Γιατί σου είναι δύσκολο να αφήνεσαι; Αφήνομαι σημαίνει παραδίνομαι στον εαυτό μου, στην στιγμή, στο παρόν. Εμπεριέχει σαφώς την βούληση συμπεριλαμβανομένου ένα τεράστιο απόθεμα ελευθερίας επιβραδύνοντας την ταχύτητας της σκέψης που αρέσκεται να προπορεύεται. Πάντα κάπου χαμένη στο μέλλον ή στο παρελθόν αναζητώντας εξιλέωση. Σε μικρότερη ηλικία αφηνόμασταν πιο εύκολα. Αφομοιώναμε κάθε ερέθισμα σαν σφουγγάρι και γυρεύαμε να μάθουμε τον κόσμο με περίσσια περιέργεια και κάποιες φορές άκρως παρακινδυνευμένα. Δεν είχαμε γνωριστεί ακόμη με τον φόβο και με ένα θρασύ τρόπο, που πήγαζε από την επιπολαιότητα της νιότης, παίζαμε την ζωή. Τώρα που μεγαλώσαμε τι έχει αλλάξει; Οι επιταγές της εποχής φέρουν την ευθύνη μέσω μιας τεράστιας πίεσης που προέρχεται από τις προβολές των κοινωνικών μέσων της «τέλειας ζωής» ή ο νους του ανθρώπου ωρίμασε τόσο ώστε κατάντησε να ταυτοποιεί το θάρρος με θράσος, εγκλωβίζοντας τον στην ασφάλεια της πεπατημένης; Μια πεπατημένη που κρύβει κινδύνους όταν σιτίζεται από την φίλαυτη σιγουριά συντροφιά με ένα εγωιστικό πείσμα.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αφήνονται στην ξεκούραση,στην χαλάρωση, στον ύπνο, αφού πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή τους διαδραματίζει η επιμονή, η τελειομανία, η εργασιομανία. Συχνά ζουν με τύψεις ακόμα και σε στιγμές χαλάρωσης. Όλο και κάποια εκκρεμότητα ή υποχρέωση φλερτάρει την σκέψη τους. Πιστεύουν πως ο μη εποικοδομητικά δημιουργικός, δραστήριος χρόνος ισούται με χαμένο χρόνο.
Άλλοι δε αδυνατούν να αφεθούν στα συναισθήματα τους. Τα κρύβουν, αρνούνται να τα αναγνωρίσουν και έτσι αναγκάζονται να τα εκτονώνουν με λάθος τρόπους σε λάθος στιγμές στους λάθος ανθρώπους. Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν οτι η έκθεση των συναισθημάτων τους φανερώνει ένδειξη αδυναμίας, που τους πληγώνει τον φουσκωμένο τους εγωισμό. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν έχουν μάθει πως είναι να αφήνεσαι στο παρόν. Η σκέψη τους τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τους καθηλώνει στην αβεβαιότητα και στο άγχος των μακροπρόθεσμων απαιτήσεων. Άλλοι πάλι δεν αφήνονται στην ίδια την ζωή. Αναλαμβάνουν μονίμως τον ρόλο του θύτη και σε κάθε δράση της ζωής παράγουν αντίρρηση, οργή, αντίδραση που νοσεί. Αποτέλεσμα αυτού; Πείθουν το νου τους διαμορφώνοντας ολόκληρες πεποιθήσεις και θεωρήσεις περί δικαίου, περί κατατρεγμένης μοίρας, περί πεπρωμένου φυγείν αδύνατον, περί συνθηκών κ.ο.κ
Ο φόβος στην κατάσταση του αφήνεσαι ισοδυναμεί με φόβο στην έκθεση που συνεπάγεται λειτουργούμε μηχανικά, νευρικά, πιστοί υποστηρικτές της ταχύτητας υπό τον βομβαρδισμό ανελέητων πληροφοριών συνέχεια. Το μυαλό μας βρίσκεται μονίμως απασχολημένο, το σώμα μας δέχεται αυτόν τον αντίκτυπο και ανασκαλεύει την εκτόνωση και μια καρδία συγχυσμένη αναζητάει απεγνωσμένα να ευφρανθεί. Καταλήγουμε να συνάπτουμε μια σθεναρή δέσμευση με την συνήθεια αποκαλώντας την το καταφύγιο μας. Πολλές φορές γίνεται εμμονική η σχέση μας μαζί της σε σημείο που μας υποτιμάει. Δεν μας θεωρεί ικανούς να έχουμε ως ερωμένη την αλλαγή. Και η αλλαγή έχουμε αναφέρει μας εξελίσσει. Είναι αναγκαία. Ακόμη και το εγώ αφέθηκε στην επιβολή της εξέλιξης και χωρίς φανφάρες έγινε ένα ταπεινό εμένα.
Σε κρατάς πολλές αν όχι τις περισσότερες φορές δεμένο, υποχείριο του εαυτού σου, των σκέψεων σου, των άλλων, του χρόνου και οποιουδήποτε ερεθίσματος τολμήσει να σου απειλήσει την καθιερωμένη σου ρουτίνα. Κάπως έτσι αφήνεις τα ηνία της δικής σου ζωής στα χέρια ενός αόρατου εχθρού που οι επιπόλαιες, χρωματισμένες με φόβο, με ανασφάλεια, με έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, επιλογές σου το θεριεύουν. Είναι συν τοις άλλοις γοητευτικό να γνωρίζεις την τέχνη του αφήνομαι. Ενδίδεις, συγχρονίζεσαι και ευθυγραμμίζεσαι στο παρόν. Το να αφήνεσαι στην στιγμή, στην ροή της ζωής θίγει το μεγάλο ζήτημα της ευτυχίας. Παραδομένος, ελεύθερος, χαλαρός, με μια ψυχραιμία στις αισθήσεις χωρίς την επιπολαιότητα, νευρικότητα χάριν της υπερφόρτωσης που δημιουργεί η σημερινή μας πραγματικότητα.
Αφήνομαι σημαίνει κατευνάζω την ένταση του νου και μετριάζω τους παλμούς των αλλοπρόσαλλων, αέναων σκέψεων. Αφήνομαι σημαίνει επιδεικνύω την ελαστικότητα μου, την προσαρμοστικότητά μου, την ανθεκτικότητα μου απέναντι σε κάθε δράση που συμβαίνει στο πλαίσιο ζωή και παραδίνομαι ακόμη και στους φόβους μου.
Αφήνομαι στο συναίσθημα, σημαίνει αποσυμφορίζομαι, γίνομαι συνειδητός με μια συναισθηματική ηθική. Αφήνομαι στην χαρά και στην λύπη. Τις αναγνωρίζω, τις αποδέχομαι, τις υποφέρω απολαμβάνοντας τα μαθήματα που έχουν να μου προσφέρουν. Αφήνομαι στις ανεκτίμητες στιγμές χαλάρωσης σημαίνει σέβομαι το ταλαιπωρημένο μου σώμα που λειτουργεί ως εξιλαστήριο θύμα του νου.
