Το φαινόμενο «ντόπινγκ», παγκόσμιας σημασίας, έχει κλονίσει την σημασία και όσα πρεσβεύει ο αθλητισμός. Μοιάζει με σπόρο που φυτεύεται σε ολοένα και περισσότερα αθλήματα ανά την υφήλιο και προκαλεί τριγμούς, σκάνδαλα, υποβάθμιση του αθλητικού ιδεώδους! Πολλοί αθλητές και αθλήτριες κάνουν χρήση ουσιών για περισσότερη ενδυνάμωση, ταχύτερες επιδόσεις , μεγαλύτερες αντοχές ώστε να φτάσουν πιο κοντά στον στόχο τους. Δυστυχώς η έννοια του πρωταθλητισμού, καταργεί κάθε είδος αθλητικής δικαιοσύνης και άμιλλας διότι πολλοί αθλητές επιλέγουν τον δρόμο του ντοπαρίσματος με στόχο να επιτύχουν τους σκοπούς τους, αγνοώντας όμως ορισμένες φορές μέχρι και την υγεία τους. Το φαινόμενο αυτό έχει ριζώσει για τα καλά και εξαπλώνεται δίχως σταματημό, αφού τα κρούσματα ντοπαρίσματος έρχονται από παντού! Γνωστοί αθλητές και μη, εμφανίζονται ως …υπεράνθρωποι ακυρώνοντας ”νόμους της φύσης” και συνθήκες τις οποίες το ανθρώπινο σώμα δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει. Το πιο δυσάρεστο , βέβαια, είναι πως αρκετοί αθλητές ρισκάρουν την υγεία αλλά και την υπόληψη τους με μια ενδεχόμενη παράνομη χρήση ουσιών μόνο και μόνο για δύο εκκωφαντικούς λόγους : Δόξα και χρήμα!!
Ο ”εθισμένος” αθλητισμός χωρίς ίχνος…απεξάρτησης!
Τα κρούσματα του ντόπινγκ έχουν εμφανιστεί σε πολλά αθλήματα. Τα σημαντικότερα εξ αυτών κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην κορωνίδα των αθλητικών διοργανώσεων, εμφανίζονται αθλητές και αθλήτριες που έχουν κάνει χρήση παράνομων ουσιών διαβάλλοντας τον εαυτό τους αλλά και την χώρα τους. Εύλογα θα αναρωτηθείτε αν οι χώρες το γνωρίζουν κι αν ναι τότε τι κάνουν για αυτό, ώστε να προστατευθεί η αξιοπρέπεια της χώρας και των αθλητών γενικότερα. Τα στραβά μάτια πιθανόν! Ορισμένες χώρες έχουν τεράστιο οικονομικό όφελος από την παραγωγή και το εμπόριο των ουσιών αυτών. Συνεπώς λειτουργούν και πράττουν με οικονομικά σχέδια, τα οποία προηγούνται -για εκείνους- του καθαρού και αδιάβλητου αθλητισμού. Η WADA (υπεύθυνη για την αντιμετώπιση του φαινομένου ντόπινγκ στον αθλητισμό) επιχειρεί να αντιμετωπίσει και να προβεί στους απαραίτητους ελέγχους για να διαπιστωθεί αν οι αθλητές έχουν χρησιμοποιήσει απαγορευμένες ουσίες. Άλλες φορές επιτυχώς, άλλες ανεπιτυχώς! Στα εγχώρια, γνωστοί αθλητές και μάλιστα με υψηλούς στόχους έχουν πιαστεί ”ντοπέ” δημιουργώντας έτσι πολύκροτα σκάνδαλα για τον αθλητισμό. Αθήνα 2004 Ολυμπιακοί Αγώνες , το περιβόητο σκηνικό με το ατύχημα. Δύο από τα δυνατά φαβορί της Ελλάδας για να κατακτήσουν μετάλλιο , Κατερίνα Θάνου και Κώστας Κεντέρης δεν θα παραστούν στον έλεγχο της WADA – για τρίτη φορά!