Την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Όλγα», παραγωγής ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών, σε απευθείας μετάδοση από το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο το οποίο θίγει ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα, αυτό της ενδοοικογενειακής βίας. Πρέπει να θυμίσουμε ότι η 25η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας σε βάρος των γυναικών. Με αφορμή τη παράσταση, το Κέντρο Πολιτισμού στηρίζει το Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Παιδαγωγικών και Κοινωνικών Εφαρμογών «Ο Ευαγγελιστή Μάρκος».
Η υπόθεση και το σενάριο
Η Όλγα είναι μητέρα και σύζυγος. Είναι η μάνα που περιμένει να πάρει τον γιο της από το σχολείο του. Η γυναίκα που υπομένει τα πάντα γιατί βάζει πάνω από όλα την οικογένειά της. Είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας, η καλύτερη σου φίλη που την συναντάς καθημερινά.
Η παράσταση «Όλγα» περιγράφει το χρονικό μιας κακοποιημένης γυναίκας από τον ίδιο της τον σύζυγο. Η ιστορίας της Όλγας έχει πολλές διακυμάνσεις διότι βγαίνουν στο φως όλα τα έντονα συναισθήματα για τον τρόπο που βιώνει την απόρριψη του συζύγου της. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί είναι άλλοτε σκληρές και άλλοτε τρυφερές. Εξομολογείται τα βιώματα της σε ανθρώπους που αγάπησε και την αγάπησαν. Βγάζει πίκρα και παράπονο για τη ζωή που δεν έζησε όπως έπρεπε και έφυγε μέσα από τα χέρια της.
Ο Μιχάλης Κοβανίδης έγραψε ένα συγκλονιστικό έργο για τη ζωή μιας γυναίκας η οποία έζησε την ψυχολογική και σωματική βία από τα χέρια του άνδρα της. Το θεατρικό κείμενο περιλάμβανε σπουδαία μηνύματα. Ο συγγραφέας κατάφερε να δημιουργήσει ένα πραγματικό καθρέφτη των ανθρωπίνων σχέσεων με χιούμορ και πολλές ανατροπές. Στις μέρες μας η βία βρίσκεται παντού. Στο κείμενο καταλαβαίνουμε ότι οι γυναίκες που βιώνουν τέτοιου είδους ακραίες καταστάσεις πολλές φορές φτάνουν στο έγκλημα ή στη τρέλα. Ο Μιχάλης Κοβανίδης έπλασε ένα λεπτό ζήτημα, δείχνοντας ότι η κακοποίηση δεν κάνει εξαιρέσεις σε φύλο, θρησκεία ή κοινωνική θέση. Ωστόσο δεν πρέπει να μένουμε με δεμένα χέρια όταν συμβαίνει στον οικογενειακό, φιλικό ή συγγενικό μας περιβάλλον.
Η σκηνοθεσία και η ερμηνεία της Καλλιόπης Ευαγγελίδου
Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου ανέλαβε την σκηνοθεσία και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της παράστασης. Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου ερμηνεύει με συγκλονιστική απλότητα μια ηρωίδα που βιώνει τόσο έντονες καταστάσεις στο οικογενειακό της περιβάλλον. Προσωπικά θεωρώ ότι η ερμηνεία ενός μονολόγου απαιτεί σκληρή δουλειά, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ερμηνευτική προσέγγιση. Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου όμως διαθέτει και με το παραπάνω αυτό το μοναδικό χάρισμα. Η ηθοποιός καταφέρνει να παρασύρει τους θεατές σε όσα βιώνει πάνω στη σκηνή. Στα 75 λεπτά που διήρκησε η παράσταση, η ερμηνεία της ήταν κάτι παραπάνω από ανατριχιαστική. Με συγκίνησε σε πολλά σημεία του έργου.
Στο σκηνοθετικό κομμάτι κατάφερε να αποτυπώσει τη ψυχοσύνθεση της βασανισμένης και καταπιεσμένης συζύγου. Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου απέδειξε ότι τα πηγαίνει εξίσου καλά και στη σκηνοθεσία δίνοντας ένα άρτια αισθητικό αποτέλεσμα. Εργάστηκε με τεράστια επιδεξιότητα σε μια ιδιαίτερα προσεγμένη παράσταση χωρίς να ξεφύγει από τα όρια. Ασφαλώς σε αυτό βοήθησαν και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης τους οποίους επιβάλλεται να συγχαρούμε για την εξαιρετική δουλειά που έκαναν.
Οι συντελεστές της παράστασης
Αρχής γενομένης θα αναφέρουμε τα σκηνικά τα οποία επιμελήθηκε η Λιάνα Σπυριδωνίδου. Δημιούργησε ένα λιτό σκηνικό σε λευκό χρώμα και τα παιδικά παιχνίδια στη μέση. Η σημασία όλων αυτών παραπέμπει στον εσωτερικό ψυχισμό της πρωταγωνίστριας η οποία αν και έχει βιώσει έναν επώδυνο γάμο ωστόσο ο εσωτερικός της κόσμος παραμένει αγνός. Επιπλέον τα παιδικά παιχνίδια από τη μία πλευρά δείχνουν ότι μεγαλώνει ένα παιδί που της ζητάει να παίξει από την άλλη όμως και η ίδια αποζητά ορισμένες στιγμές ξενοιασιάς και χαράς μακριά από τα προβλήματα που της προκαλεί η βίαιη συμπεριφορά του συζύγου της. Όμως το σίγουρο είναι ότι θέλει να αισθανθεί πιο κοντά τον γιο της και να τον προστατέψει, όπως και αν έχει εξελιχθεί η ζωή της ίδιας και του παιδιού της.
Ο Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης επιμελήθηκε την εξαιρετική μουσική της παράστασης. Η μουσική ειδικά γραμμένη για την «Όλγα» την επένδυσε με γλυκιές και νοσταλγικές νότες. Παρόλα αυτά υπήρχαν και κάποια λεπτά που ήταν έντονη στα σημεία των ανατροπών. Ακόμη πρέπει να επισημάνουμε και τον Μιχάλη Κουβόπουλο για την σημαντική δουλειά στους φωτισμούς. Οι φωτισμοί βοήθησαν στην ορθή ροή της παράστασης που έντυσαν την ηρωίδα. Ειδικά στους έντονους φωτισμούς νιώσαμε την αγωνία, τα ξεσπάσματα αλλά και τη λύτρωση της Όλγας.
Συμπέρασμα
Εν κατακλείδι η «Όλγα» είναι ένα καλοεπεξεργασμένο θεατρικό διαμάντι. Βλέποντας την παράσταση συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου έλειψε το καλό θέατρο. Η συγκινησιακή φόρτιση από τη σπαρακτική ερμηνεία της Καλλιόπης Ευαγγελίδου κατέδειξε ένα σοβαρό θέμα που ως κοινωνία θα πρέπει να μας συνταράξει και να μην κωφεύουμε. Η κακοποίηση των γυναικών είναι υπόθεση όλων μας και θα πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας προκειμένου να εξαληφθεί άμεσα από προσώπου γης.
