Λόγος Απειλή: Ένα όνομα, άπειρα χιλιόμετρα στην ελληνική rap σκηνή. Εδώ και μια δεκαπενταετία περίπου, ο Λόγος Απειλή παραμένει ένας από τους πιο αξιόπιστους, αληθινούς, αξιοπρεπείς rappers στη χώρα. Μετά από πολλούς δίσκους, σπουδαίες συνεργασίες, μια δισκογραφική δικής του έμπνευσης, τώρα ο νέος του δίσκος έρχεται να τον βάλει ξανά στο προσκήνιο. Πριν δούμε όμως τι μας προσέφερε το ‘Χωρίς Ημερομηνία Λήξης’, ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σε όσα έχει ήδη προσφέρει.
Η πορεία του Λόγος Απειλή
Η πρώτη του δουλειά κυκλοφόρησε το μακρινό πια 2006. Με βάση του την Κοζάνη, μας δίνει το ‘Ναρκωτικό Πολυτελείας’ και καθορίζει το στυλ του. Το στιλ του είναι επιθετικό, καυστικό, με πανέξυπνο στίχο και άπιαστο flow. Όλα αυτά συνυπάρχουν αρμονικά με δυναμικά beats παλαιάς κοπής. Αυτός ο rapper με τρελά skills μπορεί να ξεδιπλώσει το flow του και να πατήσει σε κάθε beat με την ίδια άνεση. Από το 2006, ακολούθησαν 7 ακόμη δίσκοι (σύνολο 8 σε διάστημα 11 ετών) γεγονός που τον καθιστά έναν από τους πιο διαχρονικά ενεργούς Έλληνες rappers.
Πέρα από τις solo δουλειές του, ο Λόγος Απειλή συμμετείχε σε δύο συγκροτήματα: ‘Απέχεις’, με τους οποίους κυκλοφόρησε 5 δίσκους, και Ladose. Μαζί με Κριτή, Ραψωδό Φιλόλογο, Μπούκλα και DJ Wester, οι Ladose κυκλοφόρησαν συνολικά 5 δίσκους. Μάλιστα, υπήρξε μια εποχή που θεωρούνταν το πιο hot ραπ συγκρότημα στη χώρα. Μέσα σε όλα αυτά, θα βρούμε και συνεργασίες με ένα σωρό άλλα δυνατά ονόματα (ΔΠΘ, Μικρό Κλέφτη, Phyrosun, Taburo Bota και πόσους άλλους). Ας μην ξεχάσουμε, φυσικά, και τον αρκετά υποτιμημένο δίσκο ‘1% ‘ σε συνεργασία με τον Anser. Στο βιογραφικό του προστίθεται ακόμη το project Keepers of The Hustle με 12ο Πίθηκο, Μικρό Κλέφτη και Sadoma. Όλοι ελπίζαμε να μην είχε εγκαταλειφθεί αυτό το project.
Νέο υλικό μετά από 3 χρόνια
Στα τέλη του Απρίλη του 2020, σε μια περίεργη εποχή γενικά, ο Λόγος Απειλή κυκλοφορεί τον ένατο προσωπικό του δίσκο. Μετά τους ‘Πειρατικούς Σταθμούς’ είναι και πάλι εδώ με το ‘Χωρίς Ημερομηνία Λήξης’. 13 κομμάτια, όλα παραγωγή του πολυτάλαντου Phaser, κυκλοφόρησαν στον Youtube μέσα από το κανάλι του ‘I Am Hip Hop’. Ένας δίσκος, όπως τον περίμεναν όσοι αγάπησαν τόσα χρόνια τη μουσική του Λόγος Απειλή. Ατάκες διαδέχονται η μια την άλλη, παρομοιώσεις που ανατινάζουν το κεφάλι σου, αναφορές σε τραγούδια και καλλιτέχνες που είναι αδύνατον να τις πιάσεις όλες.
