Σαράντα πορτραίτα σε σαράντα χρόνια

Σαράντα πορτραίτα σε σαράντα χρόνια
Σαράντα πορτραίτα σε σαράντα χρόνια, με τέσσερις αδελφές. Δεν ξέρω αν αυτό είναι τυχαίο,αλλά αυτές οι φωτογραφίες μπορώ να πω,με συγκίνησαν. Τις είδα μια-μια ξεχωριστά γιατί κάθε φωτογραφία βγάζει ένα συναίσθημα νοσταλγίας, μια αύρα που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις γρήγορα.
Βλέπεις τα χρόνια,να περνάνε από πάνω τους,και αυτό δεν σε ενοχλεί. Και οι τέσσερις σε όλες τις φωτογραφίες είναι, απλά ντυμένες χωρίς, ίχνος μακιγιάζ. Και αυτό είναι, κάτι που θα σε γοητεύσει. Οι περισσότερες γυναίκες για να βγάλουν μια φωτογραφία, θέλουν να βάλουν τα καλά τους ρούχα, να κάνουν ένα ωραίο χτένισμα και ,να κάνουν όσα περνάνε από το χέρι τους,για να καλύψουν ο,τι ομορφιά, μπορεί να έχουν. Αυτές οι φωτογραφίες αποδεικνύουν, το μεγαλείο της φυσικής γυναικείας ομορφιάς. Εμένα με βοήθησε, να καταλάβω, ότι κρίνουμε τον εαυτό μας περισσότερο ,από ότι πρέπει. Θεωρούμε ότι κάποιος άλλος,είναι πιο όμορφος/η από εμάς,μη βλέποντας ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί,και έχουμε την δικιά μας ομορφιά.
Σαράντα πορτραίτα σε σαράντα χρόνια
Τις φωτογραφίες αυτές,τις “τραβάει” ο άντρας της Μπεμπέ Μπράουν,και είναι μια από τις αδελφές.  Ο Nicholas Nixon τυχαίνει, να είναι μεγάλος φωτογράφος και, ειδικεύεται στα πορτραίτα. Ξεκίνησε με την φωτογραφία στην Αρχιτεκτονική και ύστερα, προχώρησε σε λεπτομερής πορτραίτα καθημερινών προσώπων. Ξεκίνησε, να διδάσκει σε πανεπιστήμιο το 1975 που, είναι η χρονιά όπου, ξεκίνησε και το πρότζεκτ με τις αδελφές.Τα σαράντα πορτραίτα στα σαράντα χρόνια ήταν, ένα πρότζεκτ που έτυχε και,πέτυχε. Σε μια επίσκεψη του στην οικογένεια της Μπεμπέ, το 1975 πρότεινε στις αδελφές, να τις βγάλει φωτογραφία. Τον επόμενο χρόνο στην αποφοίτηση της αδελφής της Μπεμπέ, τους ζήτησε ,να αναπαραστήσουν την ίδια πόζα. Έτσι και ξεκίνησε,το πρότζεκτ που θα τον καθιέρωνε στον χώρο της φωτογραφίας.
Σαράντα πορτραίτα σε σαράντα χρόνια
Αυτά τα σαράντα πορτρέτα σε σαράντα χρόνια κάνει ,τις αδελφές γνώριμες στα μάτια μου. Όμως πέρα ότι η Μπεμπέ είναι μια από τις αδελφές,δεν γνωρίζουμε τίποτα άλλο. Όμως όποιος αποφασίσει, να δει αυτές τις φωτογραφίες,να ξέρει ότι θα γίνει πιο αισθητή, η αίσθηση του χρόνου. Πως περνάει ο καιρός και,πόσο γρήγοροι είναι οι ρυθμοί της καθημερινής μας ζωής.

Λέγομαι Χαρίσσα και ,σπουδάζω στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής ( πρώην ΤΕΙ Πειραιά ) στην Διοίκηση Τουρισμού .
Και ασχολούμαι με την φωτογραφία ενεργά εδώ και πέντε χρόνια, και είναι κάτι που γεμίζει την μέρα μου,με δημιουργικότητα .

Περισσότερα από τη στήλη: Φωτογραφία

Φωτογραφία

Γιάννης Ασμάνης: «Είμαι λίγο παραπάνω καλλιτέχνης παρά φωτογράφος»

Ο Γιάννης Ασμάνης είναι ερασιτέχνης φωτογράφος ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο…

Φωτογραφία

Η Αννίτα Σπιθάκη είναι ένα ανήσυχο πνεύμα

Έχει ανήσυχο πνεύμα, είναι νέα, δημιουργική, πολυτάλαντη, επιτυχημένη και δεν μασάει σε οποιαδήποτε δυσκολία. Η…

Φωτογραφία

Μουσικοί του δρόμου: η τέχνη δίπλα μας

Σχεδόν σε κάθε μας βόλτα σε μια πολύβουη και ζωντανή πόλη που δεν κοιμάται ποτέ…

Φωτογραφία

Όταν η φωτογραφία συναντά την ζωγραφική

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν ολοένα και μεγαλύτερο βήμα σε νέους καλλιτέχνες να ξεδιπλώσουν το…

Φωτογραφία

Beatlemania: το πρόσωπο της εμμονής των 60s

  Το συγκρότημα The Beatles θεωρείται από τα πιο γνωστά των εποχών, που όπως είχε…

Φωτογραφία

Φεστιβάλ φωτογραφίας στην Ελλάδα

  Κάθε τέχνη είναι απέραντη. Οτιδήποτε συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή μπορεί να χαρακτηρισθεί ως…

Φωτογραφία

Τα παιδιά σε ένα παράλληλο σύμπαν

  Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως η Παγκόσμια Ημέρα…

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Η Ιστορία του Μαυρίσματος: Από την Αρχαιότητα στη Σύγχρονη Εποχή

Η Ιστορία του Μαυρίσματος: Από την Αρχαιότητα στο Σήμερα

Η επιθυμία για ένα χρυσαφί μαύρισμα δεν είναι καινούριο φαινόμενο,

Η τέχνη ως εργαλείο για την κατανόηση ψυχικών διαταραχών

Η τέχνη λειτουργεί ως εξερευνητής της ψυχής—ειδικά σε διαταραχές όπως