Η λογοτεχνία τροφοδοτεί αιώνες τώρα το θέατρο καθώς τα σπουδαία κείμενα δεν είναι δυνατό να περιορίζονται σε μερικές μόνο σελίδες, αλλά είναι αναγκαίο να φωτιστούν περισσότερο ανεβαίνοντας στο θεατρικό σανίδι. Με αυτό τον τρόπο γινόμαστε όλοι κοινωνοί της μοναδικότητας τους. Ας δούμε μερικά από τα κείμενα αυτά.
«Το Ημερολόγιο ενός τρελού»
Το διήγημα «Το ημερολόγιο ενός τρελού» γράφτηκε το 1835 από τον Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ και παρουσιάζει την τρέλα και το θάνατο ως απόρροια ενός κοινωνικού αδιέξοδου. Το έργο είναι δομημένο με τη μορφή ημερολογίου και βασίστηκε κατά κόρον σε άρθρα εφημερίδων για τους τρόφιμους των ψυχιατρικών ασύλων. Το σπουδαιότερο ανέβασμα αυτού του έργου στη χώρα μας έγινε από τον αείμνηστο Δημήτρη Χόρν το 1964. Τα επόμενα χρόνια ανέβηκε από τον Στάθη Ψάλτη (1992) στο Θέατρο Διάνα σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη.
«Έρως Εσταυρωμένος»
Το διήγημα «Έρως Εσταυρωμένος» γράφτηκε το 1901 από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο. Το έργο, μέσα από τον έρωτα της Στέλλας Βιολάντη με τον νεαρό Χρηστάκη Ζαμάνο, καταδεικνύει τη σύγκρουση μεταξύ του επιβλητικού πατέρα και της ερωτευμένης κόρης που επιθυμεί τη χειραφέτηση της. Παράλληλα, στηλιτεύει αυτή την αυταρχικότητα του πάτερ φαμίλιας,ο οποίος έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου απέναντι στα μέλη της οικογένειας. Το 1909 ο ίδιος ο συγγραφέας διασκεύασε το διήγημα σε θεατρικό έργο με το χαρακτηριστικό τίτλο «Στέλλα Βιολάντη» για λογαριασμό της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ένα σημαντικό ανέβασμα του έργου έγινε από το ΚΘΒΕ το 1987 σε σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια Κώστα Τσιάνου.
«Ιστορία Χωρίς Όνομα»
Το μυθιστόρημα «Ιστορία Χωρίς Όνομα» του Στέφανου Δάνδολου αφηγείται τον κρυφό έρωτα της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη . Δρούν ως μια ψυχή χωρισμένη σε δύο σώματα. Δυο λυγμοί που συνορεύουν (Ο έρωτας και η πατρίδα).Ο σπουδαίος διπλωμάτης και η εμβληματική συγγραφέας σε ένα κρεσέντο επιθυμίας, ονείρων, υψηλών ιδανικών, δεσμεύσεων και οραμάτων. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι την περασμένη σεζόν στο θέατρο Αριστοτέλειον σε θεατρική διασκευή της Ανθής Φουντά και του Κώστα Γάκη. Αν το επιτρέψουν οι συνθήκες έπεται και συνέχεια φέτος.
«Άνθρωποι και ποντίκια»
Το μυθιστόρημα «Άνθρωποι και ποντίκια» του νομπελίστα Τζον Στάινμπεκ είναι μια ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων και προσδοκιών. Η προσπάθεια των ανθρώπων του μόχθου για επιβίωση μέσα σε δυσμενείς οικονομικές συνθήκες αναμετριέται με έννοιες όπως ο ρατσισμός, η ιδιοκτησία, η φιλία, η ελπίδα, η αφοσίωση, η πίστη, η αυτοδιάθεση και η αλληλεγγύη. Αυτό το αριστούργημα της αμερικανικής λογοτεχνίας είναι ένα έργο επίκαιρο και συνάμα διαχρονικό. Την περσινή σεζόν ανέβηκε στον Τεχνοχώρο Cartel, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη.
