Ψυχαναγκασμός ή Επιλογή;
Βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου, που αφήνω πράγματα μισά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μπορώ να μπω στην διαδικασία να τα ολοκληρώσω. Όλα μισά! Όσο και αν θέλω να γράψω, δεν μπορώ να ολοκληρώσω, αυτό που έχω στο μυαλό μου. Το ξεκινάω, όμως κάπου στην μέση του, θα το παρατήσω. Με την ατάκα «έλα μωρέ τώρα, θα το τελειώσω κάποια άλλη στιγμή». Όταν σου λέω εγώ για αυτή την μάστιγα, που λέγεται αργότερα δεν με ακούς. Για να σου δώσω να καταλάβεις, πάει μια βδομάδα από την τελευταία φορά που προσπάθησα να γράψω κάτι, και ενώ έγραφα, είπα στον εαυτό μου «άστο τώρα μωρέ, ίσως αργότερα». Όμως αυτό το αργότερα, δεν ήρθε ποτέ και το κείμενο εκείνο, έμεινε και θα μείνει στα σκαριά. Ίσως, λέω ίσως, έρθει κάποια άλλη στιγμή η ώρα του να ολοκληρωθεί.
Ακόμα δεν γύρισα από τις διακοπές, και έχω μπει σε περίεργους ρυθμούς. Θα μπορούσες να πεις πως με χαρακτηρίζει η φράση ” τσίτα τα γκάζια” σε συνδυασμό με μια δόση “αυτομάτου πιλότου”. Δεν ξεκινάει καλά η καινούργια σεζόν το βλέπω εγώ το όνειρο. Άγχος! Αυτό νιώθω! Ένα ατελείωτο άγχος! Όλο τρέχω, μα καταλήγω στο σημείο από όπου ξεκίνησα. Νιώθω πως τρέχω να προλάβω κάτι, αλλά δίχως να ξέρω τι είναι αυτό για το οποίο τρέχω να προλάβω. Ωστόσο, τώρα που το σκέφτομαι λίγο καλύτερα, τρέχω από το άγχος μου, μην με βρει ο χρόνος που περνάει απροετοίμαστη.
Εδώ ήμουν διακοπές και έπιασα τον εαυτό μου, να βγάζει πρόγραμμα, για πράγματα τα οποία απέχουν ένα μήνα και κάτι. Μην σου πω και δύο. Λες και αν βγάλω πρόγραμμα από τώρα, ότι θα πάνε όλα κατ’ ευχήν. Ας γελάσω! Προσπαθώ να τα προλάβω όλα. Να τα κάνω όλα τέλεια. Γιατί το μέτριο, δεν είναι κάτι το οποίο με ευχαριστεί. Δεν με ευχαριστεί διότι ξέρω πως μπορώ ή μπορούσα και καλύτερα. Πάντα θεωρώ, πως μπορώ και καλύτερα. Δεν επαναπαύομαι ποτέ. Πράγμα, που πολλές φορές με κουράζει. Βλέπεις, το έχω πολύ δύσκολο, το να πω μπράβο στον εαυτό μου. Ενώ όταν κάνω λάθος, δεν το έχω καθόλου δύσκολο το να αυτομαστιγώνομαι. Για να μου πω μπράβο, πρέπει να έχω καταφέρει κάτι σημαντικό, αλλιώς θεωρώ πως δεν έχει αξία.
Θεωρώ πως το να “χαϊδεύω” τον εαυτό μου, μου κάνει κακό. Κακό γιατί με κάνει να κατεβάζω ταχύτητα και αυτή η μείωση της ταχύτητας, δεν ξέρω τι αποτελέσματα μπορεί να έχει. Βέβαια θα μου πεις αλλά αν πηγαίνεις και συνέχεια με διακόσια, κάποια στιγμή θα το κάψεις το μηχάνημα βρε αδερφέ. Και αν κάψεις το μηχάνημα, τα πράγματα μετά θα είναι δύσκολα. Φταίει που είμαι των άκρων. Μου αρέσει να χτυπάω κόκκινο. Στο έχω πει και άλλες φορές, πως οι χλιαρές καταστάσεις με κάνουν να βαριέμαι και βαριέμαι πολύ εύκολα αν θες να ξέρεις. Είναι πολύ δύσκολο, το να καταφέρει κάτι/ κάποιος να κρατήσει το ενδιαφέρον μου για πολύ καιρό. Αν βαρεθώ, δεν υπάρχει επιστροφή. Έτσι θέλω να δηλώνω, όμως κάποιες φορές, έχει επιστροφή.
