Το MAXMAG συγκέντρωσε και σας προτείνει για αυτή την εβδομάδα “Ο Καναδάς είναι ένα συναίσθημα που δε μοιάζει μεκαλοκαίρι σε ελληνικό νησί” και “ ‘Εμμα” στην Αθήνα και “Ο Φάρος” στη Θεσσαλονίκη.
Ο Καναδάς είναι ένα συναίσθημα που δε μοιάζει με καλοκαίρι σε ελληνικό νησί
Μια παράσταση με τρεις ηθοποιούς που εμπνέεται από ένα διήγημα της Άλις Μονρό, ένα ποίημα του Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ, ένα τραγούδι των Μπητλς, ένα σκίτσο του Πικάσο.
Ένα νεαρό ζευγάρι που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε μια λασπωμένη φάρμα στην εξοχή του Καναδά και η πιο μορφωμένη ώριμη γειτόνισσά τους, που έχασε πρόσφατα τον σύζυγό της κι επιστρέφει από ένα παρηγορητικό ταξίδι στην Ελλάδα είναι οι τρεις ήρωες της παράστασης που παρακολουθεί τη ζωή τους με σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση.
Advertising
Advertisements
Με οδηγό τη γραφή της βραβευμένης με Νόμπελ το 2013 καναδής συγγραφέως -την αποκαλούν Τσέχωφ του Καναδά- Άλις Μονρό, η Μαριτίνα Πάσσαρη εμπλουτίζει τον κόσμο της με την ευαισθησία του ρομαντικού Άγγλου ποιητή Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ, την ειρωνεία της ποπ κουλτούρας των Μπητλς και την ελευθερία του καλλιτέχνη του 20ου αιώνα Πάμπλο Πικάσο.
Το ελληνικό καλοκαίρι και η βροχή του Οντάριο, η αγροτική ζωή και η ποίηση, οι λαϊκές μπαλάντες και η ποπ μουσική, η ανδρική σιγουριά και η γυναικεία αμφιβολία, η ωριμότητα και η νεανική ορμή δημιουργούν τον καμβά των συναισθημάτων. Με βασικό θέμα τη φιλία και τον έρωτα, με πρωταρχικό δίλημμα την αναζήτηση της ελευθερίας ή της ευτυχίας. Τελικά ποιο συναίσθημα είναι ο “Καναδάς” και ποιο το “καλοκαίρι σε ελληνικό νησί”;
«Ζωγραφίζω συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου. Οι πίνακές μου είναι σα βουβά ουρλιαχτά, πολύχρωμα. Τα τέρατα που βγαίνουν απ’ το χέρι μου είναι άνθρωποι, θεοί ή ζώα ή κάτι απ΄ όλα αυτά μαζί».
Advertising
Η «ΕΜΜΑ»της Μαρίας Πρωτοπαππά, διασκευή βασισμένη στο βιβλίο «Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας» (εκδ. Ίκαρος, μτφρ. Μαρίας Παλαιολόγου), που έγραψε η Κολομβιανή ζωγράφος Έμμα Ρέγιεςμετά από προτροπή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, παρουσιάζεται από τις 20 Φεβρουαρίου στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου οδού Κεφαλληνίας, για λίγες παραστάσεις, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Ο θεατρικός κόσμος της «ΕΜΜΑ» απευθύνεται στις αισθήσεις, όχι στο νου. Είναι ένας πίνακας τρισδιάστατος ή ένα τραγούδι με πρόζα. Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού τεσσάρων χρόνων – ζωντανεύει την Κολομβία των αρχών του 20ου αιώνα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα Λατινοαμερικάνικου μυστικισμού και Καθολικής αυστηρότητας. Είναι εμπνευσμένος από τη ζωή ενός θηλυκού Όλιβερ Τουίστ που κατάφερε με το θάρρος, την αφέλεια και την αχαλίνωτη φαντασία του να επιβιώσει σε σκληρές συνθήκες, να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο και να διαπρέψει στην Ευρώπη ως καλλιτέχνης.
