Έπειτα από 4 μήνες παρακολούθησα ξανά θέατρο τηρώντας όλα τα απαραίτητα και αναγκαία υγειονομικά μέτρα. Καθώς πλησίαζα στην Μονή Λαζαριστών για να παρακολουθήσω την παράσταση «Γκόλφω» του Σπυρίδωνα Περεσιάδη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ένιωθα ανυπομονησία και συνάμα χαρά.
Η «Γκόλφω» είναι το δεύτερο χρονικά θεατρικό έργο του Σπυρίδωνα Περεσιάδη. Γράφτηκε το 1893 και είναι ένα δραματικό ειδύλλιο ανάμεσα σε δύο νέους και φτωχούς ανθρώπους, την Γκόλφω και τον Τάσο. Πρωτοπαίχτηκε στην Ακράτα με ντόπιους ερασιτέχνες ηθοποιούς το Μάη του ίδιου έτους. Έκτοτε, συχνά-πυκνά ανέβαινε και συνεχίζει να ανεβαίνει από διάφορα θεατρικά σχήματα. Γεγονός που αποδεικνύει την διαχρονικότητα και την ξεχωριστό χαρακτήρα του έργου. Έννοιες όπως φύση-άστυ, πλούσιος-φτωχός, έρωτας-ψυχρή λογική δοσμένες με εύστοχους δεκαπεντασύλλαβους στίχους συνθέτουν με εξαιρετική δεξιοτεχνία το έργο αυτό.
Όσον αναφορά την παράσταση «Γκόλφω», που ανεβαίνει από το ΚΘΒΕ, βρήκα πολύ έξυπνο που λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση ο Θάνος Φερετζέλης απήγγειλε ως ποίημα τα όσα δεν πρέπει να κάνουμε κατά την διάρκεια της παράστασης. Το ρόλο της Γκόλφω υποδύεται η Χρύσα Τουμανίδου, ενώ ο Χρήστος Παπαδημητρίου, ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης της παράστασης, υποδύεται τον Τάσο. Ο Δημήτρης Μορφακίδης ενσαρκώνει τρεις διαφορετικούς ρόλους (Κίτσος, Θανασούλα, Αγωγιάτης), ενώ η Δάφνη Λαμπρόγιαννη (Αστέρω, Ζήσης, Σταυρούλα,Αγγλίδα περιηγητής, Χορός) και ο Θάνος Φερετζέλης ( Δήμος,Γιάννος, Άγγλος περιηγητής, Γιαννούλα, Χορός) από πέντε ο καθένας.
Την επιμέλεια του σκηνικού και των κοστουμιών ήταν της Μαρίας Καβαλιώτη και η μουσική του Άλκη Κανίδη. Συγκεκριμένα, το όλο σκηνικό αποτελείται από μια ανθισμένη ιτιά. Περιμετρικά της σκηνής λαμπιόνια και στο μπροστινό μέρος αυτής ένας ήλιος-φως. Συγκινητική η στιγμή του χωρισμού της Γκόλφως με τον Τάσο όπου χωρίζεται στα δύο η ιτιά. Τα κοστούμια σχεδόν όλων των ηθοποιών το κυρίαρχο χρώμα ήταν το άσπρο και το μπεζ ίσως για αυτούς που το φορούν να δείχνει την αγνότητα τους, ενώ στους άλλους που φορούν διαφορετικό χρώμα κοστουμιού την κακία και την μοχθηρία τους. Ακόμη, η υποβλητική μουσική συμπλήρωνε και έδινε τον απαιτούμενο δραματικό τόνο στην παράσταση.
Εν κατακλείδι, το μόνο σίγουρο είναι ότι κράτησα την «Γκόλφω», σαν φυλακτό μέσα στην καρδιά μου. Αξίζει τον κόπο και το χρόνο σας. Η παράσταση θα παιχτεί στο Θέατρο Δάσους και στην συνέχεια σε επιλεγμένους θεατρικούς χώρους της Βόρειας Ελλάδας.
«Αρχαία Ιτιά μου -αχ εσύ- ποτέ μην ξανανθίσεις, πουλιά να χτίσουνε φωλιά ποτέ μην ξαναφήσεις..»
