Ο Μπέντζαμιν Τζόνσον γεννήθηκε το 1572. Ο πατέρας του Τζόνσον φυλακίστηκε, ενώ κατασχέθηκε η περιουσία του από τη Βασίλισσα Μαρία της Αγγλίας. Όταν αποφυλακίστηκε, έγινε ιερέας, αλλά πέθανε δύο μήνες πριν τη γέννηση του γιου του. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε έναν οικοδόμο, μετά από δύο χρόνια. Ο Τζόνσον πήγε σχολείο στο Σεντ Μάρτινς Λέιν. Αργότερα, ένας οικογενειακός φίλος πλήρωσε τις σπουδές του στο Γουεστμίνστερ. Εκεί ήταν καθηγητής του ο ιστορικός, τοπογράφος και αξιωματικός Γουίλιαμ Κάμντεν. Καθηγητής και μαθητής έγιναν γίλοι και η επιρροή του Κάμντεν στην τέχνη και στο λογοτεχνικό ύφος του Τζόνσον είναι πολύ σημαντική.
Αφήνοντας το Γουεστμίνστερ, ο Τζόνσον θα πήγαινε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Ωστόσο, τελικά αναγκάστηκε να μαθητεύσει πλάι στον οικοδόμο πατέρα του. Στη συνέχεια, πήγε στην Ολλανδία ως εθελοντής στα αγγλικά στρατεύματα του Φράνσις Βέρε στη Φλάνδρα.
Μετά τη στρατιωτική θητεία του, ο Τζόνσον επέστρεψε στην Αγγλία και εργάστηκε ως ηθοποιός και δραματουργός. Το 1597, ο θεατρικός παραγωγός Φίλιπ Χένσλοου τού ζήτησε να γράψει ένα έργο για το θέατρο. Την επόμενη χρονιά, η παραγωγή του “Every Man in His Humour” (Ο καθένας με τον χαρακτήρα του) καθιέρωσε τη φήμη του Τζόνσον ως δραματουργού. Ακολούθησε, ωστόσο, το “Every Man out of His Humour” (Ο καθένας έξω από τον χαρακτήρα του), που ήταν παταγώδης αποτυχία. Τα έργα “Βολπόνε” και “Αλχημιστής“ κέρδισαν την αναγνώριση του κοινού και επιβιώνουν ως τις μέρες μας.
Το έργο που έγραψε το 1597 με τον Τόμας Νας, “The Isle of Dogs”, θεωρήθηκε προσβλητικό. Εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για τους δύο συγγραφείς, ενώ φυλακίστηκαν και οι ηθοποιοί. Ο Τζόνσον φυλακίστηκε για χυδαία και απείθαρχη συμπεριφορά. Ο Νας κατάφερε να το ξεφύγει. Έναν χρόνο αργότερα, ο Τζόνσον φυλακίστηκε ξανά γιατί σκότωσε κάποιον σε μονομαχία.
Ο Τζόνσον, στο έργο του, σατιρίζει χωρίς όρια την απληστία και τα πάθη της εποχής του. Επικρίνει την κοινωνία με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του. Η πλοκή των έργων και οι χαρακτήρες του αποτέλεσαν πρότυπο για την αγγλική κωμωδία από την εποχή του κι έπειτα. Ήταν ιδιαίτερη προσωπικότητα. Προσηλυτίστηκε στον Καθολικισμό, έπινε, γλεντούσε και πρωταγωνιστούσε συχνά στις θυελλώδεις “ποιητικές μάχες” της εποχής. Ωστόσο, δεν έχασε ποτέ την εύνοια της Αυλής.
Η παραγωγικότητα του Τζόνσον άρχισε να φθίνει τη δεκαετία του 1620, αλλά παρέμεινε γνωστός και δημοφιλής. Ο Τζόνσον πέθανε πιθανότατα στις 16 Αυγούστου 1637. Η κηδεία του έγινε την επόμενη μέρα και παραβρέθηκαν οι περισσότεροι ευγενείς της πόλης. Τον έθαψαν στη βόρεια πτέρυγα του Αβαείου του Γουεστμίνστερ, με την επιγραφή “O Rare Ben Johnson” (“Ω, σπάνιε, Μπεν Τζόνσον”) πάνω στον τάφο του.
