Δεν είμαι από αυτούς που περιμένουν πως και πως την Πρωτοχρονιά και την αλλαγή του χρόνου. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι με κάθε νέα χρονιά, θα έχουμε και μια νέα εκδοχή του εαυτού μας. Δεν είμαι αυτούς που πιστεύουν σε παραμύθια, τα οποία, σε αντίθεση με τα αισωπικά, δεν έχουν ούτε θετική έκβαση, αλλά ούτε και λογική, παρά μόνο σκόρπιες βλέψεις.
Είμαι από αυτούς που αντιμετωπίζουν ωμά την εποχή μας και δεν κρύβονται πίσω από τα δάχτυλά τους. Μπορεί να μην με κάνει χαρούμενο, αλλά τουλάχιστον κοιμάμαι γαλήνια.
Γενικά, ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Η Πρωτοχρονιά είναι απλά μια μέρα. Όπως μια μέρα είναι οι επέτειοι, τα γενέθλια, οι γιορτές, τα μνημόσυνα. Εμείς οι ίδιοι δίνουμε βάση και ποιότητα στις μέρες αυτές, όχι εκείνες σε μας. Τι σημασία έχει αν τα γενέθλιά μου είναι τον Μάιο ή το Νοέμβριο, αν είναι απλά μια μέρα; Τι σημασία έχει μια επέτειος αν όλα έχουν βαλτώσει; Τι σημασία έχει μια αλλαγή χρόνου, όταν η μόνη αλλαγή είναι στο ρολόι και τους δείκτες του; Το κύριο point σε αυτές τις ημερομηνίες είναι το σκίρτημα στην καρδιά μας. Αν αυτή χοροπηδάει ζωηρά όταν τις βιώνουμε, κάτι πάει καλά. Αν χαμογελάμε ψεύτικα, αν προσποιούμαστε, αν ο νους μας τρέχει αλλού, τότε πρέπει να τρέξουμε όσο το δυνατόν μακρύτερα.
Έχουμε μάθει στα εύκολα ως millenians. Στα πολύ εύκολα. Έχουμε ξεφορτωθεί από πάνω μας έγνοιες και σκοτούρες και τις βαφτίζουμε «πρωινό ξύπνημα», «Δευτέρα», «2020». Έτσι, και με τα Χριστούγεννα, φερ’ ειπείν. Πλέον, δεν ξεχωρίζουν οι άθεοι από τους Χριστιανούς, δεν ξεχωρίζουν αυτοί που πιστεύουν στο αποκαλούμενο θαύμα από αυτούς που δεν πιστεύουν, δεν ξεχωρίζει το εν γένει νόημα δηλαδή, αφού η όλη κατάσταση έχει εμποριοποιηθεί.
Εν μέρει, είναι κάτι καλό. Πόσα μικρά μαγαζιά ζουν και επιζούν από αυτές τις μέρες; Πόσα νοίκια, αϋπνίες και προβλήματα φεύγουν από πάνω τους, έστω και για λίγες στιγμές;
Αλλά και πόσες πολυεθνικές πλουτίζουν από αυτό, απλά πλασάροντας τις γιορτές έναν ολόκληρο μήνα πριν ως κάτι το τρομερά συνταρακτικό; Μας κοροϊδεύουν και εμείς το ονομάζουμε «γιορτινές αλλαγές» ή «αγάπη».
Δεν υπάρχει αγάπη σε αυτό το κομμάτι. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει κάλλος και στυλ. Και σίγουρα, δεν αλλάζει και τίποτα.
Έτσι και με την Πρωτοχρονιά. Υποσχέσεις στον εαυτό μας για μια καλύτερη χρονιά, για μια καλύτερη ζωή, για μια ευτυχισμένη ύπαρξη. Τι πραγματικά μπορεί να αλλάξει από μια αλλαγή του ρολογιού, παρά μόνο από την ώρα; Σίγουρα όχι οι αυταπάτες μας. Η όλη μεταβολή ήταν ανέκαθεν στο ίδιο μας το μυαλό, και μόνο εκεί; Θες να αδυνατίσεις; Προσπαθείς. Θες να γίνεις πιο κοινωνικός; Προσπαθείς; Θες να χτίσεις πιο γερά θεμέλια στις ανθρώπινες σχέσεις γύρω σου; Προσπαθείς. Απλά μην κρύβεσαι στη «νέα χρονιά», γιατί φθείρεσαι.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το νόημα πίσω από το φιάσκο. Όλοι θα ήταν καλό να βάζουμε στόχους στο μυαλό μας, προκειμένου να εξελίξουμε το κυριότερο προϊόν μας, που ακούει στο όνομα ευτυχία. Απλά, το timing της Πρωτοχρονιάς είναι άυλο, δεν υπάρχει, δεν ζει, και δεν ζούσε και ποτέ.
Ας βρούμε ,λοιπόν, κάτι άλλο για να ασχοληθούμε πριν το βαρεθούμε και αυτό πριν καν το γνωρίσουμε.