- αφού ενεπλάκησαν σε ατύχημα καθ’ οδόν για το Ολυμπιακό Χωριό και μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στο ΚΑΤ. Οι δυο αθλητές δεν συμμετείχαν εν τέλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έτσι γεννήθηκε μια από τις πολυπλοκότερες ιστορίες ντόπινγκ που όμως το 2011 οι δυο αθλητές και ο προπονητής τους Χρήστος Τζέκος κρίθηκαν αθώοι. Επίσης ιστορικό για τα δεδομένα της Ελλάδας ήταν ήταν το μαζικό κρούσμα ντόπινγκ στην ομάδα άρσης βαρών όταν και 11 αθλητές βρέθηκαν θετικοί σε έλεγχο που τους υποβλήθηκε βάζοντας ουσιαστικά ταφόπλακα σε ένα άθλημα που είχε χαρίσει ανεπανάληπτες επιτυχίες και συγκινήσεις. Βέβαια πολλοί ακόμα αθλητές Έλληνες και μη, βρέθηκαν θετικοί σε ελέγχους ντόπινγκ σε διάφορα αθλήματα αμαυρώνοντας έτσι τις χρυσές σελίδες των όσων είχαν καταφέρει. ( Πηγή Δεβετζή , Λεωνίδας Σαμπάνης, Μάριον Τζόουνς, Μπέν Τζόνσον , Λαρς Άρμστονγκ, Χάιντι Κρίγκερ, Φανή Χαλκιά, Εθνική ομάδα στίβου Ρωσίας, Μαρία Σαράποβα κ.α.).
Ντοπαρισμένη κοινωνία…
Το ντόπινγκ δεν βρίσκεται μέσα στα όρια του αθλητισμού. Αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο αυξάνεται συνεχώς και παρουσιάζεται πλέον ως κάτι σύνηθες. Τα νέα παιδιά συχνά έρχονται αντιμέτωπα με ένα άδικο δίλημμα. Το δίλημμα αυτό αφορά αν θα επιλέξουν τον δρόμο τής χρήσης ουσιών για ταχύτερα αποτελέσματα στον οργανισμό τους ή όχι. Πολλά παιδιά καταφεύγουν στην ”εύκολη” λύση είτε έπειτα από παρότρυνση των προπονητών τους είτε έπειτα από το ψυχολογικό φορτίο που όλο και μεγαλώνει καθώς αδυνατούν να πιστέψουν πως τα χρόνια , οι στερήσεις και η σκληρή δουλειά δεν φτάνουν για να πετύχουν τους στόχους τους. Το ”δηλητήριο” του πρωταθλητισμού και της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού τους μετατρέπει σε μηχανές με μοναδικό στόχο ένα μετάλλιο ή ένα τρόπαιο που θα συνοδευτεί από αναγνώριση και χρηματική ένεση. Αναγνώριση όμως, όχι του κόπου και της αγωνίας, όχι του χρόνου, του πόνου και των δακρύων. Αλλά μια αναγνώριση στείρα και παροδική. Μια εκτόξευση δημοτικότητας και τραπεζικών λογαριασμών για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και έπειτα ξανά στην αφάνεια. Το φαινόμενο ντόπινγκ κολλάει και εξαπλώνεται σαν ιός. Καλύπτεται από τον μανδύα του πρωταθλητισμού και ουσιαστικά φωνάζει ” Αν θες την επιτυχία μόνο εγώ μπορώ να σε βοηθήσω!”. Μεταφράζει μια ενδεχόμενη ήττα ως αποτυχία και ελκύει στο διάβα του συνεχώς νέα πρόσωπα. Οι διάφορες χώρες που παράγουν τέτοιου είδους ουσίες αγνοούν την σημασία της ευγενής άμιλλας , της μεγαλειώδης σημασίας του αθλητισμού μα πρωτίστως αδιαφορούν για την υγεία των χρηστών. Ενδιαφέρονται για την οικονομική τους έξαρση και έπειτα εξαπολύουν πόλεμο σε όσους χρησιμοποιούν τις ουσίες αυτές κατηγορώντας τους για κυνηγητό διακρίσεων και οικονομικών κερδών. Είπε ο γάιδαρος δηλαδή… Τελικά μήπως είμαστε όλοι ”ντοπέ” ;
