Αναμφισβήτητα πιστεύω ότι η φωτογραφία είναι τέχνη. Όπως είπε και ο Ansel Adams, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα: “You don’t make a photograph just with a camera. You bring to the act of photography all the pictures you have seen, the books you have read, the music you have heard, the people you have loved.” Και πραγματικά δεν γίνεσαι φωτογράφος αποκτώντας μια Nikon ή μια Canon. Πρέπει να μάθεις να συνδυάζεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα πριν αρχίσεις να αποκαλείς τον εαυτό σου φωτογράφο.
Αυτήν την εβδομάδα έχουμε μαζί μας τον Βασίλη Πέππα, έναν πραγματικό φωτογράφο που είμαι σίγουρος ότι τα αποτελέσματα του δικαιώνουν αυτή την αποκάλεση. Μας μίλησε για πολλά και διάφορα θέματα σχετικά με τη φωτογραφία και όχι μόνο. Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν, μέσα από μια σειρά ερωτήσεων που είχαμε την τιμή να απαντήσει…
- Βασίλη, χαιρόμαστε παρά πολύ που σε έχουμε μαζί μας για μια σειρά ερωταπαντήσεων. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για εσένα;
Καλησπέρα Γρηγόρη και σε όλους τους αναγνώστες! Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ, τουλάχιστον όχι πολύ, οπότε θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και συνάμα περιεκτικός σε αυτή τη μικρή (ελπίζω) απάντηση.
Λέγομαι Βασίλης Πέππας (αυτό το ξέρουμε ήδη! πες μας κάτι που δεν ξέρουμε!), είμαι 30 χρονών και αυτή την εποχή διαμένω στην Σταμάτα (Αττικής). Χωρίς να αρχίσω την φλυαρία να πω πως το κανονικό μου επάγγελμα είναι Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, αλλά η εξειδίκευση μου θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι οτιδήποτε λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα. Μου αρέσει η μουσική (ότι και αν κάνω πάντα παίζει η αγαπημένη μου μουσική), το μπάσκετ (να παίζω και να βλέπω), ο latin & ballroom χορός, οι βόλτες/εκδρομές, σοβαρές και μη κουβέντες είτε στο σπίτι είτε σε κάποια καφετέρια/bar και φυσικά οι ποιοτικές ταινίες και σειρές. Θα σταματήσω όμως εδώ, γιατί μου αρέσει να “καταπιάνομαι” με διάφορα ωραία πράγματα και η λίστα είναι μεγάλη και φυσικά όχι το θέμα της παρούσας συνέντευξης!
- Ποτέ ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη φωτογραφία; Τι θα έλεγες ότι σε ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση;
Ουσιαστικά η σοβαρή ενασχόληση μου με την φωτογραφία ήρθε πρίν 2 χρόνια περίπου. Πάντοτε είχα επαφή με τη φωτογραφία και τα τεχνικά θέματα αυτής – πώς ακριβώς λειτουργεί μια κάμερα, μηχανολογικά αλλά και πρακτικά – καθώς σε ένα από τα χόμπι μου έπρεπε να παρουσιάζω διάφορα προϊόντα Η/Υ στο κοινό του internet με φωτογραφίες, βίντεο, αρκετά εκ των οποίων είχαν μικρά κυκλώματα τα οποία και έπρεπε να δείξω καθαρά στους αναγνώστες οπότε και χρειαζόταν να ξέρεις και να μπορείς να κάνεις το κάτι παραπάνω από έναν απλό χρήστη φωτογραφικής μηχανής. Υπεύθυνος για τον οριστικό “καταπιασμό” με την φωτογραφία τοπίου ήταν ο κολλητός μου φίλος και συνεργάτης, ο Αντρέας, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία αφού είχε αποκτήσει την πρώτη του σοβαρή DSLR μηχανή.