–Ποιός σου πρόσφερε αγάπη όταν ήσουν παιδί; –Δε θυμάμαι να ‘χαμε τέτοιες έγνοιες…
Advertising
Ο μύθος «Έμμα Ρέγιες» γεννήθηκε στην Μπογκοτά το 1919. Μεγάλωσε χωρίς γονείς και ταυτότητα. Πέθανε στο Μπορντό της Γαλλίας το 2003, στα 83 της, από έναν άγνωστο ιό.
Η γραφή της είναι προφορική, ανεπιτήδευτη καθώς εκείνη ήταν αναλφάβητη:
“Εκτιμώ περισσότερο τι έχεις ζήσει, πολύ λιγότερο αυτό που έχεις διαβάσει”
«Ο Φάρος» του Κόνορ Μακφέρσον στο θέατρο Αριστοτέλειον ,Πρεμιέρα 8/4/2018
Η μεγάλη επιτυχία της φετινής σεζόν στην Αθήνα, στο θέατρο Αθηνών, έρχεται στην Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αριστοτέλειον, από την Κυριακή του Πάσχα 8 Απριλίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Πέντε σημαντικοί πρωταγωνιστές θα συναντηθούν επί σκηνής, με αφορμή ένα πολυβραβευμένο έργο. Μετά την μεγάλη επιτυχία του Πουπουλένιου και του Θεού της Σφαγής ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης επιλέγει και σκηνοθετεί, σε πανελλήνια πρεμιέρα, το συνταρακτικό θρίλερ – μαύρη κωμωδία του Κόνορ Μακφέρσον «Ο Φάρος», συμπρωταγωνιστώντας με τον Αιμίλιο Χειλάκη, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, το Νίκο Ψαρρά και τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο.
Η υπόθεση
Παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού, σ’ έναν παραθαλάσσιο οικισμό στα βόρεια του Δουβλίνου, ενώ έξω μαίνεται η καταιγίδα, τέσσερεις φίλοι κι ένας μυστηριώδης ξένος θα περάσουν τη νύχτα γιορτάζοντας με τον τρόπο που ξέρουν: παίζοντας χαρτιά και πίνοντας.
Ο Σάρκυ έχει επιστρέψει μετά από καιρό, για να προσέχει τον Ρίτσαρντ, τον μεγαλύτερο αδελφό του, που τυφλώθηκε πρόσφατα. Στη γιορτινή βραδιά είναι μαζί τους ο Ιβάν κι ο Νίκυ, φίλοι αδελφικοί, στο ποτό και τις αποτυχίες της ζωής. Κι ένας ακόμη απρόσκλητος επισκέπτης, ο κύριος Λόκχαρτ, που κανείς δεν τον γνωρίζει, ενώ εκείνος μοιάζει να γνωρίζει πολλά.
Ενώ η νύχτα βαθαίνει κι η καταιγίδα θριαμβεύει,οι πέντε άντρες θα παίξουν μέχρι το τέλος, ποντάροντας όλο και περισσότερα: μια πιθανότητα να ξεφύγουν απ’ το παρελθόν τους. Και μια τελευταία ευκαιρία να σώσουν την ψυχή τους.
Το έργο
Ακροβατώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο θρίλερ, τη μαύρη κωμωδία, τις κλασσικές ιστορίες μυστηρίου, το δράμα, τον μαγικό ρεαλισμό, με χιούμορ, με εξαιρετικά διαγραμμένους χαρακτήρες και ευφυείς διαλόγους, το έργο είναι στην ουσία ένα «μακρύ ταξίδι της νύχτας μέσα στη μέρα». Mια τρυφερή παραβολή για την εξιλέωση και τη λύτρωση.
Ο Μακφέρσον αγαπάει τους ήρωές του και μας κάνει να τους αγαπήσουμε κι εμείς. Αν η ζωή είναι ένα ταξίδι όπου όλοι ξέρουμε το τέλος, αξίζει να το κάνουμε μαζί. Κι αν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν αποτύχει σε όλα, δουλειά, έρωτα, σχέσεις, αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, τότε την αξίζουμε κι εμείς.
