Μάτια που δε βλέπονται κι όμως, δε λησμονιούνται

Μάτια που δε βλέπονται κι όμως, δε λησμονιούνται

«Mάτια που δε βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται» λέει ο σοφός λαός μας. Στην περίπτωσή μας δεν ισχύει, γιατί όσο καιρό κι αν έχω να σε δω, τα μάτια σου δεν τα ξέχασα ποτέ.

Και έτσι, βρίσκομαι εδώ στο δωμάτιο αυτό. Περασμένα μεσάνυχτα, με μόνη παρέα τον καφέ και τα τσιγάρα μου. Και σου γράφω… Σου γράφω για όλα αυτά που θέλω να σου πω και δεν μπόρεσα, για κάθε τι που θα ήθελα να σου εκφράσω, αλλά οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν.

Γνωριστήκαμε με τυχαίο τρόπο, μα από την αρχή είδα πως είσαι κάτι το διαφορετικό. Μία κοπέλα που ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος. Αυτό το πλήθος της πεζότητας και του εφήμερου, μέσα στο οποίο ήμουν εγκλωβισμένος τόσα χρόνια. Κάποτε μου είχες πει πως αυτό λέγεται ενθουσιασμός. Εγώ κατάλαβα πως ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Ναι! Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Και μου έκανες ένα μεγάλο καλό. Με έκανες να πάψω να βλέπω το εφήμερο, αλλά να αντικρίζω μόνο την ουσία. Και η ουσία σε αυτήν την υπόθεση είσαι εσύ. Γιατί αξίζεις πραγματικά.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Ο καιρός περνούσε, συνέβησαν μεταξύ μας «τα μύρια όσα», αλλά μέσα από αυτά φάνηκε κάτι: Πώς δε σε είδα ποτέ σαν κάτι επιπόλαιο. Έγινες για ‘μένα τα πάντα, η μέρα και η νύχτα μου, η κάθε μου στιγμή. Το μόνο άτομο που με έκανε να βγάλω απέναντί του την καλύτερη πλευρά του εαυτού μου…

Λένε πως καταλαβαίνουμε αν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι μόνο αν πονέσουμε από τον έρωτα. Έτσι είναι. Πονούσα που δεν μπορούσα να ΄μαι μαζί σου, που δεν είχα τη δυνατότητα να σε αγγίξω, να σου πω κάθε μου συναίσθημα, καθετί που κρύβεται μέσα μου.

Έτσι, άρχισα να σου γράφω…

Να σου γράφω γράμματα τα οποία δε θα λάβεις ποτέ, που όμως με βοηθάνε να εκφράσω το τι αισθάνομαι για σένα, αν και δεν μπορεί να περιγραφεί μόνο με λόγια.

Advertising

Γι αυτό και βλέπεις να σε αναφέρω σ΄αυτή τη στήλη. Γιατί είσαι πάντα μέσα μου. Και όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν, σε αισθάνομαι πάντα δίπλα μου, να μου δίνεις δύναμη και αισιοδοξία.

Να με κρατάς ζωντανό…

Αφιερωμένο στη Χ. και σε κάθε ερωτευμένο που ξαγρυπνά με τη σκέψη αυτού του ιδανικού προσώπου.

Advertising

Σύνταξη κειμένου: Γρηγόρης Καραγιαννίδης

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

Σύγκριση και social media : η (αυτό)παγίδευση μας

Η σύγκριση στα social media και η αυτοπαγίδευση μας Πολύ συχνά, ή τουλάχιστον πιο συχνά…

Αψυχολόγητα

Ό,τι κι αν έχεις ανάγκη έχει σημασία

Όλοι έχουμε ανάγκες. Φυσικά και έχουμε ανάγκες. Αλλά για κάτσε μια στιγμή – πόσο καλά…

Αψυχολόγητα

Πτυχίο ω πτυχίο μου

Ας κάνουμε ένα μικρό κουίζ:   Τι γίνεται όταν συνειδητοποιείς ότι οι μόχθοι σου 4 χρόνων…

Αψυχολόγητα

Υπάρχει και ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας

Πέρα απ’ τον χρόνο που χάσαμε, υπάρχει και ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας. Υπάρχει…

Αψυχολόγητα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα. Κάποια πράγματα δεν βγάζουν νόημα. Γι’αυτό απλούστατα θα πρέπει…

Αψυχολόγητα

Oδηγός απελπισίας για απελπισμένους

Ένας πλήρης οδηγός απελπισίας για απελπισμένους ή αλλιώς τι να κάνεις όταν απελπίζεσαι. Σου έχει…

Αψυχολόγητα

Η ευτυχία δεν είναι πίσω από τις οθόνες

Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι; Είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Με μια ματιά γύρω μου, δυσκολεύομαι να απαντήσω με…