- Eκτός από τη φωτογραφία με τι άλλο ασχολείσαι;
Με τις γυναίκες… εμμ… κοίτα να δεις που δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα “πράγματα” που με απασχολούν είναι γένους θηλυκού: Η φωτογραφία, η μουσική, η συγγραφή τεχνικών άρθρων, η ψυχολογία, η …, επιτέλους και ένα “αρσενικό”, ο χορός (latin & ballroom μόνο, με τα ελληνικά είμαστε τσακωμένοι πολλά χρόνια τώρα). Να μείνω σε αυτά τα λίγα και να μην μπω σε τεχνικά θέματα/χόμπι, όπως π.χ. το extreme overclocking στους υπολογιστές ( απλοΐκα η αύξηση των επιδόσεων υπολογιστών κάνοντας χρήση υγρού αζώτου για την ψύξη των υλικών του υπολογιστή σε… αρκετά υπό των 0C θερμοκρασίες ( πλησίον των -196 βαθμών Κελσίου )), κλπ.
- Πιστεύεις ότι η φωτογραφία είναι κάτι που μαθαίνετε εύκολα; Χρειάζεται κάποιος να σου δείξει μερικά πράγματα ή τώρα με την τεχνολογία, και έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να μάθει από μόνος του;
Το εύκολα εξαρτάται από το τι εννοεί ο καθένας με τη λέξη “εύκολα”. Εξαρτάται και από τους στόχους του, τις απαιτήσεις του, το κοινό του, κλπ. Προσωπικά πιστεύω πως κανένας άνθρωπος δεν είναι χαζός, μπορεί να είναι τεμπέλης, χαζός όμως όχι. Μπορείς να μάθεις σχεδόν τα πάντα μόνος σου. Μόνος σου εννοώ διαβάζοντας βιβλία, κοιτάζοντας και αναλύοντας έργα άλλων έμπειρων και καταξιωμένων φωτογράφων, “γράφοντας” πολλές ώρες πάνω από βιβλία, σελίδες στο internet, videos στο youtube ή πιο εξειδικευμένα sites/κοινότητες. Σαφώς δεν μπορείς να μάθεις τα πάντα όλα μόνος σου (αρκετά σημαντικά πράγματα δεν τα βρίσκεις διαθέσιμα σε κείμενα βιβλίων ή το internet, κάποιοι κρατάνε με νύχια και με δόντια κρυφά κάποια από τα μυστικά τους), οπότε καλύτερα είναι να πάρεις μέρος σε διάφορα καλά σεμινάρια, ή ακόμα καλύτερα να συμμετάσχεις σε εκπαιδευτικά groups. Τι είναι αυτά; Διάφοροι φωτογράφοι – του εξωτερικού κυρίως, στην Ελλάδα δεν γνωρίζω κάποιον άλλο πέραν εμένα και του συνεργάτη μου Αντρέα να το κάνει αυτό – αναλαμβάνουνε επί πληρωμή να κάνουν εξορμήσεις σε περιοχές με ωραία τοπία παίρνοντας μαζί νέους, επίδοξους ή και “μέσης εμπειρίας” φωτογράφους και εκεί τους διδάσκουν τις διάφορες τεχνικές και θεωρίες της φωτογραφίας ζωντανά, με καθοδήγηση, ερωταπαντήσεις, ασκήσεις, κλπ. Είναι μιας μορφής θεωρητική και πρακτική άσκηση, πολλή γνώση συμπυκνωμένη θα έλεγα, παρέα με περιπέτεια και γνωριμία με νέους τόπους και αξιοθέατα (φωτογραφικά) μέρη.
Γνώμη μου είναι πως θα πρέπει να τηρηθεί μια σειρά προτεραιότητας:
1) Ξεκινάς διαβάζοντας κάποια βιβλία με την απαραίτητη θεωρία της φωτογραφίας – τι κάνουν οι διάφορες επιλογές των μηχανών, τι φακούς θέλουμε για κάθε σκοπό, πώς συνθέτουμε (composition) μια φωτογραφία για να είναι “αρεστή” στο μάτι του θεατή, ποια χρώματα “δένουν” καλά με άλλα χρώματα, πώς να δημιουργούμε ενδιαφέροντα κάδρα, το “τρίγωνο” της έκθεσης (exposure triangle), κλπ.