Πέρασμα από το ένα κομμάτι του ‘Χωρίς ημερομηνία λήξης’ στο άλλο
Aπό τα πρώτα κομμάτια μπαίνεις στο νόημα. ‘Επίδειξη ατάκας’ και wordplays στο ομώνυμο πρώτο τραγούδι, επίδεξη flow στα ‘Πυρομαχικά’. Η εξαιρετική δουλειά του Phaser ήρθε και έδεσε με το rap του Λόγου Απειλή και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Αλλάζει για λίγο ύφος, τον ακούμε πιο ήρεμο στο ‘Κασκόλ’ και στο ‘Πλέον είδες’. Είμαστε πια σε εντελώς άλλο στυλ και μεταφέρει εικόνες και προβληματισμούς σε πιο χαμηλά bpms. Oι ήχοι παραμένουν σκληροπυρηνικοί και η θεματολογία διαφέρει από κομμάτι σε κομμάτι, κάτι πολύ σημαντικό για την οικονομία του δίσκου.
Την προσοχή και τον θαυμασμό μου τράβηξε το ‘Τροφή για Σκέψη’. Μια πολύ καλή ιδέα και μια ακόμα καλύτερη υλοποίηση με τον συνδυασμό εικόνων. Πρόκειται για μια πολυμασημένη έκφραση που εδώ γίνεται αφορμή για ένα εξαιρετικό τραγούδι.
Φτάνουμε στον Ερμή για να επιστρέψουμε στο επιθετικό στυλ και τα γρήγορα flows με το φινάλε να απογειώνει τις ικανότητες του Phaser. Έρχεται το ‘Zombie’ έπειτα με το εθιστικό ρεφρέν και τα τρομερά punchlines. Κατόπιν, καταφτάνει και το ‘Την κάνω από το μπαρ’ με την εφευρετική ομοιοκαταληξία και το ‘Bounce’ που μας προσφέρει μια διαφορετική οπτική. Ο μοντέρνος ήχος αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το flow του Λόγου Απειλή.
Φτάνουμε στα δυο τελευταία τραγούδια του δίσκου. Πρώτα, ο ‘Δρόμος’ με την εκπληκτική ρόλα στο δεύτερο κουπλέ και ένα κάποιο στιχουργικό ξεσκαρτάρισμα (με αναφορές από την Ματσούκα μέχρι τον Rugged Man). Για το κλείσιμο αφήνει τον ‘Απών’. Στα αυτιά μου είναι η καλύτερη παραγωγή του δίσκου. Ο Λόγος Απειλή το στολίζει με τους στίχους και η αναφορά στους Taburo Bota βάζει το κερασάκι στην τούρτα.
Ένας επίλογος για τον Λόγος Απειλή
Συνολικά, πρόκειται για μια ακόμα άρτια δουλειά του Λόγου Απειλή που ποτέ δεν έχει απογοητεύσει. Ποτέ δεν κυνήγησε τον εύκολο στίχο, ποτέ δεν τον ένοιαζε να πουλήσει. Πάντα έκανε μουσική όπως αυτός γούσταρε. Δεν παρασύρθηκε από τις μόδες και τους νέους ήχους. Αντίθετα, εναρμονίστηκε με αυτούς και συχνά αναδείκνυε όλο και περισσότερο το flow του, όπως για παράδειγμα στο ‘Silance’.
Χρόνια τώρα, ο Λόγος Απειλή είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, αλλά ποτέ το πρώτο όνομα. Για μένα, ανήκει στους κορυφαίους, τόσο σε θέμα flow όσο και ατάκας. Όμως, μοιάζει να μην έχει την ανταπόκριση και την αγάπη που του αναλογεί. Ίσως γιατί του λείπει αυτή η φανταχτερή λάμψη και η ταύτιση με το κοινό, με τους πιτσιρικάδες κυρίως που έχουν μαζί άλλοι rappers και συγκροτήματα. Ίσως επειδή επέλεξε ένα διαφορετικό μονοπάτι, πιο δύσκολο, πιο ταπεινό, πιο κρυφό.
Η μουσική του δεν είναι απλή και εύπεπτη για τον μέσο ακροατή ούτε η παρουσία του τόσο λαμπερή και προσεγμένη, οι δημόσιες σχέσεις είναι κάτι που μισεί. Το ταλέντο του όμως, τα punchlines του, την ταχύτητα και τον ρυθμό του, τα ζηλεύουν τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου. Ευχή μου, ο νέος του δίσκος να λειτουργήσει όπως το Άδυτο για τον Anser και να τον δούμε επιτέλους να καθιερώνεται στα κορυφαία ραπ ονόματα της χώρας, όπως του αξίζει.
