Οι αρθρογράφοι της Στήλης σας προτείνουν τις 6 must-see παραστάσεις του Φεβρουαρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Enjoy!
1.Μπολιβάρ
Ο Μπολιβάρ του Νίκου Εγγονόπουλου (σε συνομιλία με τον μονόλογο Ο Λεφτέρης στο Αμήν, της Γλυκερίας Μπασδέκη) είναι το δεύτερο εθνικό πορτραίτο που επιχειρεί να παραστήσει (και να παρασταθεί εντός του) η bijoux de kant και ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης.
Ο εμβληματικός ήρωας πασών των Δεσμωτών, επιστρέφει ως ερωτικό φάσμα και φάος, από τη σπηλιά των προσδοκιών που επωμίστηκε εν αγνοία του. Ο Λεφτέρης/Μπολιβάρ στο αμήν της ιστορίας (του) χορεύει την ύστατη χαβάγια μπροστά στον έκθαμβο, έκπληκτο και τρεμάμενο Δημιουργό του.
Η bijoux de kant στο αμήν της δημιουργίας της τσαλαβουτά στα απόνερα της επίσημης ιστορίας, επιθυμώντας τη δικαίωση των ηρώων και των τάφων τους.
“Μετά τον Ναπολέοντα (Λαπαθιώτη) ήξερα πως ο επόμενος εθνικός (μου/μας) ήρωας θα ήταν ο Μπολιβάρ, ένα δικό μας παιδί, ένα Ελληνόπουλο από τις ζούγκλες του Αμαζονίου. Τα μεγάλα του χέρια, σαν κουπιά της ιστορίας, θα οδηγήσουν τη λέμβο στα στεγνά των αιώνων. Το συγκλονιστικό μανιφέστο του Νίκου Εγγονόπουλου (κι ένας μονόλογος σπαραγμός της Γλυκερία Μπασδέκη) οδήγησαν τα βήματά μου σ’ αυτό το ταξίδι από το Περού στη Λάρισα και πάλι πίσω, στο Αμήν…”.
Γιάννης Σκουρλέτης
Συντελεστές
Κείμενα: Νίκος Εγγονόπουλος (“Μπολιβάρ: ένα ελληνικό ποιήμα” / “Ενοικιάζεται”), Γλυκερία Μπασδέκη (“Ο Λεφτέρης στο Αμήν”)
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Σχεδιασμός φωτισμών: Αναστάσιος Μαργαρίτης
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαντώ Κατσούγκρη
Παίζουν οι ηθοποιοί
Αντώνης Γκρίτσης, Γιάννης Κουκουράκης
Μουσικός: Χαρούλα Τσαλπαρά
ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
2. Η Βοσκοπούλα
Το αριστοτεχνικό ποιμενικό ειδύλλιο που γράφτηκε στην Κρήτη του 16ου αιώνα ανεβαίνει στη σκηνή από την ομάδα Elephas tiliensis.
Ένας βοσκός συναντά στην εξοχή μια πανώρια βοσκοπούλα και λιποθυμά χτυπημένος από την ομορφιά της…
Ένα έργο για μια εποχή που οι βοσκοπούλες είναι ασπροντυμένες, οι Έρωτες κρατούν τόξα, οι ερωτευμένοι αναστενάζουν, οι σπηλιές είναι ειδυλλιακές, η αγάπη εύκολη και ο θάνατος εύκολος. Ένα γκόθικ παραμύθι, σκοτεινό και φωτεινό, βασισμένο “σε ρομαντικόν επεισόδιον συνταράξαν την νήσον Κρήτην”, “ωφέλιμο για όποιον θέλει να αποφύγει τον έρωτα και τα πάθη της σαρκός”.
Η Βοσκοπούλα θεωρήθηκε αυθόρμητο δημιούργημα της λαϊκής ζωής της Κρήτης, ένα τραγουδι των βοσκών, σαν δημοτικό τραγούδι, ενώ αργότερα αναγνωρίστηκε ο έντεχνος χαρακτήρας της και η λογοτεχνική της αξία. Σύγχρονη της Ερωφίλης και του Κατζούρμπου, γραμμένο σε κρητική διάλεκτο, είναι το μοναδικό δείγμα του είδους της που έφτασε ως τις μέρες μας και το σημαντικότερο αντίστοιχο στην ελληνική γραμματεία και στην ευρωπαϊκή ποιμενική ποίηση της εποχής. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1627.