2) Παίρνεις τη μηχανή σου και αρχίζεις να κάνεις πειράματα, πρακτική των θεωριών που διάβασες, αναπαράγεις φωτογραφίες διάφορων τεχνικών που βλέπεις στα βιβλία/internet, μαθαίνεις να χειρίζεσαι καλά την μηχανή σου ώστε να μην ψάχνεις κάθε φορά 5 λεπτά για το πού είναι κάποια από τις χρήσιμες επιλογές. Βαράς εννοείται πάντα σε κάποιο από τα “σωστά” exposure modes, δηλαδή τα γνωστά και ως SAM ( Shutter Speed priority, Aperture priority, Manual) και όχι με τα auto/smart/program “προεπιλεγμένα έξυπνα” προγράμματα της μηχανής που σου αφήνουνε λίγο εώς και μηδενικό έλεγχο όσον αφορά τις ρυθμίσεις έκθεσης, ρυθμίσεων εικόνας, κλπ.
3) Παίρνεις μέρος σε θεωρητικά σεμινάρια ή/και εκπαιδευτική εκδρομή φωτογραφίας από κάποιον φωτογράφο που κάνει on location training – αν τα χρήματα δεν είναι θέμα, προτείνεται ανεπιφύλακτα το πακέτο του Daniel Bergmann (http://www.danielbergmann.com) που θα σας πάει στα πιο ενδιαφέρονται μέρη της Ισλανδίας!
4) Διάβασμα πιο εξειδικευμένων βιβλίων, διάβασμα, διάβασμα, εξάσκηση, διάβασμα, εξάσκηση, εξάσκηση, διάβασμα… και… μαντέψτε… Μέσα σε αυτά θα πρέπει να μάθεις και να χρησιμοποιείς το Photoshop CC της Adobe προφανώς ώστε να μπορείς να “ρεφινάρεις” τις φωτογραφίες σου.
- Photoshop και Φωτογραφία στις μέρες μας πάνε πακέτο. Κατά πόσο συνδέεις εσύ αυτά τα δυο στοιχεία και πόσο πιστεύεις ότι το ένα χρειάζεται το άλλο;
Ο κόσμος λέγοντας “Photoshop” δεν εννοεί το ομώνυμο πρόγραμμα, εννοεί οποιοδήποτε “πείραγμα” της φωτογραφίας με οποιοδήποτε πρόγραμμα… Υπάρχει πολύς κόσμος που είναι 100% κάθετος στην οποιαδήποτε επεξεργασία – αλλαγή σε μια φωτογραφία – ενώ υπάρχει και ο κόσμος που τη δέχεται. Εγώ δεν είμαι υπέρ ή κατά του “Photoshop”. Εξαρτάται από τον σκοπό και το είδος της φωτογραφίας. Αν πρόκειται για δημοσιογραφική/ειδησεογραφική φωτογραφία, οποιαδήποτε επεξεργασία που αλλάζει το περιεχόμενο της φωτογραφίας είναι αθέμιτη. Σε φωτογραφία τοπίου π.χ. το να αλλάξει κανείς τον ουρανό που την μέρα που την τράβηξε ήταν αδιάφορος – καθαρός δίχως σύννεφα, ένα απέραντο ανοιχτό γαλάζιο – με έναν ουρανό με σύννεφα και “ενδιαφέρον” από άλλη φωτογραφία που είχε τραβήξει δεν το θεωρώ κακό. Υπάρχουν φυσικά και όρια στο τι δέχομαι έστω και στην υποκειμενική έννοια της “καλλιτεχνικής φωτογραφίας” (art). Να προσθέσεις π.χ. έναν καταρράκτη σε ένα φυσικό τοπίο που δεν έχει στην πραγματικότητα καταρράκτη το θεωρώ “απαγορευμένο”. Να προσθέσεις π.χ. ομίχλη στην φωτογραφία σου, δεν με ενοχλεί. Καταλαβαίνετε τι εννοώ φαντάζομαι.
