Πανωραία- Φεστιβάλ Αντίβαρο

 

“Τη βλέπω στ’ όνειρό μου κάθε τόσο,\ χλωμή, ξερακιανή, αλλοπαρμένη,\με πρόσωπο ένα δίχτυ από ρυτίδες,\
\να σιδερώνει το φόρεμα του γάμου της”.

Έχοντας φιλοξενήσει στην ιδιαίτερη και “χειροπιαστή” του σκηνή θεατρικές ομάδες και επιτυχημένες παραστάσεις των αθηναϊκών θεάτρων, ήρθε η ώρα του επίλογου που θα κλείσει την αυλαία του 2ο Φεστιβάλ Αντίβαρο. Και επέλεξε να αποχαιρετίσει(έως την επόμενη τουλάχιστον χρονιά) με ένα δραματοποιημένο κείμενο σε ποίηση του Νάσου Βαγενά, Η Πανωραία. Ένα κείμενο με ιδιαίτερη συναισθηματική σημασία και αξία , καθώς ο Νάσος Βαγενάς διετέλεσε καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του.

Λίγα λόγια για το έργο…

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η θεία μου η Πανωραία, που δεν είχε ιδέα από ποιητικά (είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό), μιλούσε, χωρίς να το ξέρει, με γλώσσα ποιητική.
Αλλά μιλούσε και κανονικά. Έλεγε τα σύκα σύκα, το ψωμί ψωμί, τη σκάφη σκάφη, κάθε φορά που έπλενε τη στολή του αντρός της, που είχε βρει ηρωικό θάνατο στην Κορυτσά.
Ένα βράδυ ξαφνικά είπε: «Αρχίζουμε να πεθαίνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε» – φράση που με τρόμαξε κι έκλαιγα μέρες (δεν έκανε τον κόπο να την εξηγήσει).

Όταν ένας ποιητής  αναπολεί τα παιδικά του χρόνια εστιάζοντας σ’ ένα ιδιαίτερα αγαπημένο πρόσωπο, τότε μπορείς να συγκινηθείς , να χαμογελάσεις , να προβληματιστείς, να μάθεις…. Ο Νάσος Βαγενάς δημιουργεί μια ποιητική μυθιστορία στη Δράμα του 1940-50, της αγαπημένης του θείας (αδελφής της γιαγιάς του), μιας γυναίκας απλής και καθημερινής,  μα τόσο ουσιαστικής και ιδιαίτερης, που έκανε ποίηση χωρίς να το ξέρει… Και γιατί να το ξέρει άλλωστε ;  Η Πανωραία ήξερε να αισθάνεται σε βάθος , να αγαπά ό,τι αξίζει ( τα πουλιά, τα λουλούδια , τα τραγούδια, τη ζωή , τα παιδιά) και να αποστρέφεται αυτό που προκαλεί  πόνο ( τα όπλα , τους τοκογλύφους , τους θύτες , τα τραγούδια που έλεγαν για νίκες).

Διαβάστε επίσης  Αθήνα: Συνεχίζεται για δεύτερο κύκλο το ''Ημερολόγιο ενός Τρελού''

Καθρέφτη δεν είχε στο σπίτι\Κοιταζόταν στο τζάμι μιας παλιάς φωτογραφίας της.

Καθρέφτη δεν είχε στο σπίτι. Κοιταζόταν στο τζάμι μιας παλιάς φωτογραφίας της.

Advertising

Μέσα σε 58 μόλις  στιγμιότυπα –αναμνήσεις του ποιητή σκιαγραφείται  η προσωπικότητα μιας γυναίκας που έχοντας ζήσει τρεις κατοχές και έναν εμφύλιο πόλεμο, όχι μόνο δεν πτοείται από τη φρίκη, αλλά έχει κατορθώσει να εκτιμά την ουσία της απλότητας  και να κοιτά το θάνατο στα μάτια με μια μοναδική στωικότητα. Η Πανωραία ,η δραμινή θεία του Νάσου Βαγενά, είναι εκείνη η  ακαταλαβίστικη,  παράξενη γιαγιά των παιδικών μας  χρόνων, που ωστόσο θα τρέχαμε να κρυφτούμε στην αγκαλιά της και ν’ ακούσουμε το γλυκό της λόγο , γιατί απλά θα ήταν πάντα εκεί για μας … Και σαν το καλό βιβλίο που χρειάζεται το χρόνο του για να αποκαλυφθεί, έτσι και στην ενηλικίωσή μας η θεία Πανωραία μαγεύει με την μεστότητα των λόγων και των συμβουλών της.

 Συντελεστές

Συγγραφέας: Νάσος Βαγενάς
Σκηνοθεσία: Μανώλης Σειραγάκης
Μουσική: Στέλιος Ζουμαδάκης
Τραγούδι: Στέλλα Σειραγάκη
Σκηνικά-Κοστούμια: Κάλλη Καραδάκη
Φωτισμοί: Γιώργος Πριναράκης

Ερμηνεύουν:

Βιβή Χατζηκωτούλα,

Advertising

Μιχάλης Καραμπάς,

Στέλλα Σειραγάκη,

Γιάννης Χατζηβασιλείου.

Ούτι: Στέλιος Ζουμαδάκης

Advertising

1 Απριλίου και 2 Απριλίου στις 9μ.μ, στο Κέντρο Κρητικής Λαϊκής Τέχνης, Κριτοβουλίδου 17.

Εισιτήρια 6 & 8€.

Τηλ κρατήσεων 6980149371.

Έχω μια γάτα, αδιάβαστα (πολλά) βιβλία και στα λευκώματα του Δημοτικού σχολίαζα ως όνειρό μου να γίνω συγγραφές και ποιήτρια. Σπουδάζω Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, χορεύω, περπατάω στα στενά και εξερευνώ μουσεία ενώ τα τελευταία χρόνια μοιράζομαι ανάμεσα σε δύο νησιά και μια πόλη, τα οποία ανακαλύπτω όλο και περισσότερο.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Η θεά της ομορφιάς Αφροδίτη και η απεικόνιση της στην τέχνη

Η θεά της ομορφιάς Αφροδίτη και η απεικόνιση της στην

Βραβευμένα ντοκιμαντέρ να απολαύσεις!

Δεν είναι λίγες οι φορές που αποφεύγουμε να παρακολουθήσουμε ένα