Με μια γλώσσα παλιά που λάμπει σαν καινούρια ανακαλύπτουμε τους πρωτους ήχους. Με όχημα τη φωνή και τη μουσικότητα μιλάμε για το πρώτο αίσθημα, την απολυτότητα του συναισθήματος, λίγο καιρό πριν η ψυχή εμπλακεί με την ψυχολογία, για την πρώτη αγάπη που συνορεύει με τον θάνατο, για την επιστροφή στην απλότητα που επιβάλλει το σωμα.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
Μουσική: Παντελής Νικηφόρος
Φωνητική προετοιμασία: Σαβίνα Γιαννάτου
Σκηνικός χώρος, Μάσκες: Ιωάννα Πλέσσα
Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Επιμέλεια κίνησης: Μπέτυ Δραμιτσιώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Ευχαριστούμε την Μαρίνα Σάττι για την πολύτιμη βοήθεια.
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Πηνελόπη Τσιλίκα, Γιώργος Παπανδρέου
Μουσικός επί σκηνής: Παντελής Νικηφόρος
3. Περιμένοντας τον Γκοντό
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Έναρξη: Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει τη νέα παραγωγή «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη. Το αντισυμβατικό έργο του Μπέκετ έρχεται από το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018, στο Βασιλικό Θέατρο.
Λίγα λόγια για το έργο
Εβδομήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του (1948) το αριστουργηματικό έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας το Γκοντό» φωτίζει τα αδιέξοδα της μεταπολεμικής Ευρώπης. Έχει γίνει πλέον καθεστώς η Ρώσικη Επανάσταση του ΄17, που με το ξέσπασμά της δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες, έχουν λήξει δυο παγκόσμιοι πόλεμοι που άφησαν εκατομμύρια νεκρούς κι ερείπια κι ο άνθρωπος στα μισά του 20ού αιώνα προσπαθεί να βρει την ελπίδα. Μετέωροι σε ένα έρημο τοπίο ο Βλαδίμηρος κι ο Εστραγκόν μιλούν, σιωπούν και περιμένουν. Ο Γκοντό υποσχέθηκε πως θα ρθεί. Μάλλον Αυτός θα δώσει και τη λύση! Προφανώς υπάρχει και δοκιμάζει την πίστη τους. Ή μήπως αδιαφορεί για αυτούς και τους έχει ξεχάσει; Τι παιχνίδι παίζεται στις πλάτες τους; Το Αγόρι συμμετέχει σε μια συνωμοσία; Ο Πότζο και ο Λάκυ που εμφανίζονται ξαφνικά από ποιόν αιώνα έρχονται;
Το έργο κατατάχθηκε στο λεγόμενο «Θέατρο του Παραλόγου». Θα μπορούσε να ναι μια κλοουνερί, ένα νούμερο στο τσίρκο, μια πραγματεία για την ανθρώπινη ύπαρξη, ένα δοκίμιο γραμμένο στον 21ο αιώνα που διανύουμε, μια κωμωδία που… παρωδεί την τραγωδία του ανθρώπινου είδους από την εμφάνισή του ως σήμερα.
Απόλυτα επίκαιρο το θεατρικό έργο του Μπέκετ, ίσως του σημαντικότερου θεατρικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, ανεβαίνει στη Σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου αμέσως μετά την ορμητική «ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» του 25μελούς θιάσου όχι για να κατασιγάσει το πάθος μέσα μας, αλλά για να ξαναβρούμε το ρυθμό της αναπνοής μας- μια τόση δα κουκίδα στο σύμπαν είμαστε και το …κάνουμε θέμα!
Οδηγός και μεσολαβητής εξαίρετος με το πνεύμα του συγγραφέα ο μεταφραστικός λόγος του μεγαλοφυούς Μίνου Βολανάκη, που παραμένει αξεπέραστος.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Μάνος Μυλωνάκης
Επιμέλεια Κίνησης: Δημήτρης Σωτηρίου
Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σαμψών Φύτρος
Βοηθός Σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Μαρία Μυλωνά
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Ηλίας Κοτόπουλος
Παίζουν: Γιώργος Καύκας (Βλαδίμηρος), Φούλης Μπουντούρογλου (Αγόρι), Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Πότζο), Θανάσης Ραφτόπουλος (Λάκυ), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Εστραγκόν)
4. Φεγγίτης
Από τον Φεβρουάριο τα Αθηναϊκά Θέατρα παρουσιάζουν το πολυβραβευμένο έργο «Φεγγίτης» (Skylight) του Βρετανού θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη, Sir David Hare, στο θέατρο Εμπορικόν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Λουκία Μιχαλοπούλου.