Όπως και να ‘χει, ένας φωτογράφος πάντα (εκτός από κάποιες περιπτώσεις στην αθλητική φωτογραφία, κάλυψη ποδοσφαιρικών, μπασκετικών και λοιπών αγώνων) τραβάει τις φωτογραφίες του σε μορφή RAW (ασυμπίεστες και δίχως οπτικές παραμετροποιήσεις που κάνει η οποιαδήποτε μηχανή όταν τραβάς σε JPEG φόρμα). Οι RAW έχουν όλα όσα κατέγραψε ο σένσορας της φωτογραφικής δίχως να πειραχθεί τίποτα και έχουν πολύ μεγαλύτερα περιθώρεια επεξεργασίας ( π.χ. να κάνεις μια σκοτεινή περιοχή πιο φωτεινή) από τις εικόνες που τραβήχθηκαν σε JPEG. Για να δεις μια φωτογραφία σε μορφή RAW θέλεις κάποιο πρόγραμμα όπως π.χ. το View NX της Nikon, ή το ACDSee, ή να περάσεις το RAW codec του κατασκευαστή της μηχανής σου στα Windows/Linux ώστε να ανοίγουν με την κλασική εφαρμογή προεπισκόπισης φωτογραφιών. Και φυσικά το αποτέλεσμα που θα δείτε δεν θα εντυπωσιάζει, γιατί η RAW φωτογραφία είναι “ωμή”, δεν έχει περάσει από φίλτρο sharpening, δεν έχει αρκετό contrast γιατί δεν κάνει η μηχανή κάτι τέτοιο, ο ουρανός μπορεί να φαίνεται πολύ φωτεινός ή και ξεβαμμένος, ειδικά αν πολύ σωστά ο φωτογράφος χρησιμοποιεί την τεχνική EttR (Expose to the Right) για να καταγράφει πιο καθαρές από ψηφιακό θόρυβο φωτογραφίες, κλπ.
Για να εξηγήσω σύντομα και όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται την διαφορά της μορφής RAW έναντι των συνηθισμένων JPEG φωτογραφιών επιτρέψτε μου να κάνω την εξής μαγειρική παρομοίωση: Το JPEG αποτέλεσμα (φωτογραφία) από μια κάμερα είναι ένα παστίτσιο που περιέχει μπεσαμέλ, κιμά, καρικεύματα, μακαρόνια σε συγκεκριμένες ποσότητες, τοποθέτηση και σωστό μαγείρεμα. Ενώ το RAW είναι το ίδιο, αλλά δίχως τις ποσότητες, την “τοποθέτηση” και το μαγείρεμα. Τα πετάξαμε όλα στο τραπέζι και τα αφήσαμε εκεί άφτιαχτα.
Έτσι πρέπει να ανοίξεις το RAW αρχείο με κάποιο ειδικό πρόγραμμα “επεξεργασίας” RAW αρχείων (π.χ. Adobe Camera RAW που εμπεριέχεται στο Photoshop και το Lightroom της Adobe, ή το Dx Optics Pro της DxO, ή Capture NX της Nikon, το Capture One της Phase One, κλπ.) ώστε να “φτιάξουμε τις αναλογίες των υλικών” – ποσοστά χρωμάτων, ισορροπία λευκού χρώματος, contrast, φωτεινότητα, τον κορεσμό (saturation) των χρωμάτων, κλπ.) και να “μαγειρέψουμε” τη φωτογραφία μας διορθώνοντας την όποια γεωμετρική παραμόρφωση από το φακό, να κάνουμε τη φωτογραφία πιο ευκρινή κάνοντας sharpening, κλπ.
