Και τι πως είμαι 21; Τι; Δηλαδή με το στανιό να ξεχάσω καθετί το παιδικό μέσα μου και να φερθώ σαν σκληρή, μελλοντική γυναίκα καριέρας σε ένα κόσμο ανταγωνιστικό; Και τι θα μείνει μετά; Ένα άψυχο σώμα μέσα σε ένα καλοφορεμένο ρούχο. Ένα στρατιωτάκι που κινείται μηχανικά για έναν κόσμο τεχνοκρατικό και μίζερο. Βρε δε σφάξανε! Που θα χάσω εγώ την παιδικότητα μου και ας την κρύβω αναγκαστικά όταν βλέπω τον κίνδυνο να έρχεται.
Στη φάση αυτή των είκοσι πάει, τέλειωσε η εφηβεία…Είχα μια δικαιολογία να λέω κι εγώ «φταίει η εφηβεία». Πάει, δεν σε θέλουν πια παιδί, μήτε έφηβο, πρέπει να σκληρύνεις, να ωριμάσεις, να πιάσεις τη ζωή από τα μαλλιά να, να,να…Και ξάφνου ένα τραγουδάκι παιδικό να ηχεί στα αυτιά μου…Ο μπάρμπα μπρίλιος είχε να γάλο…Τουρου-τουρου-τουρου.
Κι έτσι αρχίζω να αναπολώ τότε που βιαζόμουν να μεγαλώσω και δίνω ένα φάσκελο στον εαυτό μου. Τι ήθελες να μεγαλώσεις ρε; Ποσό γλυκά περνούσα σαν παιδί; Το μονό μου άγχος ήταν το σχολείο πόσο μου λείπει το σχολείο; Κι ας ξυπνούσα άγριο χάραμα κι ας είχα καθημερινή μελέτη. Δεν με ένοιαζαν οι άνθρωποι τότε, δεν τους φοβόμουν, δεν φοβόμουν κανέναν, έκανα φίλους δίχως να πρέπει να δώσω ή να πάρω κάτι, αν εξαιρέσεις τις καραμέλες και τα μολύβια. Τώρα τρέμω γιατί καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ το άσχημο πρόσωπο του κόσμου, που τότε δεν το έβλεπα και το νόμιζα για αγγελικό.
Εκείνη την ανεμελιά μη την παίρνετε από μέσα μου, αφήστε τη να καρφωθεί στο καθαρό μου βλέμμα για πάντα, να την έχω φυλακτό ώστε να είμαι ένα άτομο αληθινό όπως είναι κάθε παιδί. Η παιδική ηλικία κάθε ανθρώπου-κάθε τυχερού ανθρώπου-περικλείεται από αμέτρητες στιγμές φροντίδας, αγάπης, ζεστασιάς και αφοσίωσης που μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς ποσό ευλογημένος ήσουν και επιθυμείς να είσαι.
«Που είσαι ρε μαμά θέλω μερέντα στο ψωμί» θα της πω όταν γυρίσω σπίτι κι εκείνη θα γελάσει! Θα πάω σουπερ μάρκετ και θα πάρω υποβρύχιο βανίλια όχι γιατί είναι κάτι συγκλονιστικό αλλά γιατί αναπολώ εκείνη την όμορφη ανάμνηση να παλεύω να ξεκολλήσω από το κουταλάκι και το τελευταίο δείγμα βανίλιας.
Την παιδικότητα σου δεν την χάνεις ποτέ, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα εκεί έξω να στη θυμίζουν, το θέμα είναι ποσό καλά την έχεις θάψει. Μην το παρακάνεις άστη να υπάρχει, να σε γαληνεύει κάθε τόσο και να μαθαίνεις από το παιδί που έχεις μέσα σου τι πάει να πει αληθινό και τι έχει σημασία.
“Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε ένα ενήλικο τρία πράγματα: Να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του δύναμη αυτό που θέλει.” (Paulo Coelho)
Σύνταξη κειμένου: Κατερίνα Παπαδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
