Την Παρασκευή( 3 Μαρτίου), η πόλη του Ρεθύμνου,μητέρα και οικοδέσποινα του Φεστιβάλ Αντίβαρο , φιλοξένησε την εναρκτήρια παράσταση του 2ου Φεστιβάλ με πρώτη πανελληνία πρεμιέρα του έργου της Σούζαν Γκλάσπελ ”Στα Όρια”. Η ώρα είχε αγγίξει με τους δείκτες της ”στα όρια” το εννιά, οι θεατές με περιέργεια περίμεναν στις θέσεις τους, τα φώτα έκλεισαν και η παράσταση ξεκίνησε..
Το θεατρικό έργο ”Στα Όρια”( The Verge) είναι το ενδέκατο θεατρικό έργο της Σούζαν Γκλάσπελ και το τρίτο πολύπρακτο μετά το Bernice (1919) και το Inheritors (1921). Γράφτηκε το 1921 και παρουσιάστηκε τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς από το Provincetown Theater στη Νέα Υόρκη. Είναι η πρώτη ελληνική μετάφραση και φορά που το ελληνικό κοινό θα παρακολουθήσει το ”Στα Όρια”. Αποτελεί τολμηρή και επιτυχημένη απόφαση από τη μεριά της Ομάδας Αντίβαρο,και ειδικά σε έναν τόπο που κάνει δειλά δειλά αλλά αποφασιστικά θεατρικά βήματα.
Λίγα λόγια για το έργο..
Το πρωτοποριακό έργο της Αμερικανίδας φεμινίστριας Σούζαν Γκλάσπελ με τον τίτλο The Verge , έχει ως βάση του την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Χώρος; Ένα θερμοκήπιο. Χρόνος; Αμερική λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Κλερ Άρτσερ ζει με τον 2ο σύζυγό της, Χάρι, σε έναν πύργο με κύρια ασχολία της το θερμοκήπιο και τα πειράματά της για νέα είδη φυτών. Το οικογενειακό περιβάλλον της ανησυχεί για την αδιάκοπη αφοσίωση ενώ οι τάσεις ανεβαίνουν έπειτα από την απόφαση της Κλερ να διοχετεύσει όλη τη θέρμανση του σπιτιού στο θερμοκήπιο στην πιο κρίσιμη καμπή των πειραματισμών. Η εισβολή στο προσωπικό ”άβατο” της Κλερ από την οικογένειά της και η παρεμπόδιση της εργασίας της θα επιφέρει τελικά τη ρήξη αλλά και απρόσμενες καταλήξεις.
( απόσπασμα από το πρόγραμμα της παράστασης:
Η Galbus (2000) παρομοιάζει την Κλερ με τον φιλόσοφο που έχει ξεφύγει από το σπήλαιο στην Αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Έχει πάψει να είναι φυλακισμένη στις αλυσίδες της και αναζητά να βρει τις μορφές από τις οποίες είναι φτιαγμένος ο κόσμος. Προχωράει,όμως, ένα βήμα παραπέρα, θέλοντας να καταστρέψει αυτές τις μορφές και να δημιουργήσει καινούργιες. Ακριβώς όπως ο Σωκράτης, έτσι και εκείνη δεν περιμένει από κανέναν να κατανοήσει τα πειράματά της. Θεωρεί ότι οι οικείοι της είναι ακόμα φυλακισμένοι στο Σπήλαιο και πιστεύει ότι αν εκφράσει με λέξεις το έργο της, θα απελευθερώσει τις ιδέες της σε ένα εντελώς ανίδεο κοινό. Ο κύριος στόχος της είναι να δημιουργήσει νέες, ευέλικτες μορφές και όχι να εξηγήσει ή να υποστηρίξει το έργο της με συμβατική και ανεπαρκή γλώσσα. )
Έχοντας στο μυαλό μου καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, μέσα στο νου μου προσπαθούσα να συνδέσω τα πρόσωπα με τους δεσμώτες και τους φιλοσόφους. Τους στόχους με το ύψιστο αγαθό. Τα σκηνικά με τις αλυσίδες, τα φέροντα αντικείμενα και τις σκιές. Το (αληθινό) φως; Όχι, το φως ήταν, είναι και θα είναι φως. Δεν συνδέεται,ίδιο και απαράλλαχτο. Τα συναισθήματα μου περίπλοκα, θαρρώ επηρεασμένα από την ερμηνεία της Κλερ: οργή, αγανάκτηση, τρέλα, θυμός, ελπίδα, λύτρωση. Και φυσικά η αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής, η αγωνία για το τέλος και με ποιον τρόπο θα επέλθει, ποιο το τίμημα, ποιο το αποτέλεσμα, ποιο το φως..
