Σήμερα θα μιλήσω για εκείνη την ώρα, λίγο πριν την καληνύχτα. Εκείνη τη στιγμή που είναι αφιερωμένη στις πιο βαθιές και εσωτερικές εξομολογήσεις. Ξέρεις πολύ καλά για τι ακριβώς μιλάω.
Για όλες εκείνες τις κρυφές, ενδόμυχες σκέψεις, που εμφανίζονται κυρίως τις νύχτες. Εκείνες που σου ψιθυρίζουν δειλά αλλά ταυτόχρονα ηχούν τόσο δυνατά στο άδειο και ψυχρό δωμάτιο. Και δεν αναφέρομαι σε όσα θες να πεις ότι συνέβησαν μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας σου. Αλλά για εκείνα που κρατάς καλά κρυμμένα και περιφρουρημένα μέσα στο μυαλό σου.
Λίγο πολύ όσα κρατάς καλά φυλαγμένα..
Όλα εκείνα που δεν τολμάς να πεις με το φως της ημέρας και που τα κρατάς μαγκωμένα σφιχτά στα χείλη σου. Εκείνα, που με τόσο επιμονή και πείσμα προσπαθούν να γεμίσουν τη σιωπή. Εκείνα, που προσπαθούν να ηχήσουν δυνατά στα αφτιά σου προκειμένου να καταφέρουν να πλησιάσουν αν όχι να φτάσουν, την ψυχή σου. Όλα εκείνα που μοναδικό σκοπό έχουν την κάθαρση και την γαλήνη σου.
Είναι η στιγμή που θα τολμήσεις να μιλήσεις για όλα όσα τρέμεις να αποκαλύψεις στους άλλους και κυρίως στον ίδιο σου τον εαυτό. Αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν θα φοβηθείς, δεν θα σε προβληματίσει η σκέψη του να εκτεθείς αλλά ούτε και το πόσο ευάλωτος θα φανείς μπροστά στον άλλον, είτε λέγεται αυτός σύντροφος, φίλος, οικογένεια.
Με όση δύναμη έχεις θα πεις δυνατά όσα κρυμμένα και καλά θαμμένα κρατάς μέσα σου. Αυτά που θα αποφασίσεις να βγάλεις από το σκοτάδι στο φως, προκειμένου να λυτρωθείς. Ναι μιλάω για όλα εκείνα τα αυστηρώς προσωπικά, που με γνώμονα την ειλικρίνεια θα σε γαληνέψουν και θα χτίσουν λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη με τον άνθρωπο που θα έχεις απέναντι σου.
Εκεί, λίγο πριν την καληνύχτα. Που τολμάς να μιλήσεις για τους φόβους σου. Για εκείνους που οι σκέψεις σου σε κρατάνε αιχμάλωτο και δεν σου επιτρέπουν να σταθείς όπως θα ήθελες μπροστά στον άλλον. Εκείνον τον φόβο του να δείξεις τελικά, το πόσο πολύ φοβάσαι! Γιατί να πρέπει να δείχνεις πάντα δυνατός!; Από τη στιγμή που γνωρίζεις ότι αυτό που θες είναι ουσιαστικά μία αγκαλιά, για να μπορέσεις να κρύψεις μέσα της την αδυναμία που νιώθεις.
Εκείνες οι σκέψεις που σε φοβίζουν..
Είναι δύσκολο να μιλήσεις για όσα σε ανησυχούν και σε τρομάζουν. Για όλα εκείνα τα κρυφά κι ανομολόγητα που περιμένεις από τους άλλους.
Για το χρόνο που κυλάει γρήγορα και που νιώθεις ότι δεν προλαβαίνεις να πραγματοποιήσεις τα όσα θες. Ακόμη και για τον έρωτα, που μπορεί να σε εγκαταλείψει και να αγκιστρωθεί σε ξένες αγκαλιές έναντι της δικής σου.
Εκεί, λίγο πριν την καληνύχτα, που λες για τους στόχους που έχεις θέσει. Για όλα όσα έχεις χαράξει να κάνεις και που αποφασίζεις να ξετυλίξεις τους χάρτες αυτών.
Για όλα τα όνειρα που έχεις κάνει και που τα είχες υποσχεθεί στο εαυτό σου όσο ήταν ακόμη ένα παιδί.
Όλα εκείνα που σε έχουν κρατήσει ξάγρυπνο κάποια μοναχικά βράδια. Εκείνα που έμειναν ανεκπλήρωτα, γεμάτα κρυφές ελπίδες και που μεγάλωναν απλά μέσα σου. Εκείνα που υποσχέθηκες με σιωπηλούς όρκους ότι θα πραγματοποιούσες και που δεν πρόλαβες.
Λίγο πριν την καληνύχτα λοιπόν. Εκεί που θες απλά να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να εκμυστηρευτείς τα πιο βαθιά σου συναισθήματα.
«Νύχτα, όταν τα λόγια ξεθωριάζουν και τα πράγματα ζωντανεύουν. Όταν τελειώνει η καταστροφική ανάλυση της ημέρας και ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό, ολοκληρώνεται και ζωντανεύει.» ~ Antoine de Saint-Exupéry
