Σε μια εποχή ασφυκτικού αδιέξοδου, με ένα «τι μέλλει γενέσθαι» να βρίσκεται στα φόρτε του, με το παράδοξο να βασιλεύει, με κοινωνικές δομές σε παράλυση, με αξίες φυλακισμένες και αξιοπρέπειες προδομένες, με πλεόνασμα ανασφαλειών, αισθανόμαστε έντονα την ανάγκη να ακουμπήσουμε τις ελπίδες μας, λιγοστές μεν, υπαρκτές δε, στα ζώδια. Πιστεύουμε στα ζώδια άραγε από χόμπι ή μήπως λειτουργούν ως gps της ψυχής μας; Τα άστρα και τα ζώδια μας φέρνουν εμπόδια ή μας καθοδηγούν δεδομένου της έντονης επιρροής που ασκούν στην καθημερινότητα μας ή καλύτερα μας αρέσει να αφηνόμαστε στην πεποίθηση πως ασκούν στην καθημερινότητα μας;
Νομίζω όλοι βαθιά μέσα μας αποδεχόμαστε πολύ πιο εύκολα το μοιραίο. Αυτό για το οποίο δεν βρισκόμαστε προετοιμασμένοι, μα ούτε μπορούμε να του αποδώσουμε μια λογική εξήγηση. Τις περισσότερες δε φορές όσο ακατανόητο φαίνεται τόσο πιο εύκολα εγκαθίσταται στο υποσυνείδητο μας και γίνεται νοητικά αποδεκτό. Για παράδειγμα πόσες φορές έχουμε επιρρίψει την ευθύνη για την δυσφορία, την ταλαιπωρία που αντιμετωπίζουμε κατά την διάρκεια μια μέρας στον «ανάδρομο Ερμή»; Το θέμα όμως έγκειται στο οτι οι περισσότεροι από εμάς δεν ασχολούμαστε επαγγελματικά με τα ζώδια, αγνοούμε την επιστημονική τους ερμηνεία, γεγονός που καθιστά την εξήγηση του αστρολογικού αυτού φαινομένου δυσνόητη, ωστόσο αρκετή έως ιδανική για την απενοχοποιήσή μας. Είναι γνωστό πάντα κάνουμε οτι μπορούμε να αποτρέψουμε τις συνέπειες των ευθυνών προς το μέρος μας.
Από άλλο ένα φίλτρο, μας ανακουφίζει να πιστέψουμε στα ζώδια με βάση την θεωρία πως καθετί που συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Περιγράφεται ως μοιραίο, οπότε και λαμβάνει άλλη διάσταση αυτή της μοναδικότητας της στιγμής. Της λάμψης της σωστής συναστρίας που σε κάνει μοναδικό. Αυτή την διάσταση που δεν σε απογοητεύει ποτέ αφού βρίσκει να ακουμπήσει στοιχεία του χαρακτήρα του καθενός ερμηνεύοντας τα αστρολογικά γιατί τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του. Σε αυτή που και τα δευτερόλεπτα έχουν αξία, εκεί που ο χρόνος μας προσφέρει άλλη δυναμική. Στην διάσταση που το μεταφυσικό έχει εισαχθεί ως wallpaper στις ζωές μας και το μέλλον πια δομείται από τις μοίρες των πλανητών του κάθε αστρολογικού χάρτη.
Όμως το τοπίο εύκολα μπορεί να ανατραπεί. Το μέλλον καθορίζεται από τις επιλογές μας. Δεν καθορίζεται από τα ζώδια μας, τους ωροσκόπους μας και την θέση των πλανητών την στιγμή που γεννηθήκαμε. Δεν είμαστε έρμαια των αστρολογικών συνωμοσιών και των ζωδιακών προβλέψεων. Αν πιστεύουμε στα ζώδια με την ίδια θέρμη, την ευλάβεια, την ίδια προσήλωση που αισθανόμαστε για την θρησκεία μας, σημαίνει οτι ακυρώνουμε την ανωτερότητα της ανθρώπινης φύσης αμφισβητώντας τις δυνατότητες που καλλιεργούνται σε όλα τα στάδια της εξέλιξής της παραμένοντας ψυχικά ανώριμοι και κοινωνικά ανασφαλείς.
Μήπως τελικά, εμείς καθοδηγούμε τα ζώδια εξαιτίας της διψασμένης εμμονικής υποστηρικτικής μας ανάγκης παρά τα ζώδια αυτά καθ‘ αυτά μας επηρεάζουν και μας κατευθύνουν; Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το τρίπτυχο όνομα, ηλικία, ζώδιο σε μια προσπάθεια να συστηθούν αλλά και να λάβουν συστάσεις, είθισται οι πιο εξωστρεφείς, πέφτουν συχνά στην παγίδα να εδραιώσουν συμπεριφορές και συγκεκριμένους ρόλους σε πρόσωπα. Μαρτυρά λοιπόν πως εμείς αρεσκόμαστε να αναλωνόμαστε με τα ζώδια μέσω της υπερβολικής μας ταύτισης με τα αστρολογικά χαρακτηριστικά που θέλουν να αντιστοιχούν σε κάθε προσωπικότητα.
Μήπως επιπλέον όλη αυτή η επιμονή μας με τα ζώδια, αποκαλύπτει την ευάλωτη μας φύση η οποία σε κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή αναζητά καθρέφτες για να προβάλλει ανασφάλειες, αμφιβολίες, φοβίες, να δικαιολογήσει λάθη που μας έχουν τραυματίσει, να τιθασεύσει το άγνωστο που τόσο μας τρομάζει, να βρουν απάγκιο οι καημοί που τόσο λαχταράν, τροφοδοτώντας με ένα τρόπο «συνθετικές ανάγκες»; Όπως η πίστη σε κάτι, η χαρά από κάτι, η προσμονή για κάτι, η ελπίδα σε κάτι, η διέξοδος σε κάτι, η εκτόνωση με κάτι. Ένα κάτι που από αντικείμενο μετατρέπεται σε υποκείμενο εκτοπίζοντας την εξαιρετικά σημαίνουσα αντωνυμία.
Οπωσδήποτε οτι αγγίζει το μεταφυσικό, το απρόβλεπτο, το μοιραίο, το μελλοντικό μας ασκεί τεράστια γοητεία. Πόσο δε μάλλον τα ζώδια που η ερμηνεία τους επαφίεται σε αυτά τα προσωνυμία, σε συνδυασμό με κάποια στοιχειά ψυχολογίας δημιουργώντας το τέλειο άλλοθι για να μας επιτραπεί να επαναπαυτούμε χωρίς τύψεις, να νοιώσουμε ασφάλεια, μια δικαιολογία για αποποίηση ευθυνών, μια ανακουφιστική εξάγνιση των δεύτερων σκέψεων. Παρ′ όλα αυτά τα ζώδια είναι ένα χόμπι και ως εκ τούτου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα, συνεπεία, εμμονή και υπερβολή. Μας αρέσει η οπτική που προσφέρουν να ερμηνεύουν τον τρόπο ζωής μας, την σύναψη σχέσεων με το κοινωνικό σύνολο, την σκιαγράφηση χαρακτήρων. Ωστόσο η υποταγή μας σε αυτά επισκιάζει την ύπαρξη μας, την ταυτότητα μας, τις επιλογές μας. Ας ασχολούμαστε με τα ζώδια μα ας μην πιστεύουμε σε αυτά.
