Έπεσα λοιπόν πάνω στο κανάλι της Βουλής Των Ελλήνων. Εκείνη τη στιγμή, κάποιος κυβερνητικός βουλευτής, ο οποίος ανέλυε την πορεία της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας από τους Ευρωπαίους εταίρους… Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τα λόγια ενός ξαδέρφου μου, του Μάκη.“Μα γιατί δε μιλάνε απλά;” ήταν τα λόγια του. Μου τα είχε εκφράσει αγανακτισμένος πριν από ημέρες, και η αγανάκτηση αυτή αφορούσε όχι μόνο τους κυβερνώντες, αλλά κάθε πολιτικό παράγοντα αυτού του τόπου.Μέχρι τότε δεν είχα δώσει σημασία στο φαινόμενο αυτό. Αλλά ενθυμούμενος τα λόγια του, και παρακολουθώντας στην τηλεόραση το στιγμιότυπο αυτό, είδα πως είχε απόλυτο δίκιο. Το σκέφτηκα λοιπόν το όλο ζήτημα, και κατέληξα σε μερικά συμπεράσματα…Ο πολιτικός λόγος είναι λόγος πανάρχαιος, και έντονα συνδεδεμένος με τη δημοκρατική παράδοση της αρχαίας Ελλάδας -όπως π.χ. η Πνύκα, η Εκκλησία Του Δήμου-. Είναι όμως ένας λόγος που με την πάροδο των αιώνων έχει εκφυλιστεί, όχι μόνο εξαιτίας της διαφθοράς που μαστίζει την πολιτική ζωή της χώρας μας, αλλά κυρίως εξαιτίας της παραπλάνησης του ελληνικού λαού μέσω “βαρύγδουπων” λόγων που σκοπεύουν να αποπροσανατολίσουν…
Διανθίζουμε τον πολιτικό μας λόγο με σκοπό την παραπλάνηση και τον εντυπωσιασμό, χρησιμοποιώντας λέξεις και έννοιες παντελώς ακατανόητες από το μέσο ακροατή. Έτσι, καταφέρνουμε και “αποπλανούμε” τον δέκτη του μηνύματός μας.
Αυτό βέβαια, δεν αποτελεί πρόσφατο φαινόμενο, αλλά κάτι που βρίσκεται βαθιά στο “πολιτικό DNA” μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Έτσι, αν ανοίξουμε την τηλεόρασή μας, ακούμε τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα να βαφτίζονται “μεταρρυθμίσεις στον τομέα του δημοσίου”, τα χρήματα που θα πάρουν οι τράπεζες για να μην καταρρεύσουν “ανακεφαλαιοποίηση”, και πολλά ακόμα “καλούδια” άριστης λεκτικής ποιότητος. Και από την άλλη πλευρά, βλέπουμε συνανθρώπους μας να τους κοιτούν άφωνοι και γεμάτοι από περηφάνια λέγοντας «πω-πω! Τι μορφωμένος άνθρωπος, πόσο καλά τα λέει! Αυτόν θα ψηφίσω!», ενώ στην ουσία ο λόγος του ομιλητή ενδεχομένως να μην έλεγε τίποτα αποτελώντας “ένα κάρο βλακείες”, ή ακόμη χειρότερα, να λέει πράγματα τα οποία είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από το συμφέρον της χώρας… Αλλά είπαμε, “τα λέει ωραία”…!
Όλα τα παραπάνω αποτελούν “ελληνικό φαινόμενο”, το οποίο δε συμβαίνει μόνο με τους πολιτικούς, αλλά και τους δημοσιογράφους, τους ακαδημαϊκούς που απευθύνονται στον καθημερινό πολίτη, ακόμα και σε εμάς τους αρθρογράφους (ναι, ας το παραδεχτούμε, θέλουμε να εντυπωσιάσουμε!). Και μιλάω περί “ελληνικού φαινομένου”, διότι αν παρατηρήσουμε τα τηλεοπτικά κανάλια άλλων χωρών, θα δούμε πως οι πολιτικοί, αλλά και οι ακαδημαϊκοί και οι δημοσιογράφοι, μιλούν απλά και απέριττα, κρατώντας την ουσία, και πετώντας κάθε άχρηστη έννοια, με σκοπό να είναι κατανοητοί ακόμα και σε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έχει πάει ποτέ του σχολείο. Μιλούν δηλαδή για να γίνουν προσιτοί στο κοινό τους, και όχι με σκοπό να το παραπλανήσουν και να το αποπροσανατολίσουν από το μήνυμα το οποίο μεταδίδουν.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τα ξαδέρφια μου Μάκη και Στέφανο για την πολύτιμη αυτή ιδέα που μου μετέδωσαν, και επίσης θα ήθελα να δώσω μία συμβουλή στους πολιτικούς παράγοντες αυτού του τόπου:
Nα μιλάτε απλά! Και πάνω απ’ όλα, αληθινά!