- Πόσο πιστεύεις ότι βοηθάει το internet την ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία; Βλέποντας καινούργιες ιδέες και τεχνικές ώστε να αναπτύξεις το ταλέντο σου, πιστεύεις ότι πλέον τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί ή πιστεύεις ότι πλέον οι φωτογράφοι δεν έχουν την δική τους γραμμή και ακολούθουν αυτή που ορίζει το internet;
Το internet είναι ένας αρκετά χρήσιμος βοηθός όχι μόνο για το φωτογράφο, αλλά και για τον οποιονδήποτε ερασιτέχνη/επαγγελματία οποιουδήποτε σχεδόν επαγγέλματος. Για τον φωτογράφο είναι μεγάλο εργαλείο αν το χρησιμοποιείς σωστά.
Να πω μερικά από τα καλά του internet για έναν φωτογράφο:
1) Με την βοήθεια του Panoramio, Google Maps ( & images ) και του shothotspot μπορείς να βρίσκεις ενδιαφέροντες προορισμούς, να δεις τις πιο “γνωστές” γωνίες φωτογράφισης διάφορων τοπίων, κλπ. Προσοχή βεβαίως σε αυτά, γιατί υπάρχουν και καλοθελητές ή άσχετοι που βάζουν την καρφίτσα σε άσχετο σημείο και μπορεί να πας και να μην είναι αυτό το μέρος που είδατε, ή να είναι παλιά η φωτογραφία και το ποτάμι πλέον να μην υπάρχει, κλπ.
2) Με τη βοήθεια του The Photographer’s Ephemeris ή του Stellarium μπορείτε να δείτε πού θα βρίσκεται ο ήλιος ή το φεγγάρι ή το milky way οποιαδήποτε ώρα και μέρα στο τοπίο που σας ενδιαφέρει, ώστε να φωτίζεται υπό την γωνία ή οποιαδήποτε συνθήκη εσείς επιθυμείτε.
3) Χάρη σε διάφορα site, φωτογράφους, κλπ μπορείς να βρεις σε ποιο διάφραγμα αποδίδει καλύτερα ο κάθε φακός σου στα διάφορα εστιακά μήκη (focal lengths) του, ποιες είναι οι αδυναμίες διάφορων φακών που μπορεί να σε ενδιαφέρουν για αγορά, κλπ.
4) Ανακαλύπτεις διάφορες πολύ χρήσιμες εφαρμογές που μπορεί να σε βοηθήσουν από λίγο εώς πολύ. Για τους αρχάριους π.χ. είναι αρκετά χρήσιμο ένα Depth of Field calculator (υπολογιστής βάθους πεδίου, σου λέει πόσα μέτρα είναι το βάθος πεδίου στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις για να ξέρεις από ποιο σημείο μέχρι ποιο θα είναι in focus ( ευκρινής ) η φωτογραφία που θα βγάλεις). Άλλο ένα πολύ χρήσιμο πρόγραμμα είναι το PhotoPills, με το οποίο μπορείς να σχεδιάσεις κάποιο shot σου που έχει διάφορες μεταβλητές, όπως π.χ. να σου πεί με τον Χ φακό στα Ψ mm πού θα πρέπει να βρίσκεσαι για να έχεις το θέμα σου στο κάδρο ευθυγραμμισμένο και στο μέγεθος που θες με το φεγγάρι π.χ. από πίσω κλπ.
Έχει και τα κακά του το internet… Μπορεί π.χ. να σου “κλέψει” κάποιος τη φωτογραφία και να την δημοσιεύσει ή και πουλήσει σε κάποιο stock/wallpapers site εν αγνοία σου, αλλά μπορείς να το περιορίσεις αυτό, καθώς και να το αποφύγεις με διάφορους τρόπους. Δεν συμβαίνει σε όλους προφανώς…
Όπως και να έχει, τα καλά του είναι αρκετά περισσότερα από τα όποια “κακά” του. Η έκθεση (exposure) που μπορεί να σου δώσει το internet, οι ευκαιρίες για δουλειά/καριέρα αρκούν για να υπερκαλύψουν τα όποια αρνητικά.
