Τι μπορεί να είναι καλύτερο, από μια βόλτα στην παραλία ένα καλοκαιρινό δειλινό ή μια βουτιά στα γαλάζια νερά της θάλασσας; Όλοι μας ανυπομονούμε να έρθει το καλοκαίρι. Bόλτες όλη μέρα στην παραλία και στην θάλασσα με τους φίλους μας… αλλά μπορούμε όλοι να απολαύσουμε αυτό το αγαθό;
Αυτό το ερώτημα μας απασχολεί κυρίως τα τελευταία χρόνια, καθώς ο πληθυσμός των ΑμεΑ αυξάνετε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το θέμα της πρόσβασης στην παραλία είναι ένα από τα πολλά προβλήματα τα οποία μπορεί να συναντήσει κάποιο άτομο. Είτε αναφερόμαστε στους ημεδαπούς είτε στους τουρίστες ΑμεΑ, οι όποιοι κάθε χρόνο επισκέπτεται την χώρα μας πρέπει να υπάρχει λύση για αυτό το ζήτημα.
Η σχεδίαση και η δημιουργία της λύσης.
Τη λύση δίνει ο κ. Ιγνάτιος Φωτίου από την Πάτρα, ο όποιος μέσω του επαγγέλματος του με διάφορες δράσεις και πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της καινοτομίας, βοηθάει τις ειδικές ομάδες πληθυσμού. Με τις γνώσεις αυτές και μέσω της τεχνολογίας δημιουργεί μια κατασκευή με ράγες η οποία είναι σε θέση να μεταφέρει ένα άτομα με κινητικές δυσκολίες από την ακτή ως την θάλασσα και πίσω. Η κατασκευή ονομάζεται “seatrac” και εμφανίζεται όλο και περισσότερο στις ακτές μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την κατασκευή αυτή, είχε βοήθεια για την σχεδίαση από τον κ. Γεώργιο Σωτηριάδη σε συνεργασία με τον Μάκη Φεσσιάν.
Ουσιαστικά, η κατασκευή αυτή έχει τοποθετημένη μια καρεκλά, η οποία με την βοήθεια της ράγας μετακινείται προς τα μπρος και προς τα πίσω, με σκοπό την πρόσβαση των ΑμεΑ στις παραλίες της Ελλάδος. Με τον τρόπο αυτό μπορούν άτομα με κινητικά προβλήματα να απολαύσουν το μπάνιο τους και να κολυμπήσουν στην θάλασσα. Επίσης, είναι σημαντικό ότι λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια και αυτό το κάνει να είναι φιλικό ως προς το περιβάλλον.
Εφόσον υπάρχει αυτή η λύση λοιπόν, γιατί δεν χρησιμοποιούμε περισσότερες για την πλήρη κάλυψη των ατόμων;
Η τοποθέτηση ενός Seatrac.
Παρατηρείται η χρήση μόλις ενός seatrac ανά δήμο, με εξαιρέσεις κάποιες τουριστικές περιοχές που μπορεί να διαθέτουν και δεύτερο. Μια χώρα σαν την Ελλάδα, που κάθε χρόνο δέχεται αρκετό τουρισμό, θα έπρεπε να έχει φροντίσει περισσότερο για την προσβασιμότητα στις παραλίες. Οι ανάγκες για την πρόσβαση των ΑμεΑ στις παραλίες της Ελλάδος είναι εμφανείς. Με την κατασκευή αυτού του μηχανήματος μπορούμε να εξισορροπήσουμε το χάσμα που υπάρχει στην πρόσβαση, και κατά έναν βαθμό τουλάχιστον να υπάρχει ισότητα. Η εγκατάσταση του είναι εύκολη και αρκεί ένα τηλεφώνημα στην εταιρία ‘TOBEA’, η οποία έπειτα επισκέπτεται η ίδια την παραλία για να μελετήσει τον χώρο για την τοποθέτηση του. Γιατί όμως δεν υπάρχουν αρκετά, έτσι ώστε να μην υπάρχει συμφόρηση ή μεγάλη αναμονή για τα άτομα τα οποία πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν; Ποιος φέρει την ευθύνη για αυτό;
Κατά την αρχή της θερινής περιόδου, κάθε χρόνο, γίνετε ένας διαγωνισμός ή αλλιώς δημοπρασία κατά την οποία το κράτος ουσιαστικά νοικιάζει τις παράλιες του σε ιδιώτες οι όποιοι θέλουν να της εκμεταλλευτούν για καθίσματα ή για κάποια καντίνα. Εκείνοι οι όποιοι νοικιάζουν ένα τμήμα της παραλίας για τα καθίσματα είναι αυτοί οι όποιοι είναι πιο κοντά στην ακτή. Εφόσον λοιπόν οι παράλιες είναι ‘ενοικιασμένες’ στην διάθεση του επιχειρήματα, ποιος φέρει την ευθύνη για την ελλιπή τοποθέτηση τους; Μήπως το κράτος θα έπρεπε να ορίσει την τοποθέτηση τους αναγκαία για την ενοικίαση της παραλία ανά κάποια χιλιομετρική απόσταση ακτογραμμής; Ποιος έχει την ευθύνη για την πρόσβαση των ΑμεΑ στις παραλίες της Ελλάδος;
