Η συγκατοίκηση είναι ένα θείο δώρο, είναι κάτι που σε γεμίζει με θετικά συναισθήματα, σε γεμίζει με χαρά, σε γεμίζει με πάθος. Αρκεί να μένεις μόνος σου.
Η συγκατοίκηση είναι όλα εκείνα τα γλυκά πρωινά που ξυπνάς με ένα πόδι στο στόμα σου, είναι τα μεσημέρια που κοιτάτε από το παράθυρο ανυπομονώντας για το γλυκό μηχανάκι του ντελιβερά, είναι και τα βράδια που τα ροχαλητά δεν αφήνουν τη γειτονιά να κλείσει μάτι.
Η συγκατοίκηση είναι το παγερό βλέμμα όταν το καζανάκι δεν μπορεί να νικήσει τον εχθρό, με την πόρτα να κοντεύει να σπάσει από τα χτυπήματα του άλλου που κατουριέται τόση ώρα, είναι το ύφος Μποτρίνι όταν σου δίνει εντολές στη κουζίνα, είναι και τα σκουπίδια που έχουν αφεθεί στο μπαλκόνι τον τελευταίο μήνα, και κανείς δεν είναι πρόθυμος να ακουμπήσει.
Η συγκατοίκηση είναι η γκρίνια για τις στοίβες με τα πιάτα και οι δικαιολογίες σας να μην τα πλύνετε ποτέ, είναι τα ρούχα που μένουν στο πλυντήριο, ακόμα και ώρες μετά τη πλύση, είναι ο θερμοσίφωνας που καίει, ενώ καίγεστε στη ζέστη του καλοκαιρινού ήλιου.
Η συγκατοίκηση είναι οι τσακωμοί για τη κουβέρτα και το σεντόνι, είναι οι διαφωνίες για τη σειρά που θα δείτε και που καταλήγετε να μην δείτε τίποτα, είναι η εν ψυχρώ πτώση σαν νεκρό μοσχάρι σε σφαγείο πάνω στον άλλον όταν θες να πας τουαλέτα το βράδυ και πιστεύεις πως έχει πεθάνει. Είναι η μάχη για τη μεριά του κρεβατιού, αλλά και οι μάχες στο κρεβάτι.
Η συγκατοίκηση είναι όμως και οι πλάκες, τα πειράγματα, τα αστεία. Η συγκατοίκηση είναι τα γέλια σας που κοντεύουν να “γκρεμίσουν” την πολυκατοικία, είναι το πάθος σε κάθε σας άγγιγμα, είναι τα πρωινά στο κρεβάτι, ακόμα και όταν είστε τσακωμένοι. Η συγκατοίκηση είναι τα γεμάτα νόημα βλέμματα, είναι οι στιγμές που αγκαλιάζεστε χωρίς να υπάρχει λόγος, είναι και εκείνες που αγκαλιάζεστε επειδή υπάρχει. Αλλά υπάρχετε και εσείς.
Η συγκατοίκηση είναι η μέρα που γίνεται νύχτα, χωρίς να καταλαβαίνεις το πως, είναι και οι νύχτες που φέρνουν το πρωί, με γέλια, συζητήσεις και ποτό. Είναι το αυτόματο χαμόγελο κάθε πρωινού, είναι το αυτόματο “Σε αγαπώ” όταν δεν υπάρχει λόγος. Γιατί τελικά ίσως και να υπάρχει.
