Η επιθυμία του κοινού για θέατρο από την αρχαιότητα, η αγάπη του για νέα εκπαίδευση και επιρροή για δημιουργία, η δίψα προς γνώση μιας διαφορετικής ματιάς και η περιέργεια για την ανακάλυψη της. Το θέατρο ως χώρος ιερός και η παρουσίαση ως λύτρωση. Η ελληνική θεατρική συγγραφή δεν σταμάτησε να επηρεάζει και να επηρεάζεται, να δίνει και να λαμβάνει, από την αρχαιότητα ως σήμερα και αύριο.
Μάριος Ποντίκας
Ο Μάριος Ποντίκας είναι θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, πεζογράφος και διαφημιστής. Γεννήθηκε το 1942 στη Μυτιλήνη. Το 2005 έγινε μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, ασχολήθηκε με τη διαφήμιση ως κειμενογράφος και δημιουργικός συντελεστής.
Στο ιστορικό του διασκεύασε τα κείμενα της Ελληνικής Πεζογραφίας “Χαμένη Άνοιξη” και “Η αγάπη άργησε μια μέρα” για την τηλεόραση. Πολλά έργα του ανέβηκαν στη σκηνή θεάτρου του Καρόλου Κουν, στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Θεσσαλικό Θέατρο αλλά και σε πολλά ερασιτεχνικά. Μερικά από αυτά τα έργα είναι “Ο γάμος”, “Η γυναίκα του Λωτ”, “Ο λάκκος και η φάβα”, “Τρομπόνι”, “Ορθός Λόγος” “Η πανοραμική θέα μιας νυχτερινής εργασίας”, “Η διαθήκη” κ.α
Έκδωσε τρεις συλλογές με πεζογραφήματα “Δραπέτης¨Γηροκομείου”, “Κλειδαρότρυπα”, και άλλες ιστορίες” , “Κουταμάρες, Κουταμάρες Β”. Το 2004 παρουσιάστηκε το έργο του “Ο Δολοφόνος του Λάιου και τα Κοράκια”, που επρόκειτο για μια απόπειρα επανα-ανάγνωσης του μύθου του Οιδίποδα και του Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή.
Το δραματικό κείμενο του “Η Κασσάνδρα” -που απευθύνεται στους νεκρούς – παρουσιάστηκε στη 2η Διεθνή Συνάντηση Αρχαίου Δράματος στη Σικυώνα το 2006, ενώ το 2011 διάβασαν ο ίδιος και ο Θ. Τερζόπουλος αποσπάσματα από το έργο του “Χλιμίντρισμα” στη 3η Διεθνή Συνάντηση Αρχαίου Δράματος στη Σικυώνα. Το 2012 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ζήτω, μια ανθολόγηση διηγημάτων από παλαιότερες δημοσιεύσεις και το “Κουταμάρες (και μια εξυπνάδα)”.
Δημήτρης Ψαθάς
Ο θεατρικός συγγραφέας του έργου “Μαντάμ Σουσού”, γεννήθηκε το 1907 στην Τραπεζούντα του Πόντου. Ήταν ένας ικανός δημοσιογράφος, χρονογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Υπήρξε σύμβουλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Με τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1923 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μετα την ολοκλήρωση των σπουδών του, εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Ελεύθερον Βήμα”. Μια δεκαετία αργότερα ανέλαβε στην εφημερίδα “Αθηναϊκά Νέα”( που μετά την Κατοχή μετονομάστηκε σε Τα Νέα) τη στήλη χρονογραφήματος με τίτλο “Εύθυμα και Σοβαρά”. Το 1940 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο “Το στραβόξυλο” και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί σε βιβλίο η θρυλική “Μαντάμ Σουσού” και παρουσιάζει στο θέατρο την κωμωδία “Ο Εαυτούλης μου”.
Τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση στο εξωτερικό, μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές του κόσμου. Αρκετά από τα θεατρικά του έργα είναι κοινώς γνωστότερα από την μεταφορά τους στο κινηματογράφο και έπειτα τη σημαντική του συνεργασία με τον Γιάννη Δαλιανίδη. Μερικά από αυτά είναι “Το στραβόξυλο”, “Ένας βλάκας και μισός”, “Ζητείται ψεύτης”, “Η χαρτοπαίχτρα”, “Ξύπνα Βασίλη”, “Φωνάζει ο κλέφτης” κ.α.
Μετά το θάνατο του το 1979, κυκλοφόρησαν επιλογές χρονογραφημάτων του σε τρία βιβλία. Το 1999 “Στο καρφί και στο πέταλο”, το 2001 “Στου κουφού τη πόρτα” και το 2002 “Το εύθυμο καρνέ”. Ένα συγκλονιστικό ιστορικό χρονικό του Δημήτρη Ψαθά, με τίτλο “Γη του Πόντου” κυκλοφόρησε το 1966, όπου εξιστορούσε ντοκουμέντα από τη ζωή του, τους διωγμούς και την αντίσταση του ελληνισμού του Πόντου.
Αισχύλος
Ο πατέρας της Τραγωδίας, Αισχύλος, θεωρείται ο μεγαλύτερος Έλληνας ποιητής και ο αρχαϊκότερος των τραγωδών. Γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 525 ή 524 π.Χ. Ενώ δεν είναι γνωστά τα γεγονότα της μόρφωσης του, πιθανόν η ευγενής καταγωγή του συνέβαλε στην καλού επιπέδου μόρφωση του. Από τη μελέτη των έργων του Αισχύλου, συμπεραίνεται πως είχε άριστη γνώση των Ομηρικών επών και άλλων παλαιότερων λυρικών ποιητών.
Την πρώτη του εμφάνιση την έκανε το 500 π.Χ σε ηλικία 25 χρόνων με αντίπαλους τον Χοιρίνο και τον Πρατίνα. Το πρώτο του βραβείο του κέρδισε 25 χρόνια αργότερα σε πλήρη ωριμότητα ως συγγραφέας και για συνολικά 28 φορές. Το 472 π.Χ θριάμβευσε με τους “Πέρσες”. Με την εμφάνιση του Σοφοκλή στην Αθηναϊκή σκηνή χάνει τα πρωτεία και από εκεί και πέρα μοιράζονται ανά χρονιά το πρώτο βραβείο. Άλλα έργα του ήταν “Ικέτιδες”, “Επτά επί Θήβας”, “Προμηθεύς Δεσμωτης”.
Η τελική ποιητική γραφή του που αποτυπώθηκετο 458 π.Χ στην “Ορέστεια”(τριλογία), είχε διαφοροποιήσεις από τη πρώιμη γραφή του. Εξέλιξε τη δραματουργία μέσα από τις καινοτομίες στη μείωση των χορικών, στην έξαρση του λόγου, στη σύσταση της τριλογίας ενός ενιαίου περιεχομένου και στη προσθήκη ενός δεύτερου υποκριτή.
Πιθανολογείται πως μετά από διαφωνία με το αθηναϊκό κοινό ( όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους του Αριστοφάνη), ταξίδεψε στη Σικελία και δεν γύρισε ποτέ. Πέθανε στη Γέλα το 456 ή 455 π.Χ.