Ο αγγλικός τίτλος του έργου,TheSeafarer (ο Ναυτικός),είναι δανεισμένος από ένα ομώνυμο ποίημα ανωνύμου, γραμμένο στα αρχαία Αγγλικά, στα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ., όπου ένας ναυτικός μιλάει στους στεριανούς για τις οδύνες της ζωής στη θάλασσα και προσεύχεται στον Θεό.
Το έργο έκανε πρεμιέρα το 2006 στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, στο Λονδίνο και ακολούθως το 2007 στη Ν. Υόρκη, στο Μπρόντγουεϊ, και τις δυο φορές σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα και τιμήθηκε με υποψηφιότητες και βραβεία Ολιβιέ και Τόνυ. Έκτοτε, οπουδήποτε ανέβηκε διεθνώς σημείωσε πολύ μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Τώρα, σ’ ένα από τα κεντρικότερα θέατρα της Αθήνας, με ένα θίασο καταξιωμένων πρωταγωνιστών παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρεμιέρα.
Τα πρόσωπα
Τέσσερις άνθρωποι που έχουν αποτύχει σε όλα, εκτός από την ικανότητά τους να παραμείνουν μαζί.
Ο Ρίτσαρντ, ο μεγάλος αδελφός, τυφλός, μέθυσος, με παιδικό θυμό κι ανελέητο χιούμορ, καταπιέζει με την αδυναμία του τον αδελφό του, σαν άλλος Χαμ από «Το τέλος του Παιχνιδιού».
Ο Σάρκυ, ο μικρότερος, «εγγύηση αποτυχίας», απολυμένος από δεκάδες δουλειές, μόνιμα οργισμένος, με έναν ανεκπλήρωτο έρωτα για τη γυναίκα του αφεντικού του, προσπαθεί να ξαναπιάσει από κάπου το νήμα της ζωής του.
Ο Ιβάν, αδύναμος κι επιπόλαιος, δεν έχει πάει σπίτι του δυο μέρες, ζώντας με το φόβο της γυναίκας του, παρασυρμένος μόνιμα απ’ τη θαλπωρή του ποτού και των φίλων.
Ο Νίκυ, με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, και με όνειρο να φτιάξει μια αυτοκρατορία από την εμπορία τυροκομικών, τώρα που κανένας γονιός δεν τον εμπιστεύεται για μπέιμπισίτινγκ.
Κι ο κύριος Λόκχαρτ, ο καταλύτης, ένας μυστηριώδης, γοητευτικός άγνωστος, κομψός κι ευγενικός, μ’ ένα σχέδιο που πρέπει να πετύχει αυτή τη συγκεκριμμένη νύχτα, της παραμονής των Χριστουγέννων.
Πέντε άντρες, αυτή τη νύχτα, μακριά από κάθε γυναικεία παρουσία που θα μπορούσε να τους σώσει, ανώριμοι, ανήλικοι, απόλυτα ανθρώπινοι, θα γιορτάσουν, θα παίξουν, θα πιουν όσο δεν πάει άλλο και θα παλέψουν με τους δαίμονές τους.
Ο συγγραφέας
Ο Κόνορ Μακφέρσον (1971 – ) είναι Ιρλανδός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Έργα του έχουν ανέβει σε όλον τον κόσμο κι έχουν τιμηθεί με πολλά βραβεία. Στην Ελλάδα έχει ανέβει μόνο «Το Φράγμα» (TheWeir)από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη, το 1997.
Προτάσεις Εβδομάδας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη Προτάσεις Εβδομάδας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη Προτάσεις Εβδομάδας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη Προτάσεις Εβδομάδας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Έχω μια γάτα, αδιάβαστα (πολλά) βιβλία και στα λευκώματα του Δημοτικού σχολίαζα ως όνειρό μου να γίνω συγγραφές και ποιήτρια. Σπουδάζω Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, χορεύω, περπατάω στα στενά και εξερευνώ μουσεία ενώ τα τελευταία χρόνια μοιράζομαι ανάμεσα σε δύο νησιά και μια πόλη, τα οποία ανακαλύπτω όλο και περισσότερο.
