Εμείς οι κρητικοί, τη λέξη φιλία πολλές φορές, την τοποθετούμε ίσα και όμοια με τη λέξη οικογένεια ( καλά, όχι μόνο, εμείς οι κρητικοί, αλλά άμα δεν παινέψω τον τόπο μου…). Που λέτε, η φιλία για εμάς απαιτεί ιεροσύνη και συχνά- πυκνά, λέμε σε παρέες μερακλίδικες με φίλους διαλεχτούς, την εξής μαντινάδα: «Φίλο δεν κάνω οποίο βρω και μου χαμογελάσει, αν δεν τον έχω σε χαρές και πίκρες δοκιμάσει…». Με αυτούς τους στίχους, θα ήθελα να αναφερθώ σε εκείνα τα χαρακτηριστικά που κάνουν ένα φίλο όχι απλά καλό, αλλά τον καλύτερο, εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν οικογένεια…
Ως γνήσια κρητικοπούλα, (καλά τα παραλέω εδώ, αλλά δώστε βάση…) για μένα ο φίλος, ο καλύτερος, έχει κάποια χαρακτηριστικά, κάποια γενικευμένα γνωρίσματα, τα οποία αν και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, είναι τα εξής:
Κοινά ενδιαφέροντα:
Δεν είναι απαραίτητο δυο άνθρωποι να είναι απόλυτα όμοιοι, για να είναι φίλοι, ή μάλλον για να ‘μαστέ και πιο σωστοί, δυο άνθρωποι είναι αδιανόητο να είναι απόλυτα όμοιοι. Η μαγεία των ανθρωπίνων σχέσεων βρίσκεται σε αυτή ακριβώς την ένωση μεταξύ διαφορετικών χαρακτήρων και στο συνδυασμό διαφορετικών ιδεών. Όμως, φίλο μας θεωρούμε εκείνο το άτομο με το οποίο βάζουμε στην άκρη διαφορές και γούστα και κάνουμε πράγματα μαζί, η αδράνεια με την καλή φιλία δεν ταιριάζουν. Είναι απαραίτητο ο ένας να προσαρμόζεται στα θέλω του άλλου, ώστε να αποκτούν κάποια κοινά ενδιαφέροντα, μια χρυσή τομή αν θες, ανάμεσα στην ετερότητα τους. Με τον καιρό η φιλία μεταξύ των ανθρώπων μεστώνει, μέσα από τις εμπειρίες που μοιράζονται μαζί.
«Σα να μην πέρασε μια μέρα»:
Κάθε ανθρώπινη σχέση που σέβεται τον εαυτό της, περνάει από διάφορα στάδια δοκιμασίας. Η μεγαλύτερη, είναι η απόσταση. Εκεί θα διακριθεί ο φίλος από τον κολλητό. Η απόσταση χωρίζει τα άτομα που δεν είχαν ποτέ να δώσουν τίποτα ο ένας στον άλλον, όχι όμως και τις ψυχές που μοιράστηκαν συναισθήματα μαζί. Άτομα που εκτιμούν ο ένας τον άλλον, που έχουν τη θέληση να μοιραστούν στιγμές και να μη χαθούν, δε λογαριάζουν αποστάσεις. Οι αποστάσεις είναι απλά λεπτομέρειες, ας χαθούν, ας κάνουν καιρό να μιλήσουν, οι φίλοι, οι καλοί με το που ξαναβρεθούν, είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Αρκεί να έχουν τη θέληση, να ξανασυνατηθούν και εκείνη την προσμονή που πλημμυρίζει άτομα αγαπημένα, τα οποία έχουν καιρό να ειδωθούν…
«Χαίρομαι πιο πολύ από ‘σένα»:
«Στα δύσκολα ο φίλος πρέπει να είναι δίπλα σου, εκεί! Να σταθεί κοντά σου και να βοηθήσει, όπως και όσο μπορεί. Δε διαφωνώ! Αυτό όμως, που διακρίνει τον «καλό φίλο» από τον «απλό φίλο», είναι η αντίδραση του στις χαρές σου. Ο σωστός φίλος θα χαρεί πιο πολύ από ‘σένα σε κάθε σου εξέλιξη, σε κάθε σου βήμα, σε όλες σου τις επιτυχίες και τις διακρίσεις, θα είναι παρών, θα σταθεί δίπλα σου, να σε φωτίσει ακόμα περισσότερο, να σε ανεβάσει ακόμα πιο ψηλά. Θα χαρεί για σένα όπως του γονείς σου, θα συγκινηθεί και θα αρχίσει το δούλεμα με εκείνη τη γλύκα που διαθέτει. Θα δώσει στην ευτυχία σου περισσότερο νόημα και αξία. Εκεί θα φανεί ο σωστός, ο φίλος. Όταν θα σε δει στα καλύτερα σου. Ίσως, γιατί γνωρίζει τι πέρασες μέχρι να φτάσεις ως εκεί, ίσως γιατί ως ένα βαθμό κι ο ίδιος τα βίωσε μαζί σου.
