Κι εκεί που χαίρεσαι ότι δεν είσαι «ένας εκνευριστικός άνθρωπος»… BOOM! Το 2ο μέρος είναι εδώ για σε γεμίσει απορία… Μήπως είσαι ΕΣΥ ο άνθρωπος που θα μπορούσε να εντάξει τον εαυτό του σε μία απ’ αυτές τις –ξανά– χρωματιστές κατηγορίες;
1.«Το κομπρεσέρ του μεσονυκτίου ή ο Porky σε κρεβατομουρμούρα»
Οι αιτίες του ροχαλητού μπορεί να είναι άπειρες. Από κάποιο θέμα υγείας μέχρι το να είναι απλά αποτέλεσμα κούρασης. Ο ήχος αυτός –χωρίς υπερβολή- είναι περίπου 80 ντεσιμπέλ ή αλλιώς σαν ένα κομπρεσέρ που σου τρυπάει τα αυτιά όλο το βράδυ. Θα μπορούσε άνετα να μπει στο top5 των τρόπων βασανιστηρίων. Μόλις πας λιιίγο να κλείσεις τα ματάκια σου και ακούσεις αυτόν τον «ήχο» είναι σαν να μπαίνεις στη «νύχτα της μαρμότας» : Το ακούς-ξυπνάς-σκουντάς, μουρμουρώντας ταυτόχρονα «γύρνα στο πλάι»-ξαπλώνεις –το ξανακούς. Η μόνη λύση είναι να κοιμάσαι πρώτος !
**Τώρα εξηγείται γιατί ο σύντροφος μου πηγαίνει να κοιμηθεί νωρίς. Αχααααα.
2.«Δεν έχει σημασία η εικόνα.Σημασία έχει η ψαγμενιά που θα γράφει πάνω»
Έχω τόσες πολλές ερωτήσεις να κάνω πάνω σ αυτό το θέμα αλλά μία νομίζω, θα μπορούσε να τις εκπροσωπήσει απόλυτα: ΓΙΑΤΙ; Και τα βλέπεις παντού! Σε κάθε εικόνα είτε με τη μορφή λεζάντας είτε με τη μορφή εικαστικής παρέμβασης. Αν τους έκανε κάποιος σκίτσα θα είχαν σίγουρα ένα γνωμικό-απόφθεγμα στο χέρι -έτοιμο για παν ενδεχόμενο- και ύφος προβληματισμένο για το αν αν θα πρέπει τα γράμματα να αναβοσβήνουν ή όχι.
** Θα σας εκμυστηρευτώ έναν κρυφό μου πόθο: Κάποια μέρα θέλω να μετατρέψω κάθε εικόνα στον πλανήτη σε απομίμηση του Las Vegas αλλά με μικρές επαναλαμβανόμενες διακοπές ρεύματος.
3.«Έχω διαρκείας σε πάνελ»
Είναι κάτι ανάμεσα σε ταξιτζή, πολιτικό και πεθερά. Σε κάθε επαφή μαζί τους αναρωτιέσαι πως γίνεται να τα ξέρουν όλα. Σαν ξηλωμένες κάλτσες (λένε και λένε και λένε) μοιράζουν «γνώση» σε κοινωνικοπολιτικά ή θεολογικά ζητήματα μέχρι το πώς να βαπτίσεις το παιδί σου.
**Θα μου πεις κι ο άλλος που έλεγε «ἓν οἶδα ὅτι οὐδεν οἶδα» στο κώνειο το έριξε. Άσε, δεν είμαστε για τέτοια. Άκου με που σου λέω. Ξέρω.
