Ζούμε σε μια εποχή όπου η καθημερινότητα τρέχει με τόσο ταχύτατους ρυθμούς, που δε μένει πίσω ούτε μια στιγμή να σκεφτείς, να αναθεωρήσεις και να ξεπλύνεις λίγο το ιδρωμένο πρόσωπό σου πριν βουτηχτείς και πάλι μέσα στα σκατά. Σε όλο αυτό το παραλήρημα παλαβομάρας, αμελούμε και να διακρίνουμε τι αποτελεί όντως σημαντικό πρόβλημα, αλλά και τι θα μας έλειπε σε συνθήκες survivor. Ορίστε λοιπόν, 7 από τα ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ first world problems μιας σύγχρονης κοινωνίας που σέβεται τον εαυτό της (και όχι εσένα).
1. Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Ξέρω, έχω κράξει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς πολλές φορές, και είναι κάτι που δεν θα σταματήσω ποτέ να κάνω, γκούχου γκούχου Αθηναίος, και νομίζω πως λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία για μένα πια.
Καταρχάς, δεν ξέρεις πότε θα περάσει. Βασικά, δεν ξέρεις ΑΝ θα περάσει. Είσαι στην εκάστοτε στάση, περιμένεις, περιμένεις και περιμένεις. Δεν έρχεται. Βαριέσαι, ξανά και ξανά, και βλαστημάς την επιλογή σου να μην έχεις αμάξι. Καπνίζεις; Θα πάρεις ένα τσιγάρο από το πακετάκι σου, τίμια και ωραία. Δεν καπνίζεις; Είσαι με κάποιον που παίρνει ένα τσιγάρο από το πακετάκι του. Ε, εκείνη την στιγμή θα περάσει. Τα είπε ο Μέρφι και οι νόμοι του, τα λέω και εγώ.
2. Ομπρέλα
Ναι, η ομπρέλα είναι ένα από τα κυριότερα first world problems, που μαστίζουν γενιές και γενιές συνανθρώπων μας. Η ομπρέλα είναι πάντα καταχωνιασμένη σε μια θήκη τσάντας, και πιθανότατα έχεις ξεχάσει κιόλας την ύπαρξή της, αλλά έχεις μια αίσθηση ότι θα είναι εκεί για σένα, όποτε εσύ τη χρειαστείς. Μάντεψε. Δεν θα είναι εκεί.
Είτε την έχεις σε άλλη τσάντα, είτε δεν υπήρξε ποτέ, σαν τον Μπραντ Πιτ στο Fight Club -δεν είναι spoiler, μιλάμε για ταινία 20 χρόνων-, και απλά συντροφεύει μονάχα τις σκέψεις σου. Σαντ φέις.
3. Αμάξια σε δρόμο που περνάς ΜΟΝΟ εσύ
Θες τσιγάρα. Είσαι ο ίδιος τύπος του νούμερο 1, ακα ΜΜΜ. Πετάς πάνω σου μια πρόχειρη μπλούζα και ένα ακόμα πιο πρόχειρο σορτσάκι, βάζεις και τα σαγιονάρια σου, και κατεβαίνεις γοργά γοργά τις σκάλες. Υπάρχει ένας μονάχα δρόμος προς το περίπτερο, ένας φιλήσυχος δρομάκος, ήπιων τόνων, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς εσάνς ματαιοδοξίας, χωρίς αμάξια.
Είσαι και λίγο ζαβλακωμένος από τη ζέστη, περπατάς σαν ζόμπι από το Last Of Us 2 (δεν έχω ιδέα γιατί το είπα αυτό, δεν έχω δει καν το εξώφυλλο), και εκείνο το δευτερόλεπτο θα περάσει γκαζωμένος ένας τύπος με μεγάλο αμάξι- οι αναφορές και οι περιγραφές μου για τα αμάξια σταματάνε εκεί, να γιατί πηγαίνω ακόμα με ΜΜΜ-.
Τελευταία στιγμή κάνεις πίσω έντρομος, ξεφυσάς, και τολμάς να ακουμπήσεις και πάλι το πόδι σου στην άσφαλτο.
Τότε, θα περάσει ακόμα ένα μεγαλύτερο, ταχύτερο και γενικά -ύτερο αμάξι, σε ένα φαύλο κύκλο με αγωνία, δράση, ένταση και παντελώς ατημέλητη κουλτούρα πίσω από τα οχήματα.
4. Καφές
Καταρχάς, οφείλω να πω πως δεν πίνω καφέ. Περιμένω να φύγετε από το άρθρο.
Φύγατε; Ωραία, συνεχίζω.
