Πρόκειται για μια σπάνια φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε ένα σκύλο και έναν ελέφαντα. Οι δυο τους απολάμβαναν την παρέα ο ένας του άλλου για καιρό, αφού για ακόμη μια φορά η φύση μας διδάσκει πως η αγάπη μέσα από την συντροφιά και την παρέα δεν αναγνωρίζει φύλο, χρώμα, είδος. Αρέσκονταν να συζητάνε μεταξύ τους για ώρες, σαν μια προσπάθεια να εξερευνήσουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια ο ένας του άλλου.
Συνέχιζαν να μεγαλώνουν και παράλληλα να εξελίσσουν την στοργική σχέση τους με περισσότερη έγνοια και φροντίδα, πέραν των ατελείωτων διασκεδαστικών στιγμών που απολάμβαναν μεταξύ τους. Έτσι σε μια από τις πιο σημαντικές τους στιγμές της ζωής τους έμειναν έγκυος ταυτόχρονα. Τρεις μήνες αργότερα, ο σκύλος γέννησε έξι κουτάβια. Έξι μήνες αργότερα ο σκύλος βρέθηκε ξανά έγκυος και εννέα μήνες μετά, γέννησε άλλα δώδεκα κουτάβια. Το μοτίβο συνεχίστηκε.
Τον δέκατο όγδοο μήνα ο σκύλος πλησίασε τον ελέφαντα και με περίσσια περιέργεια προς χάριν της οποίας συνωμοτούσαν όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τον ρώτησε:
«Είσαι σίγουρη ότι είσαι έγκυος; Μείναμε έγκυος την ίδια ημερομηνία. Έχω γεννήσει τρεις φορές δώδεκα κουτάβια και τώρα έχουν μεγαλώσει για να γίνουν και αυτά με την σειρά τους γονείς, αλλά εσύ βρίσκεσαι ακόμη έγκυος. Τι συμβαίνει;»
Ο ελέφαντας με στωικότητα και σοφία απάντησε στον σκύλο: «Υπάρχει κάτι που θέλω να καταλάβεις. Αυτό που κουβαλάω εγώ δεν είναι κουτάβι, αλλά ελέφαντας! Γεννάω μόνο ένα στα δύο χρόνια. Όταν το μωρό μου χτυπά στο έδαφος, η γη το αισθάνεται. Όταν το μωρό μου διασχίζει το δρόμο, οι άνθρωποι σταματούν και παρακολουθούν αποσβολωμένοι με απέραντο θαυμασμό. Αυτό που κουβαλάω αιχμαλωτίζει την προσοχή. Άρα αυτό που κουβαλάω είναι δυνατό και σπουδαίο!
Μην χάνετε το κουράγιο σας και προπάντων την πίστη σας. Ας μην καθορίζεται η επιτυχία μας από τον χρόνο. Η ανυπομονησία ποτέ δεν γέννησε ευτυχία. Ας πάψουμε επιτέλους να συγκρίνουμε τις επιθυμίες μας και τα όνειρα μας. Αυτά είναι μοναδικά όπως μοναδικοί είμαστε ο καθένας μας από εμάς. Αξίζει πιστεύετε να σπαταλάμε την ζωή μας ζηλεύοντας τους γύρω μας;
Η αξία της υπομονής είναι σαν ένας μυς που χρειάζεται να τον γυμνάζεις συχνά καθως ατροφεί. Αν ατροφήσει ο μυς της υπομονής θα χάσεις και την πολύτιμη αίσθηση της ευγνωμοσύνης. Άρα θα δυσκολεύεσαι να απολαμβάνεις, να εκτιμάς και να χαίρεσαι οτι καταφέρνεις.
Από την άλλη μήπως πρέπει να μοιάσουμε στα ζώα; Ο ελέφαντας το πληθωρικό αυτό θηλαστικό, με την πιο απαιτητική μύτη, εάν αντιλαμβανόταν την οντότητα του και ταυτόχρονα την αξεπέραστη δύναμή του θα αναγνώριζε και τις συνέπειες αυτών χρησιμοποιώντας τες αναλόγως. Παρ′ όλα αυτά δεν σκέφτεται πως θα υπερισχύσει ενάντια στην φύση αλλά πως θα επιβιώσει μέσα σε αυτή. Το ίδιο και ο σκύλος. Πιστός σύντροφος του ανθρώπου, προσφέρει αγάπη ανιδιοτελώς. Μας μάθανε πως από τα ζώα μας ξεχωρίζει η νοημοσύνη γιαυτό και άνθρωπος συγκαταλέγεται στα ανώτερα όντα. Πλανάστε πλάνην οικτρά αν πιστεύετε πως τα ζώα δεν αισθάνονται, δεν αντιλαμβάνονται, δεν αναγνωρίζουν. Αυτό που τους προδίδει είναι η βραχεία μνήμη.
Γίνε σαν τον ελέφαντα, γίνε σαν το σκύλο. Δώσε αξία στους κόπους σου. Δώσε αξία στην ζωή σου. Εξάσκησε την αρετή του να περιμένεις. Νιώσε ευγνώμων και προπάντων μη ξεπέσεις όπως ο άνθρωπος! Το μοναδικό ον που στρέφεται ενάντια στο είδος του!
…Εμπνευσμένο από τον λογαριασμό της εφαρμογής του ινσταγκραμ «humansoul.gr».