4.«Μιλάω με τη γλώσσα του σώματος.Κυρίως της χολής μου»
Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από τόσα μέρη κι όμως η χολή είναι αυτή που κερδίζει. Έτσι τα λουτρά αγένειας τείνουν να γίνουν πιο συνηθισμένη επιλογή κι από τα Πόζαρ. Σε κάθε σημείο της πρότασης όπου θα μπορούσαν να μπουν κλασσικά πράγματα –ξέρετε υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο, σημεία στίξης κτλ- θα πάρουν τη θέση τους ένα σωρό άλλα κοσμητικά επίθετα ή –επίτηδες- ανορθόγραφες λέξεις . Έτσι, για να δώσεις στον άλλο να καταλάβει ποιος είναι είσαι. Φυσικά το πρώτο βραβείο σ αυτή την κατηγορία παίρνουν όσοι «επιχειρηματολογούν» με αυτόν τον τρόπο, σε όποιον δεν έχει την ίδια άποψη μ αυτούς.
**Τι; Δε συμφωνείς παλιό@%@^-μπιιιιπ- .
5.«Φύσα αγέρι…φύσα αγέρι»
Είναι η κατηγορία εκνευριστικού ανθρώπου, όπου στην ερώτηση αν πετάει ο γάιδαρος, θα σου απαντήσουν «εξαρτάται». Η απάντηση τους είναι βαθιά φιλοσοφημένη. Γιατί σου λέει, αν το ρεύμα της εποχής είναι να πετάει.. ε, θα πετάει σίγουρα. Κι αν αλλάξει το ρεύμα ; Σιγά το δύσκολο. Μετά δε θα πετάει. Είναι με τις (κιλοβατ-)ώρες του.
**Μια ερώτηση : Η απάντηση που προκύπτει από τη μαδημένη μαργαρίτα για το αν «μ αγαπάει-δε μ’ αγαπάει …πιάνει και με «πετάει- δεν πετάει»;
6.«Τα τζουμπουρλουκουλίνια»
Όταν ήμασταν στο σχολείο συνηθίζαμε να βγάζουμε χαϊδευτικά (ή παρατσούκλια) μέσα σε παρέες. Όσο μεγαλώνεις και συνεχίζεις να βρίσκεσαι σε παρέες, απορείς που μπορεί να πήγε και να κρύφτηκε η ευρηματικότητα και η φαντασία. Ειλικρινά τα υποκοριστικά –ναι ακόμα και ανάμεσα σε ζευγάρια, ειδικά εκεί – δημιουργούν άνετα βίαιη αποβολή γαστρικού περιεχομένου ή οισοφαγική παλινδρόμηση –το θέμα είναι να τα περιγράφεις με στυλ-.
**Μπορείς να πεις τόσα άλλα παρατσούκλια όπως «κολοκυθουμπιλίνι μου» ή «σπανακοτυροπιτοπρωινούλινι μου». Να είναι χορταστικό. Όλα εγώ θα σας τα λέω;
7.«Αν η ντουζιέρα είχε στόμα θα μίλαγε…και θα σ’ έλεγε Κακοφωνίξ»
Το να τραγουδάς στο μπάνιο σου, το να σε ανέχτηκαν σε βραδιά καραόκε μετά από πολύ αλκοόλ και το να στο λέει η μάνα σου, δεν είναι λόγοι να θεωρείς την ικανότητά σου στο τραγούδι… ικανότητα. Δε λέμε να είσαι γεμάτος κόμπλεξ και να φοβάσαι να πεις -κι ένα- τραγούδι αλλά όχι και να μελοποιείς ακόμα και τις ταμπέλες του δρόμου για να αποδείξεις πόσο λάθος κάναμε.
**Έχει και τα καλά του όμως. Εγώ όποτε θέλω να διώξω ευγενικά από το σπίτι κάποιον συγγενή/φίλο κτλ κτλ ή ρίχνω αλάτι- βάζω σκούπες ανάποδα στις πόρτες ή …τους τραγουδάω. Πιάνει πάντα.