Αποτελεί άξια επαίνων και θαυμασμού, αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν αποτελείται απαραίτητα από επαγγελματίες ηθοποιούς αλλά από καθημερινούς ανθρώπους που συναναστρέφεσαι αρκετές φορές την ημέρα,πίσω από ένα ταμείο, μια έδρα, στο δρόμο ή φοιτητές. Η επαγγελματικότητα τους εμφανής στην ερμηνεία, στη δραματικότητα και στη σκηνική παρουσία. Χωρίς μικρόφωνα ή τυπική σκηνή θεάτρου και θεατρικά καθίσματα να είναι απαραίτητα, σε χώρο δουλεμένο και φτιαγμένο για θέατρο από την ίδια την Ομάδα ήταν υπέρ αρκετά ως απόδειξη για το τι μπορεί να καταφέρει μια μικρή πόλη στο θέατρο και μια θεατρική ομάδα στη διοργάνωση.
”Όποιον επιχειρούσε να τους λύσει από τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω , αυτόν , αν μπορούσαν με κάποιο τρόπο να τον πιάσουν στα χέρια τους και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;
Δε θα γινόταν περίγελος και δεν θα έλεγαν γι’αυτόν ότι γύρισε με τα μάτια του χαλασμένα από’ κει πάνω που ανέβηκε, και ότι δεν αξίζει τον κόπο ούτε καν να δοκιμάσει κανείς να ανέβει επάνω;”(Πλάτωνος, Πολιτεία)
Λίγα λόγια για την Ομάδα Αντίβαρο..
Η Ομάδα Αντίβαρο,καλλιτεχνικό – πολιτιστικό – ερευνητικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ”μέτρησε ” το πρώτο της βάρος στο θεατρικό ζύγι την άνοιξη του 2013 στην πόλη του Ρεθύμνου. Αποτελείται τόσο από άτομα που ασχολούνται επαγγελματικά με τον χώρο όσο και από πολίτες και φοιτητές του Ρεθύμνου.Δίνοντας έμφαση στην κρητική θεατρική παράδοση, επέλεξε ως εναρκτήριο έργο την Κωμωδία, τραγωδία μονόπρακτη του Ν. Καζαντζάκη και την παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δείχνοντας έτσι τον ερευνητικό πειραματικό χαρακτήρα που φιλοδοξεί ότι χαρακτηρίζει τη δουλειά του. Ήδη από την πρώτη της παραγωγή, η ομάδα βραβεύτηκε στο 4ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ της Ιεράπετρας, αποσπώντας τρία πρώτα βραβεία (Φωτισμού, Χορογραφίας, Πρωτότυπης μουσικής). Η ομάδα συμμετείχε στο τελευταίο 27ο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου με την Πανώρια του Γεωργίου Χορτάτζη σε νέα διασκευή, αλλά και με δρώμενα στην τελετή έναρξης .Πέρυσι (2016) , παράλληλα με την τρίτη θεατρική της παραγωγή, οργάνωσε το «Φεστιβάλ Αντίβαρο», ένα πολύ φιλόδοξο εγχείρημα, το οποίο περιλάμβανε μία μουσική και τέσσερις θεατρικές παραστάσεις, που παρουσιάστηκαν στο Ρέθυμνο στη διάρκεια της άγονης χειμερινής θεατρικής περιόδου. Η επιτυχία του ήταν απρόσμενη. Με όλες τις εκδηλώσεις soldout, και με τις δυο έκτακτες παραστάσεις που προστέθηκαν επίσης γεμάτες, μας έδειξε ότι πρέπει να επαναληφθεί και να γίνει θεσμός. Το «Φεστιβάλ Αντίβαρο» φέρνει στο Ρέθυμνο μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις της Αθήνας, με πολύ προσιτό εισιτήριο, και ταυτόχρονα προβάλλει τη δουλειά των Ρεθυμνιωτών στην πανελλήνια θεατρική κοινότητα.
Παραστάσεις: 3 έως 6 Μαρτίου,9 μμ στο Κέντρο Λαϊκής Κρητικής Τέχνης , Ρέθυμνο Κριτοβουλίδου 17
Εισιτήρια 6-8-10 ευρώ ,τηλέφωνο: 6980149371
Σκηνοθεσία: Μανώλης Σειραγάκης
Μετάφραση- ελεύθερη απόδοση : Δημήτρης Βαρελάς
Σκηνικά- κοστούμια: Κάλλη Καραδάκη
Μουσική επιμέλεια: Στέλιος Ζουμαδάκης
Φωτισμοί: Γιώργος Πριναράκης
Ήχος: Μαρία Κουφάκη
Διανομή
Κλερ Άρτσερ : Βιβή Χατζηκωτούλα
Χάρι Άρτσερ : Δημήτρης Βαρελάς
Τομ Έτζουορθ: Μανώλης Σειραγάκης
Άντονι: Γιάννης Χατζηβασιλείου
Αντελαϊντι : Γιάννα Παγιαβλή
Ελίζαμπεθ: Μαρκέλλα Πετρογιαννάκη
Ντικ(Ρίτσαρντ Ντέμινγκ) : Πέτρος Τσιμπούρης
Χάτι: Στέλλα Σειραγάκη
Γιατρός Έμονς: Στέλιος Ζουμαδάκης