Να εκδίδεις το πρώτο σου μυθιστόρημα και, σε λιγότερο από έναν χρόνο, να αποσπά το Βραβείο Καλύτερου Ελληνικού Μυθιστορήματος, με 140.000(!) ψήφους από το κοινό. Να εκδίδεις το δεύτερο και σε λιγότερο από ένα μήνα να κατακλύζεται από διθυραμβικές κι ενθουσιώδεις κριτικές. Όνειρο θερινής νυκτός; Φαντασίωση κάποιου φιλόδοξου πλην αφελέστατου γραφιά; Για την Ευτυχία Γιαννάκη αυτή είναι η πραγματικότητα.
Γεννημένη στην πόλη που έχει κυριεύσει τη γραφή της, την Αθήνα, σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία και επικοινωνία για να καταλήξει στα λημέρια της αστυνομικής λογοτεχνίας. Παράλληλα, ασχολείται και με τη συγγραφή θεατρικών κειμένων – με απόλυτη επιτυχία, κατά τα φαινόμενα. Προσοχή, όμως: δεν είναι διατεθειμένη να «διασκεδάσει» τον αναγνώστη με φθηνά κόλπα και όμορφα, καλογυαλισμένα happy end, παρά μεταφέρει αυτούσια την Αλήθεια, τη δική της Αλήθεια, όποιο κι αν είναι το κόστος. Γι’ αυτό η κουβέντα μαζί της όσο μας χαροποίησε άλλο τόσο μας προβλημάτισε, γιατί μας θύμισε πως «σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο, κανείς δεν είναι αθώος».
- Συστηθήκατε στο αναγνωστικό κοινό με το πρώτο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας, με τίτλο Στο πίσω κάθισμα. Ποια είναι η δική σας σχέση με την αστυνομική λογοτεχνία και πού πιστεύετε ότι οφείλεται η στροφή προς αυτήν τα τελευταία χρόνια;
Η αστυνομική λογοτεχνία μετατράπηκε στο αναγνωστικό πάθος μου τα τελευταία χρόνια. Παλιότερα πίστευα ότι η αστυνομική ιστορία ήταν απλώς ένας γρίφος που απαιτεί λύση. Διαβάζοντας όμως σύγχρονους αστυνομικούς συγγραφείς από διαφορετικές σχολές και ορισμένους κλασικούς συγγραφείς διαπίστωσα ότι το αστυνομικό μυθιστόρημα συνδυάζει χαρακτηριστικά που μπορούν να είναι εξίσου συναρπαστικά τόσο για τον συγγραφέα, όσο και για τον αναγνώστη. Ο συνδυασμός βάρους και ελαφρότητας στην αφήγηση, η πλοκή, οι ανατροπές, το κοινωνικό σχόλιο και η μελέτη του ψυχολογικού βάθους των χαρακτήρων και όλα αυτά με μια ιστορία η οποία πρέπει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από σελίδα σε σελίδα είναι κατά την άποψή μου τα κύρια χαρακτηριστικά που την καθιστούν ελκυστική παγκοσμίως. Τόσο ο συγγραφέας, όσο και ο αναγνώστης βρίσκονται αντιμέτωποι με τους φόβους τους και με τις πιο σκοτεινές πλευρές του νου και αυτό την καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Η ζωή είναι ένα ταξίδι από το οποίο κανείς δεν βγαίνει ζωντανός, όπως λένε, και κάθε αστυνομική ιστορία συνοψίζει ένα τέτοιο συναρπαστικό και επικίνδυνο ταξίδι.
- Ποια είναι η συγγραφέας πίσω από τις ιστορίες του αστυνόμου Χάρη Κόκκινου; Τι την εμπνέει, τι τη χαροποιεί και τι την εκπλήσσει;
Ίσως αυτό είναι ένα μυστήριο ακόμη και για τον ίδιο τον Χάρη Κόκκινο που θα χρειαζόταν μήνες ή και χρόνια για να το εξιχνιάσει. Είναι πολύ δύσκολο να συνοψιστεί η έμπνευση, η χαρά, η έκπληξη, ακόμη και η απογοήτευση της καθημερινότητας η οποία τελικά θα υποστεί τη μετάπλαση που θα της επιτρέψει να μεταφερθεί στο χαρτί. Θα έλεγα ότι τα υλικά μου βρίσκονται παντού γύρω μου και κυρίως στις λεπτομέρειες. Μια κίνηση, μια φράση, ένα υπονοούμενο, μια λεπτομέρεια που θα προσπεράσουμε συνήθως με την φόρα της καθημερινότητας, πολύ συχνά αποκαλύπτουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία που θα ενταχθούν σε μια αφήγηση. Όμως τα πιο ενδιαφέροντα υλικά τα βρίσκω συνήθως μέσα μου, ξεκλειδώνοντας μονοπάτια της σκέψης μου που δεν φανταζόμουν ότι υπήρχαν. Ακόμη και ο απρόβλεπτος συνδυασμός ενός επιθέτου με ένα ουσιαστικό μπορεί να μου δώσει μεγάλη χαρά, πόσο μάλλον η απρόβλεπτη συμπεριφορά ενός ήρωά μου ή μια ανατροπή στην εξέλιξη της ιστορίας.