει. Ξέρει πως πρέπει να ζήσεις την τρελά σου στο έπακρο και να ξεσαλώσεις όσο είναι καιρός, πριν αρχίσουν οι υποχρεώσεις να χτυπάνε κόκκινο. Κι έτσι ξαναβγήκες και ξαναπες τα ίδια.Τα ξενύχτια είναι εθιστικά.
Εντάξει, προφανώς πρέπει να κάτσεις και λίγο μέσα, να αφοσιωθείς στη σχόλη σου, έχεις και ένα πτυχίο να πάρεις – να το βάλεις στον τοίχο- αλλά είσαι φοιτηταριό και επιβάλλεται ένα ξενύχτι ακόμα. Υπάρχεις βέβαια κι εσύ σοβαρέ μου σπουδαστή που δεν επιθυμείς ταραχή στη ζωή σου, θες κάνα σινεμαδάκι, κάνα καφεδάκι κι είσαι ευχαριστημένος. Ε λοιπόν εσένα σε παραδέχομαι γιατί το κάνεις από επιλογή και δεν μασάς από πιέσεις το υπόλοιπου crew.
Έλα όμως που κάποια στιγμή αναγκαστικά θα το πιεις κι αυτό το ποτήρι και θα πεις και ένα τραγουδάκι…Και θα σ’αρέσει!
Όλα έχουν ένα όριο, όλα με μετρό, μα όλα να τα ζεις και να τα ευχαριστιέσαι. Και να θυμάσαι, της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά!
Σύνταξη κειμένου: Κατερίνα Παπαδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Kλεοπάτρα Μπράιτ