Η ιστορία του Skylight-Φεγγίτη με λίγα λόγια:
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Λονδίνο, ο επιτυχημένος επιχειρηματίας, Τομ Σάρτζεντ εμφανίζεται απρόσμενα στο διαμέρισμα της Κίρα Χόλις, τρία χρόνια μετά το τέλος της ερωτικής σχέσης τους.
Ο Τομ είναι ένας εύπορος ιδιοκτήτης χώρων εστίασης που έχει χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του και επιδιώκει την επανασύνδεση με την πρώην σύντροφό του Κίρα, η οποία έχει γυρίσει σελίδα στη ζωή της και πλέον εργάζεται ως δασκάλα σε ένα σχολείο στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή του Λονδίνου.
Οι δυο τους, κατά τη διάρκεια της βραδιάς, παρά τις διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες τους, την αντίληψή τους για τη ζωή και τα προβλήματα του παρελθόντος, θα επιχειρήσουν να επανεξετάσουν τη σχέση τους – για να διαπιστώσουν, αν η παλιά φλόγα ανάμεσά τους, μπορεί να αναζωπυρωθεί. Θα μπορέσει όμως ο Τομ να αποδεχθεί την «καινούρια» Κίρα και θα ενδώσει τελικά εκείνη σε ένα τρόπο ζωής και σε μια κοσμοθεωρία που μέχρι πρότινος είχε απορρίψει;
Ο «Φεγγίτης» διερευνά και διαπραγματεύεται εύστοχα αλλά και με χιούμορ, το κατά πόσο μία σχέση αγάπης θα μπορούσε να υφίσταται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές κοσμοθεωρίες και συμπεριφορές. Τόσο η ιδεαλίστρια Κίρα, όσο και ο πραγματιστής Τομ είναι εμφανές ότι χρειάζονται ο ένας τον άλλον, κάτι που πρώτος απ’ όλους διακρίνει ο νεαρός Έντουαρντ (Μιχάλης Πανάδης) -ο γιός του Τομ- που επισκέπτεται την Κίρα προσπαθώντας να την πείσει να γυρίσει κοντά στον πατέρα του.
Συντελεστές
Μετάφραση: Μιρέλλα Παπαοικονόμου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Mουσική Σύνθεση: Μίνως Μάτσας
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Βοηθός Σκηνογράφου : Γιώργος Θεοδοσίου
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Δημήτρης Καταλειφός, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μιχάλης Πανάδης
Χώρος: Θέατρο ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ Σαρρή 11, Ψυρρή
5) Βούβα
Οι εφιάλτες (βραχνάδες, μόρες), που είναι άλλοτε υπαρκτά πρόσωπα από το άμεσο περιβάλλον των δυο ηρώων και άλλοτε αλληγορικές μορφές, που αφορούν στην αγωνία των σύγχρονων ανθρώπων με τη μορφή των εξαντλητικών οικονομικών απαιτήσεων ή ακόμα και πιέσεων, που ασκούν οι προσδοκίες των θεσμών που δοκιμάζονται, θα στήσουν τον χορό και θα αναλάβουν μια σουρεαλιστική αφήγηση.
Το έργο συνδυάζει την ποίηση και το γκροτέσκο, γίνεται διασκεδαστικό και συγκινητικό την ίδια στιγμή, εκφράζοντας έτσι την αγωνία των ηρώων απέναντι στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα. Οι ήρωες σε αποσύνθεση, ετερόκλητοι και αντιφατικοί ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τον εαυτό τους, παίρνοντας λάθος αποφάσεις. Η Βούβα είναι ένα παιχνίδι με την αλήθεια.
Συγγραφέας: Ελένη Γκασούκα
Σκηνοθέτης: Ελένη Γκασούκα
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Ερμηνεύουν: Νάντια Κοντογεώργη, Νίκος Αρβανίτης, Μαρία Αντουλινάκη, Κωνσταντίνος Καϊκής, Κρις Ραντάνοφ, Χρήστος Γεωργαλής, Καίτη Ιωαννίδου, Αναστασία Μανιάτη
Παίζουν μουσική: Στο κλαρίνο ο Γιώργος Κωτσίνης
Κίνηση: Φώτης Νικολάου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη
Μουσική επιμέλεια: Πάνος Σουρούνης
Φωτογραφίες-video: Παναγιώτης Λάμπης- Φώτης Πλέγας
Παραγωγή: People Entertainment Group A.E
6. Έντα Γκάμπλερ
Από την Άντζελα Μπρούσκου
Το Φεβρουάριο στο Μπάγκειον…
Την HeddaGabler του Henrik Ibsen (1890) κορυφαίου του κριτικού κοινωνικού ρεαλισμού, επέλεξε η Άντζελα Μπρούσκου για να παρουσιάσει στο χώρο του ιστορικού Μπαγκείου, το Φεβρουάριο. Το ξενοδοχείο που έχτισε ο Γερμανός αρχιτέκτονας Έρνστ Τσίλλερ μεταξύ των ετών 1890 και 1894 θα γίνει ο δραματικός τόπος για να «στηθεί» η ιστορία της Hedda φέρνοντας στο σκηνικό φως το παγκόσμιο και διαχρονικό ζήτημα της γυναίκας και της θέσης της, σε μια κοινωνία «χτισμένη» από άνδρες.
