Να κόψω γλυκό αγάπες μου;
Στην Κυψέλη έμενε η θεία Άννα. Κάθε φορά που τηλεφωνούσε η μητέρα μου να πάμε επίσκεψη, η ιεροτελεστία ξεκινούσε!
Οπωσδήποτε έπρεπε να κάνουμε μπάνιο, να είμαστε περιποιημένοι και καθαροί! Μετά ήταν και τα ρούχα, τα καλά μας ρούχα, αυτά που βάζαμε στις γιορτές και στις επισκέψεις σε συγγενείς. Ήμασταν παιδιά της αλάνας, το να ντυθούμε ήταν πλήρης βασανισμός, αγγαρεία στο μέγιστο βαθμό, κυρίως για εμένα το μοναδικό κορίτσι της οικογένειας! Παρόλα αυτά, η επίσκεψη στην θεία Άννα, μου προκαλούσε κύματα ενθουσιασμού και γι’ αυτό ανεχόμουν κάθε είδους κοριτσίστικου φορέματος και παπουτσιού. (Mα γιατί έπρεπε να είναι τόσο κραυγαλέο το ότι ήμουν κορίτσι, ποτέ δεν κατάλαβα. Γιατί δεν μπορούσα να φορέσω ένα παντελόνι ή ένα απλό αθλητικό παπούτσι;)
Γυαλισμένοι, χτενισμένοι και ευπρεπείς, μπαίναμε στο παλιό Peugeot του πατέρα, εκείνο που είχε μια ολόκληρη μινιατούρα τίγρη μπροστά στο καπό, και με βιασύνη μην σταματήσουμε την κίνηση, κατεβαίναμε στην Δροσοπούλου, έξω από το σπίτι της θείας. Ο πατέρας πήγαινε σε έναν άλλο θείο, που είχε ψιλικατζίδικο, και μας περίμενε εκεί.
Το σπίτι της θείας ήταν από εκείνα τα τύπου νεοκλασικά, παντρεμένα δυσανάλογα με πολυκατοικία. Το ασανσέρ ήταν σαν κλουβί, διακοσμημένο με σκαλιστά κάγκελα και ξύλινο παρκέ στο πάτωμα, με εμφανή τα σημάδια της πολυτέλειας, σε προετοίμαζε για την συνέχεια.
Η θεία, μας περίμενε πάντα στην πόρτα, χτενισμένη με κότσο, χαμογελαστή, με το κραγιονάκι της και ένα μαντήλι ζωηρό στην πλάτη που συνόδευε το ντύσιμο της. Αρχοντογυναίκα καταγωγή από το Αϊβαλί. Όπως όλοι οι βασανισμένοι από την προσφυγιά, ζεστός άνθρωπος, καλόκαρδος.
Μας πέρναγε στο σαλόνι, στο σκαλιστό καναπέ με τα σμαραγδί μαξιλάρια, και τότε ένιωθα μαγεμένη! Πλήθος μπιμπελό και ανάγλυφα διακοσμητικά, τοποθετημένα στο καλογυαλισμένο σερβαν. Τα χάζευα με δέος! Είναι δύσκολο να μεταφέρω τις τόσες εικόνες από την θεία, αλλά πάντα θυμάμαι το πιο βασικό. Τα κεράσματα! Τα απίστευτα γλυκά της, σε συνδυασμό με τους αψεγάδιαστους τρόπους της!
Αδημονούσα καθισμένη και αμίλητη με τα αδέρφια μου στον καναπέ, με προσοχή μην τον χαλάσουμε απλά και μόνο με την ανάσα μας, χαζεύοντας διακριτικά τριγύρω αυτόν τον όμορφο ξεχασμένο κόσμο και την θεία να κρατά το πορσελάνινο φλιτζάνι του καφέ και να ρωτά την μητέρα τα νέα μας.
Μετά σηκωνόταν με χάρη, και μας πρόσφερε σοκολατάκια gioconda. Άνοιγε το καπάκι της φοντανιέρας και ξεπηδούσε η κλειστή μυρωδιά της σοκολάτας! Περνάμε πάντα ένα, όπως μας είχε τονίσει η μητέρα πολλές φορές, και αν δεν μας κοίταζε επίμονα, θα πέρναμε και δυο τρία στις τσέπες! Στην μητέρα σε ένα μικρό ντελικάτο ποτηράκι, τοποθετημένο μέσα σε ασημένιο δίσκο και δαντέλα πρόσφερε λικέρ.
Το πυρόξανθο χρώμα του λικέρ μέσα στο περίτεχνο μπουκάλι, μου θύμιζε χρώμα πολύτιμης πέτρας, κάποιες φορές και λάβα λίγο πριν σβήσει! Είχα δοκιμάσει κρυφά στο σπίτι, και είχα ζαλιστεί τόσο, που αποφάσισα πως το ποτό δεν ήταν παρά ένα όμορφο χρώμα στα ποτήρια!
Κατά την διάρκεια της επίσκεψης, μην έχοντας τι να κάνουμε, υπομέναμε τις ατελείωτες συζητήσεις, γιατί γνωρίζαμε πως η θεία όταν μας περίμενε έφτιαχνε λογής γλυκά. Επίσης ξέραμε πως από ευγένεια θα μας πρόσφερε και από τα γλυκά που είχαμε φέρει στην επίσκεψη. Γι’ αυτό άλλωστε το λόγο διαλέγαμε εμείς τα γλυκά της επίσκεψης. Διαβολικό ξέρω…
Σαν παιδιά ,τις κοιτάζαμε στο στόμα, μετράγαμε τις λέξεις τους, και όταν επιτέλους η θεία άφηνε το φλιτζάνι στο τραπεζάκι και ρώταγε «Να κόψω γλυκό αγάπες μου;» ανοίγαμε διάπλατα το στόμα και λέγαμε δήθεν ντροπαλά «ναι»
Σε λίγη ώρα ο δίσκος γέμιζε με πιατάκια ευωδιαστών γλυκών! Συνήθως μπακλαβά ή καρυδόπιτα με παγωτό καϊμάκι, κανταΐφι ή καζαν ντιπί, και φυσικά ποτήρια με παγωμένο νερό και υποβρύχιο μαστίχα! Στην μέση του δίσκου ένα μπολ με γλυκό κουταλιού σταφύλι ή φράουλα, σπάνια καρπούζι ή κυδώνι και μικρά στοιβαγμένα πιατάκια με μικρά κουταλάκια όπου η θεία πρόσφερε το γλυκό της.
Σκασμένοι από τα πολλά γλυκά και ζαλισμένοι από τα πολλά ονόματα των συγγενών, που φλυαρούσε η θεία και η μητέρα, αργά το απόγευμα, και λίγο πριν με κτυπήσουν τα παπούτσια, φεύγαμε με την ανακούφιση πως ίσως προλαβαίναμε τους φίλους μας στην αλάνα.
Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής , μιας παλιάς ζωής πλημμυρισμένη με γλυκά πρόσωπα και γλυκές απολαύσεις!
