Γράμματα σε έναν φίλο Γερμανό
Γράμματα σε ένα φίλο Γερμανό του Αλμπέρ Καμύ από τη Θεατρική Συντροφιά του Ηρακλείου- Κριτική
«Μέσα από τα ουρλιαχτά και τη βία, πασχίζαμε να διαφυλάξουμε στην καρδιά μας τη θύμηση της ευτυχισμένης θάλασσας, ενός αξέχαστου για πάντα λόφου, το χαμόγελο ενός αγαπημένου ανθρώπου. Κι αυτό ήταν το καλύτερο όπλο μας, αυτό που δεν θα παραδώσουμε ποτέ. Γιατί, τη μέρα που θα το χάναμε, θα πεθαίναμε κι εμείς, όπως κι εσείς. Απλώς τώρα ξέρουμε ότι, για να σφυρηλατηθούν τα όπλα της ευτυχίας, απαιτούν πολύ χρόνο και ποτάμια αίματος» (απόσπασμα από την ομώνυμη έκδοση ¨Γράμματα σε έναν φίλο Γερμανό¨)
Η αλήθεια είναι ότι (δυστυχώς) οι μικρές πόλεις δεν προσφέρουν τόσες ευκαιρίες και προτάσεις σε θεατρικές εξορμήσεις και καλλιτεχνικά δρώμενα. Μια τέτοια παραδοχή όμως δεν είναι απόλυτη. Αρκεί μια αφίσα στο δρόμο προς τη Σχολή ή κάποια ανάλογη διαφήμιση σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το έργο με το οποίο θα ασχοληθούμε σήμερα.
‘’Γράμματα σε ένα φίλο Γερμανό’’ ο τίτλος της και έχει ως δομή της τέσσερις επιστολές με συντάκτη τον Αλμπέρ Καμύ και παραλήπτη έναν φανταστικό φίλο του Γερμανό. Χώρος και χρόνος: ένα κελί φυλακής στη δίνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτή τη μεταφορά του έργου, μια γυναίκα φυλακίζεται για τα πιστεύω της μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της έλλειψης λογικής της εποχής. Παρά τις λίγες εναπομείναντες δυνάμεις εσωτερικές και εξωτερικές που της έχουν απομείνει , συνεχίζει να υποστηρίζει με σθένος τις ιδέες της. Ήχοι που θυμίζουν σφαίρες για να σωπάσει αντιτάσσονται σε ήχους κοινούς ταιριαστούς σε γραφομηχανή που συντάσσει έργα σαν και αυτό.
Οι επιστολές αυτές αποτελούν μια ηχηρή δήλωση του συγγραφέα ή όπως παραθέτουν ηθοποιός και σκηνοθέτης, ένα άτυπο μανιφέστο. Ο Καμύ ρίχνει φως στη μάχη της δύναμης του πνεύματος έναντι του ζόφου του πολέμου στην κατασπαραγμένη από τις μάχες Ευρώπη. Αποτελεί την εξαγγελία του για μια αλλαγή που θα έρθει μετά το πέρας του πολέμου, μια αναφορά σε ρημαγμένα από τον πόλεμο ιδανικά και ιδεώδη. Ίσως και αρκετοί παραλληλισμοί με το σήμερα.
Χωρίς φανταχτερά κουστούμια και όμορφα σκηνικά ή πλούσιο θίασο, προβληματίζει, θέτει ερωτήματα, συμφωνίες, διαφωνίες και πόνο αν αναλογιστεί κανείς την σκληρή και πέτρινη εποχή του πολέμου και αυτή την επιθυμία για να κοπάσει και να επέλθει το φως της ειρήνης.
Συντελεστές:
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σοφία Δερμιτζάκη- Στέλλα Κουφάκη
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Σοφία Δερμιτζάκη
VIDEO ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : Nickolay Dorozhkin
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ: Γιώργος Μανουσάκης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ-ΗΧΟΥ: Στέλλα Κουφάκη
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Φανή Καλαθάκη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννα Καραγιώργου-FOTOPROFILE
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΦΙΣΑΣ: Mark Quigley
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Σοφία Δερμιτζάκη, Στέλλα Κουφάκη