Αρνητικό επίσης θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η αντιγραφή “προοπτικής” για φωτογράφιση γνωστών τοπίων. Πολλοί βλέπουν δηλαδή πως κάδραρε κάποιος καλός φωτογράφος ένα μέρος και πάνε να το φωτογραφίσουν από το ίδιο ακριβώς σημείο, με την ίδια προοπτική και τρόπο. Εντάξει, μπορεί να σου άρεσε τόσο η ιδέα και να θες να έχεις και την αντίστοιχη δική σου εκτέλεση, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να λειτουργεί αρνητικά και σαν κανόνας. Μπορεί να υπάρχουν δεκάδες καλύτερες και ανεξερεύνητες γωνίες για να βγάλεις με ακόμα πιο όμορφο καδράρισμα το τοπίο αυτό. Κακά τα ψέμματα, κερδισμένος τις περισσότερες φορές στην εποχή μας είναι αυτός που θα ξεφύγει από την πεπατημένη οδό και θα αναζητήσει την πρωτότυπη γωνία/λήψη/τεχνική/κλπ. Η φαντασία, η εξερεύνηση των γωνιών, και η “εκπαίδευση” του ματιού μας για να “κοζάρει” κάδρα και γωνίες πρέπει να είναι το πρώτο στην λίστα των “επιθυμιών” μας, όχι η πιστή αναπαραγωγή χιλιοφωτογραφημένων γωνίων.
- Social media & Φωτογραφία. Βοηθούν ή όχι;
Εξαρτάται πώς εννοεί κανείς το “βοηθούν”. Αν σε βοηθούν να γίνεις καλύτερος φωτογράφος; Σχεδόν ποτέ! Ο περισσότερος κόσμος εκεί κάνει “marketing”, δεν πρόκειται να αλληλοασκηθεί κριτική και ανάλυση φωτογραφιών. Όλοι κυνηγάνε τα κλικ και τη φήμη. Βοηθάνε να γίνεις γνωστός; Εύκολα… Καλό είναι αυτό; Προσωπική μου άποψη είναι πως το μεγαλύτερο ποσοστό των φωτογράφων (αλλά και επαγγελματιών άλλων κλάδων, π.χ. τραγουδιστές, ζωγράφοι, στιχουργοί, εικονολήπτες, DJ, οτιδήποτε) που γίνεται γνωστό μέσω των social media είτε είναι μέτριοι είτε κακοί. Αν ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς καλά τα social media και είσαι αποφασισμένος να κάνεις οτιδήποτε για να πετύχεις μέσω αυτών, θα γίνεις γνωστός, είτε το αξίζεις είτε όχι. Την απόδειξη αυτού μπορείς να την δεις σε διάφορα sites φωτογραφίας που μπορεί να δεις ακόμα και καθημερινά στις κορυφαίες θέσεις φωτογραφίες που έχουν ξεκάθαρα προβλήματα ή δεν είναι πραγματικά καλές. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των social media και των “internetικών δημοσίων σχέσεων”. Κάνουν like, share και καλά σχόλια σε ένα κάρο φωτογράφους με σκοπό την ανταλλαγή likes & shares με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουν ένα καλό ποσοστό ψήφων που από “υποχρέωση” ο άλλος “επιστρέφει”, ρίχνοντας εύκολα στα “τάρταρα” φωτογραφίες από άλλους καλλιτέχνες που είναι και τεχνικά αλλά και οπτικά καλύτερες.
Τι αντίκτυπο μπορούνε να έχουν τα social media; Ένα πράγμα θα πω. Ένα όνομα, ένας από τους πιο άτεχνους φωτογράφους που κατάφεραν να “φτιάξουν” όνομα αδικαιολόγητα, και να μένουν στον αφρό παρά την σωρεία καταγγελιών από μοντέλα και crew ότι δεν συμπεριφέρεται καθόλου καλά, και ένα κάρο άλλο πράγματα… Terry Richardson (sigh). Δεν θα πω τίποτα άλλο γιατί ξέρεις… και η αρνητική αναφορά διαφήμιση είναι, δεν θα του κάνουμε τη χάρη!
