Αντιψυχωσική Θεραπεία Οξείας Φάσης σε Άτομα με και Χωρίς Πρόσφατη Θεραπεία

Είναι η συσχέτιση μεταξύ της θεραπείας της οξείας φάσης με αντιψυχωσικά (έναντι του εικονικού φαρμάκου) και των συμπτωμάτων ή των αποτελεσμάτων στην ποιότητα ζωής μεγαλύτερη σε άτομα χωρίς πρόσφατη αντιψυχωσική θεραπεία σε σύγκριση με άτομα που έλαβαν πρόσφατα θεραπεία;

Οι οξείες ψυχωσικές φάσεις μπορούν να προκαλέσουν σημαντική δυσφορία λόγω της αυξημένης σοβαρότητας των ψυχωσικών συμπτωμάτων και της μειωμένης ποιότητας ζωής (Haddad & Correll, 2018). Τα αντιψυχωσικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των οξέων ψυχωσικών φάσεων και κατά τη διάρκεια της φάσης συντήρησης, αλλά οι μετα-αναλύσεις ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο δοκιμών οξείας φάσης σε άτομα χωρίς πρόσφατη αντιψυχωσική θεραπεία είναι ελλιπείς (Zhu κ.ά., 2017).

Έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι η συσχέτιση μεταξύ της αντιψυχωσικής οξείας φάσης και των αποτελεσμάτων είναι μεγαλύτερη σε άτομα που δεν έλαβαν πρόσφατα θεραπεία σε σύγκριση με άτομα που έλαβαν πρόσφατα θεραπεία (Zhu κ.ά., 2015).

Η έρευνα

Οι ερευνητές είχαν ως σκοπό να συγκρίνουν τη συσχέτιση μεταξύ της θεραπείας οξείας φάσης με αντιψυχωσικά (έναντι του εικονικού φαρμάκου) και των αποτελεσμάτων σε άτομα που δεν έλαβαν πρόσφατα θεραπεία σε σύγκριση με άτομα που έλαβαν πρόσφατα θεραπεία. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Yale συμπεριέλαβαν ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο αντιψυχωσικές τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές οξείας φάσης με συμμετέχοντες με σχιζοφρένεια ή σχιζοσυναισθηματική διαταραχή ηλικίας 18 ετών και άνω.

Advertisements

• Συνολικά, 470 δοκιμές εντοπίστηκαν, εκ των οποίων οι 12 ήταν επιλέξιμες για την ανάλυση.
• Συνολικά, 692 άτομα συμπεριλήφθηκαν στην ομάδα που δεν έλαβε πρόσφατα θεραπεία και τυχαιοποιήθηκαν σε όσους έλαβαν θεραπεία με αντιψυχωσικά (502 συμμετέχοντες) ή με εικονικό φάρμακο (190 άτομα), και 2,089 άτομα συμπεριλήφθηκαν στην ομάδα που έλαβε πρόσφατα θεραπεία και τυχαιοποιήθηκαν σε όσους έλαβαν θεραπεία με αντιψυχωσικά (1,513 άτομα) ή με εικονικό φάρμακο (576 άτομα).
• Η συνολική διάμεση ηλικία των συμμετεχόντων ατόμων ήταν τα 38 έτη (30-48) και 998 άτομα (35,9%) ήταν γυναίκες.

Όπως προαναφέρθηκε, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 2 ομάδες:

• σε όσους πρόσφατα υποβλήθηκαν σε θεραπεία (έλαβαν θεραπεία με αντιψυχωσικό πριν από την έναρξη της τυχαιοποιημένης θεραπείας) &
• σε όσους δεν υποβλήθηκαν σε θεραπεία πρόσφατα (δεν υποβλήθηκαν σε θεραπεία για ≥4 εβδομάδες πριν από την έναρξη της τυχαιοποιημένης θεραπείας).

Ευρήματα

• Η συσχέτιση μεταξύ της θεραπείας οξείας φάσης με αντιψυχωσικά (έναντι εικονικού φαρμάκου) και των αποτελεσμάτων ήταν παρόμοια σε άτομα με και χωρίς πρόσφατη αντιψυχωσική θεραπεία.
• Τα άτομα που δεν έλαβαν πρόσφατα θεραπεία βελτιώθηκαν περισσότερο τόσο με το αντιψυχωσικό όσο και με το εικονικό φάρμακο σε περιβάλλοντα σε σύγκριση με τα άτομα που έλαβαν πρόσφατα θεραπεία.
• Η ανταπόκριση στο εικονικό φάρμακο σε άτομα που βιώνουν οξείες ψυχωσικές φάσεις χωρίς πρόσφατη θεραπεία απαιτεί εξέταση σε μελλοντική έρευνα.

Συμπεράσματα

• Δεν ανιχνεύθηκαν στοιχεία διαφοράς στα αποτελέσματα των αντιψυχωσικών έναντι του εικονικού φαρμάκου μεταξύ των ατόμων που δεν έλαβαν πρόσφατα θεραπεία και των ατόμων που έλαβαν πρόσφατα θεραπεία.
• Τα άτομα που δεν έλαβαν πρόσφατα θεραπεία είχαν καλύτερα αποτελέσματα τόσο με το αντιψυχωσικό όσο και με το εικονικό φάρμακο σε σύγκριση με τα άτομα που έλαβαν πρόσφατα θεραπεία.

Βιβλιογραφία

Brandt L, Efthimiou O, Siafis S, et al. Antipsychotic Acute-Phase Treatment in Individuals With and Without Recent Treatment: An Individual Participant Data Meta-Analysis. JAMA Psychiatry. Published online May 07, 2025. doi:10.1001/jamapsychiatry.2025.0587

Haddad  PM, Correll  CU.  The acute efficacy of antipsychotics in schizophrenia: a review of recent meta-analyses. Ther Adv Psychopharmacol. 2018;8(11):303-318. doi:10.1177/2045125318781475PubMedGoogle ScholarCrossref

Zhu  Y, Krause  M, Huhn  M,  et al.  Antipsychotic drugs for the acute treatment of patients with a first episode of schizophrenia: a systematic review with pairwise and network meta-analyses. Lancet Psychiatry. 2017;4(9):694-705. doi:10.1016/S2215-0366(17)30270-5