«Θα μπορούσες πολλά περισσότερα»:
«Ναι, όσο και αν δε μας αρέσει, ο καλύτερος μας φίλος, κείνος που διαλέξαμε και μας διάλεξε, αυτό το δικαίωμα το έχει. Δε θα σου γλείψει τα αυτάκια με γλυκόλογα και παινέματα. Σ’ αγαπάει, πιστεύει σε σένα, ξέρει τι αξίζεις και φροντίζει να στο υπενθυμίζει κάθε φορά που αδικείς τον εαυτό σου, αλλά και τους γύρω σου, κάθε φορά, που δεν έπραξες ή είπες κάτι, που αντιπροσωπεύει το «κολλητάρι» που γνώρισε και θαυμάζει. Ο καλός, ο φίλος, για να μη στα πολυλογώ θα σε «κράξει» μπροστά σου με τον δικό του καυστικό τρόπο, θα σε ρεζιλέψει μπροστά σε παρέες, λέγοντας το τι ευτράπελα έχεις κάνει, κι εσύ μόνο ντροπή που δε θα νιώθεις, αλλά μονάχα το πόσο τυχερός είναι που σε έχει δίπλα του και έχει να λέει για το τι ζείτε μαζί. Όταν δεν είσαι παρών, ο καλύτερος φίλος, απλά σε αποθεώνει.
«Let’s be weird together»:
«Τι καλύτερο από ένα φίλο που σε συμμερίζεται στις παραξενιές σου και μάλιστα δοκιμάζει να υιοθετήσει και κάποιες από αυτές, ώστε τελικά να φτάσετε σε ένα σημείο, όπου οι γύρω σας να προσπαθούν, να σας αποκωδικοποιήσουν, καθώς έχετε το δικό σας τρόπο έκφρασης και αντιδράσεων; Είναι ανεπανάληπτο συναίσθημα το να γίνεσαι ρεζίλι με το buddy σου, τόσο που δε σε νοιάζει και πολύ, το ευχαριστιέσαι..
Είναι αυτό που λεν’ και οι Εγγλέζοι «confortable zone»:
Ανεξαρτήτως φύλου, διότι ναι, όπως καταλάβατε, φυσικά και πιστεύω στη φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας, η οποία αν στεφθεί με επιτυχία, είναι μακράν καλύτερη από οτιδήποτε άλλο. Οι καλοί φίλοι με τον καιρό, όσο δένονται, αποκτούν οικειότητα σε πολλά θέματα, τα όρια που θέτει ο καθένας σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση, είναι προσωπικό ζήτημα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τους καλύτερους μας φίλους, έχουμε την άνεση να το παρακάνουμε ως ένα βαθμό και να ‘μαστέ οι ανόθευτοι εαυτοί μας.
Η αληθινή φιλία στις μέρες μας είναι κάτι το σπάνιο, ή μάλλον έτσι μας κάνουν να πιστεύουμε. Η αληθινή φιλία είναι σαν ένα θαύμα, όσο πιο πολύ πιστεύεις σε αυτή, τόσο πιο πολύ υπάρχει και συμβαίνει!
