Έχει τύχει να παρατηρήσετε την εκφραστικότητα του προσώπου ενός καλλιτέχνη την ώρα που ακούει τον δίσκο του για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό; Εκείνη την στιγμή που ο κόκκινος προβολέας θαμπώνει λίγο από το βλέμμα του και λίγο από την ανασφάλεια του. Πώς θα είναι η πρώτη εντύπωση; Το MAXMAG είχε την ευκαιρία να βιώσει αυτήν την ανησυχία της γνωστής και αγαπημένης Δήμητρας Γαλάνη στην πρώτη ακρόαση της νέας δισκογραφικής της δουλειάς με τους Nίκο Μωραΐτη και Στάθη Δράκο.
Η εβδομάδα ξεκίνησε πολύ όμορφα, λοιπόν, για το team του MAXMAG που βρέθηκε τη Δευτέρα το απόγευμα στο Μικρό Παλλάς για την παρουσίαση του καινούργιου CD της γνωστής τραγουδίστριας ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 18 Νοεμβρίου υπό την αιγίδα της Minos Emi. Πρόκειται για το album με τίτλο «Το βαλς των χαμένων μετά», τον καινούργιο δίσκο της με τη συνεργασία του Ευστάθιου Δράκου, τον οποίο γνωρίσαμε μέσα από την αξιόλογη δουλειά του στο συγκρότημα Minor Project, και με την συνεισφορά του Νίκου Μωραΐτη στον στίχο.
Η συνεργασία εξελίχθηκε με ταχύτατους ρυθμούς σε ένα φλικό κλίμα. Ήταν ο Νίκος Μωραΐτης ο οποίος με το που άκουσε τον δίσκο των Minor Project του ήταν αδύνατο να μην σκέφτεται τα τραγούδια τους με στίχους ελληνικούς. Και δεν θα μπορούσε να μην φαντάζεται καμία άλλη από την εξαιρετική Δήμητρα Γαλάνη να ερμηνεύει τα κομμάτια συνθέτοντας ένα δίσκο για εκείνη η οποία ωστόσο δεν είχε καμία απολύτως ιδέα.
«Η τέχνη δεν έχει ηλικία», μας σιγοψυθιρίζει η καλλιτέχνις. Πρόκειται λοιπόν για μια συνεργασία που αλληλεπιδρούν τρεις άνθρωποι οι οποίοι γεφύρωσαν το ηλικιακό χάσμα με την κοινή οπτική τους προς την τέχνη. Αντιλαμβάνονται τα μηνύματα της μουσικής με τον ίδιο τρόπο και μεριμνούν για την επίτευξη της αθάνατης εκδοχής της τέχνης.
Όντας στην ευχάριστη θέση να ακούσουμε τα 11 κομμάτια που θωρακίζουν τον δίσκο, η ποιότητα της δουλειάς των τριών καλλιτεχνών και η αρμονική συμπλήρωση του ενός για τον άλλον ήταν ολοφάνερη. Η μουσική του Στάθη ήταν άρτια με λίγες επιρροές από τον αγαπημένο Μάνο Χατζιδάκι διαμορφώνοντας όμως τον δικό του μουσικό χαρακτήρα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Ξεχωριστή στιγμή όταν ανέβηκε στο πιάνο για την ακουστική απόδοση κάποιων από τα τραγούδια εκθέτοντας την αφοσίωση στη μουσική του. Ανατριχιαστικά ιδιαίτερος. Ένας από τους μουσικούς που η σύγχρονη εποχή σίγουρα έχει ανάγκη.
Έχοντας μια αδυναμία στην ποίηση, ο στίχος μπορεί να ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της βραδιάς. Το κοινό δεν χρειάστηκε να καταβάλλει καμιά προσπάθεια προκειμένου να ταξιδέψει σε μέρη του εσωτερικού κόσμου του που ίσως να ήταν και ανεξερεύνητα μέχρι εκείνη την στιγμή. Αν και όλα θύμιζαν μέρος ποιητικής συλλογής, το «Ευτυχισμένοι άνθρωποι», το ομότιτλο του δίσκου «Το βαλς των χαμένων μετά» και η «Εκδρομή» ξεχώρισαν για το διακριτικό ποιητικό ρεαλισμό τους και τις εικόνες από μια ζωή που την έχουμε, την κοιτάζουμε αλλά δεν την βλέπουμε πάντα κατάματα.
Η μουσική και η φωνή του Στάθη καθώς και οι στίχοι με την υπογραφή του Νίκου Μωραΐτη ενσαρκώθηκαν με την μοναδική χροιά της Δήμητρας Γαλάνη. Ένα συγκινητικό fact της ημέρας ήταν πως την ίδια ημέρα ήταν και τα γενέθλιά της, επομένως δέχτηκε και προσέφερε ένα αξέχαστο δώρο. Η μουσική αυτή προσωπικότητα που έκανε το debut της στην δεκαετία του ’60 και έχει φροντίσει για την καλλιτεχνική υστεροφημία της μέσω των δισκογραφικών κειμηλίων της που ξεπερνούν τα 100 albums, απέδειξε για μια επιπλέον φορά πως η φωνή της είναι αγέραστη και δύναται να ηχεί σε μας αθάνατα.
Όταν ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τον Στάθη, η συνειδητοποίηση πως το ταίριασμα των φωνών τους ήταν άψογο προμηνύοντας τη μελλοντική απήχηση του δίσκου. Σύντομα η υπέροχη σύνδεση αυτών των καλλιτεχνικών φωνών θα συντροφεύει το κοινό αφού ο δίσκος «Το βαλς των χαμένων μετά» θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016 σε όλα τα δισκοπωλεία και τα ψηφιακά καταστήματα δίσκων ελπίζοντας σε κάποιο live σύντομα.
Και μου έχει μείνει η εικόνα του προσώπου της Δήμητρας Γαλάνη στο άκουσμα των δημιουργιών της.
Παρούσα, απλή, σκεπτική.
Άραγε λέει κρυφά στον εαυτό της μπράβο, όπως της λέμε εμείς από μακριά;