Ο Ibsen με την Hedda Gabler συμπύκνωσε και απεικόνισε με αριστουργηματικό τρόπο την πλήρη παρακμή (οικονομική, κοινωνική, ηθική, και ψυχολογική) της αριστοκρατικής τάξης, η οποία χρησιμοποίησε ακόμη και το γάμο ως μέσο για την έκφραση των ταξικών διαφορών.
Λίγα λόγια για την Hedda Gabler
Η Hedda Gabler, κόρη του αποθανόντος στρατηγού Gabler, θύμα των υψηλών της απαιτήσεων, βρίσκει στο πρόσωπο του Jürgen Tesman το σύζυγο με τις προοπτικές που μπορεί ίσως να της επιστρέψει τη «χαμένη» κοινωνική και οικονομική αίγλη. Όταν από σύμπτωση ξανασυναντά τον Ejlert Lövborg, εκείνον που κάποτε ανομολόγητα ερωτεύθηκε και μαθαίνει ότι, με τη βοήθεια μια άλλης γυναίκας, κατώτερης ταξικής προέλευσης, θα εκδώσει ένα σημαντικό, καινοτόμο βιβλίο και ότι με αυτό είναι ακαδημαϊκός συνυποψήφιος του συζύγου της, συγκλονίζεται και καταστρέφει αυτό που δεν μπορεί να δεχτεί. Υπονομεύει τον σύζυγο της με την ψυχρότητα, διαψεύδει την εγκυμοσύνη της, καταστρέφει το έργο ζωής της Tea Elvsted, καίει τα χειρόγραφα του Ejlert και τέλος επιλέγει την αυτοκτονία ως την τελευταία διεστραμμένη απόπειρα της για να ικανοποιήσει τη δίψα για ζωή.
Τι σημειώνει η σκηνοθέτης, Άντζελα Μπρούσκου
Απεικονίζοντας την παθολογία, μιας απογοητευμένης γυναίκας, ο Ibsen με την HeddaGablerκαταθέτει την πιο ισχυρή διαμαρτυρία απέναντι σε μια διεφθαρμένη κοινωνία, αποφασισμένη να θυσιάσει χάριν των δικών της συμφερόντων, την ελευθερία και την ατομική έκφραση των πιο χαρισματικών μελών της. Σήμερα η HeddaGabler διαγράφει μέσα από τους αιώνες την επιτέλεση του φύλου της. Τα πάντα είναι «προσποίηση».
Για το Θέατρο Δωματίου
Το ΘΕΑΤΡΟ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ιδρύθηκε το 1993 από την Άντζελα Μπρούσκου και την Παρθενόπη Μπουζούρη. Αποτελείται από πυρήνα ηθοποιών και άλλων συνεργατών πού δουλεύουν συστηματικά υπό μορφή εργαστηρίων με στόχο την διεύρυνση των υποκριτικών μεθόδων και πρακτικών για την κατάκτηση ενός κοινού κώδικα απέναντι στις απαιτήσεις της σύγχρονης θεατρικής αναζήτησης. Ο χαρακτήρας της ομάδας είναι καθαρά ερευνητικός και πειραματικός με την ευρύτερη έννοια του όρου καθώς βασική ανάγκη της είναι να συνδέσει το θέατρο με την ακραία πραγματικότητα πού βιώνεται καθημερινά, τόσο από τα μέλη της όσο και από το κοινό. Ο συμβατικός χώρος της παράστασης μέσα από αυτή την προσέγγιση μετατρέπεται σε πεδίο σύγκρουσης, ανοιχτού διαλόγου και σκέψης ανάμεσα σε ηθοποιούς και θεατές, καθώς η τέχνη τοποθετείται στο κέντρο μίας βίαιης επικαιρότητας.
Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν ανήκουν στον ίδιο αιώνα
Henrik Ibsen
Πρεμιέρα στις 15 Φεβρουαρίου
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