- Ποια θα έλεγες ότι είναι η φωτογραφία που έχεις τραβήξει και σου έχει μείνει περισσότερο από όλες επειδή η στιγμή το έφερε έτσι;
Μου είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια, αλλά επειδή υπάρχει μια συγκεκριμένη που παρότι όλα εκείνη τη μέρα πήγαν στραβά, βγήκε μια πολύ ωραία φωτογραφία, θα πω αυτή:
Πρωινό Σαββάτου μέσα πρός τέλη Οκτώβρη, πρόβλεψη για αίθριο καιρό και ξεκινάμε από την Σταμάτα για την Ελευσίνα, με στόχο να φωτογραφίσουμε το ναυάγιο του “Mediterranean Sky”. Φτάνουμε εκεί, ο καιρός έχει χειροτερέψει, ενώ στη διαδρομή είχαμε μέχρι και περιοχές με καθαρό ουρανό και ηλιοφάνεια, στην Ελευσίνα αρκετή συννεφιά. “It is what it is..” είπαμε, και αρχίσαμε την κατάβαση προς το σημείο. Ενώ ακόμα ψάχνουμε την γωνία, αρχίζει στα ξαφνικά μια πολύ δυνατή βροχή παρέα με επίσης ξαφνικό και πολύ δυνατό άνεμο (μπουρίνι το λένε αυτό ναι!), μας κάνει χάλια, τι ομπρέλες τι μπουφάν, γίναμε μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω, μέχρι και οι τσάντες με τον εξοπλισμό έγιναν παπί. Εμείς όμως εκεί, επιμονή, ο επιμένων νικά που λένε.
Αφού σταματάει επιτέλους η βροχή, βλέπω τον ουρανό να έχει κάνει κάτι κενά μεταξύ των σύννεφων ψηλά και χαμηλά στην ατμόσφαιρα. Καθαρίζω τον εξοπλισμό μου, στήνω το τρίποδο, βρίσκω τη γωνία και το εστιακό μήκος που ήθελα και ξεκινάω την έκθεση… Γύρω στα 198 δευτερόλεπτα αργότερα κλείνει το κλείστρο και εμφανίζεται στην οθόνη της κάμερας η φωτογραφία! Επιτέλους, έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα παρά την όλη ατυχία. Να κλείσω λέγοντας πως γυρνώντας στο αμάξι η ατυχία συνεχίστηκε, αφού το είχαν διαρρήξει και μας είχαν κλέψει διάφορα πράγματα, το πορτοφόλι του συνεργάτη μου, την ταυτότητα και το δίπλωμα οδήγησής του. Πιστεύω το “ιδανικό” κλείσιμο μιας περιπετειώδους εξόρμησης…
- Ταξίδια και Φωτογραφία. Φαντάζομαι ότι όπου κι αν πηγαίνεις παίρνεις μαζί σου την κάμερα. Πόσο χρόνο όμως ξοδεύεις βγάζοντας φωτογραφίες; Πιστεύεις ότι τελικά αντί να ζεις τη στιγμή ίσως τη χάνεις;
Για μένα υπάρχουν δύο ειδών ταξίδια: Τα ταξίδια για φωτογραφία, και τα ταξίδια αναψυχής. Ποιες οι διαφορές μεταξύ των δύο;
Σίγουρα η κάμερα και ο εξοπλισμός με ακολουθεί και στα δύο. Η κύρια διαφορά είναι ότι στα ταξίδια φωτογραφίας θα είμαστε μόνο εγώ με το συνεργάτη μου και τον εκπαιδευόμενο αν έχει κανονιστεί κάποιο private on location training και με μόνο σκοπό τη φωτογραφία. Θα ξυπνήσουμε για την ανατολή του ηλίου, θα βαρέσουμε πρωινό με ομίχλη αν υπάρχει/ταιριάζει στο τοπίο, θα φωτογραφίσουμε στην “golden hour” και τη δύση του ηλίου, καθώς και κατά την blue hour/dusk και αν το τοπίο και οι συνθήκες συνδράμουν και το βράδυ αστροφωτογραφία/timelapse. Φαγητό κανονικό μια φορά την ημέρα μετά το σούρουπο (dusk). Ό,τι άλλη ανάγκη υπάρχει κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι υπό τη μορφή σνάκ που υπάρχουν πάντα μέσα στις τσάντες μας παρέα με τον εξοπλισμό.