Ωστόσο, θέλω να σου πω κάτι, όμως δεν θέλω να το πεις παρά έξω. Θέλω να μου υποσχεθείς πως θα είναι το μυστικό μας. Δεν μου αρέσει να αφήνω πράγματα μισά. Θα με τρώει μέσα μου. Θα μου τριβελίζει το μυαλό και δεν θα με αφήνει σε ησυχία. Θα εμφανίζεται συνέχεια μπροστά μου και θα μου υπενθυμίζει διαρκώς ότι πρέπει να γυρίσω πίσω για να το ολοκληρώσω. Είναι αυτό που όταν λες ότι «εγώ αυτό θα το κάνω ο κόσμος να χαλάσει» αλλά τελικά κάπου κουράζεσαι μετά από τόσο καιρό που έχεις τσίτα τα γκάζια και φτάνεις σε ένα σημείο που πείθεις προσωρινά τον εαυτό σου ότι πρέπει να το αφήσεις μισό, με σκοπό να το ολοκληρώσεις αργότερα. Όμως αυτό το “στην μέση” σε τρώει και γυρνάς να το ολοκληρώσεις πιο νωρίς από ότι είχες υπολογίσει. Εεε….Αυτό το πιο νωρίς, θεωρώ πως είναι ο ψυχαναγκασμός που με διακατέχει. Είναι αυτό το «είπες πως θα το κάνεις και θα το κάνεις». Ξεφυσάς και πείθεις τον εαυτό σου να κάνει μεταβολή και να γυρίσει, με σκοπό αυτό το “στην μέση” να γίνει επιτέλους κάτι το ολοκληρωμένο.
Θέλω να σημειωθεί, πως ο ψυχαναγκασμός, είναι άτιμο πράγμα! Αν όμως αναλύσουμε ετυμολογικά, την λέξη ψυχαναγκασμός, θα δεις πως το δεύτερο συνθετικό αυτής της λέξης, είναι η ανάγκη. Ανάγκη! Θα μου πεις τώρα εσύ και τι με αυτό; Θέλω να σου πω κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη πως όταν κάτι το έχουμε ανάγκη, σημαίνει πως το θέλουμε. Υπάρχει όμως και ένα αλλά. Το θέλουμε όντως εμείς ή είναι κάτι το οποίο έχει περαστεί το υποσυνείδητο μας και εμείς απλώς καλούμαστε να βγάλουμε την αποστολή μας εις πέρας; Εδώ σε θέλω λοιπόν. Για πες; Έχεις κάτι να μου πεις τώρα; Οι απόψεις διίστανται. Είναι σαν το “άλλοι λένε ναι, άλλοι λένε όχι”. Εγώ πάντως, δεν έχω κατασταλάξει ακόμα. Αλλάζω την άποψη μου διαρκώς.
Προσπαθώ να καταλάβω αν αυτή η ανάγκη, το να μην αφήνω τίποτα στην μέση, προκύπτει ως αποτέλεσμα αυτού που λέμε ψυχαναγκασμός ή αν όντως επιστρέφω για να το ολοκληρώσω επειδή θεωρώ πως αξίζει να ολοκληρωθεί. Βασικά, νομίζω πως η απάντηση, διαφέρει ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση. Δεν είναι και όλες οι καταστάσεις ίδιες. Δεν θα τα βάλουμε όλα και στο ίδιο τσουβάλι τώρα. Όχι γιατί, θα αρχίσω να τα παίρνω τώρα. Όχι, δεν θέλω να ανησυχείς ότι έχω φτάσει στο σημείο να μαλώνω με τον ίδιο μου τον εαυτό. Να, απλώς νευρίασα, γιατί θυμήθηκα κάτι. Ίσως στο πω κάποια άλλη φορά, διότι την ώρα ψάχνω άλλες απαντήσεις αλλά όπως με βλέπω για ακόμα μια φορά αναπάντητα θα μείνουν. Εεεε….ας μείνει και κάτι μισό μια φορά, δεν θα χαθεί και ο κόσμος.
