[punica-dropcap]Γ[/punica-dropcap]υναίκα ωραιότερη της Audrey Hepburn, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από τον κόσμο αυτό δεν πέρασε. Ένα κομμάτι της γυναικείας μου ματαιοδοξίας δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο από την απαράμιλλη κομψότητα που εξέπεμπε ακόμα και ο τρόπος που μιλούσε. Και είναι λυπηρό να βλέπεις τέτοιες γυναίκες να εκλείπουν από την Τέχνη του σήμερα και να θεωρείται ποθητή η γυναίκα εκείνη που έχει γίνει πλαστική και αποξενωμένη από κάθε φυσικότητα.
Ανέκαθεν ανήκε στις προσωπικότητες εκείνες που θαύμαζα και θεωρώ πως επηρέασε τη ζωή μου σε πάρα πολλά πράγματα, όπως και την κοσμοθεωρία μου. Διότι μου έδειξε πως δεν είναι μόνο η κοσμική τιμή και η δόξα εκείνη που υπερυψώνει έναν άνθρωπο, αλλά το να μην ξεχνάς αυτούς που σε έχουν ανάγκη και να μην επιτρέπεις στη διασημότητα να σε αλλάζει και να σου αλλοιώνει το χαρακτήρα. Και η ίδια αυτό έπραξε με τη ζωή της, ούσα αφοσιωμένη τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην προσφορά των παιδιών που υποφέρουν στην Αφρική.
Το ανάλαφρο και γεμάτο κομψότητα και αυτοπεποίθηση βάδισμά της στο «Breakfast at Tiffany’s» έγραψε μέσα μου με ανεξίτηλο μελάνι και μου χάρισε την ωραιότερη εικόνα γυναίκας που έχω δει ποτέ μου. Χωρίς χυδαιότητα, χωρίς διάθεση για πρόκληση και γυμνό, μία ομορφιά που δεν είχε ανάγκη να χρησιμοποιήσει φτηνά τερτίπια για να φανεί και να κερδίσει την προσοχή. Πολλές γυναίκες θα μπορούσαν και πρέπει να παραδειγματιστούν σε αυτό, η αληθινή ομορφιά δε χρειάζεται γύμνια.
Τη θαυμάζω γιατί απέδειξε ότι το πνεύμα είναι εκείνο που δεν πρέπει να παραλείπεται από μία γυναίκα, όσο όμορφη και αν είναι. Μπορεί η ομορφιά να ελκύει κάποιον αλλά, αν απουσιάζει ο εσωτερικός κόσμος, τότε και ο άλλος κάποια στιγμή θα κουραστεί από εσένα. Η Audrey όμως συνδύαζε αρμονικά την εξωτερική ομορφιά με τα ψυχικά χαρίσματα. Ένα όμορφο φόρεμα, έτσι και αλλιώς, δε θα μπορούσε ποτέ να δώσει προσωπικότητα ή να κάνει ενδιαφέρουσα μία γυναίκα η οποία δεν είναι ήδη.
Παρατηρώντας τις παλιές σταρ του σινεμά, διαπιστώνω πως οι παλιές ταινίες έδιναν έμφαση στο συναίσθημα, είχαν αληθινό σασπένς και σενάριο με ανατροπές, χωρίς να προστρέχουν διαρκώς στη βία, στο ατελείωτο αίμα ή στο σεξ για να κερδίσουν περισσότερη και πιο εύκολη προβολή. Και ίσως γι’ αυτό έμειναν διαχρονικές και αξεπέραστες, διότι μας έδειχναν την απλή και λιτή ομορφιά που δε χρειάζεται στολίδια και φανταχτερά βαψίματα για να φανεί.
Η Audrey… η ηθοποιός, ο άνθρωπος, η προσωπικότητα εκείνη που δεν ξέχασε ποτέ το συνάνθρωπο, το απόλυτο δείγμα ομορφιάς και απαράμιλλης κομψότητας, δε θα χάσει ποτέ τη θέση της στην Ιστορία, όπως και στην καρδιά μου…