Στα ταξίδια αναψυχής αν υπάρξει κάτι ενδιαφέρον θα βαρέσουμε κάποια στοχευμένη φωτογραφία, αλλά δεν θα πέσει το “αποκλειστικό” φωτογραφικό πρόγραμμα, το 85% είναι το “κανονικό” κλασικό πρόγραμμα βόλτας ζευγαριών/φίλων που θα πάει για το φαγητό του το μεσημέρι και το βράδυ για ποτό στην παραλία, βόλτα στο βουνό, για καφέ και συζήτηση, σκι κλπ.
Στα πρώτα (ταξίδια φωτογραφίας) συνήθως οι ξενοδόχοι αναρωτιούνται αν μπήκαμε ποτέ στο δωμάτιο, ή αν φύγαμε δίχως να πληρώσουμε. Επί της ουσίας το δωμάτιο μας βλέπει για 4-5 ώρες το πολύ την ημέρα, και αυτό σε τρελές ώρες. Στην άλλη περίπτωση τα ξενοδοχεία πρέπει να είναι 4άστερα-5άστερα (γυναίκες γαρ…) και μας βλέπουν ένα νορμάλ ωράριο, γιατί γίνεται γυναίκα και να μην κοιμηθεί 7-8 ώρες;
- Τι πιστεύεις ότι χαρακτηρίζει έναν καλό φωτογράφο; Η ικανότητα, η εμπειρία, η καλή φωτογραφική μηχανή, ο χρόνος που έχει να διαθέσει.. ή μια μύξη όλων αυτών;
Ένας καλός φωτογράφος χρειάζεται διάφορα πράγματα, σίγουρα απολύτως απαιτούμενα είναι η άριστη γνώση της τέχνης της σύνθεσης (the art of composition), το φωτογραφικό ένστικτο και η φωτογραφική ματιά (να βρίσκει τις ωραιότερες γωνίες και προοπτικές για την φωτογράφιση του τοπίου), να κατέχει τις τεχνικές επεξεργασίας στο Photoshop, να έχει δημιουργικό μυαλό και καλές, συνήθως πρωτότυπες ιδέες, και τέλος, φυσικά να ξέρει την κάμερά του απ’ έξω καθώς και όλα τα τεχνικά ζητήματα ώστε να πάρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα κατά τη λήψη. Όσο καλό Photoshop και να ξέρεις, αν η αρχική λήψη δεν είναι καλή, δεν σώζεται με τίποτα, και φυσικά πέρα από τις οπτικές ιδιότητες, αν η φωτογραφία θεματικά είναι αδιάφορη κανένα Photoshop και κανένα τρικ δεν την κάνει φωτογραφία της προκοπής. Και φυσικά, πάνω από όλα, πρέπει να είναι αποφασισμένος και υπομονετικός, γιατί η φωτογραφία είναι σαν το ψάρεμα, μεγάλο ρόλο παίζει η υπομονή, η επιμονή και οι συνθήκες. Το φως και οι συνθήκες φωτισμού παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στη φωτογραφία…
Ευχαριστούμε παρά πολύ για το χρόνο σου Βασίλη. Σου ευχόμαστε να συνεχίζεις να απαθανατίζεις τις στιγμές της ζωής σου και να μην σου φύγει ποτέ το παθός σου για τη φωτογραφία!
Ευχαριστώ πολύ κι εγώ για την ευκαιρία αυτή να μιλήσω για μια από τις πιο αγαπημένες μου ασχολίες. Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία και σε εσένα Γρηγόρη!