8.«Ο χρονικός προσδιορισμός της λούπας»
Κάθε φορά που σου μιλάνε νομίζεις πως παθαίνεις ντεζαβού. Κι όμως όντως συμβαίνει. Σου μιλάνε για την ίδια περίοδο της ζωής τους ξανά και ξανά( π.χ. το στρατό, την εγκυμοσύνη, τη μητρότητα γενικότερα, το γάμο κτλ). Θα μου πεις χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, τι το κακό σ αυτό; Μέχρι το πολύ ένα χρόνο είναι λογικό. Το να περιμένεις να πάει το παιδί φαντάρος για να σταματήσεις να λες τη μια ιστορία και να πιάσεις την άλλη ε… νισάφι!
** «Σαν χθες ήταν που…» Αυτή ήταν η αγαπημένη μου φράση. Μέχρι σήμερα. Μήπως να ανησυχήσω; Κολλάει αυτό το « χρονικοκάτι» που θα με έκανε εκνευριστικό άνθρωπο;
9.«Γερό-Λαδάς»
Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι τα τραγούδια «το χρήμα δεν το λογαριάζω», «θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου» και θα κάνουν τα πάντα για να μη λείψει δεκάρα από το κομπόδεμα τους. Όμως έχουν μια 6η αίσθηση, η οποία τους επιτρέπει να αναγνωρίζουν το ποιος μήνας θα μπορούσε να θρέφει τους έντεκα και κάπως έτσι ξεκινάνε οι γαλιφιές.
**Παρεμπιπτόντως αν μάθετε που έκρυβε ο Σκρούτζ την τυχερή του δεκάρα θα σας χρωστάω μεγάλη χάρη αγαπημένοι μου αναγνώστες.
10.«Απλά κάνω το σπασμένο τηλέφωνο και ναι είμαι… ένας εκνευριστικός άνθρωπος»
Αν το ξέρει αυτός, το γνωρίζει ο κόσμος όλος. Είναι κάτι σαν κίτρινη φυλλάδα αλλά με διανομή κατ οίκον. Ξέρει τι έκανες, στην καλύτερη περίπτωση, πέρυσι -και όχι μόνο- το καλοκαίρι. Δεν είναι μόνο ένα βήμα πριν πάρει ντουντούκα να βγάλει τα ημερήσια νέα στη φόρα, αλλά τις περισσότερες φορές, βάζει πολλές σάλτσες και λανθασμένες πληροφορίες, προκειμένου να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η ιστορία…σου. Οι ίδιοι σπανίως μιλάνε για τα προσωπικά τους αλλά τα δικά σου νεράκι.
**Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά…τα μάθατε για τη Μαρία και τον Γιάννη;
11.«Δε με αναγνωρίζει ούτε η μάνα μου»
Βάζουν το φίλτρο της αρκούδας. Στην κυριολεξία. Κι όχι μόνο της αρκούδας, του λαγού και όλου του ζωικού βασιλείου. Υπάρχουν φίλτρα όπου αλλάζεις χρώμα, μέγεθος χαρακτηριστικών, προσθέτεις εφέ, ήχο και ένα σωρό άλλα τέτοια. Όλα αυτά θα ήταν ωραία ή –καλύτερα- υποφερτά ,αν δεν ήταν ΟΛΑ ΜΑΖΙ. Ταυτόχρονα. Και της αρκούδας Και με χρώμα ΚΑΙ με αλλοίωση χαρακτηριστικών ΚΑΙ με εφέ ήχου . Από καλλιτεχνικής πλευράς κάθε φίλτρο έχει και τη χάρη του και όλα είναι περίπου στον ίδιο δρόμο. Η κατάσταση όμως αυτή δεν είναι ούτε καν παράλληλος(ενν. δρόμος)! Περισσότερο μοιάζει «ήρθες πάλι τρελό καρναβάλι ας χορέψουμε όλοι μαζί»
**Θα μου πεις…«όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».Καλέ όχι…δεν είμαι εκνευριστικός άνθρωπος. Αφού μπορώ, δείτε:
ΟΥΠΣ!