Καταρχάς, οφείλω να πω πως δεν πίνω καφέ. Δεν είναι ότι με χαλάει, είναι και μια σχετικά φθηνή απομίμηση διάρροιας, απλά δεν έχω αυτήν την επονομαζόμενη κάψα να τον πιω. Τον καφέ.
-Σημειωματάριο με κλισέ αστεία: “τον πίνω, ενώ αναφέρομαι σε κάτι άλλο” √-
Αλλά θεωρώ πως είναι μια εφεύρεση που έχει προμοταριστεί καλύτερα και από τον Κωνσταντίνο Εμανουήλ, τρέμε ελληνικό Instagram. Πονόκοιλος, συνέπειες του πονόκοιλου που ντρέπομαι να κατονομάσω, ενώ πριν ξεδιάντροπα πέταξα randomly την λέξη “σκατά”, και ακόμα περισσότερος πονόκοιλος.
Αν τον πίνετε (τζάκποτ αστείων) απλά επειδή θέλετε να νιώσετε στα κύτταρά σας το ολότελο ξύπνημα whatever, φάτε ένα μήλο. Το έχει πιστοποιήσει μια έρευνα από ένα πανεπιστήμιο, που ακούγεται κάπως βαρύγδουπα, οπότε μάλλον έχει βάση. ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΚΑΦΕ ΑΠΟ ΠΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.
5. Έρωτας
Ο έρωτας είναι μια αναίσχυντη κατάσταση όπου ο άνθρωπος ευτελίζεται καθημερινά όλο και περισσότερο, και νομίζει ότι θέλει να κάνει πράγματα, όπως το να πίνει καφέ.
Κάθε μέρα ξεπέφτεις όλο και περισσότερο, εκζουζουνεύεσαι, γίνεσαι γλυκούλης, αλλάζεις το στυλ σου, αλλάζεις και σένα. Και μετά σε χωρίζει. Και ακούς καψουροτράγουδα φωνάζοντας “Μόνο ο Νότης με καταλαβαίνει ρε!’ στον κολλητό σου, που ξινίζει κάπως γιατί σε βλέπει να κλαις γοερά, την ίδια στιγμή που ο τρίτος της παρέας, ο Νότης, δεν έχει έρθει ακόμα.
6. Ταινίες
Τα Fight Club, Seven, Shawshank Redemption, Leon,Reservoir Dogs, Godfather 2, Forrest Gump και Clockwork Orange είναι υπερεκτιμημένα. Αυτό. Δεν έχω βήμα στην στήλη του κινηματογράφου, και έπρεπε κάπου να τα πω και εγώ.
Γενικά, μια χαρά είναι οι ταινίες. Όχι αυτές, αλλά γενικά είναι.
7. Ίντερνετ
Φιλίες, φαμελιές, σχέσεις έχουν διαμελισθεί κατά ριπάς εξαιτίας του ίντερνετ.
Βγαίνεις με την παρέα σου, βυθίζεστε στα κινητά, δεν ανταλλάσσετε καν κουβέντες,και κοιταζόσαστε μονάχα όταν η ώρα για την πολυαναμενόμενη σέλφι.
Μένεις σπίτι με την οικογένειά σου, με δυσκολία τους αναγνωρίζεις #κλισέ.
Σου αρμέγει το κινητό η κοπέλα σου και ως δια μαγείας δεν είναι πια κοπέλα σου. Φταίει το ίντερνετ επειδή είσαι λιγούρι; Ναι. Αν δεν υπήρχε, θα την έπεφτες στη γιαγιά της; Ναι.
Βασικά δεν ξέρω, εξαρτάται και από την ηλικία της. Μπορεί να μικροδείχνει κιόλας ή να πηγαίνει στην Στεφανίδου και να ραπάρει. Μετράει πολύ το στυλ σε μια γυναίκα, μετράει πολύ.
Αυτά ήταν ορισμένα από τα, αν μη τι άλλο, σημαντικότατα first world problems που απαρτίζουν τα θεμέλια του κόσμου και των πολιτών, και μας κάνουν να αισθανόμαστε πολύτιμοι, ενώ είμαστε τίποτα παραπάνω από ένα κακοσυντονισμένο και κακοντυμένο σύνολο εγωισμού, γκαφών και λαθών.
Αλλά στην τελική, ό,τι σε κάνει να νιώθεις σημαντικός, είναι καλό για σένα. Εκτός αν είσαι οι Artctic Monkeys.
Αν είστε οι Arctic Monkeys και διαβάζετε αυτό το κείμενο, παιδιά, είστε ότι πιο υπερεκτιμημένο έχει δει η ποπ κουλτούρα.
