Για πόσο ακόμη θα σε κακομαθαίνεις; Έγινες ενήλικας πλέον. Σε χαϊδεύεις, σε προστατεύεις και σε δικαιολογείς για λάθος λόγους τις λάθος στιγμές. Οι στιγμές που το πραγματοποιείς σε συνδυασμό με τον τρόπο πραγμάτωσης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο καθορίζοντας κατά πόσο σε κακομαθαίνεις ή σε καλομαθαίνεις. Τι σημαίνει λάθος στιγμές; Τις στιγμές προς χάριν της τρυφεράδας που σου δείχνεις, κουκουλώνεις την ανασφάλεια, την αδυναμία, την εκτόνωση, το ξέσπασμά σου, το φόβο σου. Τι σημαίνει λάθος τρόπος; Όταν αντί να σε εμψυχώσεις και να σε πιστέψεις ώστε να νιώθεις αρκετός για σένα, σε κανακεύεις με υλικά αγαθά. Ας συμφωνήσουμε επιτέλους οτι η λέξη κακομαθαίνεις επ′ ουδενί δεν μπορεί να έχει προεκτάσεις θετικές. Είναι κατεξοχήν άλλη μια πατέντα που επινόησε ο αγύμναστος, ράθυμος από επιλογή μας, ανθρώπινος νους.
Ενδείξεις που οσφρίζονται έντονα μέσα στην καθημερινότητά μας την ανεπαρκή σχέση μας με εμάς θα αναφέρω παρακάτω για να περάσουμε στο σημαντικό στάδιο της αναγνώρισης. Είμαστε οι περισσότεροι κάτοχοι του διδακτορικού τίτλου στο πως να τρώμε τα συναισθήματα μας αντί της έκφρασης αυτών. Η σκέψη οτι αξίζεις μια «ένοχη απόλαυση» (συνήθως fast food) κατόπιν μιας κουραστικής, είτε σωματικά είτε συναισθηματικά, ημέρας περιγράφει εμφανώς έναν τρόπο που σε κακομαθαίνεις. Δυστυχώς με προέκταση την διαμόρφωση συνηθειών που σε βλάπτουν καθημερινά και απειλούν την σωματική και την πνευματική υγεία σου. Άλλοι πάλι καταλήγουν σε ξέσπασμα συναισθηματικό με λόγια, που χωρίς το ουσιώδες φιλτράρισμα, αποκτούν λεπίδες που χαράζουν ακανόνιστα και απροκάλυπτα την ψυχή και πληγώνουν τον συνομιλητή τους. Ακόμη κάποιοι παραπατάνε συχνά σε εμμονές που παγιώνονται σε συνήθειες διαμορφώνοντας μια πραγματικότητα ανάλογη της ποιότητας των σκέψεων υποκινούμενη πολλές φορές των βιωμάτων τους.
Διαφορετική αλλά εξίσου σημαντική έκφανση του να σε κακομαθαίνεις διαφαίνεται στην πρόθεση σου να επιτρέπεις ανεξέλεγκτα στο νου να φυτεύει σπέρματα απομιμήσεων προσδοκιών παρασύροντάς σε σε μια παράσταση θεατρική που της λείπει όμως το σενάριο. Προσδοκία που δεν αρκεί να ξεφύγει σε απαίτηση στην οποία συναντάς το θρασύ εγώ σου να βασιλεύει στον θρόνο του. Συχνά βρίσκεσαι να ζητιανεύεις την ανοχή, την κατανόηση τροφοδοτώντας την φίλαυτη απαίτηση σου. Αφού βασίζεται σε μια γιγαντωμένη, παραφουσκωμένη δικαιολογία που την εφηύρες με σκοπό να σε προστατεύσεις γιατι εννοείται σε αγαπάς. Για παράδειγμα: “Είμαι γυναίκα ταλαιπωρούμαι από μια ορμονική ανισορροπία οπότε δικαιολογούμαι να γκρινιάξω, να νευριάσω, να φερθώ εκτός εαυτού, να δράσω άλογα”.
Σε κακομαθαίνεις ακόμη και όταν σκοντάφτεις εξαιτίας της ταχύτητας να δικαιολογήσεις την αναποφασιστικότητα σου και την αδυναμία να στηρίξεις επιλογές σου. Στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιώντας το πρόσχημα του διλήμματος, στην χειρότερη δε, καταλήγεις να μοστράρεις περίτεχνα τον άτυπο κανόνα της προσπέρασης. Απλούστατα έμαθες να προσπερνάς όταν αντικρίζεις τα δύσκολα δικαιολογώντας την δράση σου αυτή με την προβολή ανεπαρκούς χρόνου προκειμένου να αναλωθείς περαιτέρω. Χωρίς ποτέ να άφησες να σε φαγουρίσει έστω, η ιδέα της ψηλάφησης του αληθινού σου Εσύ και το τι πραγματικά απολαμβάνεις να θέλεις.
Σταμάτα να κακομαθαίνεις εσένα και το ΕΓΩ σου υποβαθμίζοντας το πρώτο και υπερεκτιμώντας το δεύτερο. Μάθε αφού πρώτα ολοκληρώσεις το μακροσκελές ταξίδι της αυτογνωσίας, να σε υπολογίζεις με διαύγεια, αξιολογώντας ορθά τις στιγμές που αξίζεις να σε καλομάθεις αποτινάζοντας ταυτόχρονα τις κακομαθημένες τάσεις σου ώστε να απαλλαγείς εντελώς από ένα τοξικό χατίρι και ένα θυματοποιημένο κανάκεμα. Ας μας χαϊδεύουμε επιτέλους υιοθετώντας την απόλαυση σε ωφέλιμες συνήθειες. Η αγκαλιά, το χάδι, η προστασία, η δικαιολογία, απέναντι σε ένα ΕΣΕΝΑ έχει νόημα όταν η πρόθεση που υπερτερεί έναντι του κινήτρου, εμφανίζεται με αξιοπρέπεια φορώντας το ένδυμα της ακεραιότητας, της συνείδησης, της αυτογνωσίας χωρίς να κρύβει ένα «επί τούτου» από κάτω.
